14 oktober 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (12)







RUDI BOUDRINGHIEN SLUIT
TERUGKEER NAAR VLD NIET UIT

‘HERMAN DE CROO GAF ONS GELIJK’

'WE NAMEN AL DIE RECHTSE SCHELDMAILS
VAN DE LOKALE VLD MEE NAAR BRUSSEL.
ZE WERDEN NIET EENS BEKEKEN.'

Ik ben in het begin van het jaar voor de statutaire commissie (van de VLD-red.) in Brussel moeten verschijnen. Ik had een heel dossier meegebracht met alle rechtse scheldmails van de lokale VLD tegen ons.

Ze hebben dat in de Melsenstraat niet eens bekeken. Herman De Croo had ons nochtans gezegd dat we het bij het rechte eind hadden en dat we wel gelijk zouden krijgen. Quod non.’

Dat zegt Rudi Boudringhien vandaag in de weekendeditie van De Morgen.

Rudi Boudringhien: ‘Het ging nochtans niet om een plaatsje van deze of gene dorpspoliticus. We waren met elf leden van het VLD-bestuur, inclusief de voorzitter. Allemaal kozen ze dezelfde kant. Allemaal vonden we dat de VLD in Ronse te veel rechtse praat à la Hugo Coveliers en Jean-Marie Dedecker verkocht.’

Volgens de GBIC-kopman moet de VLD maar niet tegen het Vlaams Belang gaan aanschurken. ‘Als liberaal verdraag ik dat niet. Een liberaal moet niet rechts lopen, we zijn meer centrumrechts,’ aldus nog Rudi Boudrighien in De Morgen.

‘Ik blijf VLD’er in hart en nieren’

Overigens sluit Rudi Boudringhien een terugkeer naar de VLD in de toekomst niet helemaal uit. Hij laat de deur op een kier en blijft met zijn fractie ook nationaal VLD stemmen.

Rudi Boudringhien: ‘Het is goed om in eigen boezem te kijken. In 2007 gaan wij absoluut VLD stemmen, maar dan op gematigde figuren in wie we nog vertrouwen hebben.

Ik blijf een VLD’er in hart en nieren, maar ik heb er enorm van afgezien. Bij GBIC zijn er ook onverzoenbaren. Nooit meer VLD zeggen ze. Ik zeg dat je nooit nooit moet zeggen.’

Never say never. Wie dacht dat het liberale Ronsese feuilleton zou eindigen met de verkiezingen van 8 oktober heeft het dus goed mis. Blijkbaar is de verkiezingskater aan beide oevers van De Schuune Blauwe Muilebeike lang nog niet verwerkt. (Vervolgt, ongetwijfeld).

DE BENIEUWDE RONSENAAR (11)

