24 april 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

ME ZOEME WEURE HIER OEST VERGEITEN
HOE SCHUUNE DA ROONSE TOOCH KAAN ZOEN














DE CINEMA VAN RONSE
OM NOOIT TE VERGETEN



Dank zij enige medeplichtigheid van mijn fidele schrijfcompaan Koen Lauwereyns kon ik voor U, lezer van de Benieuwde Ronsenaar, in primeur de filmmontage van Paul Vancoppenolle bekijken die Het Nieuwsblad in petto houdt op ‘Cinema Matinée’ de vrijdag voor de Fiertel.

Onweerstaanbaar meegesleurd ben ik daarbij in verdwenen werelden van ons geliefd Ronse. Urenlang heb ik me vergaapt aan wat ons echte diepe Ronse is. Vele malen heb ik beelden teruggespoeld. Op zoek naar levenden en (helaas ook) doden die van Ronse maakten en of maken wat het altijd blijven moet. De geplande avond belooft een echt feest te worden voor al wie oprecht van Ronse houdt.


Met vanillesmaak van La Renommée

Met beelden van de Ommegang uit ’29, ’47, ’75 en ’76 kan de Fiertel op zichzelf alleen al sterk genoeg zijn voor een zinderende seance. Maar Paul Van Coppenolle zal je bovendien bekoren met zijn ingetogen Wittentakverhaal én zijn aangrijpende story van Stefaan Modest Glorieux. Schuune, wried schuune.

Natuurlijk is emo en tremolo daarbij nooit ver weg. Maar ver voorbij de devotie duwt Paul je met de neus op een sobere schoonheid omtrent Ronse die we in deze post-moderne tijden bijkans vergeten zouden. Er is mystiek en tragiek, magie en nostalgie. Maar het Ronsegehalte is altijd : honderd percent.

Ik wil graag toegeven dat ik ook om persoonlijke redenen ontroerd ben. Om reden dat Paul Van Coppenolle die film uit ’29 muzikaal inkleurt met de Fiertelmuziek van mijn oom en voogd Michel Vancaeneghem. Dat die daarmee zestig jaar later aldus weer uit mijn eigenste laptop piepen komt, heeft een wat onwezenlijk emogehalte. Alvast tastbaarder dan die oude partituren die ik hier van hem bewaar.

(Dag nonkel Michel, blij je weer eens te horen. Het was van ’68 geleden).

Stel je voor dat de dragers van die Ommegang ’29 nog met een gesteven pak onder het schrijn lopen. Dat de paarden nog voluit op de ‘botte stenen’ voor het stadhuis draven en zonder tapijt. Dat de grote rups op de kermis dan al wacht op de eerste kus. Met vanillesmaak van bij ‘La Renommée’.

After dark

De Fiertel van ’47 kon een film zijn van Claude Sautet. Met Romy Schneider als geliefde en Jean-Louis Trintignant als verzetsheld die net nièt is doodgegaan in Neuengamme. Schitterende beelden zijn het. Met een piepjonge Benoni de schoenmaker, als koorknaap. Met Tavipersonage Schepen Van Schamelhout. Met scoutsjongen ‘den blok’ Waeterloos. Met paster Vanderstuyft als vers gesteven paster. Met gardevils uit Kwik en Flupke.

Paul Van Coppenolle gooit er een jazzy sausje over. Misschien om ons al die prachtige verdwenen groendreven te doen verteren. Ik zie mijn oude Steenbrugge, het fabriekske van Leon Dedonder. En Eugène Soudan: back in town. Na de jaren van duisternis. Het ziet ernaar uit dat ze allemaal heel blij zijn de Ronsenaars, dat hun Fiertel eindelijk weer buiten mag.

‘On sue beaucoup’

De Fiertels ’75 en ’76 brengen me dichter bij de tijd waarover we zelf spreken kunnen. Jezus, wat zijn de glasramen van de Sint-Hermes toch mooi met die Fiertelzon erop. Adiel Dupont, Maurice Provost, Jean-Pierre Vandenhende, Ferrant, Delouvroy, Piessevaux, Vanderhaeghen, Van Wingene. Gone with de wind of change. André Spileers, Valère Mores en Germain De Rouck die straks verbazend veel op Stefaan Modest Glorieux zal blijken te lijken. Let even op de schitterende beelden vanuit het Malanderpark. Wie Ronse verlaat is een wietie.

