02 april 2010

DE BENIEUWDE RONSENAAR


Waarde Voorzitster
van Open VLD Ronse,

Beste Natascha Meeuws


Op de vergadering van de burgemeesters van Oudenaarde, Maarkedal en Frasnes in ‘La Grange du Sommelier’ van Saint-Sauveur werd, naar het zeggen van Didier Reynders en Jean-Luc Crucke afgesproken dat er binnen de zes maanden iets concreet zal worden..afgesproken rond cultuur, toerisme en economie tussen de Vlaamse Ardennen en La Région des Collines. Mooi. Hopelijk kan tegen dan eindelijk wat meer licht schijnen boven de duisternis van de Chemins de l’Etrange. Du choc des idées jaillit la lumière.

Maar, zoals je weet, hebben de muren oren. Over de verkettering van uw dienaar op die gezellige zolder aldaar, zowel publiek bij monde van Jean-Luc Crucke, als door zijn lakeien in de coulissen van de fijne wijndegustatie wil ik het hier niet hebben. Misschien lag het wel aan de heerlijke Banyuls (als beste wijnschenker van België kent mijn vriend Pascal Delfosse er wel wat van). Met verkettering heb ik allang leren leven. Ik ken hier zelfs een gewezen burgemeester die me naar het zeggen van zijn zoon het liefst sebiet ziet doodvallen. Je bent als onafhankelijk schrijvend mens wel wat gewoon. Pour un bon mot je donnerais ma peau. Il faut laisser mourir les choses basses dans leur propre poison. Of zoals Jacques Brel zingt: ‘Je persiste et signe’.

Die Jacques Brel, van wie ik tussen haakjes een grote fan ben en blijf, schreef behalve sublieme parels zoals ‘Le Plat Pays’, volgens mij het mooiste lied over Vlaanderen ooit, ook in een zwak moment wel eens wat hatelijkheden, zoals dit - brandend actuele - zinnetje uit ‘Les Flamingants’: ‘Nazis durant les guerres et catholiques entre elles’. Tja, Olivier Maingain, de extremistische FDF-compagnon van Didier Reynders kent zijn klassiekers blijkbaar maar al te goed als het erop aankomt de taalperikelen omtrent een of andere burgemeester van pakweg Linkebeek gratuit te ‘linken’ aan de bezetting en aldus elke tolerante Vlaming (tot wie ik zowel jezelf als mezelf reken) zonder verpinken te associëren aan de gruwelijkheden van het nazisme…

Beste Natascha, vanzelfsprekend juich ik elke toenadering tussen de Vlaamse Ardennen en La Région des Collines heel oprecht en warm toe. Zoals je weet, ga ik in deze blog veel verder dan dat en pleit ik hier al langer voor het lidmaatschap van Ronse in de Eurometropool met Tournai, Lille en Kortrijk. Wat me echter bij dit alles als Ronsenaar steekt, is dat die bijeenkomst daar in Saint-Sauveur compleet verengd werd tot een partijpolitiek MR- Open VLD-onderonsje waarbij de mooie gedachte van broederlijkheid, taalhoffelijkheid en openheid eens te meer ten dienste wordt gesteld van de persoonlijke politieke hidden agenda van de zoveelste regionale politicus die het doet voor zijn eigen gloriool.








Dat gaat dan zo. Je haalt als burgemeester van Frasnes met veel poeha je partijvoorzitters Didier Reynders en Alexander De Croo naar je parochie. Je duwt de – zo te horen in mijn telefoon en te lezen in mijn mailbox – ‘niks vermoedende en goed bedoelende’ burgemeesters van Oudenaarde, Maarkedal en Horebeke of all places mee in het gat. En je bouwt een bachanaaltje…tot meerdere eer en glorie van jezelf. Maar Luc Dupont, de burgemeester van Ronse, de enige stad die in de Saint-Sauveurstraat letterlijk op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië ligt en aan de faciliteiten een (vanuit Brugge, Gent, Brussels allochtonië en Wallonië) georganiseerde instroom van nieuwe werklozen overhoudt en daardoor piekt op 15 percent werkloosheid, die wordt dan wèl buiten de zogenaamde plotselinge grote poging tot broederlijkheid en samenwerking van de belles paroles en de holle frasen gehouden.