REMUE MENAGE BIJ OMER PEVENAEGE

Het vallen van de bladeren

Zo is dan weer de trieste oktobermaand aangeland. Er is alweer bijna evenveel korting op de dagen als op de fijne charcuterie in de Aldi en ik betrap mijzelf erop dat ik nu het liefst alleen ben. Het was immers in die eerste echte herfstdagen dat mijn Germaine zaliger over een paar jaren voor het eerst begon te klagen over die ongemakken aan haar gemachte. Dat was het begin van de pijnlijke weg die zou lijden tot mijn weduwnaarschap. Zelfs het dagelijkse rituele bezoek van ons Kevinneke tegen vier uren is mij te veel, zodat ik gisteren maar subiet zijn lekstok uit de schuif haalde, zonder hem eerst over de school of over zijn konijntje te doen vertellen. Ik zag al direct aan de frons boven zijn neuske dat hij er niet gerust in was, want het is de ongeschreven regel dat hij die lekstok moet verdienen. “Ge zijt toch niet ziek?” vroeg het manneke. Ik had beter moeten weten dan hem over mijn melancholiek te vertellen. Geen vijf minuten later stond hij daar weer met een stukske suiker waarop hij zijn moeder enkele druppels “Alcool de Menthe” had laten sprenkelen. Want koliek, dat kent hij! Ach, het enige gezelschap dat ik op het moment verdraag is mijn fles oude klare van Filliers, waaruit ik druppel voor druppel, tot de rand gevuld, met een resoluut gebaar achterover mik. Zo gaat mijn leegte over in de fles, terwijl haar inhoud mij dan weer vult met een weldoende warmte. Meester Fernand van het zesde studiejaar geweest zou dit “alweer een schoone toepassing van de natuurlijke wet op de communiceerende vaten” hebben genoemd, want hij kon er ook weg mee, in de tijd! Dan haal ik noch eens het oude koekblik boven met de ondertussen danig afgesleten kinderportretten van Boudewijn, Josephine-Charlotte en de huidige koning Albertken erop. Hierin had onze Moeder zaliger mijn eerste foto’s in de vroege jaren dertig weggeborgen. Jaar in, jaar uit waren daar dan foto’s bijgekomen, en altijd met het goede voornemen: “Valère, ge zoudt dat eens allemaal in een album moeten plakken.” Pevenaege Valère was onze Vader zaliger, zoals Uw het weet. Maar ja, een kleine zelfstandige heeft zijn handen vol aan zijn commerce en zodoende stapelden zich de beelden uit onze levensloop langzaam op in hun prinselijke verpakking. Mijn Germaine heeft dan de koekendoos samen met de andere taken van onze Moeder zaliger overgenomen toen zij die kwade griep opgedaan had. Het eerste wat zij dan er bij moest steken waren noch de foto’s van onze Moeders’ begrafenis, waarop ze zei: “Omer, waarom plakt ge dat nu eens niet properkes in een album?” Ziedaar, een cirkel was alweer gesloten. Zo zat ik daar dus één voor één die foto’s noch eens te bekijken onderwijl ik tevens druppelsgewijs de drank naar binnen sloeg. Was het de aanblik van al die schone souvenirs of de jenever, maar langzaam gleden de zwarte gedachten van mij af. Ik dacht er juist aan om maar eens vroeg in mijn nest te kruipen toen er werd gebeld. Een snelle blik op de fles overtuigde mij dat ik toch noch met een gerust hart mijn deur mocht opendoen. En daar stond tot mijn verbazing wat ik een representatief staal van de bewoners van onze blok zou noemen. Bleek dat zij gestemd hadden en dat ze mij als afgevaardigde van alle geburen naar de over maatse Madame Van Overmeiren van op het gelijkvloers-achter wilden sturen. Want het lawijt van Kikie, haar witte keeshond, was weeral in dagen en nachten niet uit de lucht geweest. Nu ze daarover begonnen, dat nerveuze geblaf was op de gang inderdaad om zot te worden. En ik woon één hoog langs de straatkant. “Omer”, sprak namens allen Spileers René, de zoon van wijlen Cyriel, gezegd Lekkerkoeke, ”Uw zijt noch in de commerce geweest, Uw zijt diplomatiek genoeg voor deze moeilijke negotiatie. Gaat gij eens met haar spreken. En als het Uw ook niet lukt dan is het volgende dat wij haar de politie zenden want zo kan het niet langer.” Had ik in mijn gewone doen geweest, ik had beleefd voor de eer bedankt, want als ik iets mijd dan is het kwestie maken en al zeker onder gebuurs. Maar in een plotse aanval van nietsontziende overmoed trok ik mijn das recht en mijn stoute schoenen aan. Want op mijn sloefen loop ik niet rond buiten mijn appartement. Uw moogt Uw als alleenstaande gepensionneerde immers niet laten gaan en sommige principes zijn bij mij Legio! Toen ik resoluut aanbelde ging het snerpende gekef over in schril gejank. Mijn gedecideerde blik in het spionnetje midden in haar voordeur moet indruk gemaakt hebben, want die ging onmiddellijk wijd open. Ik zag noch juist hoe ze achter haar hand haar vals gebit weer op zijn plaats duwde. In haar appelblauwzeegroene peignoir en zonder de opwaardering van haar gaine waren de getuigenheuvels van Madame Van Overmeiren noch weerzinwekkender. De fluorescerende krulspelden in haar permanante en haar gekartelde tafelpoten in roze slippers met enorme pompoms maakten het schrikbeeld af. “Meneer Pevenaege,” sprak de walrus, “Vroeg of laat moest het ervan komen. Komt gauw binnen. Allee zet Uw en wat gaat ge drinken? Een Trappist van Westmalle zekers? Hihi! Ge ziet dat ik Uw al beter ken dan Uw zoudt denken! Als ik Omer tegen Uw mag zeggen moogt gij mij Margrietse noemen!” Ik had mij aan alles verwacht maar niet aan zo’n ontwapenende ontvangst. Geen minuut later zat ik in een crapaud in haar salon met een goede Trappist in de hand en een alsmaar grommende Kikie die niet ophield van aan mijn broekspijpen te snuffelen en te sabbelen. De donderpreek die ik min of meer in mijn hoofd had was in deze omstandigheden geheel misplaatst en dus schakelde ik over op een vredelievender toon. “Madame Van Overmeiren, enfin, Marguerite zo Uw wilt, ik ben gekomen om Uw te spreken over een delicaat onderwerp.” “Ik peins dat ik het al weet, o gij deugeniet, zijt ge niet beschaamd op onze leeftijd? Ik moet mij toch ne keer goed overpeizen – vwala ’t is goed en kom pak mij maar ne keer goed vast!” Van het puur verschot viel de Trappist bijna op haar tapis plein. Omdat mijn handen nu ook aan het beven gingen zette ik mijn glas maar gauw neer naast mijn zetel waar het direct de nodige aandacht kreeg van wege Kikie die eindelijk ophield met grommen. Waardoor de loden stilte noch zwaarder woog. Wat ik dan allemaal verteld heb teneinde mij die fluorescerende potvis van het lijf te praten weet ik niet meer. Het ging hem erom dat ik noch altijd niet over mijn Germaine zaliger heen was, wat trouwens niet eens gelogen is. Kikie was ondertussen volledig in de ban van het goede Patersbier, dat hij met spaarzame slokjes aan het binnenlebberen was. Ik heb noch zo’n kwartiertje blijven leuteren zonder haar er tussen te laten, een kunst die Uw als kleine zelfstandige beroepsmatig aanleert en waarvoor ik mijzelf in de gegeven omstandigheden oneindig dankbaar was. Ondertussen hield ik met een half oog de keeshond in de gaten, die nu doende was met de gulzigheid van een professionele alcolieker de laatste restjes schuim uit mijn glas op te sloeberen. Waarna hij voldaan de kop hief, met een dwaze blik in de ogen het schuim uit zijn moustache likte, een paar keer hikte, één enkele luide boer gaf en terstond tegen de vloer sloeg waar hij luid snurkend in een soort comateuze slaap viel. Beleefd maar vanop veilige afstand nam ik hierop afscheid. Haar voordeur was noch niet toe achter mijn gat of de ganse bende stond al rond mij. Mijn kop af dat ze achter de deur hadden staan luisteren! En zo bracht ik verslag uit met als resultaat, dat ze hun commiteit staand te Pede uit erkentelijkheid herdoopten tot “Westmalle!”, want “Omer!” vond ik te veel eer. Concrete afspraken werden gemaakt: elk gezin zal financieel bijdragen voor de aanschaf van een bak Trappist per drie weken en ook omtrent een beurtrol bij de bedeling was er al dadelijk consentie. Het moeilijkste zal zijn om de dagelijkse traktatie ongezien tot op het terras van Madame Van Overmeiren te krijgen. De rest laten we aan de drankzucht van Kikie over. En moest er gewenning optreden dan kunnen we in de nood noch altijd overschakelen op Triple.

Pevenaege Omer

12 oktober 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (10)




HET
HELE
VERHAAL
VAN
NEDIA
TRABELSI










‘IK GA VAN RONSE
HET VOORBEELD MAKEN
VAN EEN VLAAMSE
VERDRAAGZAME STAD’

‘Mijn grootvader is hier als eerste in Ronse komen werken. Op zijn negende is mijn papa dan gevolgd. Zelf ben ik hier in Ronse geboren, in 1985. Ik heb een oudere broer van 24 en twee zussen van 19 en 14. Tot mijn twaalfde volgde ik katholiek onderwijs in Saint Vincent de Paul, de zogeheten voormalige wezenschool. Dan daarna twee jaar in het Sint-Antoniuscollege en tenslotte de laatste vier jaar in het Atheneum. Nu zit ik in mijn tweede licentie Rechten aan de Universiteit Gent.’

‘Bij Saint-Vincent zaten we in het zesde leerjaar met 24 allochtonen op de 30 leerlingen. Dat zouden ze nu een concentratieklas noemen. Je groeit gewoon op als kind. Je staat er eerst niet bij stil dat je allochtoon bent. Nu merk ik dat zelfs bij Ronsese kleuters dat onderscheid er al in zit. Kinderen horen daar thuis over, nemen dat over. Zelf hoorde ik voor het eerst over discriminatie in de les geschiedenis. Hitler, het nazisme, de rassenvervolgingen. Op de televisie hoorde ik dat skinheads een Marokkaan in de Seine hadden gegooid. Het lag allemaal nog ver van mijn bed.’

