23 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (43)

DE PAPOTAGE VAN PEVENAEGE

Het is mij hier nogal het weekske geweest, met de één nationale commotie bovenop het andere stads verschot. Het begon op de woensdagavond. Ik keek als naar de goede gewoonte naar Brussel Frans op de televisie. Bon, die posten heten nu allemaal anders, daar raak ik al lang niet meer wijs uit. Welja, dat was noch een gewoonte van inder tijd met mijn Germaine zaliger voor de conversatie in onze commerce. Net zoals wij ook, naast onze abonnementen op de “Vooruit”van Jos Van Eynde geweest, “Het Laatste Nieuws” en “Het Volk” ook trouw betaalden voor de “Ronsenaar”, met veel aandacht voor de regionale stadsberichtgeving en voor de. “Courrier de l’Escaut” van Madame Ketels, omdat het leeuwendeel van onze Frans talige klanten die ook trokken. Alhoewel, het leeuwendeel is hier het juiste woord op de verkeerde plaats, denk ik. Misschien beter de meesten gezegd. Want Uw moest als kleine zelfstandige in de vlees industrie toch met al U klanten een klapke kunnen doen! Dat was immers de helft van U omzet! En om dan later ons Frans noch een beetje te onderhouden waren wij dat ook na het overgeven van onze commerce blijven doen. En de woensdag is het altijd een discussie programma onder politiekers en andere en dan kan er noch eens gelachen worden. En ook is het ideaal om zachtjes bij weg te doezelen onder het genot van U Trappist. Maar hoe groot was mijn verbijstering toen plots de gewone programmatie bruusk werd af gebroken door de mededeling dat Vlaanderen zich zo even van het Belgenland had af gescheurd! En van minuut tot minuut hield dat maar niet op - Uw kont het zo zot niet bedenken: de Koninklijke Familie die uit protest het Vader land verlaten had met bestemming… de Congo! Uw zijt het toch niet wijs! De Brusselaars die het zodanig in hun broek deden dat zij gaan schuilen waren in de tiende bol van het Atomium! Ik dacht al dat ik begon te missen. Want ik weet noch goed dat er in ’58 met de Expo maar negen bollen waren geweest, voor reden dat ik daar noch met mijn Germaine zaliger door gelopen had. En nu was er noch een tiende en wel onder de grond! Maar ja, misschien dat ze die met de restauratie noch toe gevoegd hadden, wat overigens ook de kostprijs mede zou verklaren. Aan het op blinken van die bollen kan het toch niet gelegen hebben? Want wat kost nu een buske Sidol? Maar ik begon het pas helemaal benauwd te krijgen toen de champetters uit d’Hoppe in beeld kwamen, die met hun kogelvrije vest om en als het ware met getrokken vuist wapen en hun verrekijker in hun aan slag de taalgrens aftuurden. Ik kreeg visioenen van zwart-witte slagbomen onder de gietende dito regen, van prikkeldraad en zandzakjes, waartussen de loop van een zware mitrailleuze naar het wit van U angstige ogen priemt, van grimmige grenswachters met geladen geweren, doorweekte kapootjassen en bloed doorlopen ogen vanonder de rand van een helm, waar het water in beekjes vanaf gutst. Ik moest plots aan de spannende verhalen van onze Vader zaliger uit de Groote Oorlog 14-18 denken. Weinig mensen weten dat noch, maar toen was de huidige taalgrens ook noch de grens geweest tussen het bezette België en wat de Duitse het Etappengebied 4 noemden, dat was een soort buffer voor al eer Uw het echte Front betrad. Slechts heel uitzonderlijk mocht Uw toen in de Walen binnen en moest daarvoor over goede papieren beschikken van wege de Kommandantur. Zelfs de Fiertel mocht in die oorlogsjaren de grens niet over! Maar wie een beetje commerciële aanleg had en het gevaar niet schuwde kon als jonge kadee dus wel een aardig centje bijverdienen langs heen de sluikse smokkelwegeltjes. Onze Vader zaliger had zich hiermee in die bange dagen een bescheiden startkapitaaltje bij een gespaard. Maar dat verhaal moet ik hier misschien maar beter niet vertellen. Even goed, zo dacht ik vervolgens, wie slim genoeg is om van de nood een deugd te maken, zal die nieuwe situatie danig kunnen benutten. Al onze werkloze Ronsenaars zullen bij die nieuwe staat- en huishoudkundige ecomomische situatie immers hun tweetalige duit uit het zakje kunnen halen! Want dat er hier interessante postjes zouden bedeeld kunnen worden, viel buiten kijf. Neem nu voor het bezetten van al die grens overgangen, ik geef maar één voorbeeld! ’s Anderendaags werd die boze ballon tot mijn geruststelling in de pers doorgeprikt, vergezeld van al weer de nodige communautaire donderwolken. Maar misschien dat het gezond verstand van Walen en Vlamingen, en elke inwoner van deze voorschootgrote lap grond, nadat ook noch dat beetje gifstof zal weggewaaid zijn, toch weer zal zegevieren over het separatistische doemdenken dat een bepaald soort donker Vlaanderen ongestraft propageert. Pas had ik deze mooie gedachte zo pakkend geformuleerd, of de zelfverklaarde Minister-President kwam mij daar met een zuinig maar naar mijn gevoelen hypocriet glimlachje van aha-Uw-peinst-van-slim-geweest-te-zijn-hewel-ruikt-Uw-maar-eens-aan-dit-poepje af met de mededeling dat tweetalige straatborden in heel Vlaanderen voortaan uit den boze zullen zijn, zelfs in onze schone stad Ronse. Nu, hoewel hiermee natuurlijk ook weer wat locale charme zal worden prijsgegeven heb ik daar eigenlijk minder moeite mee dan met het invoeren van de naamborden met ingebouwde sponsor van een aantal jaren geleden. Ik heb toen even gevreesd dat men, zoals men bolpuntstylo’s naar de gelijknamige merknaam Bics is gaan noemen en wegwerpscheerapparaten Gilettes, op de duur onze straten naar de in het rood toegevoegde bedrijven zou zijn gaan noemen. Geeft toe, die gedachte was toch niet bij de haren getrokken? Eerlijk gezegd denk ik niet dat er één enkele Franstalige Ronsenaar is die door de verdwijning van zijn vertrouwde “place Aimé Delhaye” in het voordeel van “Aimé Delhayeplein” plots zijn weg naar de Delhayze zal kwijt zijn. Geef toe, elke rechtgeaarde Ronsenaar zegt trouwens toch “Stienbreuge” en zo hoort het toch? Overigens, dat verbeten vertalen van straatnamen had in een aantal gevallen tot absurde resultaten geleid! Voorbeelden genoeg! Wat te zeggen van “Rodebroekstraat”, dat in een niet eens zo ver verleden tot “rue du Pantalon Rouge” was gedoopt? Of “Spielegrèm” dat door een van elke lokale kennis gespeende autoriteit in “rue du Pélerin” werd vertaald, wat noch later, toppunt van dwazigheid, in het Nederlands weer “Pelgrimstraat” werd. Zo heeft men ook, meen ik, kort na de dood van Boudewijn, noch gemeend vooralsnog de Franse benaming voor “Abeelstraat”, die sinds mensenheugnis “rue du Tremble” was geweest, eindelijk correct te vertalen als “rue de l’Ypréau”. Of dat ook iets te maken had met de geruchten over het feit dat Koning Albert misschien het Parkinson zou hebben gehad is niet precies geweten. Maar als die vertrouwde tweetalige borden dan toch weg moeten zou ik hierbij toch eens een oproep willen doen dat onze beleids verantwoordelijken eens hun oor te luisteren leggen bij de volks mond en eindelijk de aloude plaatsnamen definitief in ere herstellen. Ik heb het al over “Steenbrugge” gehad. En waarom heet onze “Plas” noch altijd “Franklin Delano Rooseveltplein”? Iets delicater ligt misschien “Papestraat” (“Poeperstroet” in ons schone Ronsies) in de plaats van het veel beschaafdere “Priesterstraat”. Historisch zou het nochtans veel correcter zijn, zie ook “Papekouters”. Dus, geachte Stadsbestuurders, aarzel niet! Neem elke plaatsnaam onder de loep en beslis met kennis van zaken. En in de hoop dat deze nieuwe straatnaamborden er noch lang mogen blijven hangen en Uw U eindelijk zal kunnen wijden aan de zaken die er wel toe doen!

