25 maart 2006

DE SCHRIJFHEREN (9.4)

Roman

Onze hoofdredacteur Vanderweyden vond dat we al veel te lang niks meer hadden gebracht over prinses Margret.

‘Ze vogelt met heel Londen. Nu ook nog met dat snotneusje Roddy Lellewyn. Allez vooruit, schrijf mij daar vier verhalen over.’

Roddy peigert prinses af. Roddy, gigolo van Nothing Hill. Roddy zet Margret horens. Roddy is Margret beu. Het was niet moeilijk, alles stak toch in de archiefmappen? Haar voorkeur voor gin and tonic. Haar twee pakskes Kent per dag. We hoefden ze maar aan mekaar te naaien. Oude verhalen door de keukenrobot. Nieuw verhaal. Doet Margret het met Mick op Mustique?

‘Allez vooruit, vijf verhalen.’

Mick & Margret : een schouder om op te huilen. Mick & Margret: een zomerpaleis om in te schuilen. Wordt Mick sir Mick ? De duivel en de ouwe doos. Mick: geen satisfactie bij Margret. En Monaco? Grace in de Zonnetempel. Ira von Fürstenberg, een hete prinses voor Rainier. Caroline kan Guillermo Villas niet vergeten. Albert van Monaco, dartele beach boy aan de leiband van Isabella Rossellini. En vooral niet vergeten jongens: het Belgische koningshuis.

‘WANT-ON-ZE–LEZER-HOUDT-VAN-HET-KO-NINGS-HUIS.’

‘Paola is Alberts motorgeweld moe.’
‘Prinsjes leren Nederlands bij paters van Loppem.’
‘Hofmaarschalk ontfermt zich over Filip.’
‘Laurent een geval apart.’
‘Boudewijn & Philip : vader-zoonrelatie.’
‘Fabiola : verliefd op Bach’.

Drama wou hij. Veel leed. Mààr : gebracht als amusement.

‘Steve McQueen bestraald tijdens opnames.’
‘De lijdensweg van Steve.’
‘Een bullit door zijn lichaam.’

Boellit, zei hij. Oude onopgeloste raadsels wou hij.

‘Marilyn vermoord door de Kennedy’s?’

En Emo.

‘Kardinaal Suenens tweede papa voor Boudewijn.’
‘Boudewijn kan mama niet vergeten.’

Herrie wou hij in zijn blad. Spanningen alom.

‘Koningin Fabiola zet prinses Lilian buiten in Laken.’
‘Is er meer tussen Boudewijn en Lilian ?’
‘Paola en Albert : aparte vertrekken ?

We moesten jetsetverhalen brengen. Don Jaime de Mora y Aragon. De zot van Marbella. Morbella, zei hij. En die roze balletten in Brussel ? Nog niets van gebracht ? En al die ontvoeringen ? Vandenboeynants, Fred Heineken, Baron Empain, Baron Bracht. Niks mee gedaan?

‘Amateurst!’

Het liefst van al zag Vanderweyden ‘een goeie mix’ van dat alles.

‘Lee Harvey Oswald was niet alleen.’
‘Wie troost Paola op het Belvédère ?
‘Telly Savalas : kale mannen betere minnaars.’
‘Xaviera Hollander kan het weten.’
‘Onassis : vrijen op vaste dagen met Jacky.’
‘Prins Alexander aan de grond in Brazilië.’
‘Dolce Paola, de liefde van Salvatore Adamo.’
‘Dallas : JR zuipt zich te pletter.’
‘Eddy Merckx : een miljard velo’s voor China.’
‘Boudewijn wil naar het klooster.’
‘Fabiola wil naar de hemel.’
‘Albert wil naar de Caraiben.’
‘Paola wil naar Capri.’
‘Filip wil naar Cape Kennedy.’
‘Laurent wil naar de dolfijnen.’
‘Astrid wil niet.’

Moord en passie wou hij. Het werk van de duivel op aarde.

‘Sidmarbaas kogelt minnares neer in Fort Raepschot.’
‘Hoe zou het zijn met Guy Jespers ?’
‘De waarheid volgens Luc De Craemer.’
‘Ghislaine Clyncke opent café om te overleven.’
‘Hoe zou het zijn met Sylvain Tack?’
‘Tijl van Limburg : Pikken met stijl.’
‘Ronnie Biggs bankroet in Copacabana.’
‘Albert Spaggiari grootste dief allertijden.’


Kenden we Spaggiari niet ?

‘Amateurst!’

(Vervolgt)

Uit : ‘De Schrijfheren’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.

DE NIEUWE RONSENAAR (69)

EXCLUSIEF:

DE ONTSLAGBRIEF VAN VLD-VOORZITTER VANDENBOSSCHE

Via een gunstige wind kwam De Nieuwe Ronsenaar in het bezit van de gemotiveerde ontslagbrief die VLD- Ronsevoorzitter Frans Vandenbossche vandaag stuurt naar het nationaal VLD-Bestuur en de bestuursleden van zijn partij. We willen u de lectuur ervan niet onthouden.


Op vraag van Patrick om mij tijdelijk als voorzitter terug te trekken ben ik onmiddellijk op dit voorstel ingegaan daar ik meende op die manier de partij te helpen en om zodoende alsnog tot een overeenkomst te kunnen komen.
Ik moet vaststellen:

