21 februari 2009

DE BENIEUWDE RONSENAAR

DIENT HET VOORGESCHOVEN BELASTINGGELD
VAN DE RONSENAARS STRAKS VOOR MEGABOETE?
ALARMEREND KRANTENBERICHT VOOR KSK:
'MEERDERE WAALSE CLUBS DREIGEN MET KLACHT'
PAPIEREN WAALSE AANVAL OP RONSE IN DE MAAK?




We citeren
hierna uit
Het Belang van Limburg
vanochtend.



KOMT ER EEN KLACHT TEGEN RONSE?

‘Mogelijk volgt er voor Ronse, derde in de stand, toch nog een domper op het schitterende seizoen. Vanuit Wallonië ontstond er opnieuw deining in verband met spits Mohamed Ouardi, die niet over een Europees paspoort zou beschikken. In september liet de grensploeg Ouardi nog aan de kant, maar vanaf speeldag zeven, in Doornik, was volgens Ronse alles in orde met de papieren van de aanvaller. Vanaf toen werd hij dan ook opgesteld. Ronse beweert dat de Franse verblijfsvergunning in orde was.
Hoe het dan komt dat de bal opnieuw aan het rollen geraakt is, is onduidelijk, maar mogelijk krijgt de zaak nu een serieus staartje. Meerdere Waalse clubs zouden dreigen met een klacht. Als het effectief zo ver komt, kan Ronse voor heel wat wedstrijden een forfaitnederlaag aangesmeerd krijgen.’


GEEN DEGRADATIEGEVAAR MAAR...
KSK RISKEERT VOLGENS INSIDERS WEL MEGABOETE


Tot zover het nogal verontrustend krantenbericht. Hopelijk gaat het hier alleen maar om een 'papieren vlieger' in een poging om het sportief winnerstemperament bij Ronse te ondermijnen en verstoort de paperasserij de vreugde van de schitterende Ronsese voetbalprestaties niet.

Heeft KSK genoeg punten om aan een degradatie te ontsnappen, dan wijzen aan de andere kant insiders die we raadpleegden ons erop dat deze affaire het KSK-bestuur in het slechtste geval wel een bom aan boetegelden kan kosten, waarbij een cijfer tot 150.000 euro wordt naar voor geschoven.

Dat KSK voor de speler over de nodige Sporta-documenten en licentiepapieren beschikt, zou daar volgens onze bronnen weinig aan veranderen. Een zaak die allicht ook ten stadhuize aandachtig zal worden gevolgd, rekening houdend met het door alle Ronsenaars voorgeschoven belastinggeld via een lening van de stad aan de voetbalclub.

Het ware immers al té gek dat het geld van de Ronsenaars in deze tijden van recessie straks dienen moet om boetegelden te betalen wegens slordigheden of een onzorgvuldige opvolging van buitenlandse spelersdossiers...

Allicht, zo mag gehoopt worden, komt er vanuit KSK een stevig verweer met een sterk dossier en goede papieren tegen deze dreigende ‘papieren aanval’ zodat het kampioenschap verder op het veld door mooi voetbal kan worden beslecht. En niet achter de muren van de Bondsinstanties. KSK, op dit moment derde in de rangschikking van tweede klasse, speelt vanavond op Oostende.

19 februari 2009

DE BENIEUWDE RONSENAAR

RONSE WIL VLAAMSE EN EUROPESE STEUN VOOR TIO3
VOORMALIG HOSPITAAL WORDT CENTRUM
ONDERNEMERSCHAP OPLEIDING EN ONTMOETING
PRIJSKAARTJE GERAAMD OP 8.500.000 EURO















Drie jaar lang hebben stadsbestuur en OCMW samengewerkt om een nieuwe zinvolle bestemming te geven aan het voormalig Burgerlijk Ziekenhuis.

Deze samenwerking tussen beide besturen verliep voorbeeldig, zo vernemen we uit betrokken kringen. Dit zowel op politiek vlak tussen burgemeester Dupont en OCMW-voorzitter Kerckhove, als op ambtelijk niveau tussen de ambtenaar van economie en stedelijke ontwikkeling Bart Wallays en OCMW-ontvanger Jürgen Soetens.