Huilen van schrik op de speelplaats

‘Op de eerste grote betoging van het Vlaams Blok in Ronse hadden de groten me bang gemaakt. Het zou er stuiven. Er deden verhalen de ronde over een journalist die ze zijn oor hadden afgehakt. Ik heb toen staan huilen van de schrik op de speelplaats. We moesten in huis blijven. De deuren gingen dicht, de rolluiken neer. Ik was in paniek. We zaten daar, opgesloten en bang.’

‘Daarna gebeurde er een paar jaar niks. Tot ik op het Sint-Antoniuscollege kwam. Dat bleek daar een zeer gesloten kring. Ik sprak geen woord Nederlands. Ik onderging er voortdurend van die rare blikken. Ik had eerst totaal niet door waaraan het lag. Ik dacht dat het te maken had met het feit dat ik geen Nederlands kende. Ik zette me enorm in om de taal snel onder de knie te krijgen.’ (Nedia spreekt vlekkeloos Nederlands-red.)

‘Maar de blikken bleven. Ik dacht toen dat het was omdat ik te dik was. Je denkt dan als kind nog niet aan racisme. En dan, voor het eerst in mijn leven, is het woord makak gevallen. We zaten verdeeld rond tafeltjes in groepjes van vier bij een voorbereidende les toegepaste wetenschappen. Ik zie het nog zo voor mij. Iemand zei: je zal toch niet bij die makak gaan zitten. Ik begreep dat de jongen het over mij had. Huilend ben ik naar de directeur gestapt. Hij heeft die van dat tafeltje geroepen, gezegd dat zoiets niet kon. De jongen heeft zich verontschuldigd met tranen in de ogen. Het was gewoon een stomme opmerking, zei hij. Het was oppervlakkig racisme. Maar tot een echte mentaliteitsverandering kwam het niet. Het ging van kwaad naar erger. Op een bepaald moment was het echt niet meer te doen. Ik verkaste naar het atheneum.’

Niets gezien niets gehoord

‘Rond de jaren 1999-2000 was er een nieuw modefenomeen: de zogeheten gabbers. Zeg maar een Vlaamse variante op de skinheads. Ze liepen rond in Lonsdale-truien waarvan ze alleen de nazikenletters van de NSD (nationaal-socialisme-red.) zichtbaar lieten in de open kraag van hun jas. Dat waren verschrikkelijke jaren voor ons. Ze waren constant uit op confrontatie. Ze bedreigden ons met messen. Ze wachtten ons op buiten school. Ze hadden auto’s met gefumeerde glazen zodat je nooit zag wie erin zat. Toen we op het zebrapad wilden oversteken, reden ze ons opzettelijk aan. Ze reden echt om ons te raken. Toen het raak was en de politie de vaststellingen deed, vertelden de eigenaars van die wagens dat ze hun auto net even hadden uitgeleend en dus niet wisten wie er aan het stuur zat. Zien kon je dat niet, vanwege dat donker glas. Zo gingen ze vrijuit en ging dat maar door.’

‘De politie…sommige agenten speelden het spel mee. Anderen daarentegen waren heel correct met onze gemeenschap en slaagden erin perfect te communiceren. Daar gaan we nu vanuit het schepencollege echt werk van maken: van goede communicatie tussen de Ronsese politie en de allochtone gemeenschap.’

Van een geïsoleerd meisje op het college…

‘Op het college was ik een heel gesloten meisje geworden door de omstandigheden. Ik ben normaal heel open en sociaal. Ik ging zo graag naar school. Ik sloot me op en voelde me totaal geïsoleerd. Ik dacht dat het allemaal aan mij lag, omdat ik anders was. Ik geraakte helemaal vervreemd van mijn omgeving. Maar ik vertelde mijn ouders niks. Toen ze mij naar de Sancta wilden sturen, heb ik het daar welgeteld twee dagen volgehouden. Dan heb ik gezegd dat ik naar het gemeenschapsonderwijs wou. Mijn pa wou eerst dat ik doorging in het katholiek onderwijs. Maar ik kon hem overtuigen dat het beter was voor mezelf dat ik naar het gemeenschapsonderwijs zou gaan’.

‘Ik heb tijd nodig gehad om me weer aan te passen. Pas sinds een paar jaar ben ik weer helemaal mezelf. Ergens hou je toch altijd een stuk onzekerheid over. Nu ben ik er, dank zij mijn studies, helemaal overheen.'

... Naar de vuurwapens van het atheneum

‘In het atheneum was ik niet langer die ene allochtone. Maar daar had je dan ook weer twee kampen. Gabbers vertelden me: ik ben dan wel racist, maar ik heb het niet tegen jou persoonlijk. Je werd er door de sociale druk gedwongen je kamp te kiezen. Je was allochtoon of je was gabber. Er was geen tussenweg. Die gabbers hadden wapens: messen en vuurwapens. En die duwden ze onder je neus. Na vier uur liep ik niet meer gerust over de straat. Een meisje kreeg op een dag een kogel door de kleren.’

‘Ik weet wat angst is. Vandaag begrijp ik dan ook volkomen de angstperceptie van welke leefgemeenschap dan ook. Zowel van de autochtone als van de allochtone gemeenschap van Ronse. Angst is iets verschrikkelijks. En de perceptie wordt altijd gevoed door feiten, aangedikt door verhalen. Aan de twee kanten.’

Vastgeprikt als anderssoortige

‘Gaandeweg geraakte ik gefrusteerd. Je komt op het kookpunt. Je gaat jezelf ter discussie stellen. Je denkt na over je je situatie. Je begint je af te vragen wat je er zelf kan aan doen. Hoe je er moet mee omgaan. Je komt er achter dat de enige echte oplossing dialoog is. Begrip opbrengen voor mekaars standpunt. Maar dat gaat niet vanzelf.’

‘Op het atheneum hing er op een dag een brief aan het prikbord: om 16 u vergadering voor de allochtone kinderen. Het woord was eruit. We werken aangeduid als een aparte groep. We werden in dat vreemdelingenhokje geduwd. We hadden net in de les Engels Free Speech. Ik greep mijn kans. Ik sprak over respect. Leerkrachten moeten ons niet enkel kennis bijbrengen. Ze hebben ook een rolmodel. Ze tonen ons voor hoe we ons moeten gedragen in de maatschappij. Ik had het over integratie, maar ook over integriteit. Respect is nièt wanneer ze je vastprikken als allochtoon. Ze spreken toch ook niet van ‘alle Belgische kinderen vergadering om 16 u’. Je kan leerlingen toch gewoon aanduiden bij hun naam, of als groep per klas? Als je van allochtoon spreekt, bouw je sowieso al het onderscheid van ras en afkomst in.’

Erg dat Vande Lanotte nog niet gebeld heeft. Dit is een Oproep!