- Sedert de bestuursverkiezingen werden, met akkoord van de toenmalige bestuursleden de deuren wagenwijd opengezet dit met de meest democratische bedoelingen.
-Reeds maanden lang werd echter op een georkestreerde manier door een aantal nieuwkomers een stroom van verdachtmakingen op gang gebracht die vooral gericht waren op alles wat door het dagelijks bestuur werd gedaan en dit in hoofdzaak zowel op mijzelf, op de politiek secretaris Jonny en ook op Rudi onze enige schepen binnen het bestuur.
Dit vooral door het verspreiden van roddels en vuilspuiterij die dan via mails bevestigd werden.
Niettegenstaande mijn herhaalde oproep om te stoppen met dergelijke negatieve mails en constructief samen te werken werd hieraan door sommigen niet het minste gevolg gegeven en werd er maar lustig op doorgegaan.
De bedoeling was duidelijk de politiek secretaris en de voorzitter moeten er uit !!!
Zij zijn immers niet betrouwbaar, passen niet in onze visie en daarbij moet Rudi onze enige schepen bakzeil halen.
- Verschillende bestuursleden hebben zich door deze herhaalde kritiek laten beïnvloeden wat uiteraard begrijpelijk, maar geen excuus is, als het over het voortbestaan van de VLD gaat
- Gelukkig zijn er nog een aantal die het voortbestaan van de VLD prioritair stelde
boven hun eigen belang, ik verwijs dan ook in de eerste plaats naar Patrick die in het belang van de partij een grote stap terug zette, geste waarvoor niet alleen ik maar ook onze kamervoorzitter hem feliciteerde en dankte.
Helaas onder invloed van opnieuw dezelfden werd deze geste oorspronkelijk niet aanvaard. Waarom???
Bij onze poging tot verzoening op maandag met de kamervoorzitter weigerden de afgevaardigden met name Andre en Natascha de voorgelegde overeenkomst opgemaakt door de Hr De Croo te tekenen en verliet Andre de vergadering met alle gevolgen vandien.
-Ik kan aannemen dat men niet voor een bepaald iemand is maar kan niet aanvaarden dat men binnen zijn eigen groep tegen iemand kan zijn. Ook ik heb mijn mening over de samenstelling van de lijst en over de kandidaten maar niemand zal mij kunnen betichten of verwijten dat ik als voorzitter de statuten niet angstvallig heb gevolgd en mij ooit zou uitgesproken hebben tegen eender welke kandidaat ook. Ik meen dat ik in alle correctheid alle pogingen heb ondernomen om de partij te leiden naar een overwinning.
- Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat van de 8 leden van het dagelijks bestuur
6 afhaken alsmede 4 van de 6 de huidige raadsleden die kandidaat zijn bij de komende gemeenteraadsverkiezingen; Mijn besluit: de VLD is zodanig democratisch dat zij ondemocratisch geworden is.
- De vraag is nu: Wie is nu de ware VLD?
- Het gevolg is vandaag alvast een die een einde maakt aan de VLD droom om de grootste partij te worden
- Dat de verantwoordelijken voor dergelijke afloop nu maar eens diep in eigen boezem kijken en wanneer de VLD in oktober opnieuw in de oppositie belandt wat bijna zeker is dan kan men meteen het VLD programma vergeten. Dit is meteen het mooiste cadeau dat men aan het VB kan geven.
- In deze omstandigheden en vermits ik daarenboven echt niets nodig heb, geen enkele gunst moet nastreven, geen enkele ambitie heb als mandataris zeker geen tekort aan sociale kontakten en daarenboven de vriendschap met velen voor mij belangrijker is
GEEF IK HIERBIJ DAN OOK MIJN ONTSLAG ALS VOORZITTER VAN DE AFDELING EN BETREUR SAMEN MET ONZE KAMERVOORZITTER DAT HET OP DERGELIJKE MANIER MET DE VLD IN RONSE IS AFGELOPEN.

Frans Vandenbossche

24 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (68)

Kroniek van een aangekondigde machtsgreep

Waarom Boudringhien, Vandenbossche en Verledens weg moesten.


Ôte-toi de là que je m’y mette…

TANDEM DERUYVER-TACK IN DE PISTE


Met de stap terug van voorzitter Frans Vandenbossche en het afhaken van politiek secretaris Johnny Verledens aan het roer van VLD Ronse slaagt een kleine groep stemmingmakers rond André Deruyver in het bestuur in een lang verbeid opzet. Sinds de terugkeer van het gewezen francofone boegbeeld is er binnen de VLD een sfeer gecreëerd waarbij zowel voorzitter Vandenbossche, secretaris Verledens als eerste schepen Rudi Boudringhien systematisch werden onderuit gehaald. De Nieuwe Ronsenaar duikt achter de schermen van de breuk. Geen stichtende lectuur, u weze gewaarschuwd.

De hidden agenda was simpel. De teruggekeerde verloren zoon André Deruyver en de ex-voorzitter Yves Dufour zouden eens mooi naar de top van de lijst gepiloteerd worden. Patrick De Dobbeleer zou daarbij gebruikt worden als nuttige gangmaker. Om niet te zeggen: als joker.
Daartoe werden alvast een paar giftige mythes gelanceerd in het mailcircus en het roddelcircuit.

Drie mythes

Mythe één. Frans Vandenbossche, gekozen bij grote meerderheid van stemmen (120 op 146) heette voor de Belgicisten rond Deruyver plots een ‘onbetrouwbare flamingantische Marnix-indringer die geen vat op de dingen had’. Was hij trouwens geen lid van het Davidsfonds? Was de Ronsese voorzitter van NVA ook niet de voorzitter van het Davidsfonds? De NVA die in Ronse in zee gaat met de CD&V? Was Vandenbossche op die manier eigenlijk geen trawant van CD&V en NVA. Mol in huis!

Mythe twee. Johnny Verledens, ex-socialist, heette dan weer een mol die in opdracht van een andere partij de boel kwam ondermijnen. Een mol van de Spa-Groen! Nog een mol! Het bestuur was een mollenpijp. Tot in de privélevens toe werden linken en lijnen naar ander partijen gesuggereerd en insinuaties gelanceerd. Grof. Bij lectuur van de mails die De Nieuwe Ronsenaar daarover bereikten steeg de walging tot de lippen.

Mythe drie. Rudi Boudringhien tenslotte werd met het grote kanon onophoudelijk afgeschilderd als ‘de man die tijdens zijn ambstermijn geen fluit verwezenlijkt had’. Nooit, tenzij door de wijze man De Croo, werd daarbij opgemerkt dat Rudi er als VLD’er helemaal alleen voor stond in het schepencollege. Geen kleine klus voor wie enige kennis heeft van het werken in een bestuursploeg. Vragen aan ex-beleidsmensen die het weten kunnen.
Boudringhien werd zonder blozen tenslotte zelfs verweten ‘dat hij er op het stadhuis weinig of geen liberale benoemingen had kunnen doordrukken’. Dat het uitgerekend de VLD was geweest die er (terecht) hard had op aangedrongen om van de nieuwe politieke cultuur niet langer een spel van benoemingen te maken was daarbij van geen tel. Wat telde was het plan: Rudi-moet-weg.

Doobie voor joker

Dat de groep rond Deruyver- Dufour geen graten zag in het kopmanschap van Patrick De Dobbeleer was nogal doorzichtig. ‘Doobie’ is (gelukkig voor hem en zijn directe omgeving) een goed(lachs) man die in alle omstandigheden uitgaat van de oprechtheid van de anderen en, zoals hij bewezen heeft deze week, steeds bereid is tot goede oplossingen in het belang van de eenheid van zijn partij. Door die sympathieke argeloosheid van hem heeft hij helaas niet altijd meteen in de gaten wat doorgewinterde manipulatoren van de macht in zijn rug zoal in petto hebben.
Een man als Johnny Verledens heeft dat mooi doorzien toen hij het in zijn afscheidsrede van ‘even vijf minuutjes?’ als volgt formuleerde: ‘Men heeft Patrick als excuus truus naar die eerste plaats toe gemanipuleerd omdat de groep ervan uitgaat dat hij geen enkele belemmering was in de ambities van Deruyver.’

Met het Vlaams Belang? Sans problème!

Door de scheuring van de VLD zitten de coalitiepartners CD&V en Spa-Groen! nu wel echt met een torenhoog probleem. Toen bij een interne voorstelling van de kandidaten voor de VLD-lijst de openlijke rondvraag werd gelanceerd wie er zichzelf in zee zag gaan met het Vlaams Belang, stelde André Deruyver onomwonden ‘dat hij absoluut geen probleem zag in een coalitie met het Vlaams Belang’.
De vraag of de Vlaamse Ronsenaars van het Belang dat boegbeeld van het franskiljonisme des Amis du Beau Langage eigenlijk graag zien komen, is hierbij van minder tel. Minder alvast dan de niet te onderschatten mogelijkheid van een monsterdeal die de goede vrienden Deruyver en Tack sluiten om de Ronsese politieke macht onder mekaar te verdelen. De ene in Ronse, de andere in het Vlaams Parlement. Take the money and run.

