25 september 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

MEERDERHEID ZOEKT NOODUITGANG

GEMEENTERAAD OP NAAR (E)MOTIE


De 11 juli-brief van Luc Dupont waarin hij de premier vraagt om de faciliteiten af te schaffen hangt als een zwaard van Damocles over de gemeenteraad op 13 oktober.

Alles wijst er immers op dat Erik Tack zijn vraag om een motie van Ronse aan de hogere overheid daarover niet lossen zal. Voor de Vlaamse oppositieleider dé gedroomde kluif om de CD&V vast te pinnen op de tweespalt binnen de meerderheid.

De CD&V verkeert in de heikele situatie dat zij als leidende partij van de meerderheid vanuit haar specifiek Vlaamse invalshoek unisono zit met… haar oppositie van Vlaams Belang en Open VLD. En ondertussen vrolijk teruggefloten wordt door haar eigen meerderheidspartner Sp.a-Groen. Comfortabel is anders.

Als die motie er straks komt, en volgens onze bronnen wordt er binnen kringen van de meerderheid hard aan gewerkt, dan zal ze heel sterk onderbouwd moeten zijn. Water en vuur verenigen. Ja en nee mixen tot ja, maar. Van een vette vis mossel noch vis maken. Een compromis om mee voort te kunnen hoe dan ook.

Eerste en tweede viool

Bij het ontstaan van de mediaheisa deze zomer reageert eerste schepen Gunther Deriemaker in zijn eentje nog perfect collegiaal op de brief van Dupont. Want zoveel is meteen duidelijk: de burgemeester heeft zijn vervanger duidelijk niet vooraf om permissie gevraagd voor dit ‘persoonlijk initiatief’ om zijn vriend Leterme een brief te schrijven.

Maar goed, tijdens de zomervakantie van Dupont speelt Gunther Deriemaker zijn rol als eerste schepen voluit. Als vervangburgemeester van Ronse probeert hij zelf zo goed en zo kwaad als het gaat ‘het hiaat in de collegiale communicatie’ dicht te praten. Hij tracht de violen van de meerderheid enigszins gestemd te houden. Er is in die warme dagen duidelijk geen partijberaad. Laat staan dat er nog zoiets als een socialistisch ‘partijbestuur’ zou bestaan in Ronse…

Deriemaker doet ferm zijn best. Hij zweet het zichtbaar in zijn eentje uit. Hij doet dat zelfs helemaal niet slecht. Hij voelt zich daarbij niet te beroerd om in de Franstalige journaals te verklaren dat die faciliteiten inderdaad een administratieve handicap betekenen voor het stadsbestuur. En bovendien een magneet voor alweer meer werkloosheid van eentalige gelukszoekers via de nieuwe wooncode die stelt dat je in faciliteitengemeenten geen Nederlands moet kennen om aan een sociale woning te geraken. Mooi. Zo is dat inderdaad.

Klarinetsolo

Tot daar is er dus voor de meerderheid niks aan de hand. Luc Dupont speelt op zijn ouwe klarinet zijn solopartij. Deriemaker valt perfect in. Sortez les violons. Hij die nochtans bij zijn ‘kameraden’ en ‘vrienden’ van het college een reputatie meesleept niet de sterkste teamplayer te zijn.

Als dan echter bij de eerste nazomerse gemeenteraad van 1 september door de oppositie om meer uitleg wordt gevraagd over het standpunt van de socialisten terzake, klinkt alles helemaal anders dan iedereen die het horen wou het hoorde uit de mond van Gunther Deriemaker.

Neen dus. De socialisten gaan helemaal niet mee in het initiatief van Luc Dupont. Ze staan niet achter zijn brief. Wel integendeel. Ze geloven niet dat de faciliteiten Ronse nu nog echt hinderen. Tegelijk willen ze echter wel compensatiegeld voor… de hinder veroorzaakt door de faciliteiten. Luc Dupont hoort het in Turkije (een straatje in Nukerke ) donderen.

Zoveel is duidelijk. Voor diegenen die het binnen de SP.a voor het zeggen hebben (Groen heeft zichzelve inmiddels helemaal aan de vrijzinnige vlam verbrand) primeert dus niét de eigen identiteit die Ronse vleugels moet geven in een administratie zonder socio-economische wielklemmen. Wel de kiezers-binding met de Waalse en de Franstalige allochtone ‘Nieuwe Ronsenaars.’