Vandaag mondt deze vlotte en efficiënte samenwerking uit in een kordate vraag van Ronse naar zowel het Vlaams Gewest, de Provincie en Europa om het Ronsese project TIO3 te steunen als subregionaal centrum voor Ondernemerschap, Opleiding en Ontmoeting. Met sterke focus op Textiel en Innovatie.


‘Het subregionaal centrum voor Ondernemerschap, Opleiding en Ontmoeting met de sterke focus is de beste hefboom die we kunnen ontwikkelen om bij te dragen tot de heropstanding van Ronse’, zo duiden Luc Dupont en Pol Kerckhove hun gezamenlijk initiatief in een brief die we hierbij afdrukken.

‘De stad heeft alvast de steun van de Provincie, Streekoverleg Zuid-Oost-Vlaanderen, de Universiteit Gent, VDAB, Unizo, Voka, de partners in sociale economie en de Ronsese textielbedrijven. Omwille van de schaalgrootte en het hoge ambitieniveau vragen wij financiële steun aan de Provincie, de Vlaamse Overheid en Europa. Dit is een unieke kans voor de stad Ronse en de omliggende regio, samen met de hogere overheden willen we deze kans grijpen.’

Verdict in april

De totale verbouwing en inrichting wordt geraamd op 8.500.000 euro. De stad Ronse en het OCMW engageert zich voor 20 percent van het bedrag. Het verdict valt op 22 april. De vraag van Ronse wordt vanavond besproken in de OCMW-raad.

Het aantrekken van ondernemers moet samen met de uitdaging van het Project Kloef, de doorsteek van de N60 en de aanleg van de nieuwe industriezone de Renaixance van Ronse vorm geven. Dit is Ronse op zijn best. Vanwege de aangesproken instanties verwacht Ronse nu geen (verkiezings)slogans, geen vage beloften maar daden.

JOURS DE FRANCE














5.

Blois. Dwars doorheen zijn vettige loupe volgt hij op de landkaart met zijn afgestompte wijsvinger (in een vorig leven was hij timmerman) de départementale die ons vanuit Blois steeds dieper duwen moet. Hij heeft het nu toch wel in zijn hoofd gestoken zeker om ook nog Vierzon te gaan bezoeken. De hele reis al heeft hij niet opgehouden me te bestoken met weetjes. In Cambrai heeft hij het monkelend over Franse Bétises. Op de eindeloze weg naar Péronne dommel ik in, met in gedachten de lotgevallen van de familie Bardin uit onze schoolboeken Frans. ‘La Famille Bardin part en vacances.’ ‘La route est longue et sinueuse.’

Met onstilbare reishonger drijft hij mama genadeloos in het zweet. Hij wil de boorden van de Rijn zien en Koblenz. We bezoeken Rüdesheim. Het parlement van Bonn. Hij wil de Jungfrau eens op. We nemen de Zugspitze erbij. Hij sleurt ons mee naar de ruïnes van Trier. Hij doet ons bibberen in de kille mergelgroeven van Sichen-Sussen-Bolder. We trotseren met zijn allen zijn acute galcrisis denken dat hij dood gaat onderweg naar het eiland Walcheren. Nu wil hij dus eerst naar Vierzon, dan de kastelen van de Loire . Niks wordt hem geweigerd. Grootvader is onze pater familias. De vervanger van papa die gone with the wind is.

Overal zie ik zonnebloemen. Ze keren hun ranke rug naar schaduw die er niet is. Al dagen sleurt mama aan het stuur van de zware Kapitan, als zat ze aan het commando van de USS Forrestal. Laveert ze gezwind tussen ingebeeld gevaar van links op de route nationale.

(In mijn familie komt het gevaar altijd van links.)

De zon bliksemt in schichten tussen de platanen door. Ik word er weemoedig van. Chambord. Amboise. Chinon. Al die Franse kastelen kunnen mijn rug op. Waarom zit ik hier niet naast het meisje dat ik meer dan de hele Loireroute liefheb ? Waarom zingt ze hier simpelweg dat mooie liedje niet?

‘Tom Billibi
a deux châteaux.
L’un en Ecosse,
l’autre en Espagne’

In de achteruitkijkspiegel schenkt mama me haar mooiste glimlach.

