04 mei 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (84)

Les pensées d’André (suite)

DERUYVER D’EROP OF D’ERONDER

HET ENFANT TERRIBLE VAN DE RONSESE LIBERALEN


De VLD kiest voor Patrick De Dobbeleer met in zijn kielzog de wispelturige André Deruyver die na jarenlange dissidentie terugkeerde naar de Vlaamse liberalen. Kreeg Rudi Boudringhien als uittredend eerste schepen van Ronse aanvankelijk de laatste plaats, dan heeft hij nu helemaal de buitenwacht. Dit vanwege zijn protest tegen de gang van zaken binnen de partij en zijn navenant voornemen om apart met zijn eigen tweetalige Gemeentebelangen naar de kiezer te trekken.

Dat Boudringhien eerst uit zijn partij werd weggepest en nu helemaal gedumpt wordt, zegt volgens hem ook alles over het vetorecht van Herman De Croo. Dat De Croo en de statutaire VLD-commissie hiermee kiezen voor de blijvers en niet voor de weglopers dient zéér gerelativeerd te worden. Want daarmee wordt tegelijk gekozen voor de teruggekeerde... wegloper André Deruyver. Het afscheuren van Boudringhien heeft uitgerekend alles te maken met de verwoede tweestrijd tussen eerste schepen Rudi Bouderinghien en André Deruyver.


Tussen Rudi Boudringhien en lijsttrekker Patrick De Dobbeleer was het water immers nooit echt helemaal te diep. Er kon altijd nog gepraat worden. Boudringhien kreeg van De Dobbeleer in de verzoeningsronde zelfs diens eigen eerste plaats aangeboden. Om de eenheid te redden, lees zowel Boudringhien en Deruyver te ontzien, was Patrick De Dobbeleer zelfs bereid vier stappen achteruit te zetten. Zo nodig wou De Dobbeleer niet alleen Boudringhien maar ook Deruyver en Natacha Meeuws laten voorgaan. Als er dus vandaag één man gesterkt uit al dat gekibbel naar voren komt, is het wel Patrick De Dobbeleer. Daar wrong het schoentje avast niet.

Poets wederom poets

Vooral de teruggekeerde dissident André Deruyver zag echter een eerste plaats voor de uittredende schepen Rudi Boudringhien totaal niet meer zitten. Hij wist zich hierin gesteund door een paar sterk lobbyende bestuursleden die vanuit hun ivoren torentje Boudringhien systematisch een al te zwakke invloed op het beleid aanwreven. Voor hen moest Boudringhien weg. Of dan diende hij helemaal onderaan te gaan staan: om nog wat stemmen te sprokkelen.

Een visie die Deruyver goed uitkwam. Want ofschoon hij altijd bleef ontkennen dat hij voor deze verkiezingen de hoogste ambities koesterde, zou hij Deruyver en geen ander, als puntje bij paaltje kwam, tenslotte elke verzoening met Boudringhien in de weg blijven staan.

Boudringhien trok hieruit snel zijn conclusies en stapte op. Dat hij op zijn beurt met zijn Gemeentebelangen tweetalig gaat, kan tellen als zijn afscheidscadeau aan Deruyver. Het gekke hierbij is dat het gewezen tweetalige boegbeeld Deruyver nu het hoge woord voert bij de Vlaamse liberalen, terwijl de Vlaamse liberaal Boudringhien aan de overkant de resterende 'Amis du Beau Langage' van Deruyver probeert te recupereren met een tweetalige lijst.

Boudringhien is nu buiten

Boudringhien heeft nu toch niks meer te verliezen. Voor hem zijn de teerlingen geworpen. Ze moeten hem niet meer bij de VLD, dus gaat hij zelf zijn gang. Hoe zou je zelf zijn? Dat een statutaire commissie onder het alziend oog van Herman De Croo nu decreteert dat Boudringhien zichzelf buiten spel heeft gezet, is tegelijk pure politieke logica én een schone schijnredenering.

Boudringhien zelf kan het zich alvast veroorloven alweer zeer verzoenende taal te spreken tegenover diegenen die hem hebben genekt. Ze hebben hem gepakt en ze weten het. Hij heeft gedaan wat hem te doen stond en hij weet het. Klare taal. Voor de rest kan er altijd gepraat worden want zo'n eigen lijst allemaal goed en wel maar het kost geld en vind maar eens voldoende kandidaten om er niet al te poverkes voor de kiezer te verschijnen. Keuze te over tegenwoordig: er zijn nu al zeven lijsten maal zeventwintig kandidaten is gelijk aan honderdnenegentachtig. Dat betekent veel rechtstreeks betrokken Ronsese families en vriendenkringen.