Pevenaege Omer

22 december 2006

VADER DAG

121.

Liefste papa,

De meester zegt dat ge mij van in de hemel kunt zien ik ben er vet mee. Waarom zwijgt ge dan als vermoord als ik u onder de lakens oproep elke avond van mijn leven? Ziet ge mij niet graag misschien? Kan ik er iets aan doen dat ge dood zijt?

Ik weet het, ik ben een zaag. Maar zakgeld moet ik u al niet vragen. Ge kunt het mij toch niet leveren. Zelfs niet met de camion van Edmond Depaire. Seraphin, de magazijnier, zegt het ook. En de grote en de kleine Lucie van de Comptabilité. En meneer Oscar van de Expédition.

Allemaal hebben ze mij verteld dat het geen avance is van het u te vragen. Als dode hebt ge geen afzendersadres meer waarop dat ge ingeschreven staat. Ge zijt afgeschreven op het stadhuis. Daarmee.

Aan de buitenkant kan de meester het niet zien dat ik u deze nieuwjaarsbrief schrijf. Hij denkt dat ik Zonneland lees. ‘Houd gij u maar bezig’, zei hij. Terwijl hij op alle andere schoolbanken onbeschreven nieuwjaarsbrieven legde, met mooie sneeuwlandschappen en sneeuwpeties erop.

‘Gij hebt dat niet nodig, uw vader is toch dood’. Hij heeft ferm chance dat hij meester is. Ik zou hem anders eens goed op zijn muile geven op de koer. Om uw eer te redden, als dode papa.

Ik schrijf u dus zonder brief, zonder pen en uit mijn hoofd. Ik zie u graag maar hoe moet ge iemand graag zien die ge niet kent? De anderen lopen hier te stoefen dat hun vader bij Reddy Kilowatt werkt. En over hoeveel drinkgeld ze gaan oprapen voor hun brief.

Ik zou u simpel willen vragen of ge in den duik eens mijn Meccanokraan wilt maken, ik geraak niet wijs uit al die vijzen. En om eerlijk te zijn, weet ik voor de rest niet wat verteld omdat ik geen gezicht op u kan plakken. Ik ken u feitelijk alleen van die foto in de veranda.

