15 maart 2013

N-VA RONSE SLAAT SNOEIHARD TERUG

DE POT VERWIJT DE KETEL...

‘SOCIALISTEN PROMOTEN ZELF
VLAAMS BELANG BIJ RAAD VAN STATE’




Tijl Rommelaere is deze week met een ‘Chinese’ score van 95 percent der stemmen verkozen tot nieuwe voorzitter van N-VA Ronse. ‘Het cordon sanitaire is helemaal niet doorbroken’ reageert hij namens zijn partij op het standpunt van de Ronsese socialisten, bij monde van Björn Bordon. Wat meer is: met hun klacht bij de Raad voor Betwistingen en de Raad van State willen ze zelf het Vlaams Belang binnen brengen in het OCMW van Ronse.

Tijl Rommelaere: ‘Het cordon sanitaire geeft aan dat er geen bestuursakkoorden of politieke afspraken worden gemaakt met het Vlaams Belang. In Ronse is dat totaal niet aan de orde, want het Vlaams Belang maakt geen deel uit van de bestuursmeerderheid. Voor de invulling van de diverse mandaten zijn helemaal geen politieke afspraken gemaakt met deze partij. Het cordon sanitaire wordt in onze stad dus niet doorbroken. Wie het tegendeel beweert, is intellectueel oneerlijk.


Rekening houdend met de wettelijke procedures moet de, door de Gemeenteraad verkozen, afvaardiging in de Algemene Vergadering van het PWA proportioneel de meerderheid en minderheid vertegenwoordigen. De stemming is geheim, zodat iedere interpretatie gebaseerd is op loutere speculatie. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat deze ongefundeerde insinuaties louter stemmingmakerij zijn. De redenering raakt immers kant noch wal. In zijn verdere consequentie zou dit betekenen dat iedere ‘ja’ stem van de oppositie op een willekeurig agendapunt van de Gemeenteraad zou aangeven dat er afspraken zijn gemaakt.


De allusie op de gevolgen voor het toekomstig beleid zijn totaal uit de lucht gegrepen. Het uitgangspunt voor het beleid van de komende 6 jaar vormt het evenwichtig en constructief bestuursakkoord dat in volledige transparantie ter beschikking werd gesteld. Nogmaals, de huidige meerderheid heeft de stemmen van de oppositie niet nodig om de komende 6 jaar voluit te gaan voor Ronse en dat in het belang van alle Ronsenaars’.

EN WAT MET DAT PUBLIEK OVERLEG
TUSSEN SP.A en VlAAMS BELANG?


Tijl Rommelaere:‘We roepen de sp.a op om consequent te zijn in haar houding ten aanzien van het Vlaams Belang. Het talrijk opgekomen publiek kon op de installatievergadering van 2 januari 2013 immers vaststellen dat inzake de verkiezing van de OCMW-raadsleden intensief werd overlegd tussen beide oppositiepartijen.’

Vergeten we eveneens niet dat in de klacht voor de Raad van Verkiezingsbetwistingen van de sp.a ten aanzien van de 2 N-VA verkozenen in de OCMW-raad wordt gevraagd om de 2 N-VA kandidaten te vervangen door een kandidaat van de sp.a en het… Vlaams Belang.

Benieuwd wat hun provinciale instanties en nationale kopstukken hiervan vinden...

In de Memorie van de sp.a voor de Raad van State wordt nogmaals vermeld dat men pleit voor het opnemen van VB’ster Brigitte Goddaer in de OCMW-raad. Men steunt daarmee hun kandidatuur en draagt zo actief bij om het politieke gewicht van het Vlaams Belang in het OCMW te vergroten. Dàt is pas het doorbreken van het cordon sanitaire! Door de sp.a en op papier gezet door de mandatarissen. Weinig consequent voor een partij die deze partij resoluut afwijst. N-VA Ronse is benieuwd naar het standpunt van de Oost-Vlaamse en nationale kopstukken van de sp.a daarover? Als de sp.a dan toch zo bekommerd is om de democratische grondbeginselen, dan vragen wij ons af waarom dure procedures worden ingespannen om, tegen de wil van de Ronsese kiezer op 14 oktober, de N-VA kandidaten uit de OCMW-raad te weren en daarmee de politieke stabiliteit op het spel te zetten. N-VA Ronse hoeft dan ook van hen geen lessen in democratie of politieke consequentie te krijgen.’

