DE NIEUWE RONSENAAR (68)
Kroniek van een aangekondigde machtsgreep
Waarom Boudringhien, Vandenbossche en Verledens weg moesten.
Ôte-toi de là que je m’y mette…
TANDEM DERUYVER-TACK IN DE PISTE
Met de stap terug van voorzitter Frans Vandenbossche en het afhaken van politiek secretaris Johnny Verledens aan het roer van VLD Ronse slaagt een kleine groep stemmingmakers rond André Deruyver in het bestuur in een lang verbeid opzet. Sinds de terugkeer van het gewezen francofone boegbeeld is er binnen de VLD een sfeer gecreëerd waarbij zowel voorzitter Vandenbossche, secretaris Verledens als eerste schepen Rudi Boudringhien systematisch werden onderuit gehaald. De Nieuwe Ronsenaar duikt achter de schermen van de breuk. Geen stichtende lectuur, u weze gewaarschuwd.
De hidden agenda was simpel. De teruggekeerde verloren zoon André Deruyver en de ex-voorzitter Yves Dufour zouden eens mooi naar de top van de lijst gepiloteerd worden. Patrick De Dobbeleer zou daarbij gebruikt worden als nuttige gangmaker. Om niet te zeggen: als joker.
Daartoe werden alvast een paar giftige mythes gelanceerd in het mailcircus en het roddelcircuit.
Drie mythes
Mythe één. Frans Vandenbossche, gekozen bij grote meerderheid van stemmen (120 op 146) heette voor de Belgicisten rond Deruyver plots een ‘onbetrouwbare flamingantische Marnix-indringer die geen vat op de dingen had’. Was hij trouwens geen lid van het Davidsfonds? Was de Ronsese voorzitter van NVA ook niet de voorzitter van het Davidsfonds? De NVA die in Ronse in zee gaat met de CD&V? Was Vandenbossche op die manier eigenlijk geen trawant van CD&V en NVA. Mol in huis!
Mythe twee. Johnny Verledens, ex-socialist, heette dan weer een mol die in opdracht van een andere partij de boel kwam ondermijnen. Een mol van de Spa-Groen! Nog een mol! Het bestuur was een mollenpijp. Tot in de privélevens toe werden linken en lijnen naar ander partijen gesuggereerd en insinuaties gelanceerd. Grof. Bij lectuur van de mails die De Nieuwe Ronsenaar daarover bereikten steeg de walging tot de lippen.
Mythe drie. Rudi Boudringhien tenslotte werd met het grote kanon onophoudelijk afgeschilderd als ‘de man die tijdens zijn ambstermijn geen fluit verwezenlijkt had’. Nooit, tenzij door de wijze man De Croo, werd daarbij opgemerkt dat Rudi er als VLD’er helemaal alleen voor stond in het schepencollege. Geen kleine klus voor wie enige kennis heeft van het werken in een bestuursploeg. Vragen aan ex-beleidsmensen die het weten kunnen.
Boudringhien werd zonder blozen tenslotte zelfs verweten ‘dat hij er op het stadhuis weinig of geen liberale benoemingen had kunnen doordrukken’. Dat het uitgerekend de VLD was geweest die er (terecht) hard had op aangedrongen om van de nieuwe politieke cultuur niet langer een spel van benoemingen te maken was daarbij van geen tel. Wat telde was het plan: Rudi-moet-weg.
Doobie voor joker
Dat de groep rond Deruyver- Dufour geen graten zag in het kopmanschap van Patrick De Dobbeleer was nogal doorzichtig. ‘Doobie’ is (gelukkig voor hem en zijn directe omgeving) een goed(lachs) man die in alle omstandigheden uitgaat van de oprechtheid van de anderen en, zoals hij bewezen heeft deze week, steeds bereid is tot goede oplossingen in het belang van de eenheid van zijn partij. Door die sympathieke argeloosheid van hem heeft hij helaas niet altijd meteen in de gaten wat doorgewinterde manipulatoren van de macht in zijn rug zoal in petto hebben.
Een man als Johnny Verledens heeft dat mooi doorzien toen hij het in zijn afscheidsrede van ‘even vijf minuutjes?’ als volgt formuleerde: ‘Men heeft Patrick als excuus truus naar die eerste plaats toe gemanipuleerd omdat de groep ervan uitgaat dat hij geen enkele belemmering was in de ambities van Deruyver.’
Met het Vlaams Belang? Sans problème!
Door de scheuring van de VLD zitten de coalitiepartners CD&V en Spa-Groen! nu wel echt met een torenhoog probleem. Toen bij een interne voorstelling van de kandidaten voor de VLD-lijst de openlijke rondvraag werd gelanceerd wie er zichzelf in zee zag gaan met het Vlaams Belang, stelde André Deruyver onomwonden ‘dat hij absoluut geen probleem zag in een coalitie met het Vlaams Belang’.