‘Ik was al heel vroeg geïnteresseerd in politiek. Vooral internationale toestanden. Ik was twaalf en vroeg aan mijn pa wie van de strijdende partijen in de tweede Palestijnse intifada gelijk had. Informeer je goed, zei hij. Lees erover. Zoek uit wie slecht doet, wie goed. Ik heb altijd geweten dat ik in de politiek zou gaan. Ik lees zeer veel. The New York Times, Le Monde, De Standaard, De Morgen, Het Nieuwsblad, Knack, Humo.’

‘Ik volgde aan de universiteit twee jaar lang de colleges van Johan Vande Lanotte. Ik heb enorm veel respect voor die man. Toen hij Sp.a-voorzitter werd, wist ik daardoor al welke accenten hij zou leggen. De meer intellectuele aanpak, na Steve Stevaert. Hij zou de partij naar een nieuw niveau tillen. Ik stond daar helemaal achter. Stevaert is meer een volksmens, Vande Lanotte graaft dieper. Erg dat hij me nog niet gebeld heeft, nu ik schepen van Ronse ga worden… Dit is een oproep! Bel me!

(Ze tovert me haar mooie glimach voor, hapt in een puntje taart. Ons gesprek gaat door in haar sobere en nette thuis aan de Elzelesteenweg. Ze pendelt van Ronse naar de Gentse universiteit en terug.- red).

Tijl, met stijl

‘Ja ik wil gaandeweg doorgaan in de nationale politiek. Alles op zijn tijd. Een tijdje geleden deed de Sp.a een oproep om je actief in te zetten en lid te worden. Ik deed dat. Ik ontving een brief van Vande Lanotte. Kort daarop kreeg ik echter ook een persoonlijke reactie van de Ronsese Sp.a-voorzitter Tijl Bondue. Die heeft me meteen prima opgevangen en mijn engagement heel au serieux genomen. Ik werd uitgenodigd naar vergaderingen. Ook van het bestuur. Na een tijd rolde ik er helemaal in. Ik kwam ik op een verkiesbare plaats en scoorde 660 stemmen. Ik denk dat ook veel autochtone Ronsenaars mij een oprechte kans hebben gegund op 8 oktober. Nu word ik dus meteen schepen.’

‘Ik heb daar eerst enorm veel over nagedacht en gepraat. Ik wou vooral uitkienen of het wel te combineren viel met mijn studies. Ik wil doorgaan in de riching van Publiek Recht. Dank zij mijn studies sta ik waar ik nu ben. Ik word goed omringd door veel mensen uit diverse kringen. Jongeren, studenten, arbeiders en natuurlijk mijn ouders, mijn familie.’

Nederlands voor alle allochtonen

‘Als Het Vlaams Belang denkt dat ze van mij in Ronse hun mikpunt gaan maken, dan moeten ze alvast weten dat ik er geen moment wakker van ga liggen. Ik ga met de nieuwe bestuursploeg integendeel keihard constructief werken aan het nieuwe Ronse. Ik wil de spreekbuis zijn van àlle Ronsenaars: zowel van de autochtone Ronsenaars als van de allochtonen. Ik ga een brugfunctie opnemen om alle Ronsenaars in wederzijds respect met mekaar te doen leven.’

‘De allochtonen wil ik er hard van overtuigen dat ze Nederlands moeten leren. Dan hebben ze alle kansen naar de werkgevers toe. Zonder Nederlands sta je nergens. Het is het beste middel om discriminatie tegen te gaan. Ik ga de allochtone ouders van Ronse ertoe aanzetten hun kinderen naar de Nederlandstalige scholen te sturen. We moeten daarbij vermijden dat die ouders zich schuldig voelen dat hun kinderen achterop geraken en ze hen daarbij zelf niet kunnen helpen. Dat moeten we heel goed omkaderen. We moeten daartoe voldoende deskundige mensen ter beschikking stellen.’

Samen genieten in het vredige groen van Ronse

‘Ik wil en zal ook degene zijn die het onveiligheidsgevoel bij de Ronsenaars hier een keer en voorgoed wegneemt. En dit bij de twee gemeenschappen. Ik heb daar al klare ideeën over hoe ik dat ga doen. En ik ga die uitvoeren. Reken maar. Ik ga het vertrouwen van de Ronsenaars niet beschamen. Ik ga daartoe praten met de juiste mensen, op de juiste plaatsen. We gaan dat op de goede manier doen. Ik ga meteen aan de slag: voor een vredig verdraagzaam en veilig Ronse. Er is geen moment te verliezen. Ik wil dat laatste Ronsese ongenoegen hier ook finaal weg. Ik geef mezelf zes jaar om te slagen. Ik ga van Ronse een voorbeeld te maken voor Vlaanderen. Tonen hoe het ons hier wél lukt om in een multiculturele gemeenschap constructief in vrede en respect samen te leven.’

(Copyright De Benieuwde Ronsenaar /Stef Vancaeneghem).

10 oktober 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (9)













Blauwe Maandagen

TOM & CO VANAF GROUND ZERO

In een moment van diepe ontgoocheling heeft VLD-Ronse-voorzitter Patrick De Dobbeleer ons zondagavond al te kennen gegeven zijn mandaat als raadslid in januari niet meer te zullen opnemen. De Dobbeleer – die zichzelf behalve te verregaand geduld en teveel mededogen niks te verwijten heeft - haalde als kopman 476 stemmen. Dat waren er 158 minder dan Rudi Boudringhien van de afgescheurde rivaliserende partij Gemeentebelangen.

De VLD moet het, net als GBIC, stellen met twee schamele oppositiezitjes. Voor de liberalen van Ronse, die aanvankelijk in pole position startten als de theoretisch sterkste meerderheidspartij van Ronse, is dat een ronduit rampzalige uitslag.

No nonsense

De enige verkozene, behalve lijsttrekker De Dobbeleer zelf, is de jonge advokaat Tom Deputter, ondervoorzitter van Jong VLD. Deputter, die zich net als alle andere jongeren op de lijst, altijd wijselijk ver van de genadeloze ‘combat des chefs’ hield, zette zondag 299 Ronsese kiezers achter zijn naam.

Hij stond als ‘absolute beginner’ op de vierde plaats achter kopstuk André Deruyver en Natascha Meeuws, voorzitster van Jong VLD. Zijn ludieke aanpak (met de nar ‘Reneitsie’), zijn frisse onbesproken verschijning en zijn no nonsense-aanpak deden het alvast bij voldoende kiezers om hem als enige in de raad te mikken naast kopman De Dobbeleer.

Exit of vangnet voor Deruyver?

