20 juli 2013

SPIEGELSCHRIFT

DUPONT OVER TROUBLED WATER



Als het wat meezit, is die bacteriële besmetting in het leidingwater begin volgende week alleen nog maar een nare herinnering. Minder leuk is dat het opstekend egoïsme samen met het leidingwater zelf als een sluipend gif zijn weg heeft gevonden naar de gratis waterbedeling. Hierna geef ik in extenso het getuigenis daarover van de (even) opzij gezette OCMW-voorzitter Wim Vandevelde via Facebook.

‘Soms begrijp ik het niet meer. De toestanden bij de eerste waterbedeling op Parking Portois zetten bij veel Ronsenaars terecht kwaad bloed. Het waren schrijnende beelden. Oudere mensen, gezinnen met kleine kinderen die in de blakende zon geduldig wachten in de rij terwijl jonge allochtonen schransten dat het geen naam heeft. Wie een oproep durfde doen om wat respect en geduld te tonen, was meteen voor hen de zondebok. Ik heb politiemensen op een totaal onrespectvolle wijze zien uitschelden door snotneuzen.

Ik wil geen zaken op de spits drijven, maar het zou sommigen in onze stad, ook mandatarissen, sieren om binnen hun gemeenschap hierover eens een ernstig gesprek te organiseren.

Misschien nog dit: er zijn 4 gewonden binnen gebracht op de spoed in het AZ Glorieux. Allen mensen die met fietsen en brommers , overladen met waterflessen, ten val zijn gekomen. Het was een pijnlijk besluit van het crisisoverleg. Maar typerend voor het egocentrisme en egoïsme bij velen.
En ja, deze mens is kwaad.’


De ene zerotolerantie is de andere niet

Met zijn post raakt Wim Vandevelde ongetwijfeld een pijnpunt in de sowieso al moeilijke Ronsese samenleving waarmee ongeveer elke Ronsenaar op een of andere manier bij dag en bij nacht wordt geconfronteerd.

Het staat natuurlijk eenieder vrij zijn mening daarover te ventileren . De houding van egoïsten is altijd en overal verwerpelijk, dat spreekt voor zich. Laat daarover geen enkele twijfel bestaan.

Wim Vandevelde is echter sinds kort een man met een missie. Hij is door de Ronsese kiezer gekozen om het nieuwe Ronse gestalte te geven, ook al verloopt de opstart moeilijk door zijn foute voordrachtakte voor het OCMW. Maar goed: nobody is perfect. Als je dan bij de eerste noodsituatie straatheibel aangrijpt om bevolkingsgroepen met de vinger te wijzen en hun vertegenwoordigers binnen de eigen meerderheid en erbuiten ter verantwoording te roepen, dan ventileer je vooral je eigen partijprogramma.

Dan rui je de sowieso al kwetsbare Ronsese samenleving op. Niemand wordt daar beter van. Politiemensen zijn er om toe te zien op de orde, in te grijpen bij de verstoring ervan. Ze zijn daar voor opgeleid. Politici zijn er om het algemeen belang van de Ronsenaars te dienen, niet om ze tegen elkaar op te zetten.

Ik zat onlangs op een Grieks eilandje. Het eerste wat me daar in het hotel werd verteld, is dat ik maar beter niet van het leidingwater drinken kon. Ik had de waarden van het water in Ronse en op Chios best eens willen vergelijken. Het is een geruststellende gedachte dat er ook bij de laagste graad van vervuiling (de norm is: zerotolerantie) van ons dagelijks gecontroleerd water al zo grondig en doeltreffend wordt ingegrepen. De ene zerotolerantie is nu eenmaal de andere niet.

Pluim voor de aanpak van burgemeester Luc Dupont en voor alle crisiswerkers dit weekend. Luc Dupont is en blijft in Ronse vooralsnog: the bridge over troubled water.

SPIEGELSCHRIFT.
Blognoten over Ronse.

