06 oktober 2012

GEEN WOORDEN MAAR DADEN

HET VERTROUWEN VAN
ALLE RONSENAARS TUUPE
IN DE VERDERE VOORUITGANG
EN DE VERNIEUWING VAN RONSE
DAG AAN DAG


Een parel van een geïntegreerd Starters Bedrijven Centrum. Een prima gesitueerde nieuwe industriezone, klaar voor de ontsluiting door N-60 en Zuiderring. Een gerenoveerd stadcentrum met schitterend Marktplein.

Een fantastische nieuwe Kunstacademie ‘De Ververij’ met geplande doorsteek naar het hart van de stad, bibliotheek en museumzone. Een Innovatie Centrum TIO3. Een ambitieuze Stadstuin rondom een eigen groen eiland middenin Ronse. Doordachte uitbouw van de erfgoedzone met gerenoveerde Oude Brouwerij, MUST en het vermaard Erfoed Expertisecentrum dat van Oudenaarde naar de Hoge Mote van Ronse verhuist.

Bekroningen. Benoemingen. Nominaties. Tekenen van officiële erkenning. Waardering en opstekertjes voor de herwonnen trots van een al te gemakkelijk vermaledijde al te vaak vernederde stad.

Ronse Meest ondernemende stad.
Ronse Duurzame Stad.
Ronse Bloemenstad.

Een eigentijds containerpark. Een zorgvuldig uitgekiende geplande renovatie voor de hele Oude Vrijheid. De aanpak van de complete Stationssite. Met esplanade. Doorsteek en brede routes voor wandelaars en fietsers naar sportzone en Muziekbos.

Een schitterende sportzone aan het Rosco. Een Finse piste. Een gepland nieuw zwembad. Geruisloze renovatie van het unieke Sint-Hermeskoorgedeelte. Een nu al handige facultatieve doorsteek van Markt tot Marktje bij events aldaar. Aanleg van parkeerruimte voor een alternatieve markt aan de Vesten. Heraanleg van Watermolenstraat en Delhayeplein.

Als je je afvraagt wie dit alles gestuurd heeft. Als je je afvraagt wie er aan het roer stond van dit Nieuwe Ronse. Met welke ploeg.

Als je je afvraagt wat daar dan tegenover staat in steriele solonummertjes. Tenzij intellectueel oneerlijke kwade trouw. Tenzij mensonwaardige ethnische benaderingen verpakt in ethisch verwerpelijke parameters. Tenzij contraproductieve obstructiepolitiek. Tenzij aanzwengelen van de negatieve beeldvorming omtrent Ronse. Tenzij permanente City Dumping van de eigen stad.

Als je je afvraagt hoe deze stad bestuurd werd. Geplaatst als ze werd en blijft tegenover de enorme uitdagingen van een geglobaliseerde planeet met constante migratiestromen aan de binnen- en buitengrenzen van Europa, met een internationale en Europese financiële crisis, met voor Ronse een bevoogdende federale taalwetregeling.

Als je je afvraagt of deze stad gestuurd werd met ernst, bekwaamheid, inzicht, visie, rechtvaardigheid en een solidariteitsgevoel voor alle mensen van Ronse zonder onderscheid van ras, rang of overtuiging. Met voor het eerst in de geschiedenis van Ronse een Strategisch Plan voor de vernieuwing en heropstanding van Ronse. De kracht van vernieuwing en verbetering dag aan dag. Niet in woorden maar in daden.

Dan weet je hoe onrechtvaardig het ware zo iemand te laten opdraaien voor de kleine rancunes en grote frustraties, het chagrijn, de manifeste deloyauteit, de kleine en grote blunders, het carrièrisme en de onderlinge persoonlijke (af)rekeningen van anderen.

Dan weet je dat zo iemand je volste vertrouwen verdient voor de leiding en vorming van de nieuwe bestuursploeg die jouw geliefd Ronse de grootst mogelijke kansen biedt op verdere vooruitgang, ontwikkeling, dynamiek. En op een rechtvaardige solidariteit van en voor en door alle Ronsenaars tuupe.

02 oktober 2012

BLOGBOEK

AVS DEBAT TOONT NIEUW RONSE

Wim Vandevelde en zijn alter ego Lieven Dhaeze van De N-VA zijn er helemaal klaar voor om Ronse mee in de toekomst te (be)sturen. Zo blijkt uit het AVS-verkiezingsdebat. Zonder pathos slaagden ze er in om al hun punten te plaatsen langsheen de krachtlijnen van hun gedrevenheid voor Ronse. Vlaamse verankering. Hertekening van het financiële plaatje. Zorg voor de eigen Ronsiese specificiteit. Opkrikken van het maatschappelijk weefsel. Herstel en verbetering van het onderwijsaanbod. De stijl was constructief. De inhoud onderbouwd.

De Liberale Unie van haar kant verdeelde netjes haar punten bij kopstukken Rudi Boudringhien en Tom Deputter. Rudi Boudringhien zat deze keer helemaal waarin hij op zijn best is. De gewezen schepen van Financiën waarschuwde voor ontsporing van de Ronsiese geldmiddelen en het was Luc Dupont niet die hem daarin tegensprak, al ligt die dreiging in externe factoren : minder inkomsten door de crisis, meer uitgaven door de stijging van de vaste kosten zoals de pensioenen.