Ronse voor rijken

Rudi Boudringhien heeft het vandaag overigens over ‘een harde rechtse lijn die binnen de VLD door de groep Deruyver gevolgd wordt’ en die totaal haaks staat op het sociale liberalisme. Een harde rechtse koers naar een residentieel Ronse met een golfclub voor het sjiek volk, een internationale school voor de rijkemanskinderen, vette internationale kopers voor grondspeculanten, nog vettere winsten voor imobiliënmakelaars. Kortom: een zegen voor wie zoal tegenwoordig zijn betere woning te koop zet op internet. Take the money and run. Bis. Het volk van Ronse zal hen worst wezen.

Ticket voor Vlaams Belang

Met zo’n mogelijke meederheid rond Tack en Deruyver zit tenslotte ook VLD nationaal met een probleem. Waar Herman De Croo aanvankelijk stelde dat bij een scheuring geen van beide kibbelende groepen (de groep Deruyver versus de groep Boudringhien) aanspraak zou kunnen maken op de VLD-naam, wijst alles er nu op dat de groep Deruyver dat logo gaandeweg handig dreigt te bezigen als sleutel naar de gedeelde macht…met het Vlaams Belang.

Dat De Croo ondanks zijn enorme politieke ervaring niet slaagde in zijn verzoening, is oprecht jammer voor de duizenden Ronsese liberalen die al die zever in hun partij grondig beu zijn en nu verscheurd achterblijven. In het licht van al wat voorgaat, weze het Herman De Croo vergeven. De minister van State en Kamervoorzitter had beter kunnen weten, zo hij een keer naar Tavi had geluisterd: ‘Ien Roonse ees dat iet. Daaden vinde nieverst niet.’
Zijn vrienden Guy Verhofstadt, Patrick Dewael en Karel De Gucht zullen hem echter bezwaarlijk kunnen vergeven dat hij, omwille van zijn francofone vrienden en kiezers alhier, een weer opgeviste dissident als André Deruyver die nergens nog politiek aan de bak kan zomaar een VLD-vrijkaart geeft voor de macht…van Het Vlaams Belang in Ronse.

23 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (67)

VERZOENINGSPOGING DE CROO MISLUKT

VLD RONSE LIGT AAN FLARDEN

BOUDRINGHIEN GAAT VOOR GEMEENTEBELANGEN:

‘Beunhazen in het bestuur vernielen mijn partij’.

André Deruyver loopt boos weg uit verzoeningsvergadering


De verzoeningspoging van Herman De Croo op het gemeentehuis van Brakel maandagavond is mislukt. De Croo probeerde de brokken te lijmen nadat eerste schepen Rudi Boudringhien eerder te kennen had gegeven te willen opkomen met een eigen lijst Gemeentebelangen. Boudringhien neemt het niet dat hijzelf en een aantal trouwe liberalen gepasseerd worden door de teruggekeerde dissident André Deruyver.
Zelf was hij als uittredend eerste schepen op de laatste plaats gedropt. Deruyver liep maandag boos weg uit de Brakelse verzoeningsvergadering toen hem door Boudringhien gevraagd werd waarom hij dan zelf geen lijstduwer wou zijn als hij die plek toch zo interessant vindt. Het akkoord dat Herman De Croo klaar had, blijft ongetekend. De Ronsese VLD ligt aan flarden. Het dreigt letterlijk een zwarte lente te worden voor liberaal Ronse.

Volgens het voorstel van maandag zou de eerste plaats worden toegewezen aan Rudi Boudringhien. Hierin onmiddellijk gevolgd door André Deruyver, Natasja Meeuws en Patrick De Dobbeleer op vier. Zoals we het eerder al schreven, toonde Patrick De Dobbeleer zich dus daadwerkelijk bereid in het belang van de partij af te zien van zijn plaats als kopman. Aan die vier eerste plaatsen zou dan verder niet meer kunnen getornd worden om nieuw gekibbel te vermijden. Voorzitter Frans Vandenbossche zou volgens dat voorstel terugtreden als voorzitter. Tot na de verkiezigen zou Patrick De Dobbeleer dan fungeren als voorzitter ad interim. Dit in afwachting van een nieuwe voorzittersverkiezing. Er zou tevens een woordvoerder worden aangesteld om een eensgezinde communicatie te bevorderen. Deze voorwaarden en voorstellen worden radicaal en definitief van tafel geveegd door de groep rond Rudi Boudringhien.

Ceaucescu-praktijken’‘

Rudi Boudringhien: ‘Dit zijn pure Ceaucescu-praktijken. Ze leggen ons daar een papier voor waarbij totaal wordt voorbijgegaan aan wat ik met mijn groep getrouwen vraag. Concreet dat de eerste zes plaatsen bezet worden door mensen die zich altijd wél fideel voor de VLD zijn blijven inzetten. En dan niet door een man als André Deruyver die eerst wegloopt en dan terugkomt. Bovendien zetten ze voorzitter Frans Vandenbossche zomaar opzij. Dat kan niet. Zo ga je niet om met mensen. Ik heb atijd gezegd dat ik er geen probleem mee had dat Patrick De Dobbeleer op één zou staan en ik op twee. Of omgekeerd. Maar daar gaat het me allemaal niet om. Daar wringt het schoentje niet. Ik sta voor een groep mensen en ik wil dat die samen met mij gerespecteerd worden. Nu is het genoeg. Ik stap op. En met mij Eric Van der Eedt, Marcel Saelens, Isabelle Raevens, Carine Van Dille, Elien Van Coppenolle, Gilles Van Liefde.’
Eric Van der Eedt bevestigt De Nieuwe Ronsenaar inmiddels zijn overstap. Ook voor hem kan het voorstel De Croo totaal niet.


‘Ik ben geen dweil’

Rudi Boudringhien: ‘Wat ze ons willen opdringen, is ronduit schandalig. Er zitten in het partijbestuur een drietal beunhazen die de VLD Ronse compleet kapot aan het maken zijn met hun achterbakse agitatie en pretentie. Ik voel me als een dweil die men eerst aan de achterdeur legt, nu weer aan de voordeur en die men morgen dan uitwringt. Niet met mij. Niet met ons. We komen op met Gemeentebelangen-Intérêts Communaux. Een tweetalige lijst. Zeker weten.'


Deruyver & Co

Rudi Boudringhien: ‘Patrick De Dobbeleer? Met hem heb ik altijd kunnen praten. En dat blijft zo. Ook voor de toekomst. Maar het gaat niet om Patrick. Het gaat niet om een rivaliteit tussen ons. Het gaat om Deruyver en zijn companen die alles menen te kunnen naar hun hand zetten. Ik vraag bijvoorbeeld al lang dat men de vacante plaats van Claire Vandenhole in de raad eindelijk eens zou bezetten. Dat lijkt me toch logisch. Maar ook daar gaat men niet op in. Nee. Ze houden op geen enkele manier rekening met wat we vragen. Ze leggen ons daar zomaar een papier voor. En dan die woordvoerder. Willen ze misschien iedereen muilbanden of wat? No way.’

