27 februari 2013

PICTURALE 2013

SCHOONHEID VAN DROMEN
DROMEN VAN SCHOONHEID




Alle illustratoren die ik zie in de editie 2013 van Picturale in het sublieme kader van De Ververij hebben zoveel talent uit hun vingers gepend en gepenseeld dat ik niet zoude weten wie ik de beste vinden moet.

Okee, De Alom Gevierde, De Gefêteerde, De Gelauwerde, De Schitterende Ster van het moment is natuurlijk Kaatje Vermeire.

Ze dartelt er rond als heeft ze net Zeven Oscars in Zeventig Tinten Goud ontvangen uit de handen van Sneeuwwitje zelve. Als een Assepoester laat zich ze filmen in zwart is altijd schoon.



Als dader van romans voor volwassenen blijf ik in mijn diepste hartkamertjes oprecht ontroerd, verrukt en sta ik vol bewondering voor jeugdauteurs en hun illustratoren die de droom van het kind weten te vatten. Misschien omdat één van mijn ultieme helden tussen de twee werelden in - van jeugd naar volwassenheid - forever young altijd is blijven voort dromen zoals zijn Kleine Prins.

Zie hem daar bezig Saint-Exupéry. In zijn vliegmachine. Eerst als koerier van de Aérospatiale in zijn Vol de Nuit over la Terre des Hommes. Dan als oorlogspiloot voor die laatste verkenningsvlucht. Een leven in verwondering.Peter Pan en Mowgli lang ontgroeid, ja. Maar wel voor altijd in gezelschap van die Kleine Prins van hem die is blijven voort dromen:

L’on ne voit bien
qu’avec le coeur
L’essentiel
est invisible des yeux.


Wat ik me afvraag: waarom krijgt deze machtig mooie expo van zoveel schoons niet oneindig veel meer aandacht in De Nationale & Internationale Media? Picturale in Ronse is voor illustratoren wat Angoulème is voor strips. Alleen weten teveel anderen dat nog niet.Massale media-aandacht van buiten dit dal zou ons alvast afwisselen van kibbelende procureurs van Antwerpen, meester Vermassen, Rik Torfs en die nieuwe keuken van Jeroen Meus.



Ik ben er vandaag heen gegaan met één van mijn kleine prinskes. Hij was helemaal weg, zat in al het moois om zich heen. Vertoefde in zijn eigen dromen en die van Tine Mortier en Kaatje Vermeire. Dromen die wij als volwassenen met zijn allen gaandeweg dienen prijs te geven aan de ondraaglijke lichtheid van het banaliserende bestaan.

Picturale is van het schoonste en mooiste wat Ronse te bieden heeft.Vanavond niet in Terzake. Vanavond niét in Reyers Laat. Wel in de dromen (en in hun eigen tekeningen tegen de verste muur) van onze prinsesjes & prinsjes. Jawel die van Wonderland. Loin des fous et des méchants. Dit koesteren, in Ronse.



Ik wens Kaatje Vermeire, laureate Sabien Clement, Shanna Coppens, Joris Thys, Goedele Raes, Klaas Verplancke en al die talentueuze mensen toe dat ze tegen de sterren op blijven illustreren en dromen dromen dromen. De mensen van Picturale dat ze nooit twijfelen aan de meerwaarde die ze Ronse schenken.

Lose your dreams,
you’ll lose your mind.




Wie niet naar deze Editie 2013 van Picturale gaat - met of zonder zijn prinsjes en prinsesjes om zich heen - die mist wat. Wie niet van elders naar Ronse komt voor deze Picturale, die laat zich misleiden door die hardnekkig volgehouden foute perceptie omtrent een open en warme stad die zichzelf en de helaasheid keer op keer overstijgt. Met schoonheid van dromen. En dromen van schoonheid.

Picturale 2013.
5de Festival van de Illustratiekunst.
C.C. De Ververij. Wolvestraat 37. Ronse.
Nog tot 24 maart.
ma/di/do/vr 13-16 u. wo 13-20u°za/zo 13-18u.