Haja natuurlijk want …Dupont is letterlijk en figuurlijk niet van de partij. Een CD&V-er! Bijna een NVA’er dus! Bijna een…! N’est-ce pas, Didier & Olivier? Verder dan de wanden van het enge partijdenken reikt de mooie wil tot samenwerking dus al niet. Wel sorry, dit noem ik een regelrechte politieke pervertering van een nochtans op zich heel mooi idee.

Kijk, beste Natascha, als Ronsenaar maak je met die partijpolitiek altijd hetzelfde verhaal mee. Of ze trekken boven je hoofd vanuit Brussel een taalgrens die je stad voor veertig jaar en meer letterlijk in tweeën rijt in de Saint-Sauveurstraat, vastzet en verlamt.

Of je burgemeester schrijft als CD&V- er, buiten het weten van zijn eigen coalitiepartner en het coalitie-akkoord om, al dan niet om het Vlaams Belang de loef af te steken, een briefje naar zijn vriend premier Yves Leterme. Ofschoon Dupont natuurlijk als geen ander wel weet dat die faciliteiten enkel kunnen worden afgeschaft bij bijzondere meerderheid in het federaal parlement in toepassing van artikel 4 en artikel 129 van de Grondwet.

Ten bewijze hiervan geef ik je hierbij een brief mee die je partijgenoot, toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Guido De Padt, op 16 juni 2009 naar burgemeester Luc Dupont en zijn schepencollege schreef. Tja, Natascha wat wil je, deze blog heeft met zijn inmiddels 360.000 clickjes ook wel zo her en der wat bronnen….)

Of de voorman van het Vlaams Belang grijpt met zijn companen haastig die brief van burgemeester Dupont aan om alvast de tweetalige straatbordjes uit het straatbeeld van Ronse te gaan wegrukken.

Of de schepen van Openbare Werken Yves Deworm laat door zijn technische dienst eentalige straatnaambordjes aanmaken met alleen Cyprianus de Rore-straat erop. Die dan door zijn nietsvermoedende schepen van Cultuur Joris Vandenhoucke worden opgehangen. Die dan op bevel van de alweer gepasseerde verbouwereerde socialistische coalitiepartners, weer worden weggehaald.

Of Open Vld- politica Sabien Batheu belooft dat ze het hele Ronsese stadsbestuur gaat komen uitleggen hoe het nu zit met die Eurometropool. Maar ze doet het niet, of liever ze doet het voor de neus van dat stadsbestuur op een barbecue in de businessclub van de KSK, voor haar partijvrienden.

Wat me bij dit alles steekt, beste Natascha, is dat in al die kleine en grote partijpolitieke spelletjes het algemeen belang van de Ronsenaars telkens weer gefnuikt en gebruikt wordt voor het eigen kleine partijpolitieke belang. Wat er toe doet, is dat de Ronsenaars elke poging van om het even welke politicus om de stem van de Ronsenaars te bezigen voor iets anders dan de vooruitgang van Ronse doorzien en genadeloos terugfluiten. Als deze blog daar een ietsepietsje kan toe bijdragen, dan ga ik me niet inhouden wat zou ik? Nooit, never, niemals, jamais. Want telkens weer zie je als Ronsenaar hoe de mooiste ideeën van openheid, broederschap en échte taalhoffelijkheid gemanipuleerd worden.

Dit alles overstijgen, is wat ik je met deze brief voorstel, Natascha. Tuupe vuir Ronse. Echt. Niet in woorden, maar in daden. Samen gaan voor dat ene idee waarvan ik geloof dat jij en ik het delen: de Renaixance:

Tuupe vuir Ronse.






29 maart 2010

OVER LEVEN IN RONSE



De eerste lentezondagmiddag breng ik, op vraag van de Daensisten van zowat overal uit Vlaanderen, door in het Must. ‘Daens in Ronse’, zo luidt het gespreksthema met debat na. Mijn Ronse-verhaal begint bij de relieken van Hermes, 1150 jaar geleden naar hier gehaald als ‘trigger’. Het eindigt bij het verdwenen straatnaambordje van Cyprianus de Rore… La Petite histoire dus.

