PERCEPTIE

Beste,

Misschien de artikels in bijlage ivm criminaliteitscijfers eens nalezen…….. En dan nog van het Laatste Nieuws…..En misschien eens een reportage maken over ‘Something rotten in Oudenaarde’…… Maar dat zal wel niet mogen zeker???

De groeten,
Pol Kerckhove.


Deze mail schrijft Pol Kerckhove naar Simon Demeulemeester van Knack en VRT-journalist Jan De Meulemeester van Terzake. Nu schrijft Pol Kerckhove wat mij betreft wat hij wil naar wie hij wil. En ik dus ook. Toch roept deze ronduit lamentabele ‘geïmproviseerde city marketing’ - of hoe noem je zoiets- een paar vragen op. Beroepspoliticus Pol Kerckhove cumuleert zoals bekend de functies van Schepen van Financiën van Ronse met die van OCMW-voorzitter. Deze mail schrijft Kerckhove vanop zijn OCMW-mailadres.

De vragen. Werd dit ‘persinitiatief’ naar de stijl, de vorm en de inhoud vooraf collegiaal overlegd met de burgemeester, de collega’s van het schepencollege, de voorzitter van de gemeenteraad, de stadssecretaris, de persverantwoordelijke?

Is dit schrijven omtrent de behandeling door 'Het Laatste Nieuws' van het nieuwste veiligheidsprapport van de Federale Politie en de Ronsese politiechef bij afwezigheid van burgemeester Dupont vooraf besproken met diens plaatsvervanger Eerste Schepen Gunther Deriemaker of collegiaal binnen het schepencollege? Met andere woorden : is dit schrijven een initiatief laat staan een officiële vraag van de stad Ronse - heel beperkend - naar twee journalisten: een van Knack en een van de VRT?

Wat is de bedoeling van deze doelgerichte vraag?
Wat wordt er bedoeld met 'dat zal wel niet mogen zeker?'
Beschikt de stad Ronse over info omtrent een hidden agenda of een info-stop vanwege de redacties van Knack en de VRT omtrent een inperking van de vrije nieuwsgaring? Zo ja, gelieve die informatie aan de Ronsenaars kenbaar te maken in het kader van de openheid van bestuur.

Is dit de manier waarop het Stadsbestuur van Ronse, bij monde van haar dubbele mandataris voortaan met de perceptie omtrent Ronse in de media wil omgaan? Worden de genoemde journalisten persoonlijk geviseerd door de stad Ronse?

Gaat het hier om een louter persoonlijk (pre-electoraal) initiatief van één socialistisch verkiezingskandidaat? Of gaat het integendeel om een schrijven namens de hele socialistische partij van Ronse? Dat geeft weer bijkomende prangende vragen. De SP.A maakt immers - na een halve eeuw besturen en een rondvraag bij de bevolking - van veiligheid haar belangrijkste prioritair thema voor 14 oktober. Is zo’n prioritair gegeven als een officieel veiligheidsrapport en de persinfo erover dan ook grondig doorgesproken met kandidaat-burgemeester en lijsttrekker Gunther Deriemaker? Met de andere socialistische topkandidaten op de lijst?

Als dit een staaltje is van het soort ‘persmanagement’ en het niveau van de nieuwe 'city marketing' die de perceptie omtrent Ronse redden moet, laat dan bij deze de champagne al maar knallen. In Oudenaarde welteverstaan.

OUDENAARDE: BETREDEN OP EIGEN RISICO

DE MEEST ONVEILIGE STAD
VAN DE HELE VLAAMSE ARDENNEN

Renaix-Les-Flots. Zondag 8 juli. Halfzes. Den Bluten Pompier. Een eeuw eerder speelde ik hier kotchekeduikie. Ruilde ik Panini’s voor marbollen. Nu loop ik hier als een kieken zonder kop door een doods park. Vechtend tegen de valkuilen van de tijd. Zelfs de beiaard laat het afweten. Mootie ees duud. Zijn Vier Weverkens zijn ter botermarkt naar Veurne.

