23 mei 2012

BRIEFGEHEIMEN

Beste Joke, stop toch met koke... Nee, sorry. Ik kon even aan de verleiding niet weerstaan. Slip of the pen. Je recommence. Beste Joke ik kan het zelf ook niet helpen maar uit welingelichte bron bereikt me de scoop dat jij de eregaste van de Stad Ronse bent op onze jaarlijkse Fiertelommegang.

Tja, het wordt daar weer drummen in en om de erekoetsen. De vrederechter en mijn vriend deken Misjel hun minuscussen gaan wreed zeer doen mijn gedacht. Want dit is een verkiezingsjaar. Geen politicus alhier die zijn hogere politieke relaties niet showen wil in het grote koetsgebeuren. Crembo zijn we hier al beu. Tjenne Schouppe mag blijven waar hij is. Peeters en Lieten hebben we gehad. En ik denk niet dat Johan Vande Lanotte gevraagd gaat worden door zijn kameraden hier ter plekke.

Je zal hier als Vlaamse excellentie in de koetse klimmen ter hoogte van het Provinciaal Instituut van Heynsdaele. Dan in al je glorie alover den Huutond. Om na het kanongebulder Ronse neder te dalen. Eer je de Kruissens afdaalt, plan je een ‘persmoment’ in het Châlet de la Cruche. Alwaar je iets zeggen zal omtrent de erkenning van onze Fiertel als immaterieel erfgoed door de Unesco. Gelijk de Gilles van Binche.

Joke, doe dat niet. Doe niet mee aan de electoralisering van het Fiertelgebeuren. ’t Is zo al erg genoeg. Vraag het aan de Sociëteit der Fierteldragers. Of beter: aan hun vers verkozen nieuwe voorzitter. Fiertel en politiek: niet goed. Een drager draagt. Een Trommel trommelt. En een Fluitje fluit.

Joke, doe dat dus niet. Hou je moment suprême vroeger op de dag, in Louise-Marie ter hoogte van het voormalig stort van Bohez. Vervang er je hoedje van Cultuurminister door je - zwaar vervuilde - pet van Minister van Leefmilieu en Natuur.

Verklaar er dat je vergunning om er 'niet-reinigbare afvalstoffen' te laten dumpen een grote stommiteit is. Een tijdelijk geval van zinsverbijstering. Bid tot onze patroonheilige Hermes om vergeving. Zeg dat je belezen wil worden in onze crypte.
(Nee, niet in je blote kont zoals vroeger. Vrees niks. Dat doen ze daar nu alleen nog voor lingerieshows).

Smeek er de Heilige Hermes dat hij je zegene met gezond verstand. En de mensen van hier met gezonde grond. Je milieuvergunning is totaal in tegenspraak met de eerder afgeleverde bouwvergunning. Met je vergunning kan er namelijk géén bos bovenop de rotzooi. De diepe wortels zouden er de gestorte smeerlapperij een N60-ontsluiting bezorgen naar ons kraantjeswater. Is het dàt wat je wil, Joke? Ons vergiftigen? Zodat we de klere en de kanker krijgen? Van politiekers zijn we veel gewoon, dat wel. Maar jij Joke? Tu quoque, filia mia om het in het De Wevers te zeggen? Nee toch?

Zodus: belezing. Boetedoening. Mea culpa.

Beste Joke, ik zal op je ‘persmoment’ in het Châlet de la Cruche dus niet aanwezig zijn. ’t Is niet dat ik u niet nekeer zoude willen leren kennen. Al was het maar om je te tonen hoe schuune da Roonse tooch kan zoan. Doch op dat moment daal ik met mijn Fiertelcompanen van altijd alreeds weder de Kruissens af om er mijn VTV-maat Johnny den duvoo te bewonderen in gezelschap van mijn dierbaren.

Ho ja doe mijn goede groeten aan je woordvoerder Patrick Verstuyft, mijn fijne gewezen collega op de krant. Van hem leerde ik hoe je het best je koersvelo kan oppoetsen. Dat schept een band. En dan liefst geen platte.

(Aan Joke Schauvliege, Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur).