Vier of niks meer

Patrick De Dobbeleer laat De Nieuwe Ronsenaar weten dat hij bereid blijft de stap terug te zetten naar de vierde stek om de eenheid van de partij te vrijwaren.
Patrick De Dobbeleer: ‘En nu is het nog niet goed. Ik ga er mij verder dan ook niet ziek in maken. Zoveel is het mij niet waard. Ik sta op vier en blijf op vier. Dat is het voor mij. Het is vier of niks meer. Ik ga niet voor André gaan springen op de lijst als het dat is wat ze zoeken is het neen. Ik voelde mij met mijn gebaar van verzoening eigenlijk zelfs opgelucht. En dan krijgen we nu dit. Voorzitter ad interim word ik overigens in volkomen overleg met Frans Vandenbossche zelf. Als verkozen ondervoorzitter word ik namelijk automatisch voorzitter wanneer de voorzitter een stap terug zet. Dat is Frans gevraagd in het belang van de partij. Frans heeft me vanochtend nog eens verzekerd dat hij daar geen enkele moeite mee heeft.’

Een flamingant, een storend element

Door De Nieuwe Ronsenaar hierover ondervraagd nuanceert Frans Vandenbossche dat.
'Ja en nee. Het is wel ook zo dat zowel ikzelf, Johnny Verledens als politiek secretaris en Rudi als schepen al maanden onder vuur worden genomen door drie ruziestokers in het bestuur die zelf niet op de lijst staan, maar die wel anderen meesleuren in hun negatieve agitatie. Ik wou me best terugtrekken als voorzitter om de partij toe te laten uit de impasse te geraken. Vriendschap is me meer waard dan politiek. Het groot probleem is echter dat er met dat trio bestuursleden geen enkele positieve samenwerking meer mogelijk is. Eén ervan verwijt me bijvoorbeeld dat ik lid ben van Marnixring en Davidsfonds. Dus met andere woorden een flamingant. Dus een storend element. Kan je je dat voorstellen? Mag ik er trouwens op wijzen dat ik verkozen ben als voorzitter met 123 stemmen op 142? Dat is negentig percent. Ik heb vrienden heb in de twee groepen. Met Patrick kom ik bijvoorbeeld goed overeen. Daar ligt het probleem niet.'

DE SCHRIJFHEREN (9.3)

Roman

Vanderweyden wou in Embargo voortaan beautybladzijden vol jonge lijven.

‘Mascara, de ogen als veluxen van de ziel.’
‘Lipstick.’

Hij zei : moascoraa. Hij zei : li-jep-sti-jek.

Hij wou wintermode in de zomer, zomermode in de winter. De cat walk van Milaan en Parijs. Hij zei kot wolk. Hij wou sexy lingerie.

‘Tangats, rekkers door de bilspleet.’

Hij wou toiletwaters, parfums.

‘Italiaanse flacons voor op de vrouwen hun mus.’

Zijn redactioneel systeem was simpel.

‘Cultuur en literatureluur eruit.’

In de eerste maanden na zijn komst overstelpte hij ons met knipsels uit de buitenlandse sensatiepers. Tabloïds. Boekskes. Blaadjes. Gossip. De hele roddelmolen. Eindeloos voortdraaiend op de reuzenwieken van het niets.

The Daily Mail.

‘Elton John zijn duizend glamourbrillen.’

Elton Dzon zei hij. Glaamoer.

Daily Express

‘Britt Ekland weg van Rod Stewart.’

Stjoewaard zei hij. Briet Eikland.

Ici-Paris.

‘Mireille Mathieu en Johnny Stark. Doen ze het ?’

Dzonnie Stork zei hij. Hij knipte overal stukken uit bladen. Soms minuscule hoekjes.

‘Puis, pis mij hierover een dubbele bladzijde. De mensen willen magie.’

Mazie, zei hij.

‘Prins Karel Graaf van Vlaanderen : gevangene van Nederlandse secretaresse.’

Roddel. Gekwebbel. Gedoe. Gewriemel. Oude verhalen. Nieuwe verhalen. Nepverhalen. Aan zekerheid grenzende onwaarschijnlijkheid. Aan onzekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Bijna nieuws. Net geen scoops. Ei zo na primeurs. ‘Ol’ blue eyes Sinatra piest alweer naast de pot.’ Twee bladzijden. Zijn banden met de maffia. ‘Priscilla Presley is malheureus in de liefde.’ Een halve bladzijde op de laatste. ‘FBI- boss Edgar Hoover huppelt rond in vrouwenkleren.’ Ef Bie Aai boss Edgaar Hoever. ‘Edith Piaf en Marcel Cerdan.’‘De merel en het monster.’ ‘Lisa Minelli zit aan de Champagne.’ Laaiza Minellie. Sampanje. Met als kaderstuk een overzicht van al haar gewezen minnaars. ‘Edith Piaf en Théo Zarapo.’ ‘De oude nachtegaal en haar jonge poenpakker.’Haar jonge poeper, versprak hij zich. Of toch niet. ‘Barbra Streisand. Ze zal nooit meer zingen.’ Maar beter ook, zei hij. ‘Johnny Hallyday rollebolt met stripteaseuse.’ Richard Burton en Liz Taylor. ‘Het duivelskoppel. Kleed dat aan. Kleed dat uit.’ De roverdeling van het verhaal gaf hij ons ook mee. Burton als onstilbare bok met tomeloze seksuele appetijt. Taylor als ongetemde feeks. ‘De bits van Beverly Giels.’ Hij moest zich inhouden, zei hij. Of hij schreef het allemaal zelf. Want we kenden er niks van.

‘A-ma-teurst !’


(Vervolgt).

Uit : ‘De Schrijfheren’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.

22 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (66)

DE GOKCHINEES IN RONSE: HET HELE VERHAAL

YE, DE MAN DIE KSK WOU VERGOKKEN


Dinsdag pakte De Morgen ermee uit op de voorpagina. Gokexpert Karl Dhondt, die een belangrijke rol speelt in de onthullingen rond het gokschandaal in het voetbal, verschafte het parket ook belangwekkende informatie over twaalf verdachte wedstrijden uit de competitie van vorig seizoen in tweede klasse.
Het gaat daarbij om matches waarop opmerkelijk hoge bedragen zijn gegokt. Die draaien volgens de gokexpert steeds om dezelfde ploegen: Ronse, Waasland, Virton, Eupen en Mons. Over de passage van de gokchinees in Ronse is het laatste woord dus blijkbaar lang nog niet geschreven. De Nieuwe Ronsenaar zet hierna alvast nog eens alle tot dusver bekende tribulaties rondom de Chinees in Ronse op een rij.


Ronse in de Champions League

Uit een verslag van de vergadering van de KSK-bestuursraad van 26 januari 2005 blijkt dat een Chinees genaamd Ye Zheyung (hierna kortweg Ye) bereid is massa’s geld in KSK te pompen. Ye wil 2,5 miljoen euro inbrengen waarvan een half miljoen voor sponsoring van een obscure Parijse bontmantelwinkel Cecilia Bilanca. Voor dat geld wil hij dan wel de controle op het sportieve beleid van KSK Ronse. Uit het genoemde verslag valt op te maken dat KSK Ye's centen wil, zij het onder voorwaarden.