‘Toujours sourire,’ lacht ze. Tussen twee kotsstops door verfris ik vanop mijn plekje aan het raam achter haar bestuurderszetel zachtjes haar drijfnatte hals met verfrissende citroenzakdoekjes. Die hebben we bij het tanken meegekregen van BP British Petroleum. De doekjes branden zo te zien in haar huid, al houdt ze vol dat het zo’n deugd doet mijn jongen. Haar hals oogt nu rood als de klaprozen die ik daarnet langs de kant van de weg heb ondergekotst. Mijn dijen kleven aan de zwarte neplederen bekleding van de Opel.

Chantilly.
Versailles.
Rambouillet .

Dit alles is aan mij voorbijgegaan, vanwege de Paranausine die me de helft van de reis doet slapen. Voor de kathedraal van Chartres sprenkelt grootvader me wakker met water uit zijn fles Spa Nature uit Boortmeerbeek.

‘Zoiets ziet ge maar één keer in heel uw leven’.

Net zoals de Wereldexpositie. De grotten van Han. Het meer van Virelles. De watervallen van Coo. Het fort van Eben-Emael. De citadel van Namen. De Rocher Bayard. A die plekken waarheen hij ons elke zomer meesleurt en waar ik me dan gaandeweg steeds eenzamer ga voelen, zonder het lied van Robert Cogoi. (Voor mij: Robert Cowboy). Maar we moeten en zullen samen de wereld zien. Eer grootvader sterft. En van die hele wereld is Frankrijk het mooiste land. Ik ga hier nu toch niet de hele tijd slapen of staan kotsen zeker? De roos van Chartres is een uniek collectiestuk! En besef ik wel wat het betekent om voet te zetten op de heilige grond van Orléans?

‘La Pucelle. Jeanne d’Arc.’

Wat leer ik dan in het college?

(Ik wil naar Le Mans. Waar Michel Vaillant in de laatste ronde mijn held Steve Warson voorbij vliegt in zijn ‘Vaillante.’ Geen denken aan. Le Mans, dat is lawaai en stank en proetmadamkes verder niks. Grootvader wil helemaal naar Poitiers waar Karel Martel in 732 de Moren heeft afgeblokt. Mama rijdt alvast naar Saumur. Dan zien we wel, zucht ze. Toujours sourire. Hij duikt in zijn gidsen.

‘Saumur. Zijn wijnen. Zijn wereldvermaarde ruitersschool.’

Die gaat hij me tonen. ‘Eer je dood gaat’, zeg ik. Om hem te plagen.

Zelf sterf ik van de misselijkheid door de eindeloze rij lepralijdende platanen die me vanaf de beide zijden van de route nationale in hels tempo voor de ogen dansen. Het schoonste land van de wereld zal me Saucisson de Bayonne wezen. Ik droom mezelf weg in een Schots spookkasteel. En dat ik haar Tom Billibi ben.

‘Jours de France’. Roman.
Illustratie: ‘On dirait le Sud’.
Copyrights: Stef Vancaeneghem.

DE BENIEUWDE RONSENAAR

JAZZWERELD ROUWT OM RONSENAAR
'SIR ANTHONY' TONY BAUWENS


DE ARISTOCRAAT VAN DE PIANO IS NIET MEER



Tony Bauwens, de ‘aristocraat van de piano’, in de jazzwereld bekend en geliefd als ‘Sir Anthony’ (en bij zijn Ronsese intimi als 'Gaston') is op 17 februari in het UZ Jette overleden aan een hartaanval in zijn 72ste levensjaar. Vriend en muziekpartner van Etienne Verschueren. Topper op Middelheim. Begeleider van Toots, Georgie Fame, Shirley Bassey... Hoe kunnen we hier beter afscheid nemen van deze Ronsese muziekgrootheid dan met de mooie hommage door het vakblad Jazz Belgium.

"Sir Anthony", the aristocrat of the piano, was born in Ronse on June 5 1936. By 1950he was already playing with local bands. After his discharge from the army, about 1958, he founded his own combo. On January 1st 1962 he starts his professional career, as a musician, in Brussels. In 1964 he joins the combo of singer DIDIAN, Latin music and jazz standards. The professional partnership, later on, blossomed into marriage.