Aan het bankske waar wij na de cinema onze sjieken van mond tot mond versasten voor een vergelijkende studie der smaken, geven kereltjes mekaar iets door wat totaal niet lijkt op de petarkies die wij tot ontploffing brachten tegen den Bloten zijn achterkant.

Het enige blauw is een streepje blauw dat boven de kop van den Bluten door de grijsheid van een godverloren zondag in juli breekt. Kan het dat ik ongemerkt een ietsepietsje sneller langs de kereltjes voorbij loop? Kan het dat ik daarbij een ietsepietsje té nadrukkelijk oogcontact vermijd? Ben ik esmet door de Staatssecretaris van Buitensmijterij die mij wil wijsmaken dat het bij de boerka’s van Kaboel als verstoten nowhere man veiliger is dan bij ons in de publieke parken?

Van parken gesproken.

Vrijdag. Bruul for Kids. Springpaleisjes, ijsjes, vrolijk tromgeroffel op verfdozen en erna alle liedekens die hummels kennen van Kapitein Winokio. Den Bruul. De Blijheid van Ronse. Petit Bonheur deviendra grand.

Zondag. Dezelfde Bruul. Twee kerels lopen op me af. Ik wil mijn akte van berouw zeggen, ben de tekst kwijt, oud worden ’t is iets, god de vader, het spijt me.

‘Tu as du feu?’

(Er heerst ter hoogte van het Bruulpark duidelijk een chronisch tekort aan vuurtjes bij mensen die je tutoyeren zonder je te kennen).

Kan het dat ik een ietsepietsje sneller langs de twee voorbij loop. Kan het dat ik iets te nadrukkelijk oogcontact vermijd?

‘Non’ zeg ik.

(Y a pas l'feu fieu, verman ik mezelf).

Niks aan de hand. Ze lopen door. Maar waarom draai ik me ik ter hoogte van de pijlen in de buik van Sebastiaan om als een bange wezel, tast ik naar mijn portefeuille?

*

Deisendaag in de gazeete. Paginavullend verhaal in 'Het Laatste Nieuws' over de nieuwste cijfers van de Federale Politie. In Oudenaarde waren er vorig jaar 8,7 criminele feiten per duizend inwoners. In Ronse maar 8,4. U leest het goed. Oudenaarde: 8,7 pro mille. Ronse: 8,4 pro mille. Door de parken van Ronse wandelen is 0,3 keer pro mille veiliger dan in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen een koersmaillotje van Molteni te gaan halen.

‘OUDENAARDE MEEST ONVEILIGE STAD VAN DE VLAAMSE ARDENNEN!’

Zo staat het er. In koeien van letters. Als Ronsenaar blijft je die titel herlezen. Je zou hem wel inlijsten, van de veilige Ronsiese daken schreeuwen. Ware het niet dat er een - weliswaar kleine - domper zit op de binnenpret: voor één keer dat we met iets van Ronse voor Oudenaarde stonden. Dju toch. Weer iets dat we dus moeten afgeven aan de bunenklakers. Maar bon, oké. ’t Is met plezier afgestaan deze keer. Daar niet van. Het weze de Oudenaardisten gegund. Ze mogen die 0,3 pro mille criminele feiten meer helemaal hebben. Met wat minder gaat ook. We zijn dat als Ronsenaars gewoon. En je moet je buren wat gunnen.

Tweede kleine domper op onze feestvreugde. Onze politiechef relativeert meteen zelf de vooruitgang van Ronse en DE ACHTERUITGANG VAN OUDENAARDE (ik schrijf dit gaarne ne keer met majusculen, neem me niet kwalijk lezer).

Zegt daarover politiechef Patrick Boel, in 'Het Laatste Nieuws': 'Criminaliteit is geen exacte wetenschap. Ik kan niet meteen verklaren hoe het komt dat de misdaadcijfers zijn gedaald. Alleen weet ik wel, dat onze recherche een aantal daders heeft opgepakt, die nu een celstraf uitzitten. Dan krijg je automatische een daling. En we doen sterke inspanningen om met onze manschappen op straat zichtbaar aanwezig te zijn. Dat schrikt af.'