Mama heeft u laten inkaderen door Studio Deknudt. Ge steekt nu in een kader van gerimpeld kalfsleer. Ge vindt het toch niet erg van in een kalf gewrongen te zitten?

Bon, ik ga het u wensen. De anderen zijn de inkt uit de fles van Gilbert de knecht al droog aan het blazen op hun brieven, ge moet ze hier bezig zien.

En daarom bied ik u, liefste papa, mijn beste wensen aan. Ik wens u een jaar vol voorspoed, een goede gezondheid en een heel lang leven.

Al blijft ge natuurlijk dood, ik 'n kan daar ook niets aan doen.

Uw zoon,

Stéphane.’


Uit: ‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.

21 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (42)



ACHTER
DE SCHERMEN
VAN HET
NIEUWE BESTUUR



TUUPE
VUIR
RONSE?






Wat zit er achter de keurige beleidsverklaring van de ploeg Dupont? Wat toont ons die zo netjes afgewogen – lees hard bevochten – bevoegdheidsverdeling?

'The Morning After' de lancering van het bestuur in de… trouwzaal van het stadhuis, neemt De Benieuwde Ronsenaar zijn lezers mee voor een blik achter de schermen van ‘het schoon verdiep’.


Het gentlemen's agreement Dupont-Deriemaker

Burgemeester Luc Dupont heeft al heel vroeg de Ronsenaars gemeld dat zijn tweede mandaat ook zijn laatste zal zijn. Dat leverde hem in de verkiezingsstrijd alvast het voordeel op van de klaarheid, ook naar zijn beleidspartners toe.

Sp.a-Groen! mocht dan als kartel stranden op welgeteld twee stemmen, de snelheid waarmee de avond zelf van de verkiezingen het bestuursakkoord werd beklonken, gaf meteen aan dat er van gemopper en hertellen geen sprake zou zijn.

Tussen Dupont en Deriemaker bleek er een gentlemen's agreement te bestaan. Het gezag, de ervaring en de competentie van Luc Dupont zouden hierdoor politiek tot het kleinste stemmenverschil trotseren.

De algemene erkenning rond de figuur van Dupont als best denkbare burgemeester van Ronse werd overigens door niemand buiten de oppositie betwist.

Brand in Ronse, zie eens ginder!

Dat kleinst denkbare verschil zou dan echter wel zwaar, heel zwaar gehonoreerd worden.

Tijl Bondue, voorzitter van Sp.a mag dan nu een mooi lyrisch verhaal bedenken over 'een huis dat in brand staan waaruit iedereen zoveel mogelijk meublilair tracht te slepen,' dat wegslepen heeft zo lang geduurd, dat de waterschade wel eens meer ravage zou kunnen aanrichten in het huis zelf dan de weggesleepte meubelen …

Tijdens de onderhandelingen bleek Gunther Deriemaker het al danig solo slim te spelen dat zijn eigen socialistische mede-onderhandelaars er bijwijlen verbouwereerd bij zaten. Soms leek het er daardoor wel op dat er bij de socialisten eigenlijk twee onderhandelende instanties in de weer waren. Aan de ene kant ‘gulzige’ Gunther als cavalier seul voor zowel zichzelf als zijn partij. Aan de andere kant de ‘familie’ Kerckhove rond voorzitter Tijl Bondue.

Het onderlinge streven van de onderhandelende partijen was daarbij: met zo weinig mogelijk roet op het wezen naar de achterban en de kiezer teruggaan om te tonen welke meubelen zoal konden gered worden.

Op welke manier de Sp.a het ook aanpakte: deze partij komt vandaag met een schitterende inboedel naar buiten.

Een feest zonder einde

Gunther Deriemaker kan zichzelf de komende zes jaar namelijk ongeremd verder populariseren als eerste schepen en schepen van sport, feestelijkheden, septemberfeesten, kerstmarkt, bommelfeesten, toerisme.

Droompakket en eerste klasseticket naar een plebisciet van de Ronsenaars als toekomstig burgemeester.

Tegelijk komt 'de familie Kerckhove' met een superkerstpakket naar huis.
Pol Kerckhove zelf wordt behalve OCMW-voorzitter (wat hij al was) daar bovenop ook nog eens schepen van Financiën.

Het betekent dat hij bovenop een schepenambt van rechtswege als OCMW-voorzitter daadwerkelijk in het schepencollege de budgetten, rekeningen, aankopen en verzekeringen van Ronse kan gaan beheren. Van een comeback gesproken.

Bovendien blijft papa Walter Kerckhove ook nog eens drie jaar voorzitter van De Nieuwe Haard… No comment. Dit hebben we al gehad. Bondue heeft het, met of zonder Gunther, in zijn eigen dichte kring alvast allemaal mooi voor elkaar.

Dupont–Foulon: winnend duo

Wat staat daar tegenover aan CD&V-zijde? Veel en weinig tegelijk.
Veel omdat Luc Dupont in heel moeilijke omstandigheden en met het kleinste verschil zijn burgemeestersstoel inderdaad... uit de brand sleept.

Op zich kan je dit het allerbelangrijkste noemen voor Ronse. En dat is het ook. Want om Ronse is het ons met zijn allen te doen. Luc Dupont staat garant voor goed bestuur en voor een goede implementering van het Strategisch Plan.

Bovendien is hij vastbesloten om de komende jaren niet zomaar uit te bollen. Integendeel lijkt hij presenter dan ooit. Luc Dupont verwerft met de jaren naar de bevolking toe bovendien het charisma dat hem lang electoraal parten speelde tegenover zijn populistische concurrenten.