De vraag of de Vlaamse Ronsenaars van het Belang dat boegbeeld van het franskiljonisme des Amis du Beau Langage eigenlijk graag zien komen, is hierbij van minder tel. Minder alvast dan de niet te onderschatten mogelijkheid van een monsterdeal die de goede vrienden Deruyver en Tack sluiten om de Ronsese politieke macht onder mekaar te verdelen. De ene in Ronse, de andere in het Vlaams Parlement. Take the money and run.
Ronse voor rijken
Rudi Boudringhien heeft het vandaag overigens over ‘een harde rechtse lijn die binnen de VLD door de groep Deruyver gevolgd wordt’ en die totaal haaks staat op het sociale liberalisme. Een harde rechtse koers naar een residentieel Ronse met een golfclub voor het sjiek volk, een internationale school voor de rijkemanskinderen, vette internationale kopers voor grondspeculanten, nog vettere winsten voor imobiliënmakelaars. Kortom: een zegen voor wie zoal tegenwoordig zijn betere woning te koop zet op internet. Take the money and run. Bis. Het volk van Ronse zal hen worst wezen.
Ticket voor Vlaams Belang
Met zo’n mogelijke meederheid rond Tack en Deruyver zit tenslotte ook VLD nationaal met een probleem. Waar Herman De Croo aanvankelijk stelde dat bij een scheuring geen van beide kibbelende groepen (de groep Deruyver versus de groep Boudringhien) aanspraak zou kunnen maken op de VLD-naam, wijst alles er nu op dat de groep Deruyver dat logo gaandeweg handig dreigt te bezigen als sleutel naar de gedeelde macht…met het Vlaams Belang.
Dat De Croo ondanks zijn enorme politieke ervaring niet slaagde in zijn verzoening, is oprecht jammer voor de duizenden Ronsese liberalen die al die zever in hun partij grondig beu zijn en nu verscheurd achterblijven. In het licht van al wat voorgaat, weze het Herman De Croo vergeven. De minister van State en Kamervoorzitter had beter kunnen weten, zo hij een keer naar Tavi had geluisterd: ‘Ien Roonse ees dat iet. Daaden vinde nieverst niet.’
Zijn vrienden Guy Verhofstadt, Patrick Dewael en Karel De Gucht zullen hem echter bezwaarlijk kunnen vergeven dat hij, omwille van zijn francofone vrienden en kiezers alhier, een weer opgeviste dissident als André Deruyver die nergens nog politiek aan de bak kan zomaar een VLD-vrijkaart geeft voor de macht…van Het Vlaams Belang in Ronse.
Waarom Boudringhien, Vandenbossche en Verledens weg moesten.
Ôte-toi de là que je m’y mette…
TANDEM DERUYVER-TACK IN DE PISTE
Met de stap terug van voorzitter Frans Vandenbossche en het afhaken van politiek secretaris Johnny Verledens aan het roer van VLD Ronse slaagt een kleine groep stemmingmakers rond André Deruyver in het bestuur in een lang verbeid opzet. Sinds de terugkeer van het gewezen francofone boegbeeld is er binnen de VLD een sfeer gecreëerd waarbij zowel voorzitter Vandenbossche, secretaris Verledens als eerste schepen Rudi Boudringhien systematisch werden onderuit gehaald. De Nieuwe Ronsenaar duikt achter de schermen van de breuk. Geen stichtende lectuur, u weze gewaarschuwd.
De hidden agenda was simpel. De teruggekeerde verloren zoon André Deruyver en de ex-voorzitter Yves Dufour zouden eens mooi naar de top van de lijst gepiloteerd worden. Patrick De Dobbeleer zou daarbij gebruikt worden als nuttige gangmaker. Om niet te zeggen: als joker.
Daartoe werden alvast een paar giftige mythes gelanceerd in het mailcircus en het roddelcircuit.
Drie mythes
Mythe één. Frans Vandenbossche, gekozen bij grote meerderheid van stemmen (120 op 146) heette voor de Belgicisten rond Deruyver plots een ‘onbetrouwbare flamingantische Marnix-indringer die geen vat op de dingen had’. Was hij trouwens geen lid van het Davidsfonds? Was de Ronsese voorzitter van NVA ook niet de voorzitter van het Davidsfonds? De NVA die in Ronse in zee gaat met de CD&V? Was Vandenbossche op die manier eigenlijk geen trawant van CD&V en NVA. Mol in huis!
Mythe twee. Johnny Verledens, ex-socialist, heette dan weer een mol die in opdracht van een andere partij de boel kwam ondermijnen. Een mol van de Spa-Groen! Nog een mol! Het bestuur was een mollenpijp. Tot in de privélevens toe werden linken en lijnen naar ander partijen gesuggereerd en insinuaties gelanceerd. Grof. Bij lectuur van de mails die De Nieuwe Ronsenaar daarover bereikten steeg de walging tot de lippen.