André Deruyver, die zich middenin de campagne plotseling voor de neus van zijn eigen kopman De Dobbeleer in zijn eentje profileerde als ‘kandidaat-burgemeester’ geraakte daarentegen met zijn povere 270 stemmen niet meer verkozen. Veelbetekend als je je als kopstuk en kandidaat voor de sjerp op je eigen lijst al laat voorbijsteken door een jonge beginner.

Als Patrick De Dobbeleer bij zijn besluit blijft om zijn mandaat niet op te nemen, komt Deruyver echter via dat onverwachte ‘vangnet’ toch alweer in de gemeenteraad. Of dàt nu precies de bedoeling was van Patrick De Dobbeleer, is hier maar zeer de vraag.

Veeleer ziet het ernaar uit dat van André Deruyver vooral verwacht wordt dat hij de eer aan zichzelf houdt en zijn conclusies trekt uit het feit dat de Ronsese kiezer hem niet langer moet als liberale vertegenwoordiger in de raad.

Natascha Blues

In dat geval komt lijstduwer Muriel Crucke met haar 255 stemmen als eerste in aanmerking voor de stoel van ‘Doobie’. Deze laatste voerde overigens duidelijk campagne in tandem met Muriel Crucke, op meer dan één affiche.

Dat blijkt dan weer de nummer drie op de lijst Natascha Meeuws bijzonder zuur op te breken. Met haar 217 stemmen valt deze ernstige, politiek erg bezielde maar helaas in de omgang nogal onderkoelde VLD-jongerenvoorzitster dan helemaal uit de boot. Zij komt immers welgeteld 38 stemmen tekort tegenover de extraverte en joviale zangvogel Muriel Crucke.

Waar Muriel Crucke muurvullend tandem vormde met De Dobbeleer, liet Meeuws zich aan de sprankelende stationfontein van Ronse als VLD-voorzitster al eens graag kieken in gezelschap van haar ondervoorzitter een strijdcompaan…Tom Deputter.

De VLD is de komende dagen dus duidelijk aan een zeer delicate stoeltjesdans toe rond dat ene zitje van Patrick De Dobbeleer. Met als inzet de vraag wie met Tom Deputter (links op de foto naast Natascha Meeuws) vanaf januari op de oppositiebanken mag gaan zitten dichtbij de ‘vrienden’ van GBIC. Voor zover …Patrick De Dobbeleer zelf niet alweer op zijn beslissing terugkomt nadat hij van zijn eerste post-electorale emoties is bekomen.

Na de botsing der dino’s

Na de zware averij van de scheuring is VLD-Ronse hoe dan ook aan de grote schoonmaak toe. Puin ruimen vanaf ground zero. Het lijkt er wel op of de confrontatie der dino’s voor een tsunami heeft gezorgd. Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij.

Tom Deputter heeft alvast het grote voordeel dat hij rechtstreeks verkozen is. Dat feitelijk gegeven plaatst hem willens-nillens in een nooit geziene positie, nu zijn kopman spreekt van afhaken.

Moeilijk te bevatten maar waar: hij is op dit moment de enige Ronsese mandataris van de VLD voor januari 2007. Du jamais vu in de Ronsese liberale geschiedenis. En dat voor een partij die voor de botsing der ego’s en hun obscure kamikazes in het bestuur op papier de sterkste was. Ruzie blijkt werkelijk een specialiteit van de liberale egotrippers. Ook in Ronse dus.

Veeleer dan een nadeel plaatst dit unieke gegeven Tom Deputter evenwel in een ongemeen stevige positie om de heropbouw van de partij in te zetten vanaf ground zero. Wie het nieuwverkozen gemeenteraadslid goed kent, weet dat hij daar con brio zal in slagen. Tegen het beter weten van alle grote ego’s in. En heu, Christus is ook op zijn eentje begonnen met twaalf vissers…

-------------------------------------
Enkel nog comments met naam en adres,
jammer voor anoniemeligen...

DE BENIEUWDE RONSENAAR (8)













COME-BACK TEN STADHUIZE VAN POL KERCKHOVE

NAAST OCMW-VOORZITTER OOK WEER SCHEPEN

Weer socialist op cultuur?

Naar we vernemen wil Pol Kerckhove zijn OCMW-voorzitterschap in het nieuwe bestuur voortaan combineren met het ambt van Schepen van Sociale Zaken. Datlaatste is een bevoegdheid die momenteel, naast haar andere taken ( andersvaliden, tewerkstelling, senioren, culturele minderheden, wijkontwikkeling) wordt gedragen door Suzy Arijs.

Een nieuwe wet laat toe dat Pol Kerckhove zijn taak als OCMW-voorzitter probleemloos kan en mag combineren met het voormelde schepenambt. Kerckhove ziet zichzelf deze perfect complementaire opdrachten combineren.

Als op zijn wens wordt ingegaan, zetelt Kerkhove dus voortaan weer mee in het bestuur van Ronse als lid van het schepencollege. Voorwaar een stevige sleutelpositie.

Stekje voor groen

Overigens zou de Sp.a ook zijn zinnen zetten op het schepenambt van cultuur dat nu - zeer naar behoren- wordt waargenomen door Joris Vandenhoucke en voordien door Pol Kerckhove.
Al deze bevoegdheden worden eerstdaags besproken en uitgeklaard. Het ziet ernaar uit dat Spa-Groen, die zondag op twee stemmen na op gelijke hoogte uitkwamen als coalitiepartner CD&V, een sterke sociale stempel wil gaan drukken op het beleid.

De Groene Sp.a-kartelpartner haalde zondag aan de staart van gemeenschappelijke lijst géén zetel binnen. Naar we vernemen zouden de groenen een stek toegewezen krijgen in de OCMW-raad.

----------------------------------------------------------------------
Enkel comments met naam en adres, jammer voor de anoniemelingen.

09 oktober 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (7)














NEDIA TRABELSI METEEN IN

TOP TIEN VOORKEURSTEMMEN

Erik Tack : 2.522
Luc Dupont: 2041
Gunther Deriemaker: 1670
Agnes Van Crombrugge: 1437
Pol Kerckhove: 1153
Suzy Arijs: 892
Joris Vandenhoucke: 851
Yves Deworm: 753
Jan Foulon: 683
Nedia Trabelsi: 660

ERIK TACK

De voorman van Het Vlaams Belang was na het opstappen van Joost Hijsselinckx de enige naam op zijn lijst. Anders dan bij de CD&V en Spa Groen trok hij daarmee alle stemmen naar zichzelf. Hij voerde op die manier een soort nationale campagne waarbij alle andere kandidaten alleen maar dienden als alibi voor zijn persoonlijke score. Voor gemeenteraadsverkiezingen werkt dat dus niet.