Het zou dus wel eens kunnen dat hij zijn afscheid dan ook iets te vroeg heeft gepland en er ooit nog zwaar op uitstel van zijn beslissing wordt aangedrongen. Zoals baron Olivier Gendebien zei: ‘En politique comme en amour, ni jamais ni toujours.’

Zelf zien we Luc Dupont bij leven en welzijn nog niet meteen echt afhaken… Wait and see. Maar Luc Dupont is aan de andere kant ook een man van zijn woord. Dus dient er daadwerkelijk rekening te worden gehouden met zijn afhaken.

In die zin is de tweede meesterzet voor CD&V ontegensprekelijk de benoeming van Jan Foulon tot Voorzitter van de Gemeenteraad. Een schietstoel naar het burgemeesterschap is dat.

De jurist Jan Foulon, ook snelgroeier in de hogere nationale regionen van zijn partij, steekt zijn ambitie niet weg. De CD&V zal trouwens, bij afwezigheid van Dupont, een sterk geprofileerde opponent nodig hebben tegenover de kanonnen Gunther Deriemaker-Pol Kerckhove.

Als het om het burgemeesterschap zelf gaat, kan je dus stellen dat beide partijen met een gelijkspel uit dat brandend huis van Tijl Bondue komen.

De ommekant van de medaille van verdienste

Daarmee houdt het voor de CD&V echter op. André Bellinck, de onzichtbare onderhandelaar van zijn partij, mag zichzelf nu nog zo goed wijsmaken dat de socialisten nu alleen maar hebben waar ze gezien hun stemmen al langer recht op hadden en van 'een inhaalbeweging' gewagen, Joris Vandenhoucke en Agnes Van Crombrugge, de twee stemmenkanonnen voor hun partij zullen zich – namens hun kiezers en als dank voor hun puik geleverd werk de afgelopen zes jaar – hun deel van de meubelen wel anders hebben voorgesteld.

De professionele sportman Vandenhoucke ziet om te beginnen Gunther Deriemaker schepen van Sport worden. Hard.

De gewezen schepen van Sport Agnes Van Crombrugge krijgt ondermaats loon naar (grote) verdiensten. Nog harder.

De prijs voor het burgemeesterschap van Dupont en het klaarzetten van zijn opvolger wordt hier door deze twee populaire CD&V-politici betaald. Hij is hoog.

Profileringsdrang dreigt

Het belet niet dat deze ploeg, los het machtsspel onder partners, zeer sterk voor de dag komt. Met Deriemaker, Kerckhove, Trabelsi, Foulon en Vandenhoucke is de jonge opvolging van de wacht bovendien verzekerd.

Deze ploeg heeft dan ook àlle troeven om het beleidsplan dat we in onze vorige editie publiceerden erdoor te drukken en het Strategisch Plan verder vorm te geven. De gevaren komen echter zowel van binnenuit als vanop de oppositiebanken.

Van binnenuit kan de ploeg belemmerd worden door de onderlinge profileringsdrang van de kopstukken naar de opvolging van Dupont.

Die vermaledijde journalisten

Tijl Bondue meende gisteren te moeten uitvallen naar de journalisten die, kijk ’s aan, daags na de verkiezingen hun lezers al wilden informeren omrent de beleidsverantwoordelijken voor Ronse.

Dat dit een gevolg was van zijn eigen supersnelle aanduiding van Nedia Trabelsi als schepen op de verkiezingsavond zelf al, daarover zweeg Bondue behoedzaam.

Het toont vooral goed aan dat jonge politici – zeker op het lokale vlak – nog een weg te gaan hebben naar een serene aanvaarding en incalculering van de informatieve opdracht van de pers, als onderdeel van een gezonde democratie.

Politici die deze rol probeerden weg te lachen of te belemmeren hebben hier inmiddels al ervaren hoe zuur hen dat electoraal opbreekt. Journalisten schrijven voor hun lezers. En die lezers zijn…kiezers van politici.

De lezer-kiezer heeft recht op informatie, alle informatie. Waar en wanneer die wordt tegengehouden doen journalisten hun werk. Wie bijvoorbeeld gesjoemel in scholen probeert toe te dekken met de mantel der discretie, moet er rekening mee houden dat mensen willen weten waar het geld van hun mosselsoupers naartoe is.

Schieten op journalisten die hun werk doen of op mensen die dit aanklagen is vruchteloos achterhouden van informatie waarop de open society van Karl Raimond Popper recht heeft. Klokkenluiders straffen, doet denken aan de boodschapper van de slag om Marathon die wordt neergestoken omdat hij de foute boodschap brengt.

Het stadhuis als glazen huis is de beste garantie voor het algemeen belang van de Ronsenaars. Journalisten schrijven voor hun lezers. Hun lezers zijn de mensen van Ronse. Die kiezen zelf wie ze willen lezen en of kiezen. Niemand zal hen dat beletten.

Gemeenschappelijke belangen op de banken

De andere bedreiging voor deze bestuursploeg is de gedwongen alliantie waarin ze zichzelf aan elkaar hebben vastgeklonken. Door de verwijdering van de liberalen uit het bestuur hebben ze, zoals onze collega Marc Deventer van Het Laatste Nieuws bij de perspresentatie gisteren raak opmerkte, geen andere keuze dan er samen voor te gaan.