Mythe drie. Rudi Boudringhien tenslotte werd met het grote kanon onophoudelijk afgeschilderd als ‘de man die tijdens zijn ambstermijn geen fluit verwezenlijkt had’. Nooit, tenzij door de wijze man De Croo, werd daarbij opgemerkt dat Rudi er als VLD’er helemaal alleen voor stond in het schepencollege. Geen kleine klus voor wie enige kennis heeft van het werken in een bestuursploeg. Vragen aan ex-beleidsmensen die het weten kunnen.
Boudringhien werd zonder blozen tenslotte zelfs verweten ‘dat hij er op het stadhuis weinig of geen liberale benoemingen had kunnen doordrukken’. Dat het uitgerekend de VLD was geweest die er (terecht) hard had op aangedrongen om van de nieuwe politieke cultuur niet langer een spel van benoemingen te maken was daarbij van geen tel. Wat telde was het plan: Rudi-moet-weg.
Doobie voor joker
Dat de groep rond Deruyver- Dufour geen graten zag in het kopmanschap van Patrick De Dobbeleer was nogal doorzichtig. ‘Doobie’ is (gelukkig voor hem en zijn directe omgeving) een goed(lachs) man die in alle omstandigheden uitgaat van de oprechtheid van de anderen en, zoals hij bewezen heeft deze week, steeds bereid is tot goede oplossingen in het belang van de eenheid van zijn partij. Door die sympathieke argeloosheid van hem heeft hij helaas niet altijd meteen in de gaten wat doorgewinterde manipulatoren van de macht in zijn rug zoal in petto hebben.
Een man als Johnny Verledens heeft dat mooi doorzien toen hij het in zijn afscheidsrede van ‘even vijf minuutjes?’ als volgt formuleerde: ‘Men heeft Patrick als excuus truus naar die eerste plaats toe gemanipuleerd omdat de groep ervan uitgaat dat hij geen enkele belemmering was in de ambities van Deruyver.’
Met het Vlaams Belang? Sans problème!
Door de scheuring van de VLD zitten de coalitiepartners CD&V en Spa-Groen! nu wel echt met een torenhoog probleem. Toen bij een interne voorstelling van de kandidaten voor de VLD-lijst de openlijke rondvraag werd gelanceerd wie er zichzelf in zee zag gaan met het Vlaams Belang, stelde André Deruyver onomwonden ‘dat hij absoluut geen probleem zag in een coalitie met het Vlaams Belang’.
De vraag of de Vlaamse Ronsenaars van het Belang dat boegbeeld van het franskiljonisme des Amis du Beau Langage eigenlijk graag zien komen, is hierbij van minder tel. Minder alvast dan de niet te onderschatten mogelijkheid van een monsterdeal die de goede vrienden Deruyver en Tack sluiten om de Ronsese politieke macht onder mekaar te verdelen. De ene in Ronse, de andere in het Vlaams Parlement. Take the money and run.
Ronse voor rijken
Rudi Boudringhien heeft het vandaag overigens over ‘een harde rechtse lijn die binnen de VLD door de groep Deruyver gevolgd wordt’ en die totaal haaks staat op het sociale liberalisme. Een harde rechtse koers naar een residentieel Ronse met een golfclub voor het sjiek volk, een internationale school voor de rijkemanskinderen, vette internationale kopers voor grondspeculanten, nog vettere winsten voor imobiliënmakelaars. Kortom: een zegen voor wie zoal tegenwoordig zijn betere woning te koop zet op internet. Take the money and run. Bis. Het volk van Ronse zal hen worst wezen.
Ticket voor Vlaams Belang
Met zo’n mogelijke meederheid rond Tack en Deruyver zit tenslotte ook VLD nationaal met een probleem. Waar Herman De Croo aanvankelijk stelde dat bij een scheuring geen van beide kibbelende groepen (de groep Deruyver versus de groep Boudringhien) aanspraak zou kunnen maken op de VLD-naam, wijst alles er nu op dat de groep Deruyver dat logo gaandeweg handig dreigt te bezigen als sleutel naar de gedeelde macht…met het Vlaams Belang.
Dat De Croo ondanks zijn enorme politieke ervaring niet slaagde in zijn verzoening, is oprecht jammer voor de duizenden Ronsese liberalen die al die zever in hun partij grondig beu zijn en nu verscheurd achterblijven. In het licht van al wat voorgaat, weze het Herman De Croo vergeven. De minister van State en Kamervoorzitter had beter kunnen weten, zo hij een keer naar Tavi had geluisterd: ‘Ien Roonse ees dat iet. Daaden vinde nieverst niet.’
Zijn vrienden Guy Verhofstadt, Patrick Dewael en Karel De Gucht zullen hem echter bezwaarlijk kunnen vergeven dat hij, omwille van zijn francofone vrienden en kiezers alhier, een weer opgeviste dissident als André Deruyver die nergens nog politiek aan de bak kan zomaar een VLD-vrijkaart geeft voor de macht…van Het Vlaams Belang in Ronse.
posted by Stef Vancaeneghem at 14:57
<< Home