CD&V: HABEMUS PROBLEM...


Aan de kant van de CD&V, waar op zijn minst drie mandatarissen (mogelijks vier want de OCMW-voorzitter is zelf niet langer stemgerechtigd in de gemeenteraad, wel zijn vervanger) maandag vrolijk voor het Vlaams Belang stemden, blijft het inmiddels oorverdovend stil. Noch witte, noch zwarte rook.

14 maart 2013

MEERDERHEID OP EXTREME RAMKOERS

LUC DUPONT ZIT MET DRIE
MOGELIJKS VIER EXTREMISTISCHE
WATERDRAGERS IN EIGEN PARTIJ

N-VA EN VLAAMS BELANG MAKEN MEKAAR HET HOF
SOCIALISTEN ZETTEN GROEN RONSE ONDER DRUK




‘Als Groen zich als progressieve partij nog verder wil profileren, dient Groen, bij monde van haar enige Schepen Wouter Stockman, ervoor te pleiten dat het Cordon Sanitaire niet (meer) wordt doorbroken. De SP.A roept Groen Ronse op om haar eigen partijbelang niet te laten primeren boven de democratische grondbeginselen en hoopt dan ook dat Groen daar naar zal handelen. Desnoods dient Groen uit het kartel met CD&V te stappen of zelfs uit de meerderheid’.

Dat is de glasheldere en kordate conclusie van SP.A Ronse bij monde van raadslid Björn Bordon vanochtend, na een stemming in de gemeenteraad eerder deze week. Het standpunt komt er meer bepaald na een stemming over de mandaten van het Plaatselijk Werkgelegenheidsagentschap Ronse (PWA). Uit een zorgvuldige optelling van de geheime stemmen komt de SP.A tot de conclusie dat niet alleen de N-VA en de Liberale Unie vrolijk voor het Vlaams Belang stemden, maar tenminste ook één iemand uit het kartel van CD&V en Groen. Ziehier het hele SP.A-verhaal


‘Aan het begin van iedere legislatuur dient de gemeenteraad de stadsafvaardiging te stemmen in allerhande verenigingen. Zo ook maandag. Onder punt 27 van de agenda dienden de 6 vertegenwoordigers voor de Algemene Vergadering van het Plaatselijk Werkgelegenheidsagentschap Ronse te worden aangeduid in 6 stemrondes. Tijdens die stemprocedure viel er een opmerkelijk stemresultaat uit de bus.

Aangezien de statuten van het PWA Ronse bepalen dat de 6 vertegenwoordigers van de stad Ronse evenredig moeten verdeeld worden over meerderheid en oppositie, dienden er tevens 2 leden vanuit de oppositie verkozen te worden. Om verkozen te worden diende elke vertegenwoordiger een meerderheid van de stemmen achter zijn naam te krijgen. Gelet op de afwezigheid van 2 gemeenteraadsleden uit de Vlaams Belang-fractie, diende er als dusdanig 14 stemmen te worden behaald. De stemming gebeurde geheim.

N-VA EN VB DANSEN DE PASO DOBLE

Bij de verkiezing van de 3de vertegenwoordiger, een kandidaat van N-VA signatuur, maakte het Vlaams Belang de NV-A het hof door deze kandidatuur te ondersteunen. Deze kandidaat behaalde immers 19 stemmen, daar waar de andere meerderheidskandidaten telkens slechts 17 stemmen achter hun naam kregen.

Bij de aanduiding van de 5de vertegenwoordiger werd door de sp.a-fractie Björn Bordon naar voren geschoven. De Vlaams Belang-fractie droeg op haar beurt Patrick Vanneste voor. Björn Bordon werd verkozen met 19 stemmen. Patrick Vanneste werd niet verkozen, maar behaalde toch niet minder dan 7 stemmen. Er was 1 onthouding.