'J'aime j'aime la Wallonie:
ses électeurs sont mes amis...'
(Pol Kerckhove, 'Dieu' en niet alleen in Tavi)


Deze zeer gerichte kiezersbinding komt nu voor het eerst helemaal open en bloot tot uiting. Ze blijkt dus belangrijker dan de toekomst van àlle Ronsenaars tuupe. Met andere woorden: 'Touche pas à mon po(s)te!' (naar Coluche).

De Ronsenaars nemen er akte van.

Only the lonely

Het probleem binnen de meerderheid is derhalve niet een tweespalt tussen Dupont en Deriemaker, maar wel de niet aflatende machtsstrijd tussen de oude clans en de ongebonden ‘kopman’ Gunther Deriemaker binnen de socialistische ploeg of wat er van overschiet.

Het is alweer dezelfde machtsstrijd die Gunther eerder al het burgemeesterschap kostte, hem deed stranden op welgeteld twee stemmen. Het is steeds weer diezelfde volgehouden strijd. Perfect gedirigeerd. ‘Meesterlijk’ georkestreerd, haarfijn uitgetekend met de passer, in de convergerende cirkels van de macht.

Die maakt dat Gunther Deriemaker op die memorabele gemeenteraad met de billen bloot gaat. Dat hij zonder verder commentaar (behalve de klassieker dat de pers hem niet goed begrijpt) het woord geeft aan de al evenzeer door de perifere netwerken ‘gerecupereerde’ fractiewoordvoerder Leander De Cauter die vanuit de kadaverdiscipline het standpunt van de nomenklatura eens voorlezen zal zie. Dat ze niet in Sinterklaas geloven dus. Maar dat ze wel een geschenk in hun schoentjes verwachten.

‘Cadautsies cadautsies!
’t Ees ôltuus ’t iest en ’t leeste
mei aal oore cadautsies!
(Valère Depauw, Tavi.)


Dit bij wijze van compensatie voor de faciliteiten die Ronse dan wel niemand hinderen, maar die toch wel een smartegeld waard zijn voor onze ambtenaren en leerkrachten. Een extra beloning voor onze fidele door ons benoemde kiezer is altijd meegenomen. Gunther zit erbij. Hij weet dat hij hier met al zijn goede bedoelingen tussen twee stoelen aan het schuiven is. Met dank aan de kameraden.

Touche pas à mon po(ste!

Wat nu? Natuurlijk worden de faciliteiten in Ronse morgen niet afgeschaft omdat Luc Dupont die brief heeft geschreven. Maar het is alvast de grote verdienste van de burgemeester dat hij de kunstmatig onderhouden perceptie van Ronse als tweetalige stad voorgoed gebroken heeft. Iedereen in dit land weet nu immers dat Ronse af wil van zijn wielklemmen om voluit bij Vlaanderen te horen. Daar bestaat sinds 1 september in Ronse zelfs officieel een Vlaamse meerderheid voor. Overheen meerderheid en oppositie.

Luc Dupont heeft met andere woorden in zijn eentje de Vlaamse eigenheid van Ronse in de nationale perceptie gespiest. Niemand deed hem dat ooit voor.

Dat CD&V en socialisten straks samen wel hun nooduitgang vinden om ‘tuupe’ deze stad voort te besturen, staat buiten kijf. Een andere keuze hebben ze niet. Maar eenieder weet nu wel waar hij voor staat. En geef toe: een socialistische OCMW-voorzitter als nuttige bondgenoot van een elitair hautain kliekje ‘Flamands qui s’ignorent’ en van de burgemeester van Frasnes die zichzelf te goed vindt voor Ronse maar ondertussen de Ronsenaars wel even komt tonen hoe het moet: on aura tout vu.

Gunther Deriemaker, de populaire jongen die men nu ’t allen kante de builen wil doen vangen, verdient beter. Bijvoorbeeld dat behalve voorzitster Caroline Gennez ook alle echt solidaire Vlaamse Progressieven van Ronse dit trieste machtsgeile spel van de oude clans rondom hem doorzien.