Lang kan het trouwens niet duren eer er op de oppositiebanken ‘gemeenschappelijke objectieven’ ontdekt worden. Ook dat is democratie.

Maar de grootste vergissing voor dit bestuur ware het nu voorbij te gaan aan het als dusdanig ervaren ongenoegen dat nog steeds 24 percent van het Ronsese kiezerskorps voor extreme avonturen doet kiezen.

Het nieuwe bestuur heeft zes jaar de tijd om dat ongenoegen weg te nemen. Nedia Trabelsi (onze foto) speelt wat dat betreft meteen in de spits naar het nieuwe multiculturele Ronse van de toekomst. Hopelijk staat ze daarin niet alleen.

20 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (41)


HEET VAN DE NAALD:

LEES HIER HET HELE
PROGRAMMA
VAN DE PLOEG
DUPONT



Bestuursakkoord

CD&V / SP.a - Groen!
2007 - 2012



UITVOERING STRATEGISCH PLAN

Ronse bruisende stad met een sterk thuisgevoel.
Wij willen sociale netten weven voor welvaart, gezondheid en welzijn met oog voor alle groepen in onze samenleving.


Ronse broeihaard van nieuwe economische activiteiten.
Wij willen ruimte creëren om te ondernemen, maar ook dammen en bruggen bouwen via een positief en deskundig beleid dat duidelijk en herkenbaar is .


Ronse als kloppend hart van Zuid-Oost-Vlaanderen.
Wij willen een Ronse waar kennis, creativiteit en cultuur werken; een beleid gekenmerkt door diversiteit en duurzaamheid.



1. Ronse: waar iedereen zich thuis voelt

Wonen doe je niet alleen

Efficiënte werking van de dienst wonen-bouwen met een snellere opvolging en afhandeling van bouwvergunningen. Leegstand en verkrotting, zowel van huizen, winkels als bedrijfsruimtes worden verder aangepakt. Bestaande sociale huurwoningen worden gerenoveerd en de aandacht gaat naar sociale koopwoningen. Waardevolle steegjes worden behouden en gerenoveerd. De wijkwerking wordt via buurtbudgetten verder gestimuleerd.
De systematische vernieuwing van voetpaden (na ondergronds brengen van alle kabels) wordt verder gezet en hierbij worden ook de buitenwijken niet vergeten.
Het stadsvernieuwingsproject De Kloef met hotel, parking, woningen en een groot stadspark wordt, in samenwerking met een private partner, verder gezet.
Door de heraanleg, met respect voor het historisch erfgoed, van de Kleine Markt en de omgeving van de St-Hermes- en de oude St-Martinuskerk wordt de vernieuwing van de stadskern afgerond. Zo creëren we een echt herkenbaar historisch centrum, met belangrijke toeristische troeven.


Milieu

Milieuvriendelijke initiatieven worden ondersteund. Sensibiliseren voor het milieu kan via samenwerkingscontracten met de wijken en/of sociale controle door de bewoners. Verenigingen kunnen (via puntensysteem) gratis toegang krijgen tot het containerpark.
Sluikstorten en zwerfvuil moet men gemakkelijker kunnen melden via een “centraal meldpunt sluikstorten” en worden door de Gemeentelijke Administratieve Sancties streng aangepakt.
De wateroverlast moet een definitieve oplossing krijgen door de aanleg van de geplande bufferbekkens, het onderhoud en de herwaardering van grachten, de aanpassing van rioleringen en de uitvoering van het erosiebestrijdingplan.
Wildplassen kan vermeden worden door verzorgde openbare toiletten te voorzien in het stadsbeeld.


Dienstverlening (personeel, administratie)

Een goede wisselwerking tussen de stadsdiensten en de inwoners is erg belangrijk.
Daarom voorzien we:
* een klachtenmanager die alle vragen vlug en praktisch kan beantwoorden en voor opvolging en snelle afhandeling van de problemen zorgt.
* meer mogelijkheden om documenten via e-mail aan te vragen en in te vullen.
* de vlugge uitvoering van kleine herstellings- en onderhoudswerken.
* een echt onthaalbeleid voor nieuwe inwoners (vb: een onthaalbrochure).
* een integratiedienst waar men nog meer dan nu terecht kan met vragen over samenleven en die tegelijk bruggen bouwt tussen de verschillende culturen. De allochtone gemeenschap moet beter worden geïntegreerd met wederzijds respect. De kennis van het Nederlands is hierbij een basisvereiste en onze stad moet - wijzend op haar Vlaams karakter – verder inspanningen leveren om deze integratie mogelijk te maken.

Bovendien willen we de oude stadsfeestzaal Harmonie (palend aan het stadhuis en eigendom van de stad) ombouwen tot een modern vergader- en perscentrum. Hierdoor komt er meer ruimte vrij in het stadhuis (betere dienstverlening) en kunnen we meteen de oude aanpalende garage afbreken om zo de doorsteek te realiseren tussen de Kleine- en de Grote Markt.



Vlotte en veilige wegen naar ontmoetingsplaatsen voor mensen

Wij blijven ijveren voor de doortrekking van de N60 en de aanleg van de Zuiderring. Zo vinden niet enkel meer mensen de weg naar Ronse, maar verloopt het verkeer ook vlotter en houden we het zware vrachtverkeer uit de stadskern.
Wij willen, in overleg met De Lijn, het aanbod openbaar vervoer verruimen. We denken hierbij aan bijkomende lussen (Villa Carpentier, Floréal, De Klijpe, Industriezone Klein Frankrijk, Sportzone…) en extrabussen bij allerlei activiteiten en festiviteiten ( Concerten, Monumentendag, …).
De uitbouw van een veilig fiets- en wandelnetwerk stad is prioritair.