‘Pourquoi vous faites le Fiertel avec’, vraagt de lieve interviewster Geneviève Pot. ‘Et c’est dur?’ ‘On sue beaucoup’, zegt hij. ‘Il y a des années que c’est terrible, surtout le Muziekberg.’

Roland De Keyser en Lucien De Smijtere als dragers. Kanunnik nog zonder brulboei.
Meester Albert Verhoken: ‘Als de voeten goed blijven, is het goed.’ Gilbert Cardon als belder. Lopend aan de ouwe kazerne. In de commentaar heten de ‘hérétiques et bohémiens’ nu ‘bosgeuzen en ketters’.

Commentaarstem: ‘Hier wordt er niet gebeld om de aanvallers niet aan te wakkeren.’

Ien Roonse ees dat iet.

Een bakske van tachtig kilo

De Kattemolen vanuit de lucht. Een koe die ons haar gat toont. Schepen van Openbare Werken Maurice Provost die de Fiertel verwart met verkiezingen:

‘Ik hoop dat we met een goed resultaat binnen komen vandaag.’

Fernand (de facteur) Meulenijzer, secretaris van de dragers:

‘Dat bakske daar weegt 80 kilo maar we zijn het gewend.’

Marcel Vanderhaeghen die de Fiertel als een ‘zaak’ ziet.

‘De mensen zijn enthousiast. Voor die zaak. Die ganse zaak is sympathiek.’

Madame Marie-Mathilde Ketels staat er al bij de prinsen van Béthune aan Wattripont. Non non rien n’a changé.

Klaproosjes langs de weg en let op dat slotbeeld: van boven de toren de dragers die Sint-Hermes binnen gaan. Pure filmkunst.

Ave Maria mei leekies

En dan is er Wittentak. Eerst denk ik, Paul wat voor tsjevenboel serveert ge mij nu? Maar dan is er dat mirakel. Dan ga ik graag helemaal mee in het verhaal van groene takjes, witte blaadjes, die pestepidemie, Ernestine De Ligne en David Cambier, de keerskesprocessie, mademoiselle Bouchez, Daniel Vandenhoucke met bodyguardattitude, deken Michel T’Joen, de profeet Jesaja, en Ave Maria. Let op de handen van Pascal Devreese. Hij weet er geen blijf mee van ontroering.

Groter kan de breuk niet bedacht worden tussen alles van ginderboven en hier beneden als we hierna de bereidingswijze van Leekies van Speekie geserveerd krijgen. Schitterend trouwens, dat walsje van Paul op de leekieman die zijn kwak glucose over de haak walst.

Goed dat Melanie er was

En als toemaatje brengt Paul ons tenslotte dat aangrijpend levensverhaal van Stefaan Modest Glorieux die van al dat gebouwen bouwen voor de arme mensen van Ronse met zijn gat vol schulden geraakt. Juffrouw Antonia Depoorter kan hem dan ook niet langerhelpen: monseigneur elcque verbant hem naar Smetlede of all places. Goed dat zijn fidele helpster Melanie Perdaens er dan nog was.

‘Dag meneer Glorieux u bent een man geweest om nooit te vergeten’, besluit Paul Vancoppenolle zijn hommage aan onze eigen priester Daens van Ronse.

Ik zou bij god niet weten wat ik daar nog kan aan toevoegen. Tenzij dit: ‘Dag meneer Vancoppenolle. U bezorgt ons met uw Cinema Matinee films om nooit te vergeten.’

Allen daarheen. Het wordt een schonen Fiertel dit jaar. Zijt dat zeker.

BEAU MONDE














GENIETEN MIDDENIN
HET GROEN VAN MACHT


Als aldus grof geldgewin
door gekozenen des volks
die zich in pluchen macht
boven de mensen wanen

Als aldus grof geldgewin
omstandig gemotiveerd
in een stadhuisbesluit
geld(t) boven gezondheid

Als ze aldus al onze
schone hogere luchten
hebben vol gezaaid
met palen en stralen

Als ze kwalen van masten
achteloos hebben omgezet
in nog meer bergen goud
voor de hautaine kasten

Zullen wij stil voort genieten
vrienden middenin het groen
nog ongerept nog onbezet
landschapskunst van Willequet


Stef Vancaeneghem.

