01 december 2006

BLOG NOTE

Comme un bateau dérive
Sans but et sans mobile
Je marche dans la ville
Tout seul et anonyme

La ville et ses pièges
Ce sont mes privilèges
Je suis riche de ça
Mais ça ne s'achète pas

Et j'm'en fous, j'm'en fous de tout
De ces chaînes qui pendent à nos cous
J'm'enfuis, j'oublie
Je m'offre une parenthèse, un sursis

Je marche seul
Dans les rues qui se donnent
Et la nuit me pardonne, je marche seul
En oubliant les heures,
Je marche seul
Sans témoin, sans personne
Que mes pas qui résonnent, je marche seul
Acteur et voyeur

Se rencontrer, séduire
Quand la nuit fait des siennes
Promettre sans le dire
Juste des yeux qui traînent

Oh, quand la vie s'obstine
En ces heures assasines
Je suis riche de ça
Mais ça ne s'achète pas

Et j'm'en fous, j'm'en fous de tout
De ces chaînes qui pendent à nos cous
J'm'enfuis, j'oublie
Je m'offre une parenthèse, un sursis

Je marche seul
Dans les rues qui se donnent
Et la nuit ma pardonne, je marche seul
En oubliant les heures,
Je marche seul
Sans témoin, sans personne
Que mes pas qui résonnent, je marche seul
Acteur et voyeur

Je marche seul
Quand ma vie déraisonne
Quand l'envie m'abandonne
Je marche seul
Pour me noyer d'ailleur
Je marche seul...


Jean-Jacques Goldman.

30 november 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (30)

OPEN BRIEF
AAN MINISTER PEETERS
EN AAN DE ORGANISATOREN
VAN DE DODENTOCHT
NAAR RONSE


In achttien Europese landen hebben automobielclubs de veiligheid van de wegen getest. Dat gebeurde in het kader van het European Road Assessment Program, gesteund door de Europese Commissie.

In België werd het onderzoek uitgevoerd door Touring en het Opzoekingscentrum voor de Wegenbouw. Aan 2.986 kilometer weg in Vlaanderen en Wallonië werd een risicogehalte van laag tot hoog toegekend.

De maatstaf was het aantal ongevallen met doden of zwaargewonden gedurende drie jaar (1999-2001), gedeeld door de verkeersstroom.

In Vlaanderen zit de zwarte vlek hier bij ons: in de Vlaamse Ardennen. Meer bepaald op de weg Gent-Oudenaarde-Ronse. Hier alom bekend als ‘de N60’.

De crash tussen twee wegmastodonten gistermiddag illustreert vandaag in de media de ware betekenis van zo’n ogenschijnlijk saai onderzoek.

Minister Kris Peeters, u laat ons hierbij weten dat u de komende jaren op die N60 nog tien bijkomende kruispunten gaat voorzien. Mooi. Nog zes keren slapen en ’t is Sinterklaas.

Ach waarde excellentie, u doet natuurlijk wat uw begrotingsenvelopjes u toelaten te doen. Wij hebben allang opgehouden te verwachten dat clevere mensen zoals u met uw kleine nummerplaat, uw dikke dienstwagen, uw chauffeur in de verste verte ook maar beseffen wat de werkelijkheid achter dat onderzoek betekent voor de voetganger, de fietser en de automobilist van Oudenaarde en Ronse.

Johan Verminnen is - de hemel zij geprezen daarvoor- een pure romanticus doch al te lief als hij de weg van Ronse naar Gent als een idyllische fietsroute bezingt.

Als die dodenweg inderdaad dan al de 'Route der Kampioenen' genoemd mag worden, dan kunnen daarmee voortaan enkel nog het soort van achteloze Vlaamse beleidskampioenen bedoeld worden die Ronse laten stikken in het gif van de gigantische verkeersslang die deze stad ‘middenin de groene heuvels’ in haar trage wurggreep doodknijpt.

Er is niks nieuws onder onze Ronsese stikstofhemel. Niet alleen is die weg naar Ronse levensgevaarlijk: in Ronse houdt hij ook nog gewoon op.

Hier in Ronse rijdt Europa door onze WOONSTRATEN.