Veiligheid – Blauw op straat

De politie moet een degelijke huisvesting krijgen zodat een beter onthaal mogelijk is en slachtoffers met meer respect voor hun privacy kunnen geholpen worden.


Ronse zorgt voor iedereen!

* Stedelijke adviesraden
Wij willen alle bevolkingsgroepen nauwer bij het bestuur van de stad betrekken. Iedereen moet immers kunnen meebouwen aan Ronse. Pas als je weet welke noden, ideeën en dromen leven bij anderen begrijpen we elkaar beter. Daarom verdient iedere groep zijn plaats binnen goed uitgebouwde en goed functionerende adviesraden.
Iedereen die nood heeft aan bijstand, opvang en zorg moet voor informatie en hulp terecht kunnen op een goed bereikbaar aanspreekpunt waar alle informatie gebundeld zit. Dit centraal punt zal dan op korte termijn evolueren tot een heus Sociaal Huis.

* Jongeren
Na onderzoek willen wij - op bepaalde dagen - verkeersvrije speelstraten creëren als ware ontmoetingsplaatsen voor zowel kinderen als volwassenen. Tegelijk willen wij kleine speelpleintjes met zithoekjes voor volwassenen integreren binnen het stadsbeeld. Dit belemmert geenszins de noodzakelijke uitbouw van een degelijke speelpleinwerking met eigen infrastructuur en voorzieningen voor jeugdverenigingen. Jongerencoaches kunnen een belangrijke rol spelen bij de opvang van rondhangende jongeren.
Door het opstarten van ‘evenementenbeheer’ centraliseren we alle informatie en reglementeringen bij het organiseren van fuiven en feesten. Het COC wordt tot een heuse evenementenhal uitgebouwd.
Naast de kennis van het Nederlands is scholing erg belangrijk om een plaats op de arbeidsmarkt te veroveren. Netoverschrijdende initiatieven, bereikbaar voor alle doelgroepen, worden gestimuleerd.
Buitenschoolse kinderopvang en - in samenwerking met de onthaalmoeders - opvang voor zieke kinderen is een prioriteit.

* Senioren
De stad wil een Zilverplan uitwerken. Naast een stedelijk infoloket, waar senioren informatie kunnen bekomen over de vele stadsdiensten en -voorzieningen, omvat dit plan zowel een onderzoek naar structurele maatregelen om bejaarden zolang mogelijk thuis te laten wonen als naar de uitbouw van een dagcentrum voor opvang van korte duur.
Binnen dit plan kadert het belang van een preventief gezondheidsonderzoek (niet alleen voor senioren), informatie over seniorensport…

* Anders-validen
Toegankelijke gebouwen voor anders-validen en ondersteuning van de thuiszorg.

2. Werken en ondernemen in Ronse

Bedrijven die geloven in de meerwaarde van Ronse moeten we helpen en verder stimuleren.
De voormalige fabrieken Delbar en Cyr Cambier (Jan van Nassaustraat-Zonnesraat) krijgen na afbraak en sanering een nieuwe bestemming als ondernemerscentrum voor startende bedrijven. Ook de sociale economie dient verder te worden gestimuleerd zodat meer langdurig werklozen aan een job geraken.
De aanleg van een nieuw bedrijventerrein palend aan de ambachtelijke zone moet zorgen voor meer werkgelegenheid.
De campus van het voormalig burgerlijk ziekenhuis willen we een herbestemming geven als centrum voor innovatie, onderzoek en ontwikkeling, met tewerkstellingskansen voor jonge hoogopgeleide onderzoekers, die op die manier in Ronse kunnen blijven wonen of naar hier worden gehaald.
Ons winkelcentrum willen we verder versterken door het aantrekken van bijkomende kwaliteitsvolle handelszaken. Daartoe moeten wij het handelspandenfonds verder zetten, met impulsen naar gevelrenovatie en wonen boven winkels.

3. Vrije tijd

Cultuur

Cultuur bloeit en groeit in onze stad.
De Nieuwe Leie (4 ha), willen we uitbouwen als heus centrum voor kunst en cultuur, toegankelijk voor iedereen. In de eerste fase plaats voor een nieuwe academie voor artistieke vorming, nadien uit te breiden met een modern cultureel centrum.
Door de uitgave van een stedelijke evenementenkalender worden culturele- en sportevenementen verder gepromoot.


Sport

Geleidelijke verdere verfraaiing en afwerking van de sportzone, met nieuwe toegangsweg en parking, bijkomende oefenvelden, een skatepark en een Finse joggingpiste. Tevens willen we het netwerk van fietsroutes uitbouwen naar de sportzone en het dossier voorbereiden dat op termijn moet leiden tot de bouw van een nieuw zwembad.