'Uiteraard mag mijnheer Ye, zoals elke potentiële sponsor, een beroep doen op KSK Ronse om zijn producten te promoten. Inzake het sportieve wordt evenwel opgemerkt dat wij thans reeds substantiële resultaten hebben bereikt en dat wij die lijn willen verder zetten.Verder wordt ook opgemerkt dat we moeten opletten inzake wetgeving op witwassen van geld'.

Niettemin blijft SK Ronse nog een maand lang onderhandelen met Ye. Hij komt hier naar wedstrijden kijken. Hij spreekt met spelers (niet onbelangrijk in het licht van wat volgt) en hij ontvouwt zijn plannen. Hetzelfde seizoen wil hij al meteen door naar eerste. Voor dit seizoen spiegelt hij het bestuur noch min noch meer de landstitel voor en dan: de Champions League.

Toch niks te beleven in Ronse

Eind januari wordt ten kantore van advocaat en KSK-voorzitter André Deruyver een heus ontwerpcontract opgesteld. Het bepaalt dat Ye tussen 1 februari en 31 mei 2005 een half miljoen euro in SK Ronse pompt. Dan wel niet namens die Parijse bonthandel. Wel namens de 'Shangai Yun Wei International Trade Ltd' met zetel te Pudong, Shangai, room 607, Cimic Tower, 1090 Century Road. Het contract wordt echter nooit ondertekend. KSK-ondervoorzitter Serge Crucke komt immers voor zaken wel eens in Shangai en laat daar een en ander natrekken. Het blijkt een lege doos.

Door Humo gevraagd waarom André Deruyver hij dan toch nog een maand met Ye onderhandelt zegt daarover de KSK-voorzitter: ‘Ja, kijk. Ronse stond tweede. Promotie naar eerste was niet denkbeeldig. Hier hadden we man die een half miljoen euro wou investeren alleen om de naam Cecilia Belanci op de shirtjes te krijgen. Zegt u a priori neen als iemand met zo'n aanbod bij u komt. Het pijnpunt was en bleef dat hij absolute alleenheerschappij over het sportieve eiste. Daarop hebben we altijd neen gezegd.’

Humo: Cecilia Bilanci is een dure bontjassenhandel in Parijs. Wat moest zo'n winkel met SK Ronse?

André Deruyver: 'Ha, de spelersvrouwen aan een schone frak helpen, eventueel. Weet u, wij zitten hier niet in een rijke regio. In Ronse is niets te beleven. Als er opeens zo'n Chinees komt, dan is dat eens iets anders. De man heeft hier een paar wedstrijden bijgewoond. En maar roepen: Je veux être champion. Wij hadden, vond hij, een probleem op de rechterflank. We gaan David Beckham kopen, zei hij. David Beckham.'

Humo: U vond het allemaal geweldig grappig?

André Deruyver: 'Vrij vriendelijk, eigenlijk. Niet de arrogante dictator zoals hij in de media is afgeschilderd. Hij kwam meestal met de trein uit Parijs en vanuit Rijsel met de taxi. Aan het eind van de vergadering was het altijd: Kan er iemand onze Chinees naar Rijsel brengen?. Hij wou ook graag imponeren. Een keer kwam hij met een aktetas vol bankbiljetten - zo op het eerste gezicht meer geld dan ik als advocaat in mijn hele carrière kan verdienen. 'Dat is voor jullie' zei hij 'als ik de sportieve leiding in handen krijg.'

Humo: Hij had geld

André Deruyver: 'Dat staat vast'.

Humo: Zijn eigen geld of geld van iemand anders?

André Deruyver: 'Serge Crucke heeft vanaf de eerste ontmoeting gezegd: Dit is een pion van de Chinese gokmaffia. Hij had daar geen bewijzen voor, alleen een gevoel. Telkens als we Ye een discussie hadden zeiden we: We zijn tevreden over Vancoppenolle, maar u kunt eventueel in samenspraak met hem suggesties doen over transfers en ploegsopstelling. Dan nam hij zijn GSM en begon hij ijsberen door de vergaderruimte. We hoorden hem Chinees spreken en hoorden ook zeer duidelijk dat hij bevelen ontving aan de andere kant van de lijn. Dan ging hij weer zitten en zei: Absolute alleenheerschappij over het sportieve, anders gaat het niet door. Eén keer was hij vergezeld door een andere Chinees, van wie we toen een foto hebben genomen. We hebben nooit geweten hoe die man heette, maar hij was duidelijk één van de patrons van Ye. Hij gaf bevelen, in het Chinees.’

Humo: Waar is het geëindigd?

André Deruyver: 'Ik denk dat de Chinees na enige tijd doorhad dat wij hem doorhadden. We hebben niks meer van hem gehoord. In het begin kon je hem bellen: hij nam wel nooit op, maar hij belde altijd na twee dagen terug. Op zeker moment belde hij niet meer. En dat was dat.’

Vervelend bezoek

Of toch niet helemaal. Want dan barst het hele gokschandaal los. Vervelend, vindt KSK-voorzitter Deruyver die zijn contacten met Ye nog eens oprakelt in Het Laatste Nieuws (14.2) Daarin maakt hij ook gewag van een bezoek van de gerechtelijke politie.

André Deruyver: 'Hij eiste volledige sportverantwoordelijkheid. En dat was voor ons uitgesloten. Plots was hij verdwenen. Afgelopen weekend kregen we de gerechtelijke politie over de vloer. Ze hadden natuurlijk vragen over de werkwijze van Ye. Vervelend natuurlijk omdat we zo'n publiciteit kunnen missen als kiespijn. Het enige wat ik weet, is dat we de onderhandelingen met Ye hebben stopgezet. Wat verder rest zijn verdachtmakingen. Maar daarmee heeft SK Ronse niets te maken.’

Parodie van een match

Algemeen Manager van KSK Jean-Claude Stockman herinnert zich van zijn kant goed hoe hij aanvankelijk veeleer gunstig gestemd was tegenover het aanbod van Ye om te investeren in de club.

Jean-Claude Stockman (in Het Nieuwblad/ Het Volk van 11.2 ): 'Hij stelde zich voor als zakenman uit Frankrijk en wilde naar eigen zeggen zwaar investeren in de ploeg. Hij wilde daarvoor inderdaad ongeveer één miljoen euro op tafel leggen. We stonden op dat moment derde in de klassering, deden het zeer goed. Aanvankelijk zag ik eigenlijk niks verkeerds in het aanbod. Maar een meerderheid binnen de vereniging voelde er niks voor om met de man in zee te gaan. Daarop is hij naar Geel vertrokken.'

Het toeval wil dat Ronse enkele weken later met zware 0-5 cijfers (13 februari 2005) verliest van Waasland.

Jean-Claude Stockman: ‘Ook wij waren zwaar verrast door het resultaat van die wedstrijd. Maar we hebben geen enkel bewijs dat sommige van onze spelers zich moedwillig lieten verliezen en moeten dus zwijgen. Feit is dat de toenmalige trainer Gerrit Laverge, na wat een parodie van een match was, zijn ontslag wilde geven. Hij was blijkbaar zwaar gedegouteerd door het gedrag van sommige voetballers.'