Oudenaarde doet het nu dus feitelijk slechter dan Ronse... omdat de misdadigers van Ronse in Oudenaarde in den bak zitten. Veilig achter tralies, welteverstaan. Want zomaar buiten lopen in Oudenaarde, meest onveilige stad... Neen. Te gevaarlijk!

Ik als Ronsenaar, ik zoude mijn kinderkens daar nooit naar de schole durven laten gaan in Oudenaarde bij al dat.. Om die twee madammen met een bontjas op AVS te parafraseren: 'OEIOEIOEI! EIKIES! In OUDENAARDE? DA MEEN DE NIE?'

(Nu schrijven naar Wouter Vandenhaute. Dat hij de Ronde van Vlaanderen. Om evidente veiligheidsredenen naar Ronse haalt. Met drie veilige passages langs de oude Kruissens)

SCHREEUW VAN SCHOONHEID

EEN GODSDEELTJE GENAAMD
ARMAND DEMEULEMEESTER

Je kan Armand Demeulemeester een potige pater schilderen door hem te recupereren voor je eigen burgermansdenken en hem te reduceren tot icoon van je cultuurpessimisme. Je kan hem aldus even gedateerd maken als het scheppingsverhaal na Darwin. Je kan hem zelfs wonderwel doen klikken met je electorale agenda. Zal nie lukken nie. Want van dit alles was Armand Demeulemeester als authentiek en doodeerlijk mens exact het contrarie.

Verwondering was wat hem dreef. Om alles waar hij het moeilijk mee had. Al het onrecht waarvoor zelfs de Westvleteren 12°-14°, die hij van de paters na elk verblijf in de abdij meekreeg, maar heel eventjes - de tijd van een avond onder vrienden - soelaas bracht. Verrukking was wat hem kracht gaf. Immanentie was voor hem geen kardinalenpraat maar gewoon het mensenleven met zijn schoonheid en lelijkheid, oprechtheid en schone schijn, vreugde en lijden.

Anders dan steriele doemdenkers achter dubbel glas wist hij zijn eigen Schreeuw van verontwaardiging te verheffen tot een meesterlijk oeuvre waarin hij het onzegbare schilderde. Zijn eigen Genesis was er een, niet van zeven dagen, maar van een heel leven.

Zijn Kruisweg hangt nu in de Crypte van Ronse. Bij de feestelijke opening vrijdag sneerde een spreker naar ‘cultuurpausen’ die Armand niet naar waarde zouden hebben geschat. Ietwat onkies: op een zieke schiet je niet. Daarover alleen dit: ik heb vaak genoeg naar Armand geluisterd om te weten dat de enige (h)erkenning die hij zocht, er een was van echte ontmoeting, van mens tot mens.

Je kan elementaire deeltjes in een cyclotron tegen elkaar op laten kletsen om te kijken wat het geeft. En je kan, zoals Armand, de demonen in je hart laten kletteren om dag na dag te proberen een goed mens te zijn. Armand wàs kunst. Zijn Kruisweg is pure authentieke schoonheid. Je wordt er stil van, zelfs als ‘goddeloze hond’. Ik vind dat de paters van Westvleteren die Kruisweg van hem in de Crypte van Ronse moeten laten hangen. In altijddurende bruikleen.

Bedankt, Armand. Doe boson en alle andere godsdeeltjes mijn goede Ronsiese groet. Zal ik hier ondertussen wel nog even doorgaan met schrijvelen. Bij de pausen en de doemdenkers van dienst. Hoor ik daar nu je onnavolgbare schaterlach?

‘De Kruisweg’. Armand Demeulemeester. Uitgeleend door de Abdij van Westvleteren aan de Sint-Hermescrypte van Ronse. Tot september. De onderste illustratie is een detail uit 'De Fiertelommegang'.