19 juli 2013

BRIEFGEHEIMEN

DE VERKNOEIER VAN KNOKKE



Aan zee zou het koeler wezen. Bijgevolg schoof ik het fietsrekje uit de Corsa, trok ik blijgezind naar de kust. Waarom Knokke, zal je zeggen. Is Blankenberge of Koksijde niet goed genoeg voor meneer misschien? Knokke jawel, zo nu en dan, ma non troppo. Omdat ik er tal van herinneringen koester aan dierbare doden en geliefde levenden die er mijn wonderjaren kleurden in de tijd dat de ‘Chapon Fin’ nog bestond en omringd was door duinen, ik me wereldkampioen kart waande aan het oude vliegpleintje.
Geluk was toen met zijn allen een wandeling in het Zwin dan over de Hollandsche grens langs de smokkelroute naar Sluis en bij regenweer voortbouwen aan mijn Meccano. Later : hete nachten in de Cinq Anneaux, de illusie van een lost generation. Itinéraire d’un enfant gâté? Niks is wat het lijkt.

Een eerste keer ben jij dan met je groot bakkes mijn al bij al gave plaatje omtrent Knokke komen verneuken met je stomme sneer naar die zogenaamde ‘frigoboxtoeristen’ die volgens jou Knokke zwaar bedreigden en er beter weg konden blijven. Of je zou ze. Het bleek niet eens een stunt voor de Cartoonale. In al je lomp elitarisme mèènde je het.

Aan de toog in ’t Putje konden de vaste klanten er eens goed om lachen. Ha, die Lippens had weer eens uit de nek gekletst in de gazet. Zelfs de gewezen coach van de Diables Rouges en zijn gezelschap haalden de schouders op en bedachten dat de ene Leopold de andere niet is. Jij was nu eenmaal Leopold II niet. En de Vrijstaat Kongo was Knokke-le-Zoute niet. Snel werd overgegaan tot de Classic Putje talk:

‘Lippens Martin. Da wa’s nog eens ne rappen joueur.’



Maar het foute signaal omtrent Knokke was gefloten. Door jou. Knokke diende jouw privé speeltuin te blijven als burgemeester en grootgrondbezitter. Als het aan jouw lag, diende Knokke een reservaat te worden voor rond tuffende vetzakken in golfkarretjes. In badjas met L’Echo de la Bourse onder de arm, hun pain quotidien op de achterbank.

Toen je zoveel jaar geleden uitpakte met die frigobox-zever, geraakte het bourgeois-bohême-kereltje in mij er al een keer danig door geprikkeld dat ik uit puur protest namens de gewone Knokke-liefhebber ostentatief gewapend met een koelbox van Delhaize voor mijn kroost een picknick organiseerde: op een zitbankje pal aan Moeder Siska. De boze blikken van de bankkredieten-bastards in hun Bentley, dat dédain van hun luchtgebakken koeKEtienen in wolkjes L’Air du Temps Perdu beschouwde ik content als evenvele trofeeën voor mijn tableau de chasse.

Nu en dan las ik nog eens wat over je nieuwe fratsen als burgemeester van Knokke. Twee jaar geleden vond je bijvoorbeeld dat dit land toe was aan een regering van allemaal ongekozen technocraten. Niks geen democratie meer. Interviews waarin je danig uit de nek lulde, dat er voor een normaal mens enkel nog mededogen restte omtrent de soms ondraaglijke helaasheid van het freedom of speech. Elk zijn wereld en elk zijn ding.



Mijn ding is dus fietsen, mag dat monsieur le comte Liep-hens? Zodus parkeerde ik zoals alle vorige jaren niks vermoedend mijn Corsaatje aan het begin van de Natiënlaan. Reed ik vrolijk richting Corman-Philigranes, één van mijn lievelingsboekhandels. Knokke vulde onderweg fideel al mijn andere aloude verwachtingen in. Alle clichés bevestigd en tegelijk weer doorprikt, as usual. Zo was het en zo zal het altijd zijn. Hoezeer hou ik van de dingen die ik haat en omgekeerd. Maar goed. Ik zag ze weer allemaal terug mijn lieve dode en levende dierbaren uit de binnentuin van mijn hart. Ze waren op de afspraak. Aan het Van Bunenplein en wat verderop achter het kerkje.

Tot ik naar de Corsa terugkeerde, er door jou getrakteerd werd op een parkeerboete van 20 euro. Bij het monteren van de fiets werd ik aangeklampt door een verbouwereerd dametje dat bij het terugfietsen naar haar wagen net hetzelfde overkwam.