Expo Piet Willequet van 3 mei tot 1 juni. Galerie Beukenhof. Ronde van Vlaanderenstraat 11 (Bovenop de Kwaremont). Meer info expo: www.beukenhof.com

23 april 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR


AMSTERDAMSE VORSERS ONTDEKKEN

DE RONSESE RARITUDE

VLIEGENDE HOLLANDERS IN RONSE:

‘RONSE IS GENT BRUSSEL EN CHARLEROI TEGELIJK’


Een ploeg onderzoekers van de Amsterdamse Universiteit onder leiding van sociaal geograaf Frans Thissen streek de afgelopen weken neer in de Vlaamse Ardennen. Studenten interviewden hier 200 inwoners over ‘maatschappelijke ongelijkheid en sociale samenwerking’.In ‘Reporter’, de goed gestoffeerde weekenbijlage van De Morgen, peilt journalist Filip Rogiers op zijn beurt naar de bevindingen van de researchers. Hun kijk op Ronse en de Ronsenaars willen we lezers van De Benieuwde Ronsenaar hier niet onthouden…

‘Ronse is Vlaanderens meest achteruitgeschoven stad. Het ligt in een plooi op de grens van drie provincies, Oost en West- Vlaanderen en Henegouwen, en twee landen, België en Frankrijk. Een ‘moeilijk geval’ voor de Belgische wetgever die in 1963 de taalgrens wilde vastleggen. Ronse is de grootste faciliteitengemeente van België. Om de verfransing geen vrij spel te geven, werd de stad in de jaren zeventig buiten de fusie gehouden: anders zouden die deelgemeenten ook verfransen en aan één olievlek, Brussel, had Vlaanderen we genoeg. Daardoor bleef Ronse een eiland.’

Terminus van Vlaanderen

Structureel gehandicapt door zijn ligging, niet interessant voor bedrijven die just in time willen leveren. De stad wordt niet voor niets wel eens de terminus van Vlaanderen genoemd. Wat bleef, was de oude industrie, vooral textiel. Maar ook die
motor sputtert nu. Demografisch is Ronse en omstreken een tweestromenland. De autochtone bevolking vergrijst, de inwijking is duaal: jonge tweeverdieners uit het Gentse zoeken en vinden hier een betaalbaar plekje in de groene rand, allochtonen en leefloners worden uit het Brusselse of Henegouwen vaak doorgestuurd naar deze stad, waar ze zich dankzij de faciliteiten in het Frans uit de slag kunnen trekken.’

‘Ronse is alles: een beetje Gent, Brussel en Charleroi tegelijkertijd. Op alle kansarmoede-indicatoren scoort Ronse slecht: veel kinderen geboren in kansarme gezinnen, werkloosheid, leefloners, allochtonen, slechte woningen... Maar net zo goed scoort het ommeland, de Vlaamse Ardennen, uitstekend op alle feelgoodcriteria van dagjesmensen, wielertoeristen, groenfanaten en huisje-tuintje- Vlamingen.‘

'De plekken waar je de grootste marginaliteit vindt onder de oorspronkelijke bewoners”, weet Thissen, 'zijn tegelijkertijd de plekken die de inwijkeling zo aantrekken: buitengebied, groen, ideaal voor de realisatie van de wensdroom van de bemiddelde, jonge gezinnen. Het is een situatie waar arm en rijk naast elkaar leven zonder ook maar iets met elkaar te maken te hebben. Je ziet omgebouwde hoeves, soms moderne architectonische ontwerpen midden in dat op en top Vlaamse landschap, en om de hoek zit de verdoken armoede.'

'Het Muziekbos is traditioneel een goudrandje. Of kijk hier door het raam, dat straatje ginder op de heuvel', wijst Thissen naar buiten. 'Dat landschap wordt opgegeten door villa’s. Althans dat lijkt toch zo voor iemand met een Hollandse bril op. Wij Nederlanders zijn een beetje ordenaars. Bij ons is alles nogal uniform. We vinden de kwaliteit van het publieke domein heel belangrijk. Wat ik en mijn studenten hier merken, is dat Vlamingen meer oog hebben voor hun privédomein.'