25 februari 2013

DAGBOEK VAN DEES

MIJN POLAR STAAT STIL
MIJN HART KLOPT NOG


Rik Vanwalleghem vindt dat de geloofwaardigheid van de koers niet is aangetast. Hij meldt ons dit vanuit de praatbarak van Michel Wuyts & José De Cauwer. Dit naar aanleiding van de opening van het nieuwe wielerseizoen. Rik Vanwalleghem is directeur van het zwaar verlieslatend Centrum voor de Ronde van Vlaanderen. En vuller van diverse koersb(r)oeken.

Rik verdient zowaar een standbeeld. Met alle gedroogde zegebloemen van Pantani, Vandenbroucke, Virenque, Landis, Rasmussen, Armstrong aan de voet ervan. Alleen al vanwege het volhouden van ongeloofwaardige geloofwaardigheden. Laat het ons ‘De Geloofwaardige’ noemen. Bijvoorbeeld ter vervanging van die ‘Penis van Oudenaarde’. En oh ja, Boule d'Or: de sigaret van de sportman toch? Tast de geloofwaardigheid van je longen helemaal niet aan.

Waarheid en fictie

In haar column (in De Standaard vandaag ) verwijst Tinneke Beeckman naar de Britse ethicus Bernard Williams in haar antwoord op de vraag wie het spektakel van de meningen, zoals we dat tegenwoordig in de media opgediend krijgen, nog echt waardeert.

‘Wie de waarheid overboord gooit om te scoren met het eigen gelijk, maakt geen onderscheid meer tussen een eerlijk debat en retorische kneepjes, tussen waarheid en fictie.’

Tinneke Beeckman is ook de auteur van ‘Door Spinoza’s lens’ ( bij Pelckmans-Klement). Een aanrader voor lezers die mogelijks via Irvin D.Yalom ( ‘Het Raadsel Spinoza’) geïntrigeerd geraakten door deze boeiende zeventiende-eeuwse filosoof.

Et alors? Et après.



Met ‘Bon Petit soldat’ schrijft Mazarine Pingeot, de dochter van François Mitterrand, een vervolg op ‘Bouche Cousue’ van acht jaar geleden. In dagboekvorm beschrijft ze wat ze tijdens al die verborgen jaren het meest heeft gemist: een eigen bestaansrecht. Toen Mitterrand gewezen werd op het bestaan van zijn buitenechtelijke dochter antwoordde hij met een vraag die het Belgisch koningshuis ook van nut zoude kunnen zijn: 'Et alors?' Vandaag gunt die dochter ons een blik in het 'Et après'.

Veroordeeld zoals ze was tot een leven in de schaduw van de presidentiële macht. Omringd door bodyguards aan de schoolpoort. Privéjets. Discrete bezoekjes aan het Elysée. De laatste reis met haar doodzieke papa naar Egypte. Apropos : de zwarte labrador Baltique was eigenlijk hààr hond. Vandaar allicht dat ook hij zo vaak verloren leek te lopen tussen het protocol.

Hoe deze schrandere filosofe (plus Ecole Normale Sup) willens nillens wordt meegesleurd als ‘de erfgename’ van datgene waar haar vader zoal voor stond. Vlijmscherp borstelt ze daarbij de gevaarlijke schemerzone tussen populisme en nationalisme.

‘Wat weten de jongeren die voor Marine Le Pen hebben gestemd? Wat hebben ze gelezen? Wat werd hen geleerd? Waarmee associëren ze het Front National? Waaraan doet het nationalisme hen denken? Zijn ze dan niet naar school geweest? Bestaat de school voor iedereen niet meer? Hand in hand lopen ze daar: Sarkozy en Marine Le Pen. Door eerst de geschiedenis toe te dekken, maken ze het mogelijk dat de oude demonen weer kunnen worden opgegraven. Hand in hand zwengelen ze de angst aan, zoeken ze zondebokken. Van sentiment maken ze hun politiek. Van viriele romantiek een ideaal. (‘Bon Petit Soldat’. Julliard).

MIJN POLAR STAAT STIL
MIJN HART KLOPT NOG
.

Dagboek van Dees.