Een eenvoudige optelsom leert dat naast de 2 aanwezige gemeenteraadsleden van het Vlaams Belang, maar liefst 5 gemeenteraadsleden van de meerderheid de kandidatuur van het Vlaams Belang steunden. Vermoedelijk de 5 raadsleden van N-VA-fractie, als tegenprestatie voor de steun van het Vlaams Belang bij de verkiezing van hun kandidaat.

CD&V WATERDRAGERS VERKIEZEN VLAAMS BELANG
BOVEN HUN GEWEZEN INTEGRATIE-SCHEPEN NEDIA GMATI-TRABELSI



Het stemresultaat werd evenwel nog opmerkelijker bij verkiezing van de 6de en tevens laatste vertegenwoordiger. Hiervoor werd van Nedia Gmati-Trabelsi voorgedragen door de sp.a-fractie, de Vlaams Belang-fractie droeg andermaal Patrick Vanneste voor. Opnieuw werd de kandidaat van de SP.A-fractie verkozen, echter slechts met 16 stemmen. Er was andermaal 1 onthouding. De 10 resterende stemmen gingen ditmaal allemaal naar Patrick Vanneste.

Met andere woorden, maar liefst 8 raadsleden vanuit de meerderheid hebben de kandidaat van het Vlaams Belang gesteund. Ervan uitgaande dat de 5 leden van de NV-A-fractie opnieuw de kandidaat van het Vlaams Belang steunden, hebben nog 3 andere leden van de meerderheidspartijen hun stem gegeven aan deze kandidaat.

Rekening houdende dat de Liberale Unie slechts 2 raadsleden en dus slechts 2 stemmen heeft, kan met mathematische zekerheid gesteld worden dat minstens 1 stem uit de CD&V-Groen-fractie kwam. Dit terwijl men zich perfect had kunnen onthouden wanneer men de sp.a-kandidaat niet wensten te steunen.

LATEN DEZE KARTELPARTNERS
RONSE STEEDS VERDER NAAR
EXTREEM RECHTS UITSCHUIVEN?




Stemafspraken binnen het College van Burgemeester en Schepenen zijn de regel en niet de uitzondering bij de aanduiding van de stadsafvaardiging binnen de verschillende verenigingen. De SP.A-fractie gaat er dan ook vanuit dat zowel Burgemeester Luc Dupont, als Schepen Wouter Stockman van Groen, alsook Schepen Rudi Boudringhien van GB-IC, op de hoogte waren van het vertoonde stemgedrag en bij hun stilzitten dan ook akkoord gingen met het behaalde resultaat van de kandidaat van het Vlaams Belang.

De vaststelling dat een kandidatuur van het Vlaams Belang wordt gesteund door de meerderheidspartijen, terwijl er een duidelijk alternatief was in de personen van Björn Bordon en Nedia Gmati-Trabelsi en de optie erin bestond om zich te onthouden, baart de voltallige SP.A-fractie dan ook grote zorgen, hetgeen Pol Kerckhove tijdens de gemeenteraadszitting ook heeft verwoord.

Er kan onomstotelijk worden beweerd dat tenminste 1 lid uit de CD&V-Groen-fractie de kandidatuur van het Vlaams Belang heeft gesteund. Daarom wenst Björn Bordon namens de SP.A dat alle meerderheidspartijen, en in het bijzonder zowel CD&V als Groen als GB-IC, duidelijkheid scheppen omtrent het vertoonde stemgedrag, alsook hun intenties kenbaar maken omtrent het al dan niet openhouden van elke mogelijke samenwerking met het Vlaams Belang.

Blijkbaar volstaat het innemen van discriminatoire standpunten niet langer meer voor de meerderheidspartijen om een samenwerking uit te sluiten of steun te verlenen. Nog steeds is er geen duidelijke kentering binnen het gevoerde parcours van Vlaams Belang, waardoor elke samenwerking met het Vlaams Belang voor Björn in elk geval is uitgesloten.