22 mei 2012

BUSINESS EN POLITIEK

LIAISONS DANGEREUSES


Wijlen kamerlid Rolin-Jacquemijns belde me ooit zelf op de redactie op om me – niet zonder de nodige dosis cynisme - te melden dat ik me vergist had. Dat hij nog wel een pak meer mandaten cumuleerde dan de 163 die ik gevonden had. Monsieur Rolin was baas van de Tiense Suikerfabrieken. Tussen zijn business door deed hij ook nog aan politiek. Zoals je in het weekend golf gaat spelen. De tweede op de ranglijst die ik toen voor Spectator maakte was Vandenboeynants. In zijn vrije tijd premier of minister van Defensie. VDB belde me zelf niet op. Hoefde niet. Hij had daar zijn mannetjes voor op de redactie zelf: met wie hij op de middag aan gymnastique deed. Pour la musculation. (Ik mocht al blij zijn dat ik van hen niet op mijn bakkes kreeg op de binnenkoer van de redactie aan de Koningsstraat).

Toen ik een paar jaren in de Wetstraat aan de slag was, werd ik geacht om me elke maand met nog een paar ‘bevriende persmensen’ op de bovenste verdieping van een building in de Wetstraat te begeven voor een besloten ‘vergadering’. In een salon aldaar zouden we er ‘geheel open en vrijblijvend’ van gedachten wisselen met de bedoeling ‘de informatie te stroomlijnen’ in de diverse media ‘van de beweging’. Het begon geheel vrijblijvend met een gebed in de naam van de vader, de zoon, en de heilige geest.

Aan tafel zaten behalve de grote baas van de Vakbond, de baas van de overkoepelende Beweging, de baas van het Ziekenfonds, de baas van de eigen Bank , een priester gods die proost genoemd werd en zelf nu en dan santé zei, een gecoöpteerd senator van de bevriende partij.

Er werden daar de meest exquise wijnen geserveerd: door dames in het zwart met wit schortje. De eerste keer wist ik niet waar ik het had. Ik dacht terug aan Heilige Communievieringen uit lang vervlogen jeugdjaren. Alleen de paternalistische schouderklopjes, de bel aan de luchters, de pourboires weggestopt in de schortjes ontbraken.

Na een tijd werd me duidelijk wat er precies van ons verwacht werd en vooral: wat niet. In Poupehan en elders elders hadden de heren met de gouverneur van de bank en de bonzen afgesproken hoe ze de gewone man zouden verheffen en het land zouden redden van de ondergang. Ze hadden niks dan goede bedoelingen wat van alle ‘anderen ‘ niet kon worden gezegd. Waarvan akte. Wie buiten de krijtlijnen durfde kleuren, was een kryptogauchist, een anarchist. Enfin, ze hadden er een stoet namen voor. Behalve die ene: journalist.

Business, politiek, sport, media, netwerken, vriendschappen. Het was en blijft een gevaarlijke mix. Politiek staat inderdaad niet buiten, en al helemaal niet boven de wereld. Politici dansen bijgevolg constant op de slappe koord tussen wat hoort en wat er over is. En het is nog niet omdat iets volgens de lettertjes en de interpretaties mag, dat het daarom wenselijk is in politiek. Politici die mandaten verzamelen stellen zichzelf daarom sowieso kwetsbaar op.

Eén voorbeeld. Wie bestuurder is van een sociale woningmaatschappij, weet via het recht van voorkoop, wat er beweegt op de immomarkt. Zo’n politicus doet er dan goed aan zichzelf ver van die immomarkt te houden. Doet hij dat wel, dan wekt hij op zijn minst het vermoeden van voorkennis en belangenvermenging. En ook al primeert in dit land gelukkig nog altijd het vermoeden van onschuld, de collaterale schade bij de perceptie kan voor ravage zorgen die veel groter is - de hele partij beschadigt - dan hetgeen waar het dan in wezen om gaat.

Zoals Johan Vande Lanotte met of zonder die punctuele opmerkingen over dat boek ‘De Keizer van Oostende’ nu ook weet. De schade is geschied. Ze is onomkeerbaar. Ook na het optreden van 'de Keizer' in Terzake. Niets zal er voor hem nog zijn als voor het boek en vooral na die onmiddellijke schorsing van de twee VRT-journalisten die het geschreven hebben.