Chinees in de tribune

Het Nieuwsblad/Het Volk herinnert zijn lezers eraan dat trainer Laverge die dag inderdaad met niemand wil praten. Ook met de pers niet. De dag daarna neemt hij ontslag. ‘Insiders,’ zo melden beide krantentitels nog, ‘menen trouwens te weten dat de beruchte Chinees die wedstrijd in de tribune zat.’
Bij Ronse deden toen onder andere Hocine Chebaiki en Mustapha Douai mee. Twee spelers die daarna verhuisden naar Allianssi van algemeen manager Suray en voormalig SK-trainer Thierry Pister. Alliansi is de club die in het spinnenweb van het Finse omkoopschandaal verwikkeld raakte. (Zie ook verder).

Op een mooie dag

Ook in La Dernière Heure (van 11.2) wil KSK-manager Jean-Claude Stockman een en ander kwijt over die periode.

Jean-Claude Stockman: ‘Het is waar. Hij woonde verscheidene matches bij. Op een mooie dag biedt hij ons één miljoen euro aan op voorwaarde dat hij de sportieve leiding van de club in handen krijgt. Op dat moment staan we derde in de algemene rangschikking. Het bestuur heeft daarover vergaderd en er is beslist om geen gevolg te geven aan zijn vraag. Ik geef toe dat ik persoonlijk geneigd was toe te geven maar verschillende bestuursleden hebben geweigerd om met hem in zee te gaan.’


Gedegouteerde trainer

Ook La Dernière Heure trekt een lijn naar de fameuze verloren match tegen Waasland :

‘Een paar weken na deze poging tot Chinese machtsovername van de Ronsese club kende KSK een zware thuisnederlaag die op zijn minst onverklaarbaar kan worden genoemd . Het verloor met 0-5 tegen Waasland waar een zekere Thierry Pister aan de slag was. Pister die enkele weken later de leiding zou nemen van de Finse club Alliansi. Dat is uitgerekend de club die in handen kwam van Zheyun Ye en Pietro Allata, de twee spilfiguren van het voetbalgokschandaal.

Geen bewijzen

Jean-Claude Stockman : ‘Het klopt dat die thuisnederlaag heel verrassend was. We waren stomverbaasd over de manier waarop we die match verloren. Temeer dat we speelden tegen de ploeg van Thierry Pister. Maar als bepaalde spelers dan al iets mispeuterd hebben, beschikken we hoe dan ook over geen enkel bewijs om dat te staven. Na deze parodie van een match heeft de toenmalige trainer Gerrit Laverge overigens zijn ontslag aangeboden. Hij walgde (‘Il était visiblement dégoûté’) door de houding van sommige spelers. Hij wou liever geen verdere avonturen.’

Ons kent ons

La Dernière Heure herinnert er terloops aan dat Ronse toen spelers in de rangen telde als Hocine Chebaïki en Mustapha Douai die wat later bij Alliansi zouden gaan spelen in gezelschap van Thierry Pister. Die was benoemd als trainer van die ploeg door de nieuwe manager van de Finse ploeg Olivier Suray. Die was op zijn beurt naar het grote Noorden gehaald door Pietro Allatta et Zheyun Ye.

Matches flikken

In het RTL-middagjournaal van 28 februari 2006 geeft de sportieve manager van KSK tenslotte nog deze veelzeggende indruk weg die we u niet willen onthouden.

‘Ik denk dat Ye vooral sportief manager van de club wou worden om de spelers en de club in zijn macht te krijgen.’

Om matches te flikken ?

‘Met wat we erna vernomen hebben en als ik zie hoe er tewerk is gegaan, denk ik dat het inderdaad die richting uitging.’

Cijfertaal.

Hierna de wedstrijden in tweede van vorige seizoen.
De matches tegen Waasland en Virton in vetjes vanwege opmerkelijke forfaitcijfers die totaal niet in verhouding staan tot confrontaties in de heenronde.
In de wedstrijdvan 27.2 tegen Aalst was de stand 3-1 tot de 89ste minuut.

2004-2005 2° Nationale

11-8 Visé K.SK.Ronse 1-3
25-8 K.SK.Ronse Maasmechelen 1-1
28-8 Geel K.SK.Ronse 0-1
5-9 K.SK.Ronse Antwerp 0-1
12-9 Zulte-Waregem K.SK.Ronse 2-1
19-9 K.SK.Ronse Roeselare 2-2
25-9 Waasland K.SK.Ronse 1-2
3-10 K.SK.Ronse Virton 1-0
10-10 Eendr.Aalst K.SK.Ronse 2-0
17-10 K.SK.Ronse Deinze 3-1
24-10 K.SK.Ronse Visé 1-0
30-10 Dessel K.SK.Ronse 0-0
7-11 K.SK.Ronse Union 2-0
14-11 K.SK.Ronse KV.Kortrijk 2-1
28-11 Tubize K.SK.Ronse 0-1
5-12 K.SK.Ronse B-H-Zolder 0-0
12-12 Hamme K.SK.Ronse 4-1
19-12 K.SK.Ronse Eupen 4-0
8-1 Maasmechelen K.SK.Ronse 0-0
16-1 K.SK.Ronse Geel 1-3
22-1 Antwerp. K.SK.Ronse 0-1
30-1 K.SK.Ronse Zulte-Waregem 0-1
6-2 Roeselare K.SK.Ronse 1-1
13-2 K.SK.Ronse Waasland 0-5
19-2 Virton K.SK.Ronse 5-2
27-2 K.SK.Ronse Eendr.Aalst 3-3

12-3 Deinze K.SK.Ronse 1-2
20-3 K.SK.Ronse Dessel 3-3
3-4 Union K.SK.Ronse 4-0
10-4 Kortrijk K.SK.Ronse 4-0
17-4 K.SK.Ronse Tubize 2-2
23-4 B-H-Zolder K.SK.Ronse 1-0
1-5 K.SK.Ronse Hamme 2-1
8-5 Eupen K.SK.Ronse 3-2

21 maart 2006

EGOSTRIP (69)

‘We hebben mythen nodig die ons helpen ons te vereenzelvigen met al onze medemensen, niet alleen met degenen die tot onze etnische, nationale of ideologische stam behoren’, schrijft Karen Armstrong in ‘Mythen’. Daarin maakt ze een fascinerende reis door de millenia waarin de mens mythen heeft geschapen en door zijn eigen mythen is gevormd. In haar boeiend overzicht overschouwt ze de mythevorming vanaf de jagers in het Paleolithicum (20.000 tot 8000 v.C.) tot nu. Een mens leert op die manier nog eens wat bij.

Zo blijken hele generaties christenen al vanaf de geboorte opgeladen te zijn met schuldgevoelens omtrent een zogeheten 'erfzonde'. Haarfijn beschrijft Armstrong hoe en in welke context zo’n mythe tot stand komt.