Een vergelijking van de som van de eerste tien kandidaten bij de drie grote Ronsese partijen is wat dat betreft veelzeggend. Bij de CD&V geeft dat 7829 stemmen. De Sp.a scoort met zijn eerste tien 6.131 stemmen terwijl Tack blijft steken op 4.743.

Zowel CD&V als Sp.a zijn geslaagd als team en plukken daar als ploeg vandaag de vruchten van. Tack speelde het integendeel solo voor zichzelf, komt daarmee niet verder dan de helft van de legendarische stemmenscore van Orphale Crucke en komt als ploeg amper uit op ongeveer de helft van de 42 percent die hij de Ronsenaars voorspiegelde.

Nu uithalen naar de pers, naar de zangers van de 0110 concerten en daarmee alweer in die voorspelbare slachtofferrol duiken is al te doorzichtig. Erik Tack laat zich daarmee bovendien ook nog eens kennen als slechte verliezer.

LUC DUPONT

Met zijn slogan ‘Samen voor Ronse’, een beschaafde variante op ‘Tuupe vuir Ronse’, slaagde Luc Dupont in zijn driedubbel opzet. Als sterk team naar de kiezer stappen. De Ronsenaars het gedane werk voorleggen. Duidelijk zeggen wat de Ronsenaar van hem de volgende zes jaar verwachten mag.

Met een indrukwekkende reeks mooie realisaties (containerpark, sporthal, markt, enz.) en een goed uitgebalanceerd Strategisch Plan, wist Luc Dupont de negatieve spiraal van het chagrijn in Ronse te breken. Gevat, sereen en met zeer stevige dossierkennis overtuigde hij onvermoeibaar de Ronsenaars.

Ronse heeft vandaag zonder meer de best denkbare burgemeester voor de verwezenlijking van de Renaixance die we met zijn allen voor ogen hebben.

GUNTHER DERIEMAKER en POL KERCKHOVE

Teamwork is de grote verdienste Spa-voorzitter Tijl Bondue en van diegenen die in zijn opdracht mee tekenden voor die schitterende groepsgerichte campagne waarin de Sp.a zich zowel als ploeg en elke kandidaat apart zich toch mooi kon profileren. Bondue houdt zijn partij daarmee exact op gelijkopgaande hoogte van geprivilegieerd partner CD&V.

Gunther Deriemaker profileert zich daarin inmiddels mooi verder als de coming man. Maar ook Pol Kerckhove deelt de eer om met kopstukken Tack, Dupont, Deriemaker en Agnes Van Crombrugge boven de duizend kiezers uit te komen. Een persoonlijke voltreffer is dat voor de door rechts Ronse zo vaak belaagde OCMW-voorzitter.

Gunther Deriemaker scoort 368 stemmen minder dan Luc Dupont en legt zich dan ook sportief neer bij deze beslissende score voor de sjerp. Tot een hertelling om die twee lijststemmen erop of eronder is het gisteren niet gekomen. Bekvechten zit er voor de nieuwe bestuursploeg al helemaal niet in. Het Ronsese team Dupont-Deriemaker neemt integendeel een vliegende start. Het akkoord was gisteren razendsnel beklonken.

AGNES VAN CROMBRUGGE

Agnes Van Crombrugge blijft de populairste vrouw van Ronse en scoort alweer schitterend. De Ronsenaars belonen haar hiermee voor haar onvermoeibare inzet, haar innemende vriendelijkheid en de prachtige realisatie van de sporthal.

Toonde ze op een bepaald moment wat politieke moeheid, dan heeft ze nu het klare antwoord op zak van de kiezer. De Ronsenaars willen haar als ‘kloppend hart van Ronse’ nog lang niet kwijt. Integendeel, er zal nog zwaar op haar gerekend moeten worden voor de continuïteit in haar partij.

SUZY ARIJS

Suzy Arijs handhaaft zich prachtig aan de top. Dat is geen kleine verdienste als je steevast door rechts vastgespijkerd wordt op je ‘vermaledijde’ sociale profiel en je werk voor de jongeren, de kansarmen en de allochtonen weggehoond wordt als multiculturele kul.

Suzy Arijs heeft zich door de jaren heen opgewerkt als een vaste waarde in het bestuur van Ronse. Een biezonder waardevolle kracht voor het solidaire Ronse van altijd. Ze staat dan ook, omwille van die grote verdienste voor het algemeen belang van àlle Ronsenaars zonder onderscheid van rang of ras, heel mooi op haar plaats in die top.

JORIS VANDENHOUCKE

Sterk en zeker verdiend is ook de zevende stek van Joris Vandenhoucke. Sympathiek, bescheiden en altijd zichzelf wist Joris zich mooi in te werken in een culturele materie die aanvankelijk niet echt deel uitmaakte van zijn (veeleer sportieve) biotoop.

Joris Vandenhoucke zette cultureel Ronse weer helemaal op de Vlaamse kaart. Vandaag oogst hij de vruchten van zijn werk. Vandenhoucke is vandaag meer dan ooit een challenger voor Gunther Deriemaker in het Ronse van de toekomst.

YVES DEWORM

Yves Deworm handhaaft zich aan de top. Dat is een zegen voor het degelijk bestuur van Ronse. Net als zijn kopman Luc Dupont is Yves Deworm een man van daden, veeleer dan van veel woorden. De resultaten van zijn niet aflatende inzet voor de stad mogen gezien worden. Ronse hééft ze dan ook gezien en goedgekeurd.

Yves Deworm is zonder meer een sleutelfiguur in de verdere uitvoering van het Strategisch Plan. Projecten als De Leie, de Kloef en de renovatie van de Hermessite zullen door deze knappe ingenieur ongetwijfeld alweer in de beste banen worden geleid.

JAN FOULON

Jan Foulon komt uit op enkele stemmen van Yves Deworm. Het is zijn absolute verdienste dat hij in de afgelopen campagne als partijvoorzitter vooral zijn ploeg en niks dan zijn ploeg voor ogen had, veel meer dan zichzelf. Hij wordt daarvoor dubbel beloond: als grote gangmaker van de herverkiezing van Dupont en als Ronsese toptien-scorer.

Jan Foulon is er ook in geslaagd die aangekondigde schokgolf ‘die politiek Ronse op zijn grondvesten zou doen schudden’ weg te blazen door de Ronsenaars gewoon te tonen waar zijn partij voor staat en voor gaat. Met hem is de follow-up bij de CD&V Ronse verzekerd.

NEDIA TRABELSI

Nedia Trabelsi zorgt voor de grote verfrissende verrassing van deze verkiezingen. Zij bewijst met haar schitterende score wat we altijd al wisten en zegden: dat de Ronsenaars hartelijke mensen zijn, helemaal geen racisten.