Met andere woorden: de dodenweg op uw Europese kaart, excellentie loopt hier ook nog eens…zelf dood.

Zullen wij Ronsenaars ondertussen maar mooi dagelijks al die Kroaten, Slovenen, Polen, Spanjaarden en Noren in onze nieuwe Europese multigebarentaal uitleggen hoe ze vanuit dit hol van Pluto terug op de planeet aarde kunnen geraken.

Nee dit is geen stukje antipolitiek, vergis u niet. De straks 70.000 fidele clickers van deze blog, ondermeer uw partijvrienden hier ter plekke, weten goed genoeg dat we de fluitspelers van de antipolitiek alhier en hun doemdenken hard bestrijden.

Vergelijk ons meer met mensen die zich opgesloten weten in een gebouw waartegen dagelijks duizend aanslagen worden gepleegd. Met duizenden zitten we hier vast. Zwaaien we machteloos door onze ramen. Schreeuwen we om hulp.

Doch niemand die luistert. We weten al dat we noch gehoord noch geholpen worden. Erkent u dat beeld? Tja, de ene aanslag is de andere niet. En een truck is geen 747. Wij Ronsenaars weten in elk geval hoe het voelt om je radeloos en verloren te voelen.

We vragen u niks. We verwachten niks meer. U doet maar. We hebben beters te doen. Onze verkeersdoden begraven bijvoorbeeld. En langzaam stikken in het Vlaamse wegenbeleid dat ophoudt boven de Kruisberg. Met panoramisch zicht op het mooie doch door Vlaanderen ter dood veroordeelde Ronse.

De zwarte vlek van Vlaanderen dankt u voor uw onverschilligheid.

28 november 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (29)


KOMT
DE KONING
VAN BELGIE
OP BEZOEK
BIJ DE KONING
VAN RONSE?






IGNACE MICHAUX SCHRIJFT BOMMELSGESCHIEDENIS

WIJ KONING VAN RONSE…


Straf manneke toch, die Ignace Michaux. Op 8 oktober werd de keurige 28-jarige voorzitter van de JONG CD&V met 483 stemmen mooi gekozen tot gemeenteraadslid van Ronse. Dit na een hardnekkig volgehouden fel opgemerkte persoonlijke campagne.

Vorige zaterdag breide hij daar nu nog een echt Ronsies vervolgstuk aan en liet hij zichzelf ook nog eens tot Bommelskoning 2008 verkiezen aan de zijde van Kristel Devoet. Mét steun van de Bommelsvereniging De Kadeitchiest.

Michaux schrijft hiermee bommelsgeschiedenis. Volgens de 'royaltywatchers' zou hij het eerste Ronsese gemeenteraadslid worden dat het tot Bommelskoning schopt.

Het kan daar in de gemeenteraad dus nog een carnaveleske bedoening worden, tussen schepen van Bommelsfestiviteiten Suzy Arijs, schepen van Jeunesse Deriemaker en de jonge toekomstige Bommelskoning. Voor zover die bevoegdheden rond deze tijd niet al helemaal door elkaar worden geschud.

Koningin Nedia & Prins Pol?

Misschien moet nu ook Nedia Trabelsi...in 2009 maar eens een gooi doen naar de hoogste Ronsese eer en Ségolène Royal(!)achterna het eerste vrouwelijke staatshoofd van Ronse worden aan de zijde van een prins-gemaal.

Waarom dan niet Pol Kerckhove? Na zijn hemelse taak als God in Tavi, nu ook nog 'prince charmant' op aarde.

Ien Roonse ees dat iet meinsch.

Ignace & Albert: onder koningen

Uitkijken of Ignace er tijdens zijn regnum als Koning van Ronse ook nog in slaagt zijn werkgever, de echte Koning van België, naar Ronse te halen voor een staatsiebezoek aan de Bommelsfeesten.

Ignace is overigens ook lid van de Europese Narren. In die hoedanigheid is hij vast vastbesloten de Bommelsfeesten waardig uit te dragen en te verbroederen met andere Belgische en buitenlandse carnavalsteden. Dat màg dan van ons Rio zijn. Of de Dogenstad.

Proficiat, sire Ignace I.