Toerisme

Iedereen moet zijn weg naar Ronse, hét centrum van de Vlaamse Ardennen, vinden. Onze toeristische troeven, waaronder Fiertel en Bommels, moeten we dus nog beter uitspelen.
We zorgen voor een goed onderhouden wandelwegen- en fietspadennetwerk en stimuleren een kwaliteitsvolle verblijfsaccommodatie. Ook de mobilhometoerist vindt hierin zijn plaats.
Het Park De Malander moet een visitekaartje voor de stad worden en een toeristische aantrekkingspool. Tevens zullen wij, ondermeer door het opstellen van een globaal promotieplan, in overleg met alle participanten verder werken aan een beter imago voor onze stad

DE BENIEUWDE RONSENAAR (40)




BURGEMEESTER LUC DUPONT
MET SUPERSTERKE PLOEG
VOOR RONSE

ALLE BEVOEGDHEDEN VAN HET NIEUWE BESTUUR OP EEN RIJ






JAN FOULON LEIDT RONSESE RAAD

MEGAMANDAAT VOOR GUNTHER DERIEMAKER

FORSE COME BACK VAN POL KERCKHOVE


Jan Foulon gaat vanaf 1 januari de Ronsese Gemeenteraad voorzitten. De nieuwe gemeentewet voorziet in die functie. Als voorzitter van de gemeenteraad leidt Foulon de zittingen in nauw overleg met het college van burgemeester en schepenen waarvan hij echter zelf geen deel uitmaakt. Vergelijk de functie, op lokaal niveau, met die van een Kamervoorzitter die toeziet op de agenda het verloop en de goede orde van de debatten. Een sleutelfunctie.

Pol Kerckhove maakt een sterke come back in het college en wordt behalve OCMW-voorzitter ook schepen Financiën, functie die hij overneemt van Rudi Boudringhien die uit het college verdwijnt.

Zoals we hier eerder in primeur al meldden wordt Gunther Deriemaker behalve eerste schepen ook de verantwoordelijkheid voor Sport, Toerisme en Feestelijkheden. Superpopulaire bevoegdheden.

Nieuwkomer Nedia Trabelsi krijgt zoals ook eerder gemeld ondermeer Jeugd en Interculturaliteit. En, heel mooi en meer dan om de symboliek: het Huis van het Nederlands en Burgerlijke Stand...


Hierna op een rij alle bevoegdheden van de Ronsese bestuursploeg zoals die zonet ten stadhuize werden bekendgemaakt.



Burgemeester: Luc Dupont

Algemene administratie, bevolking, militie
Politie
Brandweer
Veiligheid, preventie, bestrijding overlast, stadswachten
Verkeer
Inspraak en Informatie
Stedelijke ontwikkeling en lokale economie

Eerste schepen: Gunther Deriemaker

Sport
Toerisme, jumelages
Kinderopvang (kribben, initiatieven, speelpleinwerking)
Feestelijkheden, Markten
Kermissen, septemberfeesten, Culivlar, Kerstmarkt, Bommelfeesten
Dientstencentrum en serviceflats
Begraafplaatsen

Tweede schepen: Agnes Van Crombrugge

- Leefmilieu, Duurzaamheid, Landbouw

Landschapszorg, Openbare gezondheid en hygiëne
Afvalbeleid en recyclagepark

- Organisatieontwikkeling

Personeel, organisatie en beleid
Interne communicatie en klachtenbehandeling
Dienstverlening en arbeidsomstandigheden

- Fiertel

Derde schepen: Suzy Arijs

Wijkontwikkeling en –participatie
Andersvaliden
Lokaal sociaal beleid
Stedelijke twerkstellingsinitiatieven, Werkwinkel, Kringloopcentrum
Gezinsbeleid (gezins- en poetshulp)
Senioren en Pensioendienst

Vierde schepen: Joris Vandenhoucke

- Cultuur

Onderwijs (Academie)
Culturele evenementen: Picturale, Gedichtendag, Ronse op Scène, CC De Brouwerij, Concerten
Musea Erfgoedbeleid en Monumentenzorg
Stads- en Rijksarchief

- Mobiliteit
- Middenstand
- Informatica

Vijfde schepen: Nedia Trabelsi

Jeugd
Gelijke kansenbeleid
Onderwijs: Basiseducatie, Huis van het Nederlands, Lokaal Onderwijs Platform
Emancipatie en Interculturaliteit
Ontwikkelingssamenwerking
Burgerlijke stand

Zesde schepen: Yves Deworm

- Openbare werken Stadsvernieuwing
- Wonen en Bouwen
- Ruimtelijke ordening en Grondbeleid

Zevende schepen: Pol Kerckhove

- Financiën en begroting

Budgetten en rekeningen
Economaat, Aankopen, Verzekeringen

OCMW voorzitter: Pol Kerckhove


Walter Kerckhove blijft voor drie jaar voorzitter van De Nieuwe Haard. Daarna gaat het vooritterschap naar de CD&V (nog uit te wijzen).
Het vierde OCMW-maandaat gaat de eerste drie jaar naar de CD&V (de verpleegkundige Isabelle Stockman), daarna naar de Sp.a

DE BENIEUWDE RONSENAAR (39)


LATER
OP DE AVOND
MEER NIEUWS
OVER
DE NIEUWE
BELEIDSPLOEG










ONDER MEER OVER DE
OPMERKELIJKE SPRONG
VOORWAARTS
VAN JAN FOULON
IN DE RONSESE POLITIEK..

(ZOALS OVERIGENS EERDER AL
AANGEGEVEN IN DEZE BLOG…)

18 december 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (38)

NIE PANIKEIREN…

OPEN BRIEF AAN ONZE FRANSTALIGE CLICKERS


Van de vandaag 72.000 clicks op deze blog telt onze onverbiddelijke ‘language-counter’ er zo’n 5000 Franstalige.