Sappige Belgitude

Ook de taalkundige potpourri van deze streek is soms verwarrend voor onze noorderburen.

'Het leek ons logisch om de Franstalige inwoners vooraf een brief in het Frans te schrijven', zegt Thissen.' Zo hebben we het ook tussen Schelde en Leie gedaan, waar je kleinere faciliteitengemeenten hebt zoals Spiere-Helkijn. Daar maakte de gemeente er geen punt van. Maar ja, daar is de schaal dan ook zo klein dat de gemeente perfect weet wie welke taal op welk adres spreekt. In Ronse ligt dat anders. Hier sturen ze alle papieren consequent in het Nederlands. Onderaan staat er dan: version française disponible.' Ronse is daar natuurlijk wettelijk toe verplicht. De circulaire-Peeters, nietwaar?'

Frans Thissen kent het wel, maar toch blijft het vreemd voor een buitenstaander. 'Het is toch een beetje ingegeven door het idee dat het hier Vlaanderen is en, nou ja, niet datmulticulturele?” Het kan nog ingewikkelder. In Ronse/Renaix is, zoals overal elders op de Belgische taalgrens, de belgitude veel grilliger maar ook sappiger dan de ‘etnisch zuivere’ tweedeling Frans/Nederlands laat vermoeden.'

'Beeld u de lichte verwarring in die zich meester maakt van een Nederlandse student die geconfronteerd wordt met volgend tafereel: een Franstalige Ronsenaar begrijpt het ‘Hollands’ van de ondervrager niet, luistert met open mond naar de ondervrager, die het dan maar met school-Frans probeert, en vraagt vervolgens in het platste Vlaamse dialect aan zijn of haar buur om een vertaling in datzelfde dialect.'

Joa meins, ien Roonse ees dat iet…
Daaden vinde nieverst niet.


(Foto Kleine Markt: 'Lamp')

DE BENIEUWDE RONSENAAR

TUUPE VUIR SK KAMPIOEN!


Op drie matches van het einde van de competitie staat KSK Ronse op een gedeelde eerste plaats samen met La Louvière.
KSK Ronse is dus volop in de strijd om als kampioen terug naar 2de nationale te promoveren.

Nog te spelen wedstrijden :

• Zaterdag 26 april 2008 : KSK Ronse – Diegem Sport (om 20u)
• Zondag 4 mei 2008 : Torhout 1992 – KSK Ronse (15u)
• Zondag 11 mei 2008 : KSK Ronse – RC Mechelen (15u)

Dit is de laatste en misschien beslissende wedstrijd voor KSK Ronse, tegen een rechtstreeks titelkandidaat.

Voorlopig klassement:

•1 La Louvière 27-48
•2.Ronse 27-48
•3 RC Mechelen 27-47
•4.Peruwelz 27-45
•5.Zottegem 27-45

Meer info : www.ksk-ronse.be

21 april 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR




KRONIEK
VAN
DE
GEMEENTERAAD



VAN OUDE EN NIEUWE RONSENAARS

LUC DUPONT: ER KOMT GEEN ASBESTSTORT

WEL MASTEN BOVEN ONZE KOP

EN...ONTEIGENINGEN IN DE ZONNESTRAAT

'KLOP EN BLIJF KLOPPEN'

Het grote nieuws van de avond komt er helemaal aan het einde van de snelzitting. Op vraag van Groen-man Wouter Stockman, die hiermee zuiver zijn eerste punt scoort.
‘Er komt hier geen asbeststort’. Dixit Luc Dupont.

‘Ook ik heb vernomen dat de firma OB&D in beroep gaat tegen het besluit van de minister terzake om de stortvergunning voor asbest te weigeren. Ze hebben hoe dan ook een bouwvergunning nodig. En die krijgen ze niet. Zelfs al halen ze gelijk bij de Raad van State wat nog valt te bezien, dan nog zal de vergunning nooit gaan om asbest.’

Voilà. Dat is dan al dat. Het Asbestcomité kan de zwarte vlaggen alweder oprollen en opbergen. Want ge weet toch nooit.