De morele winnaar

Lijsttrekker en interim-voorzitter Patrick De Dobbeleer was dus als enige bereid om het partijbelang te laten voorgaan op de persoonlijke ambitie. Hij is de man die de VLD van Ronse overeind heeft gehouden door ervoor te gaan wanneer het hem gevraagd werd. In de moeilijkste omstandigheden was hij ook niet te beroerd om ook het interimvoorzitterschap op te nemen. Hij heeft het verdict van de statutaire commissie afgewacht en zet nu alles op de afwerking van de lijst.
‘Doobie’ heeft in dit alles vooral gescoord als mens.


Rekening in oktober

André Deruyver en zijn objectieve bondgenoten hebben nu dus ogenschijnlijk wat ze willen. Boudringhien weg. Een ideale stek op de tweede plek voor Deruyver. Mooi uit de wind, achter Patrick De Dobbeleer. Die mag de verwijdering door derden van Boudringhien zelf uitzweten als lijsttrekker. Maar politiek is gelukkig meer dan Stratego. En alles heeft zijn prijs. Die wordt pas betaald in oktober.

Door immers aan de ene kant Boudringhien te liquideren en aan de andere kant Patrick De Dobbeleer de spurt te laten aantrekken, rest er het enfant terrible en de comeback man van het Ronsese liberalisme Deruyver nu nog maar één ding te doen: de Ronsenaars overtuigen om voor hem te stemmen. Met andere woorden: voor Deruyver is het in het najaar d’erop of d’eronder.


De factor Deruyver

Op zijn SK Voorzitterschap hoeft hij alvast niet meer te rekenen om de goede wil van de Ronsese kiezer te sprokkelen. De onsmakelijke verhalen over de avonturen van de gokchinees in Ronse tot in de SK-kleedkamers toe (en met als gevolg vijf uitverkochte matches vorig seizoen) beletten hem voortaan om nog langer uit te pakken met SK als referentie voor een goed bestuur en brengen de stad Ronse vooral in een slecht daglicht.
Deruyver die in Humo verklaarde dat er in Ronse nooit wat gebeurt, kon als voorzitter niet beletten dat er in zijn eigen club achter zijn rug (zo mogen we aannemen) wel van alles aan het gebeuren was dat het daglicht schuwde.

Hij zal het dus vooral moeten hebben van zijn ervaring in de Ronsese raad en van al wie hem nog volgen wil op zijn bepaald kronkelig parcours. De voor de kiezer totaal onzichtbare bondgenoten uit het VLD-bestuur zullen hem daarbij in hun torentje van het grote gelijk van generlei nut meer kunnen zijn. In het stemhokje staat elke kandidaat immers moederziel alleen met zijn naam achter een bolletje voor zijn kiezers.

En tenslotte is er nog die totaal onvoorspelbare factor die André Deruyver graag bij zichzelf onderkent: die onweerstaanbare drang van hem om het zichzelf altijd en overal moeilijk zoniet onmogelijk te maken.

Tot op heden laat André Deruyver trouwens nog altijd niet in zijn kaarten kijken (schuilt hij zich achter ‘eerst zien wat de anderen gaan doen’) wanneer hem gevraagd wordt of hij die ultieme monsterdeal met zijn maat van oudsher Erik Tack nu al dan niet ziet zitten om de sjerp te grijpen en de Ronsese macht onder jeugdvrienden te delen.

02 mei 2006

DE NIEUWE RONSENAAR (83)


HEET VAN DE NAALD

BOUDRINGHIEN EN CO UIT DE PARTIJ GEZET

VLD KIEST VOOR DOOBIE

De statutaire commissie van de VLD heeft beslist om eerste schepen Rudi Boudringhien en zijn companen Erik Van Der Eedt, Marcel Saelens en Elien Vancoppenolle uit de partij te zetten. De VLD trekt met lijsttrekker-voorzitter Patrick De Dobbeleer, 'Doobie' voor de Ronsenaars, naar de verkiezingen.


Op 24 april heeft de statutaire commissie van de VLD een beslissing getroffen omtrent de klacht van het VLD-bestuur van Ronse tegen de vier genoemde mandatarissen. Alsook omtrent de klacht die Rudi Boudringhien op zijn beurt indiende tegen enkele andere bestuursleden en tegen de wijze waarop de afdeling werkt.

Na de verschillende partijen te hebben gehoord en na kennisname van alle aangevoerde elementen, besliste de statutaire commissie ‘dat de vier zichzelf buiten de VLD hebben gezet waardoor ze dan ook niet langer lid van de VLD kunnen zijn.’

De commissie wijst de klachten van schepen Boudringhien en companen af als ongegrond.