27 november 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (28)

RAVAGE BIJ PEVENAEGE

KIKIE GRATIS TE KOOP


Sinds Uw mij in opperste verwarring en aan diepe wanhoop ten prooi achterliet terwijl de armen der wet gespierd naar mijn appartement beenden, is hier in ons blok de adem van de waanzin gepasseerd. Nochtans was mijn onderhoud met de agenten heel sereen verlopen. Te meer omdat ik Mahieu André, gezegd de Rosten van wege dat hij een heel artistiek geconstrueerde moustache van die kleur onder de neus heeft krullen, noch kende van als hij een klein gastje was aan de hand van zijn moeder De Buysscher Maggy in onze beenhouwerij. En wie zich Maggy noch herinnert met haar lange koperen haren en haar grote groene ogen begrijpt dat haar Andréken plaatsvervangend dan ook één van mijn vaste klanten was voor het poepke van mijn salami. Welnu, de agenten waren naar mijn appartement gekomen omdat ze uit het hysterische gebulder van Madame Van Overmeiren alleen mijn naam hadden kunnen verstaan. Verder scandeerde het Monster ook voortdurend “Kikie”, wat André’s collega, die nieuw is in de brigade en er geen gemakkelijke uitziet, al naar zijn boekske had doen tasten wegens “intentionele belediging aan het adres van een openbare ambtenaar in functie”, zoals dat heet. Bovendien verkeerde het enige zichtbare slachtoffer in de persoon Van Welden Rigobert zich “niet in de fysieke staat om door ons ambt verhoord kunnen te worden”, zoals André’s collega mij geheel vormelijk mededeelde. Het moet niet alle dagen plezant zijn om met zo iemand de baan op te moeten, geloof ik. Enfin, Beerie, zoals Uw het weet, lag in afwachting van de aankomst van de ambulance noch steeds knock-out op het terras van het Nijlpaard. Welnu, na een levenslange carrière in de commerce moet Uw mij niet leren dat men met azijn geen vliegen vangt, zoals het spreekwoord het zegt. En dus heb ik de heren van de wet een druppel ingeschonken. Wat die ene eerst noch weigerde, maar toen Andréken aan zijn derde begon draaide hij toch bij. Ik heb dan kalm en wel overwogen de hele affaire opgebiecht: van het hemeltergende lawijt van de keeshond, over het onverzettelijke karakter van de Potvis tot het Westmalle-offensief. Zelfs na een halve fles Filliers bleef die ene erbij dat hij “mijn versie van de feiten” ook met die van de overige leden van het commiteit ”zou corroboreren”, wat wil zeggen: vergelijken. Maar daar was ik nogal gerust in. Trouwens, de aanwezigheid van de politie had ook een geruststellende uitwerking op de geburen, want toen wij dan gedrieën buiten kwamen op de gang stonden ze allemaal bijeen de toestand te bespreken. En zo was die wantrouwige dan ook snel gefixeerd: allen bevestigden mijn verhaal. Intussen was het 114 kilo wegende corpus delicti van Beerie middels de tussenkomst van vier ambulanciers naar Hogerlucht geëvacueerd. En zo trokken de agenten dan maar schoorvoetend weer naar het appartement van de Mammoet. Wij allen moesten op de gang achterblijven en zodoende weet ik wat volgt slechts uit de tweede hand van André zelf. Het was ermee begonnen dat hare Corpulentie de twee dienders van de wet de huid had vol gescholden wegens dat zijzelve het enige slachtoffer heette te zijn van een kolossale conspiratie tegen haar onschuldig huisdier en dus bij uitbreiding tegen haar zelve. Met een dergelijke aanpak begon ze Dré’s collega al behoorlijk op het gemoed te werken. Ondertussen was Kikie zelf een omstandige studie aan het maken van zijn bottines en broekspijpen. Toen hij daarop echter aanstalten maakte om ook noch tegen het been van de arm der wet aan te gaan rijden was voor de man de maat vol. Met een welgemikte trap vloog Kikie anderhalve meter verder tegen Madame haar console, zodat haar kristallen vaas met droogbloemen aan gruzelementen viel aan haar