The Bop Friends

1972, Tony replaces Bob PORTER within the trio of bass player Roger VAN HAVERBEKE, as well as in the SADI quartet, with which he recorded a LP.

1974 Tony is a big hit, as soloist, at the Middelheim Festival in Antwerp which is organized by the BRT radio. Following which he is hired to play with the BRT jazz orchestra, under the leadership of another native of Ronse, Etienne VERSCHUEREN.

With Etienne, on the alto sax, he forms the group the Bop Friends, a bebop quintet with Nicolas FISSETTE (tp), the late Freddy ROTTIER (drs) and Roger VANHAVERBEKE (bs).

Aside from the "Bop Friends" and the "Sadi Quartet", Tony accompanied a myriad of celebrities passing through Belgium and also abroad.
TOOTS, of course, during few years, Dexter GORDON, Frank ROSOLINO, Lockjaw DAVIS, Johnny GRIFFIN, Clark TERRY, Art FARMER, Jimmy RANEY, Slide HAMPTON, Georgie FAME, Pepper ADAMS, Tony COE, Peter KING and others... He also accompanied a number of singers like Greetje KAUFFELD, Rachel GOULD, Karin KROG, Catherina VALENTE and even... Shirley BASSEY, in 1975.

Tony Bauwens Sextet

That same year, he goes on a tour to Russia, 3 weeks, with the BRT jazz orchestra.

1982: Tony parts from VANHAVERBEKE and forms his "TONY BAUWENS SEXTET" with young talented musicians such as Bert JORIS, Marc GODFROID, Philip VENNEMAN, Marc VAN GARSSE and Tony GYSELINCK.

1983 : recording of LP "Ke Atas"(Jazz cats) with his sextet.

1984: with his sextet represents Belgium at the Cascais summer festival, in Portugal.

1987: The two BRT orchestras merge (jazz orchestra & big band) and what remains is a big band and a combo based upon the rhythm section of the jazz orchestra. Tony assumes the leadership of the combo and realizes many recordings with a large number of soloists and young Belgian talents.

1991: April 1st, the big band and combo are scrapped. As consequence, Sadi, persuaded by Tony, decides to reform a new quartet with Tony, with whom he played for a decade, Bart DE NOLF (bass) and Tony GYSELINCK (drs).Among their numerous appearances are the Brussels Jazz Rally, Düsseldorf Rally in 1992 and that of Seville in Spain.

1994, February, recording of a CD with the SADI Quartet. 1995 : reissue of the LP "Ke Atas" (1983) on CD (B Sharp), recording of a CD "Mister Blue-Etienne Verschueren", a CD with violin player Xavier CLAYES featuring old recordings of the BRT.

1996, August, recording of a CD with Belgian singer Peter HENS with Jean-Louis RASSINFOSSE (bs), Tony GYSELINCK (dr). Meanwhile, Tony continued playing with SADI, in trio and all sort of other bands and combinations.

Tony BAUWENS died on February 17, 2009, from a heart attack.

BEAU MONDE

TEAM BUILDING TOVERT
FRAAIE KLEUTERSPEELZAAL
















Basisschool Glorieux krijgt een totaal vernieuwde speelzaal. De speelzaal was hard aan een opknapbeurt toe. De Internationale Bouworde bracht de school in contact met het Nederlandse bedrijf Everest. Een team van Everest zocht net voor een teambuilding activiteit een uitdagend klusproject, zette er de schouders onder en toverde de afgelopen week de hele plek om tot een fraaie kindvriendelijke kleuterspeelzaal. Ook enkele enthousiaste ouders staken hun handen uit de mouwen. Morgenavond (17 u) wordt de zaal feestelijk geopend.

18 februari 2009

DE BENIEUWDE RONSENAAR

ONTDEK HIER ALS EERSTE HET NIEUWE BROEKE TUSSEN GLORIEUXLAAN EN KRUISSENS!