De gemeenteraad breekt vanavond een record. In minder dan twee uur worden 22 agendapunten afgewerkt. Misschien heeft het ermee te maken dat Erik Tack, de Cicero van de raad, vanavond op een andere belangrijker plaats wordt verwacht. Ook Linda Vandekerkhove is er niet. De stadssecretaris laat zich deskundig vervangen door stadsingenieur Danny De Braekeleer die CD&V-fractieleider Diederik Van Hamme 'meneer Van Damme' noemt. Tja, de weg naar de roem loopt voor de fractieleider van de tsjeven niet over rozen.


N60: Onteigeningen in de Zonnestraat op komst

Er wordt wat geleuterd over het nut van oversteekplaatsen en gele stoepstrepen voor de groene Moskee.

'Wie heeft die daar getrokken? Zij zelve toch niet zeker? Als ze zo beginnen, gaat het hier schoon worden op de trottoirs'. Vindt Flandrien Patrick Vanneste.

En dat terwijl er hoge nood is aan zebrapaden op andere plaatsen. Zoals bijvoorbeeld aan de Paterskerk en de volkrijke 'Scheldkouter'. Het bescheten ondertoontje 'waarom zij weer wel en wij weer niet?' is nooit ver weg.

Er worden nieuwe verlichtingsnetten goedgekeurd. Aan de Hospitaalstraat, de Grote Marijve, de Ninoofstesteenweg. Er wordt een ouwe Daf vuilkar verkocht van het bouwjaar ’94, voor 15.730 euro. Er worden waterdichtingswerken goedgekeurd in de kelder van de bibliotheek. Er worden gronden gekocht, aan de Kloef en in de Zonnestraat.

‘In de Zonnestraat? Vertel me dan ook maar eens waarom,’ wil Dirk Deschaumes weten. Deschaumes ontpopt zich als de jongere Cato, bij afwezigheid van de Grote Cicero. Uit het antwoord van schepen Yves Deworm komt nieuws dat verontruste bewoners van de Zonnestraat naar de telefoon van het stadhuis dreigt te doen grijpen.

Die gronden, zo vernemen we van de schepen van Openbare Werken, worden ondermeer gekocht met het oog op de onteigeningen die aldaar te gebeuren staan. Dit naar aanleiding van het doortrekken van de N60.

Yves Deworm: ‘Meer bepaald ter hoogte van de zogeheten Hollandse Knopen die er gaan worden aangelegd.’

Zeg maar op-en afritten naar de N60, die onder de Zonnestraat zal doorlopen. Bingo en echte informatie voor Deschaumes. Zo werkt een raadslid op zijn best.


De gekastreerde sectie

Bij puntje 15 geeft Yves Deworm ons ook een leuke Freudiaanse verspreking mee. Hij heeft het ei zo na over de gekastreerde sectie C nr 428K3. Tja, de nachtmerrie van de ietwat oude man, Yves.

Brigitte-Goddaer-ocharme-dat-mens, begrijpt maar niet waarom er toch zo’n groot verschil bestaat tussen een raming der werken en een eindafrekening van bijvoorbeeld de staantribune aan de sportzone. Yves Deworm legt het haar nog eens geduldig uit. Aan de hand van de gebruikelijke indexeringen en majoraties.

(Een beetje zoals het ereloon van een huisarts. Dat stijgt ook al tussen het moment dat je hem belt en het moment waarop hij langs komt).

Patrick De Dobbeleer, supporter van alles wat voetbalt behalve van Anderlecht, wil weten welke zakens wij als Ronsenaars hebben met de kerkfabriek van Louise.

‘Omdat wij Ronsenaars zoveel duizendsten in het zakje doen om Onze-Lieve-Vrouw La Salette overeind te houden, in deze onchristelijke tijden.’ Ha bon.


Twee brillen voor de prijs van één

Er wordt een boompje opgezet over het Lokaal Pact. Als gaat het hier om het Warschau Pact. Interessant om weten is dat het containerpact ons hopen geld kost (380.000 euro). Dat we dus al blij mogen zijn dat we tien gratis beurten krijgen. Gewoon op vertoon van onze passeport.