voeten. Het volgende moment kwam de ware aard van het Beest boven: met bloeddoorlopen ogen, de kop tussen de schouders en de krulspelden vol vooruit, vloog ze de agent aan. Het gegrom dat het Monster daarbij produceerde had niets menselijks meer. Gelukkig was de agent getraind in gevechtstechnieken en in een geoefende reflex van puur lijfsbehoud grabbelde hij een stoel beet waarmee hij, met de poten vooruit, de tanden van het Everzwijn probeerde af te weren. Wanhopig spoot André hierop een halve bus peperspray in één keer in haar wezen, waarop zij even wankelde, en dan resoluut haar tanden in zijn schouder dreef, waar ze, wegens dat ze vals zijn, ook bleven zitten. “Weet gij goed wat dat is, een halve bus peperspray”, vroeg André mij,”gelukkig had ik mijn wintervest aan, want in de zomer dragen wij alleen een polootje”. Het kostte zijn collega nog drie slagen met zijn matrak vol op haar hoofd vooraleer zij, noch altijd grommend, door de poten ging. Wij stonden allen muisstil op het trottoir toen hare Lijfelijkheid even later vastgesnoerd op een brancard afgevoerd werd. De spieren van haar ledematen trokken noch steeds spastisch samen en wit schuim droop vanuit haar mondhoeken langs haar krampachtig vertrokken kaken neer. Plots dacht ik weer aan onze entrevue in haar appartement en hoe ik daar onwetend mijn leven had geriskeerd. Het klamme zweet stond plots op mijn voorhoofd, mijn mond werd kurkdroog en ik probeerde wanhopig het beeld van mijn Germaine zaliger op onze trouwdag voor mijn geestesoog op te roepen. Een gelovig mens zou in zo’n omstandigheid waarschijnlijk uit dankbaarheid verbeten aan het bidden slaan, maar elk zijn remedie, nietwaar? Vandercoilden Coletse, die de pijn in haar onderrug had verbeten om het schouwspel niet te moeten missen, nam mij zachtjes bij de arm en bracht me zo terug naar de werkelijkheid. Toen de combi’s met de ambulance in een orgie van blauwe zwaailichten en snerpende sirenes vertrokken waren kon het hele buurtschap eindelijk opgelucht verademen. De nachtmerrie was voorbij en iedereen zou het gelukkig noch verder kunnen vertellen! De rest zijn details: ons Kevinneken zijn Mama heeft mij een nieuwe fles van Filliers moeten meebrengen, want voor ik die nacht naar bed ging heb ik wat de agenten noch hadden overgelaten in drie grote slokken naar binnen gekwakt. Kwestie van mijn hart… ‘s Anderendaags is Beerie Pense uit de kliniek van Hogerlucht ontslagen. Beetje bij beetje trekken de blauwzwarte plekken nu uit zijn wezen weg. Op dit moment zijn ze noch wat groen, maar ze neigen al naar geel, behalve rond zijn ogen, zodat hij nu iets heeft van een koolmijnder die zich na ’t werk van het douchen vanaf heeft gemaakt . En zijn neus is nu zelfs rechter dan hij voor de feiten was, hoewel dat ook aan de zwelling kan liggen. Door zijn hersenschudding weet hij niet meer wat hem overkomen is, en dat is misschien ook beter. Want hij is in staat om Madame Van Overmeiren te gaan zoeken. Waar ze trouwens gebleven is nadat de politie haar met Manu Militari afvoerde weet hier niemand. Zelfs Rachelleke Desmaele niet. En God weet hoe die haar best heeft gedaan om er achter te komen. Op dit eigenste moment dat ik Uw schrijf hoor ik het gestommel van de verhuizers die haar appartement vakkundig aan het leegmaken zijn. Het lijkt er dus niet op dat die noch terugkomt. En daarom maak ik tevens gebruik van deze rubriek voor een kleine annonce in te lassen:

Gratis te bekomen: Witte keeshond. Reu. Oud omtrent 10 jaren. Luistert naar de naam: “Kikie”. Voor onmiddellijk meename en zulks zonder kosten. Noch goed voor de kweek gezien de staat van mijn kussens. Nachtrust gegarandeerd middels restant bak Trappist Westmalle (bijgeleverd). Zich wenden de redactie van U favoriete virtuoze gazet onder de rubriek P.O.

Pevenaege Omer