Ik denk niet dat zoiets Daniel Termont in Gent ooit overkomen zal. Als Johan Vande Lanotte - met of zonder de slag onder de gordel van windmolen Jean-Marie De Decker - vandaag wakker geworden is als de gedoodverfde god van Oostende, dan zal Termont voor de mensen van Gent wel altijd Klein Pierke blijven. Tiens, in welke afdeling speelt Basketclub Gasbol Gent tegenwoordig trouwens?

Wat dat betreft zitten we in Ronse goed. Volgens de laatste berichten is Basketclub Ronse allang opgegaan in de rookpluimen van Kluisbergen.En Electrabel sluit er de centrale. Zodus: bij ons geen cash in de korven.

20 mei 2012

TOEVALLIG HEDEN

Surfen naar Toevallig Heden. Door niks of niemand gehinderd. Over vroeger en nu. Van nu naar morgen. Van morgen naar gisteren. Deze titel hier nu al vastleggen. Eer hij gepikt wordt zoals die in de weekendkrant. Een getwitter wordt het. Voor volgers en volhouders.

Een halve eeuw zijn erover heen gegaan. Tijd voor krabbels op de tijdlijn van dit Fake Book.

Jij kwam naar haar toe, in je 911. Nine Eleven. Porsche cabrio. Zij het zijden sjaaltje in de wind. Zoals ze Ava Gardner had zien doen. Ray Ban. Rouge. Max Factor. Dat lachje. Jij Paul Newman. Godenkinderen. Ik zie alles terug.

(Nee, die dikke in badjas midden de Lippenslaan in zijn golfkarretje was er toen niet. ‘Le Chapon Fin’ stond midden in de duinen. We spurten van de ene golfbreker naar de ander.)

‘Les Terasses du Zoute’ nu. Welwelwel.
Kijvende keffers. Kijvende madammen.
Corman heet nu Filigranes.
Pockets achter schuifdeuren.

Beloofd, ik stuur je Fouad Aroui. ‘Une année chez les Français.’
Zelf verlies ik me in 'Belle du Seigneur' van Albert Cohen. Zit hier in mijn tuintje …aan het meer van Genève. Opwachting bij de sous-sécrétaire van de Volkenbond.

Deelt Jordanië in de vreugde van de Arabische lente?
Weet het me te vertellen, na jullie reis.
Noor in Jordanië, Hollande in Frankrijk.
Chelsea wint van Bayern. Zelfs voor Duitsers zijn er geen zekerheden meer.

Zoveel jaren later en zoveel doden om ons heen inmiddels.

Les nouvelles sont mauvaises,
d’où qu’elles viennent.


Nieuwe behandelingen brengen hoop en uitstel. Duimen is alles wat jij en ik doen kunnen. Hopen en duimen. En een kaars branden in Kerselare voor de Heilige Antonius met zijn zwijn.

Dood van alweer een klasgenoot.
Van alweer een clubgenoot.


Ik wil weg van al deze begrafenissen. Stuur een schrijfbroer alvast mijn jongste pennenvrucht. Je weet maar nooit: uit klikpedalen schieten wordt een kwalijke gewoonte.

In afwachting vluchten in geschrijf. Tegen de sterren op. Hopen zien en schrijven. Een beschreven leven. Bijna vergiste ik me. Afstand nemen van de waan van de dag. Al hun ambities. Hun luxe. Hun gekonkel. Hun verhalen. Ik wil het allemaal niet meer weten. (Je kan je memoires van staatsman opstoken, mega bonusman).

Vluchten voor de tuinman.
Start to run naar Ispahan.
Een boek. Een lied. Een stuk.

Onze retoricaleraar staat in de krant. In de foute rubriek. Piet Konijn noemden we hem. Tussen de AVV-VVK’s en de passers.

Een Grote Leider kruipt in een vliegmachien alleen om jou te zien. Tiens, de media deugen weer. Een ander laat zich door vijftig deernen kussen. Ook dat mag weer. La Flandre Profonde.