Door haar meteen in de toptien van politiek Ronse te mikken, krijgt deze stad nu een unieke kans om ‘het probleem met de allochtonen’ verder op een serene, volwassen en positieve manier in goede banen te leiden.

Op haar wordt gerekend om te tonen dat je geen Canadees moet zijn om de multiculturele toekomst in te stappen. Gewoon vol vertrouwen jezelf zijn, is voor alle Ronsenaars samen al goed genoeg.

RUDI BOUDRINGHIEN & CO

Rudi Boudringhien haalt op een paar stemmen na de toptien net niet meer. De toekomstige gewezen eerste schepen valt bovendien uit de beleidsboot en moet opkrassen naar de oppositiebanken: naast zijn donkerblauwe ‘vrienden’. Een weinig prettig vooruitzicht na een loodzware campagne vol perikelen.

Geen enkele partij kan het zich veroorloven om een boegbeeld uitgerekend in de aanloop naar de verkiezingen van binnenuit te tacklen. Rudi Boudringhien heeft de aanval op zijn persoon zien aankomen en weerwerk geboden. Normaal, hoe zou je zelf zijn.

Vandaag draaien zowel hijzelf als zijn liberale opponenten echter samen op voor de ravage die de liberale tweedracht de gescheurde partij heeft toegebracht. Boudringhien naar de oppositie, De Dobbeleer haakt af, Deruyver geraakt niet eens meer verkozen en Tom Deputter kan nu als nieuwkomer alle puin ruimen.

Tweedracht wordt afgestraft. Dat weet nu ook Joost Hysselinckx, gewezen boegbeeld van het Vlaams Belang. Het begrafenispak waarin hij het beleid van Dupont-Deriemaker vorige week meende te moeten ten grave dragen, kan nu allicht nog dienen voor de laatste eer aan Het Belang van Ronse.

08 oktober 2006

DE BENIEUWDE RONSENAAR (6)

GEKOZENEN CD&V EN HUN STEMMEN

1. Dupont Luc: 2041
2 .Van Crombrugge Agnes: 1437
3. Deworm,Yves: 753
4. Vandenhoucke Joris: 851
5. Foulon Jan: 683
6. Michaux Ignace : 483
7. Van Overmeire-Vanhoutte Brigitte: 469
8. Van Hamme Diederik: 476


STEMMEN OVERIGE KANDIDATEN

Syroit, Angélique: 440
Heylens, Guy: 360
Verstichel, Leo: 312
De Groote, Germaine: 123
Hantson Luc: 295
Verheyen, Fanny: 339
Vanlaethem, Isabelle: 300
Botteldoorn, Jean-frederick: 286
Kerkhove-schrye, Claudine: 156
Stockman, Isabelle: 346
Fort, Christophe: 199
Vandorpe Terry: 174
Vanlierde Ann: 104
Devos Marie-clarie: 165
Hoogstoel, Jessica: 179
Van Hamme Yves: 143
Van Overmeeren, Sylvie: 183
Carteus,Paul: 203
Van Wetter Ben: 351

OPMERKELIJKE ENTREE:

Jongerenvoorzitter Ignace Michaux
Nieuwe Ronsenaar BRIGITTE VAN HOUTTE

GEKOZENEN EN STEMMEN SPA

1. Deriemaker, Gunther: 1673
2. Kerckhove Pol: 1153
3. Arys Suzy: 892
4. Gmati-Trabelsi, Nedia: 660
5. Bordon, Björn 306
6. Van Wynen Lesly: 287
7. Stockman, Christophe: 406
8. De Cauter, Leander: 396


ANDERE STEMMEN SPA EN GROEN

Moulart, Carine: 242
Van Moorleghem Rina: 188
Detandt Guy: 234
Miclotte, Sylvie: 274
Verleyen, Anita: 164
De Bie, Sylvie: 208
Cornelis, Joyce: 182
Vallez, Philippe: 204
Onijn, Sandra: 183
Lepez, Bélina: 177
Mathu, Jean-claude: 197
Detimmerman, Sarah: 100
Cromphaut, Derek: 141
Opreel, Valerie: 214
Den Haerinck, Geoffrey: 263
Stockman, Wouter: 270
Winnepeninckx, Katelijne: 126
Lecompte, Dominique: 116
Nachtergaele, Peter: 129


OPMERKELIJKE ENTREE:

GMATI TRABELSI : WORDT EERSTE ALLOCHTONE SCHEPEN

BJORN BORDON: Jongerenvoorzitter (20) student in de rechten

DE BENIEUWDE RONSENAAR (5)

EERSTE ALLOCHTONE MEE AAN HET ROER VAN RONSE

NEDIA GMATI TRABELSI WORDT SCHEPEN VAN RONSE

EENENTWINTIGJARIGE SCHRIJFT GESCHIEDENIS

Naar we uit goede bron vernemen, wordt Nedia Gmati Trabelsi schepen in het nieuwe bestuur.

Trabelsi zorgt daarmee voor een dubbele primeur. Ze werd vanochtend niet alleen met glans verkozen tot gemeenteraadslid: ze stapt tegelijk als eerste allochtone in de geschiedenis van Ronse in het college van burgemeester en schepenen.

Trabelsi (21) is studente in de rechten aan de vrije universiteit van Brussel.

Dit is een reuzestap voorwaarts naar de samenwerking tussen alle Ronsenaars, al dan niet van allochtone origine. Trabelsi kan werk maken van de verdere integratie van de Noord-Afrikaanse gemeenschap in Ronse.

Ze kan tevens een belangrijke brugfuncie opnemen tussen de allochtone jongerengemeenschap en de bevolking van Ronse.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (4)

EXCLUSIEF EXCLUSIEF EXCLUSIEF!

BURGEMEESTER DUPONT:

'IK WERK VERDER MET SOCIALISTEN EN GROEN'

AKKOORD WORDT NU GESLOTEN

PATNERS MET 2 STEMMEN VERSCHIL!

In een gesprek dat De Benieuwde Ronsenaar zopas ten stadhuize met burgemeester Dupont had meldt de grote winnaar van de verkiezingen dat hij vanavond nog een akkoord sluit met de Spa/groen voor de vorming van zijn nieuwe meerderheid.

Luc Dupont: ‘Met 16 zetels beschikken we over een comfortabele meerderheid om het werk samen voor te zetten.’

Zegt ons een zichtbaar tevreden Luc Dupont: ‘De Ronsenaars hebben ons werk naar waarde weten te schatten. We gaan nu op de best denkbare manier het werk voort kunnen zetten. Het is niet evident om als zittende meerderheid winnend uit de verkiezingen te komen. Wat Het Vlaams Belang betreft, Erik Tack spiegelde de Ronsenaars een absolute meerderheid voor met 42 percent: hij haalt hooguit de helft daarvan en scoort niet eens zijn 30 percent meer van de Vlaamse verkiezingen. Wij gaan nu voortwerken aan Ronse.’