Toen in het Westen het Romeinse Rijk viel, herinterpreteerde de heilige Augustinus de mythe van Adam en Eva en bedacht hij de mythe van de erfzonde. Omdat Adam ongehoorzaam was geweest, veroordeelde God het hele menselijk ras tot eeuwige verdoemenis. De geërfde schuld werd aan alle afstammelingen van Adam doorgegeven via de geslachtsdaad, die bezoedeld was door concupiscentie: het irrationele verlangen behagen te scheppen in gewone mensen in plaats van God. Concupiscentie was het sterkst voelbaar tijdens de geslachtsdaad, als God geheel wordt vergeten en mensen schaamteloos genot vinden bij elkaar.

Dit beeld van de rede die omlaag wordt gehaald door een chaos van sensaties en losbandige hartstocht vertoonde schokkende overeenkomsten met de aanblik die het Romeinse Rijk bood toen die bron van rationaliteit, wettig gezag en orde in het Westen door barbaarse stammen ten val werd gebracht.’

Toch hebben we volgens Karen Armstrong mythen vandoen die ons doen beseffen hoe belangrijk medeleven is. Al wordt dat gevoel in onze pragmatische, rationele wereld niet altijd productief of doeltreffend genoeg gevonden. Beter dan religieuze of spirituele leiders zijn vandaag vooral kunstenaars en schrijvers volgens haar in staat de functie van de vroegere mythe in de maatschappij over te nemen en ons te helpen de wereld op een andere manier te zien. Twee voorbeelden.

In 1922 legde T.S Eliot in ‘Het Barre land’ met behulp van schrijnende, kernachtige verwijzingen naar de mythologie van het verleden – naar Europese, Sanskritische, boeddhistische, bijbelse, Griekse en Romeinse mythen – de steriliteit van ons huidige leven bloot: de vervreemding, de verveling, het nihilisme, het bijgeloof, het egotisme en de wanhoop.

Op 26 april 1937, in volle Spaanse burgeroolog, bombardeerden nazi-vliegtuigen op bevel van generaal Franco de Baskische hoofdstad Guernica, waar het marktdag was en 1654 van de 7000 burgers de dood vonden. Een paar maanden later was op de Internationale Tentoonstelling in Parijs de Guernica van Pablo Picasso te zien. Het schilderij was één protestkreet tegen de onmenselijkheid van een wereld zonder zonder diepte, zonder mythes en zonder medeleven.


‘Mythen’. Een beknopte geschiedenis. Karen Armstrong. De Bezige Bij.

DE NIEUWE RONSENAAR (65)

DE GOKCHINEES IN RONSE

SK RONSE VOORPAGINANIEUWS IN DE MORGEN


Ronse, Waasland, Virton, Eupen en Waasland genoemd in verdachte matches

De Morgen pakt er vandaag mee uit op de voopagina. Gokexpert Karl Dhondt, die een belangrijke rol speelt in de onthullingen rond het gokschandaal in het voetbal, heeft het parket nu ook informatie verschaft over duistere praktijken in de tweede voetbalklasse.
In een gesprek met de krant duidt deze gokexpert, die eerder achttien verdachte matchen in eerste wist te ontmaskeren, nu ook twaalf verdachte wedstrijden aan in tweede klasse. Matches waarop opmerkelijk hoge bedragen zijn gegokt.

Minder hoge bedragen

Dhont wil niet kwijt over welke matches het precies gaat. Zegt de expert daarover in De Morgen: ‘Het parket weet waarover het gaat. Dat is genoeg. De bewijslast weegt minder zwaar omdat de bedragen minder afwijkend zijn dan in eerste.’

In tweede klasse bestaan er limieten op het gokken. Daardoor vallen overdreven inzetten minder snel op.

Karl Dhont: ‘Normaal wordt op die matches zo’n 80.000 pond gespeeld. De limiet ligt op 150.000 pond. Ertussen ligt een grijze zone, maar ik denk toch dat er iets aan de hand is als er plots voor 120.000 pond wordt ingezet. Dat is gewoon te veel.'

Vorig seizoen

Wil de gokexpert niet zeggen over welke matches het gaat, dan beklemt hij wel dat het bij die twaalf verdachte matches wel steeds om dezelfde vijf ploegen gaat: Ronse, Waasland, Virton, Eupen en Bergen.
Let wel, het gaat om wedstrijden van vorig seizoen.
De gokexpert gaat ervan uit dat het parket na het onderzoek naar de fraude in eerste met zijn zoektocht verder zal doorstoten naar tweede.

Het is ook niet omdat de gokinzetten in tweede klasse minder hoog liggen, dat de maffia er volgens de expert minder aan verdient.

Karl Dhont: ‘Ze kunnen minder centen opstrijken,maar het kost hen ook minder om spelers om te kopen. Die jongens verdienen niet zoveel geld, hé.’

Valies vol geld

Humo onthulde eerder al dat gokchinees Ye vorig jaar hier in Ronse rondliep met handenvol cash. Volgens de bewoordingen van SK-voorzitter André Deruyver zelf in dat weekblad met een valies vol geld, 'meer dan hij als advokaat ooit zou kunnen verdienen'.

Ye benaderde het bestuur van SK Ronse met de melding dat hij een half miljoen euro in SK wou stoppen. Er werd hier in Ronse een maand lang met de man onderhandeld eer het gesprek werd stopgezet.

(Vervolgt).

20 maart 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (64)

Beste Patrick, Rudi en André,

Herman De Croo noemt jullie gekibbel om de beste plaats bovenaan de liberale lijst een luxeprobleem. Deze week last hij zijn tweede ronde in om dat luxeprobleem op te lossen. Hopelijk lukt hem dat. In het belang van de democratie en de tolerantie in Ronse. Want De Croo heeft gelijk. Luxe. Jullie vertoeven dan zelf in de wederkerige luxesituatie dat uitgerekend een zwaargewicht als minister van State en Kamervoorzitter De Croo achter jullie veren komt zitten om eruit te komen.

Jullie willen alle drie scoren bij de kiezer in het najaar. Normaal. Wie op de lijst staat, wil verkozen worden. Liefst met zoveel mogelijk stemmen. Om die te halen, willen jullie een stek bovenaan. Ook normaal. Je weet immers maar nooit of het lukt. Jullie zijn het immers die het in het stemhokje moeten uitzweten. En dan niét jullie vaak zo betweterige nieuwsoortige ‘bestuursleden’ die het allemaal zo goed weten uit te leggen, maar zelf nooit hun nek uitsteken, hooguit eens onder een verdoken naam hun commentaartje ventileren of dan gif spuiten in mails.

Jullie moeten er nu samen uit. De liberalen van Ronse staan voor een enorme challenge. Al is het in de politiek moeilijk om het gedrag van scheurende en zich weer verzoenende fracties op te tellen, toch maken jullie op papier een behoorlijke kans om aan zet te zijn na de stembuitslag. Maar het wordt de liberale kiezer nu wel stilaan droef te moede als hij ziet hoe jullie die sleutel tot het beleid dreigen te verkwanselen aan onderlinge rivaliteit.