'Als Groen zich als progressieve partij nog verder wilt profileren, dient Groen, bij monde van haar enige Schepen Wouter Stockman, te pleiten dat het Cordon Sanitaire niet (meer) wordt doorbroken'. Björn Bordon roept Groen vanochtend dan ook op om haar eigen partijbelang niet te laten primeren boven de democratische grondbeginselen en hoopt dan ook dat Groen daar naar zal handelen. Desnoods dient Groen uit het kartel met CD&V te stappen of zelfs uit de meerderheid.

Door middel van het steunen van een kandidatuur van het Vlaams Belang hebben de meerderheidspartijen onrechtstreeks de mogelijkheid aan het Vlaams Belang geboden om haar racistische en discriminatoire ideeën in beleidsdaden om te zetten. In welke mate is een bestuursakkoord met het Vlaams Belang, al dan niet door middel van gedoogsteun van het Vlaams Belang zoals geschiedde in Denderleeuw, dan ook nog ondenkbaar in Ronse?'


DRIE CD&V'ers STEMMEN
VOOR VLAAMS BELANG
NA DE JARENLANGE VB-RAVAGE
OP HUN EIGEN KOPMAN DUPONT




Bij de CD&V zijn er alvast - tenminste - drie (3) mandatarissen die het aan hun partij-instanties (en aan de kiezer volgend jaar)nu eens gaan moeten proberen uit te leggen waarom ze ondermeer na die jarenlange Reseco-ravage op de persoon van hun eigen kopman burgemeester Luc Dupont, de stadsscecretaris en de twee andere zogenaamde 'beschuldigden' maandag vanuit hun CD&V-zitje voor het Vlaams Belang hebben gestemd....

Immers, de SP.A ziet bij zijn rekeningen één fundamenteel gegeven over het hoofd. De twee mandatarissen van de Liberale Unie (Rudi Boudringhien en Tom Deputter) zijn allebei lid van Open VLD en bij die partij bestaat de geschreven overeenkomst dat het cordon sanitaire niet gebroken wordt. Hebben ze dan ook niét gedaan.

Dan is de conclusie vlug getrokken. Dat de N-VA nièt voor socialisten stemt, is nog ergens te plaatsen in het licht van het beroep tegen de OCMW-samenstelling. De Vlaams Belangkandidaat heeft bijgevolg zijn stemmen behalve bij N-VA ook nog elders gehaald en dus nièt bij de liberalen.

De drie CD&V- Belangers rest alleen nu nog deze uitweg: de eer aan zichzelf houden en opkrassen. Voor de progressieven van Ronse wordt het tijd voor een ander nieuw en breder perspectief. Tuupe vuir Ronse.

11 maart 2013

DE BINNENTUIN

DE ZON VAN DE KWAREMONT



Het grote verlangen was nog niet ondermijnd door averij aan het vlot vol illusies waarop ik doorheen stormen vol onbestemde gevoelens voort dobberde naar vandaag.

Mijn vier lieve nichtjes die na schooltijd aan de Sancta Maria in onze binnentuin op de schommel kwamen zitten giechelen tot tante Eugénie ze zou ophalen, werden door mij koud genegeerd als irritante wezens die onrust in huis brachten. Verbaasde het me dat zij mijn snotjongensdédain vanuit hun eigen ideale meisjeswereld retourneerden met hetzelfde ? Ja, het verbaasde me. Sterker als ik altijd was in uitlokking, veeleer dan in verdediging tegenover datgene waar ik zelf om gevraagd had.



Jaren na het gegiechel van haar meisjes op de schommel zou ijzersterke tante Eugénie me een door haar man nagelaten cruciale brief bezorgen die me zou toelaten de puzzel van een rancuneuze erfeniskwestie in elkaar te leggen. ‘Hier staat alles in, schrijver’, zei ze, ‘doe ermee wat je wil’. Wat ik deed. Onze familie bleek een eigen Held van het Vaderland in haar rangen te tellen. Later zou ik tante Eugénie nog gaan opzoeken in haar mooie flat achter de Mercator in Oostende waar ze heerlijk voor me kookte. Zij, het kind van de zee, had gewoon gedaan wat haar te doen stond. Was dan met geheven hoofd naar zee teruggekeerd. Waardig, zo waardig. Loin des méchants et des mesquins. Tot ze voor eeuwig kwam rusten naast haar man Michel. Ik bewonderde haar. Nu en dan sta ik voor haar graf, achter het kerkje van Kwaremont, gevolgd of voorgegaan door een bezoekje aan ‘De Zon’: om er te bekomen van al mijn gemis. Daar zie ik haar terug in mijn eigen jongensbeeld van toen, als levend Vrijheidsbeeld met altijd weer dat monkellachje.