WEBWERK


















Zijn verhaallijn is de tijdlijn van de wereldgeschiedenis.
De taal is verrukkelijk. De gedragingen van ‘het’ hoofdpersonage (het mensdier) worden walgelijk gruwelijk beeldrijk in beeld geschreven.


Als een Neander-taler sleept Verhulst je doorheen al die godverdomse dagen op een godverdomse bol.


Het literaire landschap heeft er een vuurspuwende berg bij. Verhulst spuwt zijn alles verzengende weldoende lava over de helaasheid der dingen op deze godverdomse Bush-bol. Een prei van een schrijver, vertaal : een godenpen.

24 september 2008

BLOG NOTE


23 september 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

VTV ZET SEIZOEN IN MET NIEUWE UNIEKE WEBSTEK

HAAL HONDERD JAAR

RONSESE THEATERGENOEGENS OVER JE DREMPEL














Teater VTV pakt voor zijn nieuwe speeljaar uit met een totaal vernieuwde eigen webstek. Hij oogt schitterend. Hij zit hoogst toegankelijk en gebruiksvriendelijk in elkaar. Vooral pakken VTV-voorzitter Donaat Deriemaeker en zijn bestuur uit met iets wat alle theaterliefhebbers van Ronse bijzonder zal plezieren: een digitale fototheek die gaandeweg honderd jaar theater VTV in beeld brengen zal. Een uniek schat aan theatermomenten komt aldus in beeld.

VTV, nu al bijna één eeuw lang onbetwist dé grootste cultuurdrager van Ronse, biedt aldus de kans aan hele generaties acteurs en theatervrienden om thuis in de teletijdmachine te stappen en al die mooie topmomenten nog eens visueel te memoreren..

VTV brengt dit seizoen ‘Oscar’, in een regie van Maarten Carlier en later ‘De Broers Geboers’ (foto) van Arne Sierens , alweer in een regie van Sven Ronsijn.

Gisteravond werden de nieuwe webstek en het seizoen toegelicht op een persconferentie midden de zeldzaam kunstige wanden van Local Unique.

Zaterdag start het seizoen voor abonnees, sponsors en VTV-leden met ‘Picasso, striptease an een genie’, een monoloog van Jef Demedts. Vlaanderens topacteur die hiermee tekent voor een halve eeuw theater. Demedts heeft familiale roots in Ronse en woont tegenwoordig in de Zwalmstreek.

Alle details op: www.teatervtv.be/

22 september 2008

DE NALATENSCHAP













Hoofdstuk 8.

Robert Delobel, gemeentesecretaris.

‘Ik ben al gemeentesecretaris van in ’28. Van 2 januari 1941 tot 9 december 1942 zie ik hier Vogel bezig als burgemeester voor de nazi’s. Nooit of nooit krijgen we een bevel van de nazi’s voor plakbrieven. In elk geval zie ik er als secretaris nooit papieren van. Toch moeten we een bericht uithangen voor de inzameling van kleren en skimateriaal: voor de Vlaamse jongens die aan het oostfront met de nazi’s tegen de bolsjewieken vechten. De bestelbon voor het drukorder van de brieven is getekend door Vogel. Hij gaat naar zijn vriend drukker Goebeert.’

‘Als trouw Belgisch ambtenaar volg ik alles op de voet. Zo ontdek ik een bundel met het strategisch plan van Vogel. Daarin staat dat onze stad moet worden uitgebreid om de Vlaamse bevolking terug te halen die verdwaald is in de Waalse gemeenten Flobecq, Wattripont en Ellezelles . Met dat doel moeten al die gemeenten volgens Vogel weer worden ingelijfd bij onze stad.’

‘Door aldus te snuffelen in de papieren op het stadhuis vind ik de authentieke akte met zegel van zijn officiële aanstelling als burgemeester-commissaris voor de Duitse Kommandantur. Ik vind ook een brief van die Kommandantur zelf gericht aan Vogel. Daaruit blijkt dat hij niet alleen burgemeester is van onze stad, voor de nazi’s is hij ook commissaris-burgemeester van Amougies. Ik ontdek een andere brief waarin hij aan de secretaris-generaal een telefoonnet vraagt tussen zijn bureau en de aanpalende gemeenten. Hij tekent die brief mee als commissaris-burgemeester van Amougies.’