ZO MOET DE NIEUWE VERBINDINGSWEG TUSSEN DE KRUISSTRAAT EN DE GLORIEUX ER NA DE GEPLANDE WERKEN HALVERWEGE VOLGEND JAAR VOLGENS DE PLANNEN VAN HET RONSESE TEKENBUREAU GAAN UIT ZIEN. IN HET ROOD DE FIETSPADEN AAN BEIDE ZIJDEN VAN DE WEG, IN HET GEEL VOETPADEN. VOORTS PARKEERGELEGENHEDEN, PERRONS (DE BREDERE GELE STROKEN)EN GROEN. NU OOK NOG VAN DE KRUISSENS DE MOOISTE TOEGANGSWEG VAN RONSE MAKEN... (KLIK DOOR OP ONS EXCLUSIEF DOCUMENT VOOR MEER DETAIL)

DE BENIEUWDE RONSENAAR

WAT PRECIES GA JE VOOR RONSE DOEN, FREYA?



Sinds de desastreuze neergang van je partij twee jaar geleden heb je je als gewezen vice-premier behoorlijk stil gehouden. Ik geef toe, vier samengestelde kindjes tegelijk kweken, dat ook nog combineren met een zetel in de federale Kamer, plus een hoop Gentse beslommeringen, het is allemaal niet niks. Daar bovenop is er die nieuwe passie van jou die ik nog altijd even gaarne met je deel: schrijven. Voor jou columns in ‘De Gentenaar’, voor mij een heel schrijvend bestaan.

Met de Vlaamse en Europese verkiezingen in het verschiet heb je nu echter blijkbaar de politieke kriebel weer helemaal te pakken en trek je de SP.A-lijst voor de Vlaamse verkiezingen in Oost-Vlaanderen. Je voelt je teveel geremd in ’t Federaal Parlement, zeg je. Dus ruil je op Fiertelzondag, onze Ronsese hoogdag, samen met nog een paar ‘switchers’ als Bart Tommelein van Open VLD, Bart De Wever van N-Va en je kameraad Bruno Tuybens van Zwalm het federale niveau voor het Vlaamse. ‘Kiezersbedrog.’ Zo omschrijft mijn gewezen goede krantencollega Wim Winckelmans dat in ‘De Standaard’vandaag. Wim is een heel serene jongen die als journalist nooit over ijs van een nacht gaat. Eer hij dus zoiets schrijft, zal hij zijn woordkeuze wel overwogen hebben.

Zelf zie je dat natuurlijk een ietsepietsje anders. Als Gentse toppolitica kom je nu bij je zesde verkiezingscampagne tot de conclusie dat heel wat beslissingen tegenwoordig op Vlaams niveau genomen worden. Als het dan gaat om wegenwerken en mobiliteit of cultuur staat Antwerpen daarbij steeds vooraan, zeg je. Patrick Janssens zal als burgemeester van Antwerpen ook wel geweten hebben waarom hij in dat Vlaamse parlement zitting heeft. Kan goed zijn, beste Freya. Maar ofschoon ik zelf een geboren Gentenaar ben (ik was in mijn van oudsher Ronsese familie al een geval apart van voor mijn geboorte) kan de stedentwist tussen Gent en Antwerpen me als getogen en chauvinistisch Ronsenaar compleet gestolen worden.

Wat me daarentegen wél zeer interesseert is te vernemen dat je, na enig aandringen weliswaar van journalist Karel Van Keymeulen in Het Nieuwsblad meldt ‘dat steden als Aalst en Ronse bijna geen aandacht krijgen van het bovenlokale niveau. Niet toevallig twee oude industriesteden waarin dringend moet worden geïnvesteerd.’ Zo zeg je dat exact.

Eindelijk, Freya! Eindelijk geeft een federale politica, gewezen minister, ex-vice-premier het eens zwart op wit toe. Eindelijk krijgt iemand het over de lippen om te zeggen dat Ronse de afgelopen decennia straal genegeerd en gepasseerd is door Vlaanderen. Als je het mij vraagt ondermeer vanwege de faciliteiten die je partij liever met smartegeld vanwege het bestuurlijke blok aan het been gecompenseerd ziet dan afgeschaft, maar dat is een andere discussie. Het Vlaamse parlement is cleaner en saaier dan de zuiderse debatcultuur van de Kamer, zo zeg je nog, maar het Vlaams parlement heeft dan weer een groter impact op steden en gemeenten. En jij wil voluit gaan voor de Vlaamse steden ondermeer voor Ronse dus. Schuune, wried schuune.