Mijn jongenskamer lag aan de voorkant en gaf uit op het basketpleintje van de Steenbrugge waarvan ze later een stomme strategische parking zouden maken. Elke avond wachtte ik er achter het raam tot ik mama de Kruissens zag komen neerrijden van haar bezoek aan de Vlaamse meisjesinternaten met haar viltgroene uniformstoffen. De motor van de Opel herkende ik uit alle andere, in het nog schaarse verkeer. Mama hield ook lang na het schakelen de beide voeten op gas-en koppelingspedaal . Het gaf rumoer, schade aan de koppeling, constante herstelling bij General Motors Martial Van Hasselt & Fils.

*

Het huis was een wereld op zichzelf. Mijn ideaal wereldje. Ik zag er alleen de glans van. De schone schijn. Ik idealiseerde het. Vergrootte het uit. De krassen zag ik niet. Nog niet. Behalve die op het hart van mama omdat papa er niet meer was en ze nu overal beschouwd werd als vijfde wiel aan de wagen.

Het huis telde gemiddeld tien bewoners. Eén ervan had ermee gedreigd: ‘Als ze vanavond niet terugkomt uw moeder, dan vliegt gij in het weeshuis.’



Ze kwam die avond en alle andere avonden terug en ik bleef op de Steenbrugge. Ze nam ‘De Rode Ridder’ uit mijn handen aan dat raam. Ze stopte me in bed. Ze gaf me een kruisje en zei: ‘God zegene en beware u.’

(Samen met het kruisen van het brood aan de snijder ‘s morgens en het bijwonen van de zondagsmis in Sint-Hermes waren het haar enige uiterlijke tekenen van geloof. Sedert de dag dat Hij haar man voortijdig tot zich in de hemel had geroepen, vertrouwde ze god een stuk minder. Als wezen werden wij, haar kinderen, behoorlijk vrijgesteld van overmatige geloofsovertuiging.)

De rusteloosheid die me mijn leven lang al vooruit drijft, heb ik daar te pakken gekregen, in de dreiging van het weeshuis. Over mijn altijd dode vader werd in het huis verder gezwegen. De andere inwonenden hadden het er nooit over. Ik stelde geen vragen. Mama wou ik het niet aandoen. Bovendien was er altijd die grote niet aflatende drukte. Een komen en gaan van mensen en van het vliegen van de dagen.



Het gevoel dat ik als benjamin van zes, dode ongeboren baby incluis, niet echt nog in de planning had gezeten of toch niet in dit soort scenario zonder vader, zou ik gaandeweg van me afschudden.

Ik was ocharme het vaderloze borelingske waarover eenieder zich bekommerde. Later werd ik bevorderd tot ‘tere jongen.’ Het helpt je allemaal niet verder in de grote jongenswereld die ik later zou ontdekken, in verhalen van vrienden die ik opving en die anders dan ik dag aan dag voor de overleving hadden moeten knokken.

Ik was diegene met wie de dood haar entree in huis maakte. Bovenop de angst voor het weeshuis kwamen de schuldgevoelens voor de zinloosheid van een bestaan op de valreep van het grote niets. Maar ik was er nu eenmaal. Ik kon mezelf niet laten verdwijnen met de toverstok van meneer Merlijn.

Dag aan dag trok ik op ontdekking naar de verste kamers. Overal dook ik er in telkens nieuwe werelden. Het huis was een wereld op zich, met allemaal planeten die rond de eetkamer circuleerden. Het huis van mijn dode vader had vele kamers. In elk ervan speelden zich aparte levens af.

‘De Binnentuin’.
Roman. Enkel voor fidele lezers.

Illustraties: Ensor (clowns).
Cover & Facebook: 'De Parade' van Armand Demeulemeester.