De volledige uitslag

CD&V: 4167 stemmen (8 zetels)
Spa: 4165 stemmen (8 zetels)
VB: 3.722 stemmen (7 zetels)
VLD: 1714 stemmen (2 zetels)
GBIC: 1459 stemmen (2 zetels)
Belang Ronse NVA: 360 stemmen (geen zetel)

NIEUWE MEERDERHEID: CD&V en Spa.Groen : 16 zetels

NIEUWE OPPOSITIE: Vlaams Belang, VLD en GBIC : 11 zetels

BURGEMEESTER VAN RONSE 2006-2012: LUC DUPONT.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (3)

MEERDERHEID VAN CD&V EN SPA-GROEN TRIOMFEERT

NA 7 TELBUREAUS GEEFT DE UITSLAG TRIOMFANTELIJKE ZETELWINST VOOR ZOWEL LUC DUPONT EN CD&V ALS VOOR ZIJN SOCIALISTISCHE PARTNERS IN KARTEL MET GROEN.

ZETELVERDELING:

CD&v: 8
SPA:groen: 8

Vlaams Belang: 7
GBIC: 2
VLd: 2

ALLES ZIET ERNAAR UIT DAT CD&V EN SPA/GROEN SAMEN AAN EEN VOLDOENDE STEVIGE MEERDERHEID BESCHIKKEN OM SAMEN TE BESTUREN. DE LIBERALEN HEBBEN ELKAAR DAN IN DE OPPOSITIE GEDUWD.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (2)




















LUC DUPONT BLIJFT BURGEMEESTER

MEERDERHEID HOUDT STEVIG STAND

LIBERALEN VAN VLD EN GBIC NEK AAN NEK

TACK KAN ABSOLUTE MEERDERHEID EN SJERP VERGETEN.

Burgemeester Luc Dupont is met zijn CD&V en zijn coalitiepartner CD&V de slag om het stadhuis aan het winnen. Het ziet ernaar uit dat CD&V en socialisten samen aan een meerderheid geraken wat een sterk bestuur en een vlotte uitvoering van het Strategisch Plan mogelijk zou maken.


Voorlopige zetelverdeling


CD&V: 7
SPA/Groen: 7
Vlaams Belang : 7
VLD: 4
GBIC: 2


Liberalen in oppositie?


De SPA en CD&V lijken momenteel te strijden om die ene - achtste - zetel die het verschil maakt. Ook boeiend blijft de strijd die de liberalen onder mekaar uitvechten en waarbij het zowel de richting kan uitgaan van een gelijkspel (3-3) als van een verschil met twee zetels (4-2): voorlopig in het voordeel van VLD.
De kans is groot dat beide fracties in de oppositie belanden.

Tack afgeblokt

Hoe dan ook ziet het ernaar uit dat Erik Tack zijn absolute meerderheid en de verhoopte Ronsese sjerp kan vergeten. Het staat bovendien vrijwel vast dat Tack zijn score van de Vlaamse verkiezingen (30%) lang niet evenaart.
We zijn hiermee ver van de 42 percent die hij verhoopte en zonder dewelke hij zich in verklaringen tegenover de VRT niet tevreden zou noemen.
Erik Tack legde de lat zeer hoog. Hij kon het niet waarmaken. Hij is vandaag de grote verliezer van deze verkiezingen.
Zijn chagrijnverhaal en zijn miserabilistisch foldertje met een verstopte riool en zijn voet op een paar zandzakjes heeft bij de Ronsenaar niet gedaan.


BRIEF AAN FRANSTALIGEN IS ER TEVEEL AAN

GEWEZEN 11-julicomité-voorzitter houdt het voor bekeken


FRANS VANDENBOSSCHE STAPT UIT GBIC

Frans Vandenbossche, de gewezen voorzitter van het 11-julicomité en notoir lid van de Marnixring meldt ons zonet dat hij uit het GBIC stapt. Het pamflet dat door een drietal kandidaten ( Van Der Eedt, Torcque en Van Laeken) naar de Franstaligen van Ronse was verstuurd, is er voor hem teveel aan .

Frans Vandenbossche: ‘Pas terug van weggeweest neem ik kennis van het onverantwoord schrijven van enkele kandidaten binnen de GBIC partij. Nietegenstaande afspraken binnen de partij, mede dank zij mijn tussenkomst, en zonder inzage van de voorzitter of het bestuur kan niemand standpunten verkondigen zeker niet indien ze in zijn strijd met de standpunten terzake. Toch hebben zij gemeend hun persoonlijk standpunt te moeten verspreiden.'

'Onaanvaardbaar schrijven'

Frans Vandenbossche: 'Mijn kandidatuur op de lijst had ik na lang aandringen toegezegd mits voorwaarden, die ik tot mij spijt moet vaststellen, niet gerespecteerd werden .Tevens had ik gehoopt een gunstige invloed te kunnen uitoefenen en een zekere kentering aldus teweeg te kunnen brengen Ik distancieer mij dan ook volledig van dit voor mij onaanvaardbaar schrijven.
Ik heb dan ook aan de voorzitter medegedeeld dat ik hierbij mijn ontslag indien.'

Frans Vandenbossche meldt ons tevens dat de bewuste brief aan de gewezen leden van de EDB geenszins de uninamiteit wegdraagt van de kandidaten van GBIC.

Frans Vandenbossche: 'Tevens kan ik je nog mededelen dat behalve de schrijvers van het bewuste pamflet niemand binnen de partij gelukkig is laat staan het totaal verwerpen.'

Zoals we eerder al schreven, lijkt het er vooral op dat lijsttrekker Rudi Boudringhien, in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen is voorbijgesteld door een paar oudbakken unitaristen op zijn lijst.

Frans Vandenbossche van zijn kant kwam de jongste dagen zwaar onder druk te staan vanuit Vlaamse hoek ondermeer van de leden van het 11 julicomité en van zijn Vlaamse Marnixvrienden van altijd. Vandenbossche trekt zijn conclusies en stapt op uit GBIC.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (1)

DE RONSIESE AREND

ZE ZULLEN HEM
NIET TEMMEN
DE BLIJE MINZAME
RONSENAAR

AL DREIGEN ZE
ZIJN VRIJHEID
MET OPGEKLOPT CHAGRIJN
EN VEEL MISBAAR

ZE ZULLEN HEM
NIET TEMMEN
ZOLANG HIJ GRAAG
IN RONSE LEEFT

VOL HOOP EN
ZELFVERTROUWEN
ALLES OM RONSE
EN ZIJN FIERTEL GEEFT