‘Dat kan zo niet blijven duren’, waarschuwt schepen Agnes Van Crombrugge. En ze schuift haar nieuwe sjieke bril (zwarte boord, wit biesje) hogerop naar de wenkbrauwen toe. Waardoor ze niet alleen haar mascara dreigt te verknallen, maar ook oogt als Dionne Warwick. Behalve dat Dionne zo black was als de boord van Agnes haar nieuwe bril.

Met andere woorden, we kunnen ons als Ronsenaars vroeg of laat verwachten aan een herziening van het containerbetaalsysteem.


Van logheid en traagheid

Schepen van diverse Sociale Betrokkenheden Suzy Arijs laat zich ook niet zomaar doen. Wie haar zoekt, kan haar vinden. Zeventien minuten lang bewijst ze aan de hand van keiharde feiten dat Patrick De Dobbeleer ongelijk heeft te beweren dat haar Stedelijke Adviesraad voor Welzijn schittert door ‘logheid en traagheid’.

Suzy (witte bril met zwart biesje die er haar doet uitzien als Amy Winehouse behalve dat Winehouse niet brilt maar dat komt gezien haar levensstijl) moet ‘Doobie’ al bij al toch een ietsepietsje gelijk geven: de sociale dienst verzuipt. Dat geeft al eens 'logheid en traagheid'. Maar kan zij daar nu aan doen?


Le Renaisien Nouveau est… ‘arrivé’

Tom Deputter wil ons uitleggen wie De Nieuwe Ronsenaars zijn. Iedereen, volgens hem. Zelfs mensen van, ’t is niet mogelijk Oostende, die hier bij ons komen wonen. Van de andere fractieleiders wil Tom weten wat zij er eens van peinzen.

‘To-taal-not- done’, dat vindt Raadsvoorzitter Jan Foulon ervan. En hij fluit Deputter terug. Als een scheidsrechter De Bleecker die koudweg Boussoufa reprimandeert op Sclessin.

‘Wat jij wil, dat is de omgekeerde wereld. Dat kan hier gewoon niet,’ aldus Jan Foulon. Het is zo al moeilijk om De Oude Ronsenaars te doorgronden. Laat staan De Nieuwe.

Eén mogelijke definitie:

Oude Ronsenaars houden voor altijd van Ronse en blijven hier wonen.
Nieuwe Ronsenaars willen Ronse redden door golf te gaan spelen in het Oudenaardse of ze telefoonbankieren al hun geld vanuit hun nieuwe vaderland naar hun oude 'moederland'.

‘Als u zelf iets voorstelt, is het ook aan u om dat zelf te definiëren. Niet aan de anderen,’ voegt Nedia Gmati-Trabelsi er beleefdmatig aan toe. En als Tom Deputter het nu nog altijd niet begrijpt, dan is er altijd nog het groot blauw kanon van Rudi Boudringhien :

‘Ge zoudt gij in het vervolg beter eens goed nadenken als ge hier nog met zo’n voorstel afkomt om de Ronsenaars te ondervragen naar hun koopkracht en koopgedragingen. Dat is namelijk een wreed delicate kwestie.’

Eenieder is het er over eens: ge kunt evengoed een debat opzetten omtrent het geslacht van de gekadastreerde engelen. Tom Deputter bindt in. Hoewel. Ze hebben hem niet goed begrepen, zegt hij. Ze zullen hem nooit begrijpen. Zelfs Luc Dupont niet. Die heeft in de vorige raad zijn woorden zelfs helemaal verdraaid. Dat neemt hij niet. Dat had hij van Dupont niet gedacht. Want het was naast de kwestie. En misplaatst.

Doch buiten luidt luide Paola
de moederklok van Sint-Hermes
zowel voor Oude als
voor Nieuwe Ronsenaars.
Door het raam waait het windeke,
zo zoet en vlak in mijn wezen.

En voor eenieder is het goed toeven in Ronse. Zelfs Panamerenko komt hier tegenwoordig zijn kopje koffie drinken.