‘Wat krijgen we nu? Niemand heeft ons gewaarschuwd dat het niet meer mag? Ik kom hier al jaren en…’

Kijk als het niet mag en er moet betaald worden, dan horen we daar als fietsers wel vooraf correct van op de hoogte gebracht te worden. Maar neen dus. Niks geen bord. Niks geen waarschuwing. Zoiets heet uitlokking. Misleiding. Misbruik van vertrouwen. Ik klaag het hier aan. Die boete ik zal bij deze natuurlijk wel storten. Bezig ze vooral voor een goed doel. Misschien eens de aankoop van BORDEN OM MENSEN TE WAARSCHUWEN dat Knokke geen fietsers moet en er hen bovendien zonder parkeerbiljet een boete wacht.

Jij, Leopold Lippens zal me mijn oprechte band met Knokke hiermee niet afpakken. Dat genoegen ontzeg ik je. Daar zijn mijn dode dierbaren en mijn herinneringen met hen in Knokke mij veel te dierbaar voor, mijn band met Knokke dank zij hen voor eeuwig te sterk. Maar doe me een genoegen: dégage. Verdwijn uit mijn zon aan zee, roi des. Of ik fiets je met je coucougnettes de toverduinen van mijn jeugd in.

BRIEFGEHEIMEN.
Brief aan Graaf Leopold Lippens,
bezitter en verknoeier van Knokke.

OPGEPAST: LEIDINGWATER BESMET.

BACTERIELE BESMETTING

Bericht van TMVW aan de bevolking van Kluisbergen en Ronse

Er werd vandaag door TMVW vastgesteld dat er een bacteriële besmetting is van het drinkwater in de gemeente Kluisbergen en de stad Ronse. De oorzaak van de besmetting is momenteel niet gekend.
Hierdoor kan het leidingwater tijdelijk niet meer gebruikt worden voor menselijke consumptie, noch voor persoonlijke hygiëne.
Dringende aanbevelingen voor de inwoners
Het leidingwater kan niet gebruikt worden:
• om te drinken
• om dranken en eetwaren te bereiden
• om af te wassen, tenzij met de vaatwasmachine waarvan het (hoog)temperatuurprogramma minimaal 60 graden Celsius verzekert
• voor persoonlijke hygiëne (tanden poetsen, douchen, een bad nemen, ...).
Voeding die bereid is na donderdag 18 juli om 20.00 uur wordt bij voorkeur niet meer geconsumeerd.
Het leidingwater kan wel gebruikt worden voor dierlijk gebruik.
Het drinken van besmet water kan aanleiding geven tot een licht verhoogd risico op maag- en darmklachten. Ingeval van klachten kan u uw huisarts of de huisarts van wacht contacteren. Voor eventuele extra informatie kunnen inwoners terecht op de Aquafoon van TMVW op het nummer 078 35 35 88.
Vanaf vandaag 16.00 uur wordt een alternatieve drinkwaterbevoorrading opgestart op volgende locaties:
• TMVW Ronse - Ninovestraat 533A - 9600 Ronse
• Parking Portois - Michel Portoisstraat - 9600 Ronse (binnenrijden via Oude Vesten of Olifantenstraat)
Inwoners kunnen ook verder nieuws volgen op de website van TMVW (www.water-link.be)



Volg het nieuws ook verder op de site van de Stad Ronse (zie link op deze blog).
Facebookvrienden, deel het bericht, gepost via de groep Tuupe Vuir Ronse

16 juli 2013

SPIEGELSCHRIFT

DE KEI VAN DE RONSESE RAAD



Het parcours van Lieven Dhaeze (sinds dit jaar voorzitter van de Ronsese Gemeenteraad) dwingt eenieders respect af in elk geval het mijne.

In 1998 wordt bij hem een teveel aan bloedplaatjes vastgesteld, een aandoening die zich later ontwikkelt tot kwaadaardige aandoening van het beenmerg. In september 2009 breekt voor hem dan een bijzonder zware tijd aan. Vijf weken ziekenhuisopname, chemo, stamcellen van zijn zus. Dit alles gevolgd door de klassieke afstotingsverschijnselen. In maart 2010 een nieuwe ziekenhuisopname, dit keer voor zeven maanden.