Tom Deputter vulde de beleidsklare wens van de liberalen aan met een klare kijk op de veiligheid van de Ronsenaars (de realiteit en de perceptie) en gaf aan wat het enige democratisch verantwoord antwoord daarop kan zijn. De twee liberale kopstukken zijn daarmee knap geslaagd in hun serene reunie. Klaar voor de retour naar het bestuur.

Want allemaal willen ze Ronse mee besturen met Luc Dupont. Die had overigens zelf genoeg aan één helft van het debat om zijn klasse als geboren bestuurder te etaleren. De andere helft liet hij sportief over aan zijn kersverse kartelpartner Wouter Stockman van Groen. Die deed wat hem te doen stond, accentueerde de ecologische objectieven en actualiseerde die kordaat rond mobiliteit, verkeersleefbaarheid en de verdere uitwerking van de enorme groene troeven van Ronse.

Als kandidaat-burgemeester klaarde Gunther Deriemaker namens de SP.A Ronse de klus helemaal in zijn eentje. Rustig en vastberaden counterde hij daarbij de aanvallen van zijn belagers. Gunther Deriemaker is zich zichtbaar goed bewust van de grote verantwoordelijkheid die hij op de schouders torst om alle Ronsenaars (die mèt werk en die zonder) waardig en vredig tuupe te laten leven: zonder dat de ene de daarbij de dupe is van de andere.

Me zoeme weure hier oest vergeiten
hoe schuune da Roonse tooch kan zoan.

Het wordt hoe dan ook voor eenieder dansen op de slappe koord in een stad met een laag inkomensplaatje en een torenhoge werkloosheidsgraad. Kwetsbaar door de hoge instroom van gelukszoekers op zoek naar een Utopia dat er niet is.

Dat Erik Tack en Dirk Deschaumes van Vlaams Belang daarin hun ding moeten kunnen doen en zeggen, hoort bij het kleurrijke patchwork van visies op Ronse, de stad die we –zoveel is zeker – met zijn allen op onze eigen manier willen kunnen blijven koesteren. Erik Tack refereert hiervoor zelf aan zijn tweehonderd jaar oude Ronsese roots. Zo zijn er nog. Ronsenaar dat ben je evenwel - vanaf dag één in Ronse - door samen met al je stadsgenoten dag na dag je stad te beleven en mee te herdenken. Van vroeger naar morgen.

Met het Ronse van gisteren in herinnering.
Met het Ronse van morgen in het hoofd.
Met het Ronse van nu in het hart.

Er kan niet aan getwijfeld worden dat alle deelnemers aan het debat - en met hen al hun kiezers - dat Ronse van ons allen oprecht koesteren.

Tuupe vuir Ronse.


(Het debat is vandaag in herhaling te bekijken op AVS: 15-18u)

01 oktober 2012

TOEVALLIG HEDEN

PURE SCHOONHEID

Streelzachte cello vanuit het verste klasje. Pure schoonheid uit een septemberse sax. Wervelend ballet van twintig vingers in een quatre mains van twee leerkrachten. Duet van diva’s met stemmen uit het paradijs van Amadeus. De vrolijkheid van kinderkunst in prachtige tegelmozaïeken. Gitaren drum accordeon gezang.

Aldus de hergeboorte meemaken van je stad. Ze aanschouwen, horen, beleven in de vele kamers van de oude textielfabriek omgetoverd tot wat nu al de allemooiste cultuursite van de hele Vlaamse Ardennen is.

Aldus de metamorfose van je stad zien. De gedrevenheid van je stadsgenoten voelen in alles wat gaandeweg het chagrijn en de gramschap voorgoed in de vergeetput van de petite histoire drijft.

Deze stad is op haar mooist als ze wil zijn zoals De Ververij ze ons vandaag toont. Dat is het waar het ons met zijn allen om te doen is. Als we maar genoeg blijven houden van Ronse om onze geschillen en verschillen te overstijgen.







Laat ons elk zijn gedacht hebben en dat ook ronduit aan mekaar zeggen. Zelfs al valt er nu en dan tussen de mooie liedjes door een dissonant fraseke waarvan we zelf niet goed weten of we het al dan niet als Ronsies compliment dienen te capteren.

Je kan het identiteit noemen of diversiteit.
In elk geval is het Ronse: stad van deze tijd.






Trots kunnen we zijn op de pracht van onze gestadige aanpassing. Trots op ons vastberaden verzet tegen de vermaledijding. Fier op deze constante verbetering en verandering. Schoonheid van en in Ronse. Waarin we ons altijd weer opnieuw terugvinden tuupe. Overheen de barrages van de omliggende heuvelen. En die in ons hoofd.




















'Academie Vlaamse Ardennen'.
Cultuur Centrum De Ververij
Wolvestraat. Ronse.

(Foto's : met dank Koen Lauwereyns en Xavier Vancoppenolle)