Niet de lijst Deruyver

Door het ontslag van voorzitter Frans Vandenbossche wordt de eerste ondervoorzitter automatisch voorzitter. Met name Patrick De Dobbeleer, tevens de lijsttrekker van de VLD. Nieuwe verkiezingen voor het voorzitterschap zijn gepland voor eind oktober.

Patrick De Dobbeleer heeft overigens niet de bedoeling om zelf voorzitter te blijven. Hij zet nu alles op de verkiezingen als lijsttrekker van de VLD.

Patrick De Dobbeleer:‘Vanaf nu zal de VLD verder gaan met het samenstellen van de lijst. Dit wordt zeker niet de lijst van Deruyver, zoals soms in de pers wordt gezegd, maar wel de lijst van DE liberalen, de VLD van Ronse.’

Tegenover De Nieuwe Ronsenaar verklaarde Yves Dufour van zijn kant dat hij een retour op de lijst hoe dan ook uitsluit.

DE NIEUWE RONSENAAR (82)

TACK TELT RONSESE KINDEREN

PEUTERS EN KLEUTERS VAN RONSE GENUMMERD EN GEKLEURD


In de krant van het Vlaams Belang herbegint dokter Erik Tack nog eens zijn Ronsese kinderkopjestellerij. Zonder verpinken telt Tack alle peuters en kleuters van Ronse ‘van vreemde origine’ bijeen.

Hij komt daarbij uit op 25 percent. Ramp voor Ronse vindt hij. ‘Want binnen 15 jaar zal minstens 40 percent van de twintigers in Ronse van vreemde origine zijn.’

Wetenschappelijke studies die hij niet nader noemt, bevestigen volgens hem dat gemiddeld de helft van al die peuterskes en kleuterkes die hier nu nog met hun Playmobilkes spelen ‘later gaan trouwen met een partner uit het thuisland.’

Tegenover dergelijke kinderkoppentellerij in mijn stad voel ik als Ronsenaar enkel maar plaatsvervangende schaamte. Tegenover de ouders, de grootouders, de familie van de door Tack geviseerde peuters en kleuters wens ik langs deze weg mijn plaatsvervangende schaamte hier te uiten.

Aan de verderfelijke etnische rekenkunde van dokter Tack weiger ik voor de rest nog woorden vuil te maken. Tenzij hieronder met de integrale tekst van de eed van Hippocrates.

Het zijn verder mijn zaken niet en ik ben op mijn hoede voor corporatistische clubjes maar toch deze ene vraag nog: Hoelang blijft de Orde van Geneesheren afdeling Ronse (Instemmend? Welwillend? Lijdzaam? Goedkeurend?) toezien op dergelijke walgelijke etnische kindertelling?


Eed van Hippocrates
aanpassing volgens de Verklaring van Genève (1994)

Op het ogenblik dat ik opgenomen word onder de beoefenaars van het medisch beroep, verbind ik mij plechtig mijn leven te wijden aan de dienst van de mens.
Ik zal mijn leraars en meesters de achting en dankbaarheid betonen, die hun verschuldigd zijn.
Ik zal mijn beroep nauwgezet en waardig uitoefenen.
Ik zal de gezondheid van mijn patient als mijn voornaamste bekommernis beschouwen.
Ik zal het geheim eerbiedigen van al wie zich aan mijn zorgen toevertrouwt, ook na zijn dood.
Ik zal tot het uiterste de eer en de edele tradities van het medisch beroep hooghouden.
Ik zal mijn collega's als mijn broeders beschouwen.
Ik zal niet gedogen dat mijn houding tegenover mijn patiënt beinvloed wordt door beschouwingen van godsdienst, nationaliteit, ras, partij of sociale stand.
Ik zal het menselijk leven van in den beginne eerbiedigen.
Zelfs onder bedreiging, zal ik mijn medische kennis niet aanwenden in strijd met de wetten der menselijkheid.
Dit verklaar ik plechtig, vrijwillig en op mijn woord van eer.


Bij wie de kopjes van peuters en kleuters telt op basis van hun etnische afkomst zijn ‘de wetten der menselijkheid’ blijkbaar ver zoek. Hippocrates of Hippocritus? Blijven zwijgen is goedkeuren. Dokter Tack is tevens lid van Het Vlaams Parlement. Smet op het parlement. Smet op Vlaanderen. Schande voor Ronse.

Wil de rasechte Ronsenaar maken dat hij wegkomt?

In hetzelfde krantje heeft de ondervoorzitter van het Vlaams Belang van Ronse, wiens naam me gelukkig ontsnapt, het over ‘de weinige rasechte Ronsenaars die nog overblijven.’ Wil iemand mij uitleggen wat een rasechte Ronsenaar is? Is daartoe een bloedonderzoek vereist? Worden de mannelijke peutertjes en kleutertjes straks ook aan een onderzoekje in het broekje onderworpen, zoals weleer?