‘Ik kom in het bezit van een document van overwegend belang. Het gaat over het integrale verslag dat Vogel in 1941 stuurt aan de Kreiskommandantur, de Feldgendarmerie en de gouverneur in verband met onlusten die zich voordoen tegen zijn persoon. Daarin schrijft hij dat de relletjes tegen hem zich voordoen bij het socialistisch-communistisch gespuis uit het gehucht de Stookt. Enkele dagen later is er daar op de Stookt een zware raffel van de Gestapo. Er worden mensen opgepakt die nu nog in Duitsland zitten. ‘

‘Vogel denkt hij dat hij slim genoeg is door de kopij van zijn verslag te doen verdwijnen. Maar ik zie dat dit doorgetypt is op een splinterieuw carbonblad. Ik kan dat blad bemachtigen. Ik weet dat het zeer gevaarlijk is. Ik speel het door aan de vrienden van het verzet. Aan M.I. en mevrouw B. uit de Spillegem.’

‘Als gemeentesecretaris ken ik de wet heel goed. Maar sinds zijn aanstelling door de nazi’s fungeert Vogel als trouwe medewerker van de bezetter. Hij ziet alle Belgische wetten over het hoofd. Hij doet veel voor de nazi’s. Wie geen zwarte is of uit zijn collaborateurskring komt, maakt geen enkele kans meer op een benoeming op het stadhuis. Alle ambtenaren die hij benoemt, komen uit zijn zwart milieu. Te beginnen met zijn kinderen die betaald worden uit de stadskas. Als er politemannen moeten aanvaard worden en er komt zich iemand aanmelden met het bewijs dat hij SS’er geweest is, wordt die onmiddellijk aanvaard.’

‘Op 8 december 1942 word ik opgeroepen nadat er op het stadhuis een afvaardiging van de Kommandantur is gekomen. De nazi’s praten met Vogel. Daarna word ik er in een brief van verwittigd dat ik mijn functie moet stoppen. Niemand geeft me daar uitleg over. De eerste convocatie op het stadhuis is eigenhandig geschreven door Vogel. Ik moet me onmiddellijk aanbieden op het stadhuis. Ik ga niet. Rond tien uur ’s avonds krijg ik een nieuwe verwittiging . Daarin staat dat de Feldgendarmerie mij om tien uur in Oudenaarde verwacht. Er wordt geen reden opgegeven. Ik weet dat ik als een goed Belgisch ambtenaar op het stadhuis genoteerd sta en als een medewerker van de anti-nazi’s. Ik ben er dus helemaal niet gerust in als ik vanwege de Duitsers die convocatie krijg. Ik ga er niet op in. ‘

‘Na de tweede convocatie zoek ik Vogel zelf op thuis. In zijn huis zeggen ze mij dat hij op het stadhuis zit. Op het stadhuis is hij ook niet. Het is duidelijk. Hij stopt zich weg voor mij. Hij wil me niet meer ontvangen. Hij weet al wat er mij te wachten staat. Als ik terugkom van de Feldgendarmerie van Oudenaarde ligt er al een afschrift klaar op het bureel van burgemeester Vogel. Zelfs de naam mijn plaatsvervanger staat er al op.’

‘Als ik dan terug naar huis ga, ligt daar al een briefje van de Werbestelle. Daarop staat dat ik mij moet gaan aanbieden. Het dateert van dezelfde dag waarop ik voor Vogel ben moeten verschijnen. Wanneer ik voor de nazi-bediende sta, zegt die mij dat er niks aan te doen is en dat ik naar Duitsland moet. Ik zeg hem dat ik niet werkloos ben, dat ik nog andere zaken doe. Eerst moet ik van de nazi’s op medisch onderzoek. Ik ga niet. Ik verdwijn uit deze stad.’

Marcel Vandenhaute, politieman.

‘Na de bomaanslag op zijn huis en daarna op zijn persoon richt Vogel zich tot de nazi’s om bescherming te zoeken. Alle mannen tussen de 18 en 55 jaar moeten acht uur gratis de garde houden in de verplichte Civiele Wacht. De stad moet ook drie miljoen boete betalen aan de nazi’s voor de aanslag. Als politie moeten we het verslag opmaken over de overtredingen van de wachters. Zo bijvoorbeeld wanneer ze hun post eens verlaten om zich wat te gaan warmen of een stukje eten. Dan moeten we ze een straf opleggen.’