De Ronsenaars: fidele klandizie

Interessant is wel, zo vernemen we uit de mond van Joris Vandenhoucke die zijn huiswerk heel goed gemaakt heeft (zelfs Tom Deputter wil er een kopie van) dat de Ronsenaars van Ronse - om ze dus voorlopig te definiëren tegenover de ongedefinieerde Nieuwe Ronsenaars - een zeer fideel koopgedrag vertonen ten aanzien van hun eigen lokale Middenstand. Want zeg nu zelf, we hebben het hier netjes voor u opgeschreven:

- Voor hun dagdagelijkse behoeften kopen ze voor 91 percent in Ronse.
- Voor shopping producten (een zware zwarte bril met wit biesje) kopen ze voor 80 percent bij de commercanten van Ronse.
- Voor speciale aankopen (een Stressless relax om te bekomen van deze gemeenteraad) kopen ze voor 78 percent bij de Ronsese handelaars.

De cijfers komen van de Economische Raad van Oost-Vlaanderen. En dàt is geen zever. Het schepencollege gaat ze volgende week eens bestuderen.

Joris Vandenhoucke: ‘De inwoner van Ronse is dus fideel aan de commercanten van zijn stad. De Middenstand van de binnenstad staat wel onder druk. Door de verschuiving van de commerce naar de Cesar Snoecklaan.’

Rudi Boudringhien:‘En niet te vernegligeren beste mensen, dat die van Oudenaarde en Maarkedal hier niet afkomen. Maar dat er ondertussen wel veertig percent van de kalandizie uit de Walen komt.’

Zijn broer is commercant en dus hij kan het weten.

(Zijn broer snijdt voor veertig percent Walen hun haar af. Als ze geen schone manieren hebben in zijn salon kan hij met de schaar altijd nog wat lager ook. Zitten ze daar dan 'gekadastreerd'. De nachtmerrie van Yves Deworm, in het echt).


Knock knock knock on heavens door.

Een heel schone propositie komt er nog van de Moeder Theresa van de gemeenteraad Christiane Modde. Zij wil dringend een hellend vlak naar de post waar ge tegenwoordig uw tikee moet vragen gelijk in de Renmans, ook al is er geen kat. Ze heeft groot gelijk Madame Modde, want de mindervaliden kunnen daar geen kant op. Daar niet alleen trouwens. En Christiane Modde citeert voorwaar uit de bijbel:

Vraag en ge zult krijgen.
Klop en ge zult gehoord worden.

Yves Deworm: ‘We hebben al geklopt. Maar ’t is geen avance. De Post heeft geen geld.’

Ge frist met zo’n raad uw bijbelkennis op. Ik zou graag eens hebben dat Nedia Gmati-Trabelsi volgende keer eens een paar (Duivels)verzeken citeert uit de Koran, juust om te zien wat dàt zou geven. Het kot zoude allicht te klein zijn...
Maar het is het proberen waard.

In de coulissen van het stadhuis verneem ik nog uit doorgaans goed geïnformeerde doch niet bevestigde bron dat het schepencollege ondertussen zijn... collegeschoenen veegt aan de negentig klachten van omwonenden en bijgevolg gunstig advies verleent voor die nieuwe masten boven het dak van de kliniek. 'Mits bepaalde voorwaarden.'

Vraag en ge zult krijgen.
Het staat in de bijbel.
Klop en blijf kloppen.
Dat staat er dus ook.

SK Sampion! (Merci Jean De Baets, merci!).

(Illustratie: De Ommegang. Michel Provost).

BEAU MONDE

PANAMARENKO VINDT RONSE
SUPER STRAFFE KOFFIE




De schuchtere man op de foto van onze paparazzo van dienst is niemand minder dan de vermaarde kunstenaar Panamarenko, in gezelschap van zijn lieftallige echtgenote.
Pana bracht een bezoekje aan het Culivlar-gebeuren op de grote Markt dit weekend.

Het zal niemand verbazen als Eddy Wally op de woensdagmarkt uit een door Panamarenko vervaardigd vliemachine valt en dwars door de tent van een of andere geboren marktkramer stuikt. Die tent 'mei piejamats uit grute duzen' welteverstaan.

DE BENIEUWDE RONSENAAR


NIEUWE ASBESTDREIGING.

Het zat eraan te komen. De firma OB&D tekent bij Raad van State beroep aan tegen de weigering van Leemilieuminister Hilde Crevits om een stortingsvergunning voor asbestafval af te leveren.

Dat bevestigde ons dit weekend Brigitte Minne namens het Asbestcomité Louise-Marie.
Voor dat comité is het hiermee opnieuw groot alarm geblazen. Vervolgt zeker.