(Je merkt het: Ronsies is bijna Gents. Ik wil je bij gelegenheid met mijn maats graag een paar Ronsiese liedekens bijbrengen, even schoon als maainevlieger. Doch dit terzijde).

Juist nog een kleine vraag die hier al de hele tijd op mijn lippen brandt. Wat, Freya? Wàt wil je concreet, exact, precies, meer bepaald, duidelijk en klaar voor Ronse doen? Zeg het gij ons ne keer. We hangen wij hier als Ronsenaars aan je lippen. We smachten wij hier als het ware naar méér. Want aan vrijblijvend Teletubbies-gekwebbel laten we ons niet meer vangen.

Volgens peilingen zou je partij terugvallen op drie, misschien vier zetels. En als lijsttrekker wil je vechten voor die vierde. Wel, beste Freya als je die wil veroveren met de stemmen van de Ronsenaars, dan zal je alvast met meer voor de dag moeten komen dan de gewone constatering van wat wij als geschoffeerde, gepasseerde Ronsenaars hier jaren al van de daken schreeuwen. Kom dus maar op met je plan. En liefst met een plan B ook. Want ondertussen is al het geld op.

Wij Ronsenaars zijn het van onze kant inmiddels al gewoon om dag na dag te overleven met ons Strategisch Plan C. Op de dag dat jij in het Vlaams Parlement verkozen wordt, smeken wij met zijn allen ondertussen om genezing van de goedgelovigheid, bij onze patroon de heilige Hermes.

(Dieken bees).

16 februari 2009

BLUE MOON













49.

Abdij van Westvleteren. Dageraad. Aldus kom ik toe aan de laatste herinneringen omtrent mijn vorige zondige leven als opspelend lid van de ‘Snukkende Snaren’. Of hoe die in hun vele variante bezettingen en steeds nieuwe benamingen tijdens onze wereldwijde veroveringstochten van de hitparades ook mogen geheten hebben. Het is mijn vroegere schoolmaat Muile die me er in zijn buiten gesmokkelde correspondentie als eerste toe heeft aangezet nu maar eens een punt te zetten achter dat oppervlakkige gedoe in de prestatiemaatschappij teneinde me voortaan geheel te wijden aan de essentie van het leven: De Mystieke Ervaring Van Het Ene. Plotinus achterna. Als pater Trappist.

‘Ruil nu toch eens al die show voor De Ware Aanschouwing’, schreef Muile mij. ‘Kom zoals ik tot De Zin Van Het Zijn.’

Zijn mystieke ervaring is me hier in dit klooster godzijdegedankt inmiddels ook al een paar keer te beurt gevallen. De eerste keer, jaren geleden, op de dag van mijn negenenvijftigste verjaardag, net nadat ik pas was ingetreden. Ik zag Het Mystieke Lichaam na een urenlange wake bij het hoge gistingsproces van onze wereldvermaarde Trappist 12°-14°. De tweede keer, weer vele jaren later, na mijn dagtaak als beëdigd Pater Proever, net voor het bottelen en leveren der bestellingen voor de beide Amerika’s via onze Afspanning ‘De Vrede’ recht tegenover onze abdij.

*

Met monnikengeduld heb ik dit verhaal van onze ‘Snukkende Snaren’ nacht na nacht stiekem neergeschreven in de verdokenheid van het scriptorium, tussen de restauratie van oude kloosterboeken en het bijkleuren van onze geheime middeleeuwse miniaturen omtrent de emasculatie van Abelard en de navenante verzuchtingen daaromtrent van zijn teerbeminde Heloise. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid heeft mijn maat Muile mijn dubbele agenda al die tijd in de gaten gehad. Doch hij nam vrede met mijn uitleg. Tenminste, dat dacht ik. Muile is hier in dit slot dan wel een ware vriend voor het eeuwig leven maar het zijn hier soms lange dagen.

(Vooral in de lente als ge als pater de lentekriebels voelt opborrelen en uw pij rare bokkesprongen neemt tijdens de vespers).