Armand De Keyzer, gemeentebeambte.

‘Als ambtenaar wordt me bevolen de lijst voor die civiele wacht op te stellen. Ik stel een brede basislijst op volgens de strikt neutrale criteria van het bevolkingsregister. Of Vogel die lijst overmaakt aan de nazi’s kan ik niet weten. Wat ik wel weet is dat ik zoveel mogelijk stadsgenoten probeer te helpen. Ik zorg ervoor dat landbouwers en werklieden van de lijst worden geschrapt. Ik wil aldus vermijden dat de stadsgenoten die wel nog werk hebben hun inkomen verliezen. Want de Civiele Wacht wordt niet betaald. De nazi’s willen een lijst van vierhonderd namen. Wie er de definitieve lijst gaat opmaken weet ik niet. Ze wordt overgemaakt aan Vogel en aan de politiecommissaris Laenens.’

‘Ook mijn werkmakker bureauchef Maurice helpt hier stiekem de mensen van onze stad. De nazi’s eisen de paarden van de landbouwers op. Maurice vervalst die lijsten met paarden. Hij minimaliseert de aantallen, zodat de landbouwers nog dieren hebben en kunnen voortwerken. We doen als vaderlandslievenden wat we kunnen, hier op het stadhuis. Het zijn kleine dingetjes die echter voor de mensen van onze stad soms het grote verschil maken. Geen grote heldendaden, maar klein stiekem verzet op onze manier.’

Renaud, chef van het verzet (code RN 1B)

‘Die lijsten van de Civiele Wacht worden voor ons een echte nachtmerrie. Vogel zet er in totaal 450 stadsgenoten op. Een potentiële dodenlijst voor de nazi’s is het. Noch min noch meer. Een lijst van grijpklare gijzelaars bij nieuwe aanslagen. De woede bij de bevolking zwelt dan ook aan. De mensen worden van hun werk gehouden. Bovendien fungeren ze als wachtende schietschijven. Mensen zijn niet dom. Ze hebben het door. De nazi’s s plaatsen hen als levende schilden tussen onze mitrailleurs en de hunne.’

‘Het is onze zware verantwoordelijkheid om al onze acties nu heel goed af te wegen. Vogels vriendjes en collaborateurs worden van de Wachters-lijst geschrapt. Zoveel is duidelijk. Daar hebben we zo onze eigen informaties over.Een van onze strijdmakkers zingt in het kerkkoor. Dat wordt geleid door één van Vogels collaboratievriendjes. Onze makker RN79 kan niet meer repeteren omdat hij op de lijst van de Civiele Wacht staat. De koorleider vraagt hem waarom hij niet meer repeteert. RN79 vertelt hem waarom: omdat hij de wacht moet doen, zo laat hij de koorleider weten. ’s Anderendaags krijgt hij het bericht dat hij geen wacht meer moet doen.’

‘De lijst van de Civiele Wacht is tegelijk de dodenlijst van al diegenen die er voor Vogel niet toe doen. De mensen van onze stad hebben hem door. Er heerst hier nu grote angst voor vergelding. We moeten goed uitkijken wat we doen, hoe, wanneer en waarvoor. We dienen ons te behoeden voor nutteloze provocaties. We mogen alleen zeer doelgerichte sabotagedaden uitvoeren, na grondig overleg met onze hogere leiding. We willen dit land bevrijden. Hopelijk wordt deze stad een bloedbad gespaard. We horen verhalen uit Vinkt tegen Deinze waar de nazi's de mensen hebben bijeengedreven in de kerk. Dan massaal doodgeschoten vanop het oksaal. Maar plooien doen we niet. We zullen doorgaan. We blijven strijden tot het bittere einde.’

'De Nalatenschap’. Roman.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
(Hoewel 'De Nalatenschap’ gebaseerd is op historische feiten en authentiek bronnenmateriaal, gaat het hier om een literaire interpretatie. Verantwoording van de bronnen cfr.9.08.2008)