Voor de talrijke Franstalige lezers die me, hetzij in heldhaftige anonieme commentaren, hetzij in persoonlijke mails regelmatig hun mening ventileren, hierna nog eens welk Ronse ‘De Benieuwde Ronsenaar’ voor ogen houdt.


Ronse heet u welkom in Vlaanderen.


Een stad die vooruit wil, moet zichzelf kennen en een duidelijke identiteit hebben. Wie twee heren dient, valt tussen hun twee stoelen. Ronse ligt in het Vlaams Gewest. Ronse heeft daarom net als alle andere Vlaamse steden recht op zijn deel van de Vlaamse welvaart.

Ronse wordt echter door Vlaanderen stiefmoederlijk behandeld omwille van de faciliteiten die ons Ronsenaars ten tijde van het unitaire Belgique de papa in ’63 door Brusselse politici zijn opgedrongen.

Die faciliteiten moesten de Franstalige Ronsenaars toelaten zich aan te passen aan de Vlaamse identiteit van Ronse.

In een land waar ‘dolce’ Paola als symboolmigrante bewonderenswaardige inspanningen levert om keurig Nederlands te spreken, in een land waar van migranten verwacht wordt dat ze het Nederlands liefst binnen de zes maanden onder de knie krijgen, hebben de zelfverklaarde (eentalige) Ronsese ‘bilinguisten’ van ’63 na 44 jaar ruim de tijd gehad om Nederlands te leren en zich aan te passen aan de Vlaamse identiteit van Ronse.

De krachten van de Renaixance

Stuurde een minderheid van deze kortzichtige fransdolle Ronsenaars hun kinderen echter nog liever naar Wallonië dan hier samen ter plekke aan de Ronsese toekomst te werken, dan greep de grote meerderheid onder hen hier integendeel wél deze unieke kans aan om van hun kinderen via Nederlandstalig onderwijs perfecte twee-drie- en meertaligen te maken.

Anders dan Ronsenaars die vanuit hun rabiaat taalfanatisme Ronse meenden te moeten ruilen voor Wallonië of voor het ‘veilige tweetalige’ Brussel, beschikken zij, die nieuwe Ronsenaars, vandaag als dertigers en veertigers over de beste troeven voor succes in een inmiddels totaal geglobaliseerde wereld.

Zij hebben al langer perfect begrepen waar de toekomst van hun stad ligt. Zij geven de Renaixance, waarvan we hier samen dromen, haar volle kracht. Dit in alle geledingen van het dynamische Ronsese maatschappelijke weefsel.

Zij, onze ongecomplexeerde Ronsese Franstalige vrienden gaan vandaag samen met ons voluit Tuupe vuir Roonse. Zij genieten onze volle appreciatie en ze weten dat. Deze blog is er ook voor hen. Zij gaan met ons ‘Tuupe vuir Roonse’ in alle talen. Om te beginnen in de voertaal van Ronse: het Nederlands.

Veuillez suivre la famille…

En neen, dus nièt met die enkele kortzichtigen die zich hier al die tijd in hun zelfgenoegzame verstarde kliekjes als ‘amis du beau langage’ (lees dan maar eens hun gruwelijk taalonzuivere 'Franstalige' teksten!) hautain zijn blijven isoleren in ivoren torentjes, op de oude deuntjes van Radio Renaix en die nu met de stille trom Ronse ontvluchten.

Hun ‘exploration du monde’ eindigde tegen de binnenwand van hun contactgestoorde lenzen. Nu ze op 8 oktober jongstleden zichzelf een eerste klas begrafenis hebben bezorgd en de schellen van hun ogen vallen, rest hen enkel rancune en verbittering. Ze hebben het zichzelf aangedaan.

Ronse, Vlaamse stad op de grens van twee culturen, kan nu eindelijk helemaal zichzelf worden. Een gastvrije hartelijke stad, die open staat voor alle culturen en mensen.

Een Ronse dat zich voluit inschakelt in het het economisch en toeristisch Eurodistrict Lille-Tournai-Ronse-Kortrijk, de droom van de Kortrijkse burgemeester Stefaan De Clerck die we als Ronsenaar volkomen delen.

Het land van Jean-Marie? Non merci.

Wat ons betreft liever een representatief koninklijk staatshoofd van een solidair confederaal België, dan een Jean-Marie Dedecker als president van Vlaanderen, een José Happart als president in ons buurland.

Wat ons betreft liever een tolerante constitionele monarchie met Brussel als Europese én Belgische hoofdstad van Vlaanderen en Wallonië dan een hautain onverdraagzaam reactionair egoïstisch en elitair Vlaanderen dat zwelgt van extreme zelfgenoegzaamheid.

Wat ons betreft een gastvrij Vlaams Ronse ja. Maar dan wel in een Vlaanderen waarin het Belgische solidaire welvaartsmodel primeert boven het taalfanatisme.

Wat ons betreft een hoffelijk Vlaams Ronse waarin we met onze Waalse broeders en beste buren aan de overkant streven naar eendracht vanuit wederzijds respect.

Waarin elke Waalse broeder niet langer als een luie steuntrekker wordt afgeschilderd en elke Vlaming niet als racist en separatist.

Nie paniekeiren, les amis. We zullen doorgaan. Samen.

Tuupe vuir Roonse.