‘Zie dit als een catharsis voor mijn zondige ziel’, suste ik Muile, toen hij wat al te opdringerig werd met zijn vragen over mijn secrete schrijven.

‘Zie het als mijn manier om al mijn zonden van het vlees enzo voorgoed van me af te schudden. Nog één keer kras ik er me helemaal doorheen, met deze mooie vederpen op perkament. Aldus schrijf ik mijn gespikkelde zielken rein en vrij. Vervolgens leef ik dan voor de volle honderd percent Sub Specie Aeternitatis. Gelijk Baruch de Spinoza. Dan aanschouw ik enkel nog het Ware, het Schone en het Goede. In de Hemel. Op Aarde. En op alle plaatsen! Dan maak ik van mijn leven in dit slot één eindeloze zoektocht naar de finale geborgenheid zonder behulp van hallucinogene champignons en kookadvies van Pieter Huusentruut.’

Soms vermoed ik dat vader abt alles langer afweet van mijn geheimschrijverij.

(Getipt door Muile dat spreekt, vrees niemand tenzij je vrienden).

Doch onze vader abt is een milde gewetensdirecteur. Vroeger was hij voorzitter van Fortis. Sedert zijn defenestratie op een aandeelhoudersvergadering van verontwaardigde beleggers gaat hij gelaten en gelouterd door het leven en leest hij hier iedereen de rommellevieten. Door de gaatjes van zijn biechtstoel vergeeft hij me alles.

‘Maar het is nog niet omdat uw zonde vergeven wordt,
dat er geen penitentie volgen kan.’

Voor mijn penitentie houdt hij mij voortaan buiten het brouwerijproces en dien ik het onkruid te wieden in de abdijtuinen. Ik haat onkruid wieden. Hij weet dat. Hij zegt dat ik moet leren het haten te laten.

(Van pure frustratie en bij wijze van zelfkastijding prik ik in de tuin de blaren op mijn beide handpalmen tot stigmata met de puntige doornen van de zware zilveren kruiskegod op mijn pij).

Lang ben ik hier zoals pater Marcel vroeg met de (andere) kiekens gaan slapen. Steeds met de gedachte dat ik mijn manuscript maar beter verbranden kon. Doch ik kon er nog geen afstand van nemen. Het verhaal van de ‘Snukkende Snaren’ verstopte ik dan maar onder de losse zevende tegel van de kapel: die van de korte metten.

Vanavond is het echter zover. Op de brandstapel ermee, met die Snukkende Snaren. Na het avondgebed bedenk ik een smoes in verband met het doven der kaarsen en het aanvullen der wierookvoorraden. Als alle medepaters op de prikkels van hun strozak wegzakken in de gelukzaligheid van hun verboden dromen, diep ik mijn manuscript op van onder de tegel ,verbrand ik het op de roosters achter onze varkensstal. Een zomerzonnewendevuur ter ere van de Heilige Johannes. Dit als symbool voor de verdoemenis van het oude leven dat ik, net als onze Kerkvader Augustinus, in een vorig leven heb geleid en nu helemaal van me afgooi. Aldus verdwijn ik voor goed in het licht van de eeuwigheid. Een laatste lied schrijf ik hierna nog neder. Ad Majorem Dei Gratias.


50. (Slot, van Westvleteren).


Tees noa naacht
in ’t kluuster
te n’ees nieverst
mier gien leucht
en ik sloepe hier
geu verwiesd
zonder oa
moer k’en been
nie bened
k’en doe
k’en been
nie bened
Madeleenekie
ze slopt hier
boa moa…


‘Blue Moon’.Roman.
Illustratie:‘Morning has broken’.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
Alle personages zijn fictief.

15 februari 2009

BEAU MONDE

TAALKNOBBELS












Gisteren vonden in Ronse de preselecties plaats van het Groot Nederlands Dictee georganiseerd door het Davidsfonds. Winnaars zijn: Ellen Vanneste (miniemen), Michiel Vanneste (cadetten), Arne Dhondt (scholieren), Matthias Vanneste (junioren) en Gerda Pede (Pede). Op onze foto de winnaars en enkele leerkrachten die elk jaar bereidwillig de proeven helpen verbeteren.