Na de ruzie om die taalkwestie kwam bij jullie de verzoening. Dat is een goede zaak voor de liberalen en voor de Vlaamse eigenheid van deze stad. Het is ook een belangrijke stap naar de echte Ronsese Renaixance. Dat Rudi als uittredend schepen niet zomaar vrede neemt met de laatste bank op de lijst, valt licht te begrijpen. Verhalen die er door jullie concurrenten nu worden ingelepeld dat er omtrent de kop van de lijst door jullie zes jaar geleden al afspraken zouden zijn gemaakt (Rudi zes jaar schepen, Patrick dan kopman) kunnen daarbij wel eens averechts werken. De CD&V moet wat die vermeende of echte deals betreft vooral niet vergeten wat er met Michel Vandendaele is gebeurd. Die partij heeft overigens zelf tegenwoordig werk genoeg om de juiste plekjes uit te zoeken voor de NVA-karteliesten van Paul Carteus. Blijkbaar vergt de lijstvorming daar trouwens meer tijd dan gepland.

Het ware ook naïef te geloven dat kopman Gunther Deriemaker bij de Spa-Groen niks dan onverwaardelijke kameraden achter hem heeft staan op de top van de lijst. Nee, het laatste wat jullie coalitiepartners CD&V en Spa-Groen moeten koesteren omtrent jullie probleempjes is leedvermaak. Het is integendeel van het hoogste belang voor Ronse en voor de goede vertegenwoordiging van duizenden liberale kiezers van Ronse dat jullie er uitkomen als grote jongens.

Wie daarbij dwars blijft liggen, wie daarbij dreigt of pronkt met steraanbiedingen van het Vlaams Belang, bewijst zelf open en bloot dat de liberale gedachte hem worst kan wezen, zodra het eigenbelang in het gedrang komt. Dat zowel Rudi als Patrick zich meteen bereid hebben getoond de brokken te willen lijmen, is hoopgevend voor de goede afloop. Volgens de informatie waarover De Nieuwe Ronsenaar beschikt, bestaat er een oprechte goede wil om eruit te komen. Patrick De Dobbeleer is wijs genoeg om in alle omstandigheden het algemeen belang van Ronse en de eenheid van zijn partij te laten voorgaan op eigen belang in de politiek. Heeft hij zelf de politiek niet echt nodig, dan heeft Ronse aan hem wel iemand die er wil voor gaan met àlle Ronsenaars. Aan hem zal het alvast niet liggen als de verzoening mislukt.

Patrick De Dobbeleer is overigens ook de enige die open en bloot (in deze blog) afstand neemt van het oplaaiend extremisme. Ook Rudi Boudringhien bedankt naar zijn zeggen voor het extreme gedachtengoed en blijft een liberaal in hart en nieren. Dat is alvast moediger dan diegenen die dat de ene dag wel doen en de andere dag hun partij afdreigen met verraad aan het blauwe ideaal.

André Deruyver moet goed beseffen dat hij als teruggekeerde wegloper zijn geloofwaardigheid alleen nog kan behouden, laat staan terugwinnen op de liberale lijst. Met een nieuwe zijsprong, deze keer naar het Vaams Belang, zou hij als gewezen boegbeeld van het zieltogend franskiljonisme de Ronsese Vlaams-Nationalisten van voorzitter Paul Vanderdonckt tot een nieuwe implosie brengen na het vertrek van Joost. Met een overstap naar dat Belang van Ronse van Joost zou hij ook die lijst trouwens meteen totaal ongeloofwaardig maken. Er is met andere woorden geen andere keuze dan: verzoenen of verzuipen.

DE SCHRIJFHEREN (9.2)

Roman

Hij heeft het maar hij gaat er tegen vechten. Ik moet me geen zorgen maken. Waar is het voor nodig ? Ze zijn er vroeg genoeg bij. Er zijn therapieën tegenwoordig. Heel doeltreffend. Weet ik dat heel wat kankers genezen ? De meeste. Daar spreken de mensen dan nooit over. Genezingen zijn oninteressant. Veel heeft te maken met wilskracht. Vooral met mentaliteit. Hem zullen ze niet klein krijgen. Nog niet. Hij heeft drie kinderen. Ik heb het aan het rechte om eind altijd vrijgezel te willen blijven. Nu zit hij daar ziek, met zijn verantwoordelijkheid voor vier mensen, zijn vrouw, zijn kinderen. Anders was hij alleen geweest. Had hij nu geen probleem.

‘Gij zijt aan niets of niemand gebonden, Charlie. Dat is wijs.’

Hij zit er mee voor de kinderen.

‘Als ik genees zullen ze het nooit weten.’

We wandelen veel. We praten. Dingen die hij voor de rest aan niemand kwijt wil. Wat mij te doen staat als hij het niet haalt. Hij idealiseert mijn bestaan, kijkt op naar mijn ivoren toren. Hij onderschat mijn rusteloosheid als eenzame jager. Hij wil met mij naar Australië. Weg van de kernraketten. Karel Van Miert heeft gelijk. Europa wordt het nucleair theater van de volgende oorlog. Inpakken en wegwezen. Ze gaan hun raketten hier toch zetten. We mogen nog met een miljoen op die Brusselse boulevards staan schreeuwen. Het helpt allemaal niks. Hij wil alles verkopen. Hij wil een zeilboot. Toeristen rondvaren op de Canarische eilanden. Hij wil naar Afrika. Hij wil zich nuttig maken. Hij wil leed lenigen. Ander leed.

‘Ze kunnen mijn kloten kussen met hun vijf fases naar de dood. Ik ga niet dood, Charlie. Dat ze daar maar niet op rekenen. Als ze denken dat het afgelopen is met mij, zitten ze er compleet naast.’

Zeven maanden later is hij onherkenbaar, is zijn stem nauwelijks nog hoorbaar.

‘Schenk me nog een choco in, Charlie. Gelijk vroeger.’

Ik geef hem een kwart glas, met een pijpje. Hij slikt niet meer door. Alles is geregeld, zegt hij. Hij toont naar de lade van de nachtkast. Laatste wilbeschikkingen. Lezen. Hij wil geen gedoe, geen melo, geen zachtgevooisde muziek. Geen Pachelbel, geen Ave Maria, geen Ne me quitte pas. Asverbranding, geen gepreek. Ik heb gelijk gehad om geen zekerheden te zoeken in het leven, zegt hij. Het laat hem niet los. Zekerheden, er zijn er geen. Zo doorgaan, Charlie. Ik moet mij niet binden. Nooit. Aan niets of niemand. Hij heeft haar graag gezien. En zij hem. Maar nu laat hij haar in de steek, met hun drie kinderen. Hij moet wel. Er komt dan toch geen alternatieve redding. Er is alleen pijn en angst. De onomkeerbaar hoge dosis morfine brengt hem in de war.

‘Charlie is ons vader nu dood, de kloot ? Waar blijft hij ?’

Jij moet doorgaan, Charlie zegt hij. Altijd. Je nooit binden. Er is niets of niemand. Mijn broer, mijn zielevriend, mijn fotograaf. Zijn laatste donkere kamer. Zijn laatste flash. Niet doen zeg ik hem. Niet doodgaan godverdomme. Niet doodgaan.

(Vervolgt).

Uit : ‘De Schrijfheren’. Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.