Een rasechte Ronsenaar wat is dat? Mijn kleinzoontje is een Ronsese peuter van de vijfde generatie. Heeft dat wat dan ook te betekenen tegenover zijn vriendjes of vriendinnekes van de eerste of tweede generatie? Mijn grootvader Remi kwam van Wortegem. Blijkens mijn achternaam kom ik eigenlijk uit het bloemendorp van kardinaal Danneels. Wat voor onzin is dit? Het was alleen interessant voor mijn grootnonkel Marcel zijn stamboom.
We komen allemaal vroeger of later van elders en we kiezen voor Ronse. We leven in Ronse. We houden van Ronse. Een Ronsenaar is een mens die hier woont als mens onder de mensen en van Ronse houdt. Tuupe vuir Roonse zu simpoo dat ees.

Voor al die peuterkes en kleuterkes die hij geteld heeft en waarvan hij wetenschappelijk voorspelt dat ze met minstens veertig percent een meisje ‘uit het thuisland’ gaan trouwen, lopen volgens Tack veel Ronsenaars weg. Wel voor mij niet gelaten. Dat ze gaan. Liever vandaag dan morgen. Dat ze hun fascistoïde discours elders gaan houden. Ze zullen lang kunnen zoeken naar dat raszuivere utopia van het Herrenvolk ver van het ‘multiculturele verderf ‘. Dat eigen raszuiver land met prikkeldraad errond, hier en daar een mirador, Duitse schapers alom. En middenin niet te vergeten: een verbrandingsoven.

01 mei 2006

EGOSTRIP (81)

Tegen de ochtend zit onze ommegang van alles wat voorbijgaat erop. Onze zoveelste praatmarathon. De inventaris van alles wat we anders wilden. De relativering van wat ons min of meer lukte. Het is zo en niet anders. Wat achter ons ligt, kunnen we nu niet meer veranderen. Wat nog komen moet, is zeer onzeker. Maar nu zijn we hier weer bijeen. Vrienden voor het leven. Het is niet zozeer dat we mekaar willen overtroeven met argumenten. Het gaat ons meer om het zeldzame intense genoegen samen in hoge vernelling met alles wat we onderweg hebben opgeraapt te blijven zoeken naar het ongrijpbare goede, ware, schone.


Het is telkens weer net niet. Zijn we te veeleisend? Weer ontvouwen we nieuwe plannen. We gaan dit, we zullen dat. Dit deden we fout, daarin zaten we goed. Dat kon beter. Daar lag het aan. Jawel, nu weten we het. Toen niet. Tegen de ochtend daagt de conclusie. Geen van ons beiden wil de ander ooit zien doodgaan. De winnaar wordt degene die eerst gaat. De andere moet de ommegang dan alleen verder. Geen van ons beiden wil de ander zijn.

Sancta Maria. Jurylid spelen in het JCI-jongerendebat. Er is een dame van Jaycees uit Finland - of was het Noorwegen – helemaal naar hier komen afzakken en uit wat beleefdheden. Door de ramen van de Sanctarefter droom ik weg naar vroeger, toen we hier in het inmiddels verschwunden zwembad de meerminnen achterna plonsden. Heerlijk not done, toen.

De burgemeester schenkt de Finse of was het de Noorse een boek over Ronse met de foto erin van zijn voorganger. Veel te braaf gekweekt voor deze tijd is hij. Benieuwd welk portret van hem er in de hall van het stadhuis komt te hangen. Trots of veeleer discreet, zoals toen al in de scoutspatrouille.

De chauffeur van nummer A1 komt de wagen van Herman De Croo voorrijden. Soms lijkt die man wel een handenschuddende automaat. Ik vraag me af hoeveel exemplaren ervan bestaan. Hij is overal tegelijk.

De debatterende jongeren meten zich met mekaar in verbaal geweld. Vanop mijn stoel ontwaar ik her en der toekomstige Jean-Marie Dedeckertjes, uitpakkend met hun arrogantie in wording. De Jerry Springertjes van morgen. Jaja, flink zo,scoren, winnen, Het Helemaal Maken Later...Ik nok af na de tweede ronde, een doosje Leonidaspralines in de hand. Wat is Sint-Hermes mooi. Zo bekeken vanuit de Sanctatuin.

Je rêvais d’un autre monde
où la lune serait blonde
et la terre serait féconde.

Wat Marnic Torcque op het Cultuurtreffen met mossels, haarborstel en afgedankte tanden vermag, verzoent me snel weer met de algehele lichtheid van het bestaan.