Wat ik bij hun vele vragen na voel, is oprechte sympathie voor onze geliefde stad. Plus het gevoel dat Ronse bij de federalisering van het koninkrijkje gedegradeerd is tot vrijwel vergeten no mansland . Tussen twee stoelen. A cheval sur les deux. Ik vergeet de Daensisten erbij te vertellen dat één van de mooiste scènes uit Daens, de film, is opgenomen vanop de preekstoel van Sint-Hermes.

Wordt Ronse ‘Een stad met Uitzicht op Windmolens’? Ik maak kennis met ‘nieuwe Ronsenaar’ Jan Laleman (foto hieronder) in zijn nieuwe thuis. Jan blijkt een sympathieke historicus te zijn uit Middelkerke die Ronse en de omgeving zo mooi vindt dat hij er zijn gaandeweg verloederde kuststad voor in de steek liet en zich kwam nestelen in het groen van Ronse. Helaas wordt dat uitzicht nu deerlijk bedreigd door een nieuwe ambachtelijke zone aan de ene kant en straks zes gigantische windmolens aan de andere. In het voormalige buitengoed van Jacques Luyckx toont Jan me vol betrokkenheid zeer zeldzame bomen in zijn prachtige parkje, wat verderop naast Villa Carpentier.

In zijn verhaal hoor ik hoe nogal wat omwonenden hier bang zijn om tegenover het stadsbestuur (en zijn vele verreikende tentakels in het sociale weefsel) openlijk op te komen voor het verzet tegen de bedreiging van de site door zes gigantische windturbines met slagschaduw en geruis.

Het klassieke verhaal van enkelingen die botsen tegen de blinde machtsmuur van structuren. Ho ja, je mag best wel eens je ongenoegen uiten en natuurlijk zullen de procedures volgens het boekje gevolgd worden. Maar ergens hebben enkele goed gehonoreerde ‘Electrabelieten’ en hun acolieten met of zonder je protest al langer beslist dat die windmolens er moeten en zullen komen. ‘Want we willen toch schone duurzame energie of niet soms?’

Zes molens, twee keer zo hoog als de Sint-Hermestoren. De Fiertelroute naar Rozenaken wordt nooit meer wat zij was. Het verzet groeit inmiddels op de markt van Ronse en op vele plaatsen. Het wordt letterlijk vechten tegen windmolens.




De fidele lezer van deze blog kon het hier als eerste lezen. Maurizio Fondriest, de Wereldkampioen ’88 van Ronse (nadat Steve Bauer de grote favoriet Claudy Criquielion boven de Kruissens met de elleboog naar het dranghekken had verwezen) vindt het tijd om zijn eer te betonen aan Ronse, ‘de stad die hem voor altijd heeft veranderd’. Als fietsconstructeur heeft Maurizio daartoe in zijn gamma 2010 een nieuw model opgenomen: ‘Renaix 88’.

Bij wie hij voor die benaming te rade is gegaan is me niet duidelijk. Wie weet bij de burgemeester van Frasnes. Maar zo te zien dus niet bij burgemeester Dupont, van ‘Renaix 2010’.

De velo staat naar we vernemen ‘bol van de verwijzingen naar het wereldkampioenschap in Renaix’88’. Maurizio komt hem vrijdag hoogstpersoonlijk afgeven aan de burgemeester van Ronse. Vrijdag, (dat is godzijdegedankt de dag nà 1 april), zal Maurizio om 15 u met ondermeer Edwig Van Hooydonck, Walter Planckaert, Peter Post de Kruisberg nog eens oprijden. Nee, niet met Criq, dat ware erover: ‘chat échaudé craint l’eau froide’. Hoe zou je zelf zijn?

Bovenop de Kruissens, als hij tegen dan tenminste niet tegen een of andere nadar gekwakt is, zal Maurizo zijn velo dan plechtig overhandigen. Of burgemeester Dupont dat eerste exemplaar van ‘Renaix 88’ dan meteen naar Leterme doorstuurt ter afkrabbing van de faciliteiten op het fietsframe, is me niet bekend.

In het andere geval nodig ik burgemeester Dupont uit voor een tourke Hermesroute op de Renaix '88. Zelf rij ik op een ‘Roubaix’van Fuji. En ik kan je verzekeren, ik lijd op dat ding als een gekruisigde: zonder ‘faciliteiten’.