Maar met de steun van de dierbaren rondom hem houdt hij vol.
Lieven: ‘Keer op keer spraken ze me moed in. Keer op keer wekten ze de hoop in mij weer op. Het laatste dat sterft is de hoop.’

In mei 2010 vertelt de behandelende arts in UZ Leuven hem dat hij geen uitweg meer ziet. Lieven trekt daarop naar Hamburg. Want daar hebben ze een behandeling die eventueel uitweg kan bieden. Het effect laat zich een half jaar later ook zien.

Lieven: ‘Na maanden tussen leven en dood leerde ik eindelijk opnieuw eten, stappen, leven en genieten van de kleinste dingen.’

Wanneer hij dan gevraagd wordt of hij wil meewerken aan de organisatie van Levensloop in Ronse twijfelt hij niet en wordt hij voorzitter van het Bestuurscomite .

Lieven: ‘Het woord Samen is de kei waarmee de weg naar geluk kan worden geplaveid.’ Samen dus. Of in het Ronsies: Tuupe.



Levensloop mobiliseert Ronse op 10 en 11 mei 2014 in de strijd tegen kanker. De actie (ver)loopt in teamverband als symbool voor de strijd die patiënten dag en nacht leveren. Meer info via Lieven Dhaeze -0479.70.91.68 of Joris Stockman 0476.43.17.14.

't Ees nen interim



Het gaat verbazend snel vooruit voor de nieuwbakken voorzitter van CD&V Ronse Patrice Dutranoit. Door de tijdelijke wissel aan de top van het OCMW na die klacht van de sossen tegen de foute voordrachtakte van de N-VA, is Dutranoit nu – voor even en in afwachting van een nieuwe stoelendans tegen oktober - de nieuwe voorzitter van het OCMW. En tegelijk dus ook schepen van rechtswege. ‘Het heeft wel iets’, post hij op zijn Facebookprofiel. Al is het nen interim.

Het zit er dus aan te komen dat Wim Vandevelde (na zijn vijfde verkenning van de noordelijke ijslanden deze zomer ) in het najaar het begonnen werk voortzet. Vandevelde dankt overigens aan dat verzet van de socialisten een aardige upgrading. Een ongeschreven regel in de politiek wil immers dat mensen die manifest aan de kant worden gecouilloneerd achteraf des te beter scoren bij de kiezer. Ronse heeft er met andere woorden een kandidaat-burgemeester bij. Om van Duponts eigen klein broerke nog te zwijgen.

Opwaaiende zomervlaggen



Van Luc Dupont gesproken (op de foto met de deken vorig weekend op de Iftar-maaltijd). Dank zij die paar bussen met betogende vlaggezwaaiende eendagstoeristen heeft hij deze zomer niet eens een brief naar de premier meer nodig om erop te wijzen dat Ronse de faciliteiten liever kwijt dan rijk is. En als ze dan toch dienen vergrendeld te blijven in de zevende staatshervorming of in de eerste Belgische Confederatie : zwaar prijskaartje maken en doorsturen naar Brussel.

De kinderen van de rekening



Ik zat bij de aanvang van de grote vakantie op een schitterend geslaagd gemeenschapsschoolfeestje. Ik betaalde er graag (bovenop de kleine bijdrage voor de lekkere couscous) 1 euro …om nadien toegelaten te worden tot de schoolse show van mijn kleinzoontje. Moet best kunnen vind ik. De scholen hebben het sowieso al lastig en de show zelf stak knap in elkaar, duidelijk het resultaat van oeverloos geduld en niet-aflatende inzet. De directie liet trouwens weten dat elke euro ten goede zou komen aan materiaal voor de kinderen zelf. Alles wordt woorden duurder dus. Zo ook de buitenschoolse vakantie-opvang. Die rekening van de sossen daarover in uw en mijn bus kan dan best kloppen, er zit een rare kronkel in. Want het kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn dat de mama’s en de papa’s (al dan niet uiteen) hun - laat ons zeggen twee pagadders - ZEVEN weken lang op de speelpleinwerking droppen. Doen ze dan wel, dan maken ze vooral van hun eigen kroost de kinderen van de rekening.



Op 11 juli vertoefde ik even in mijn geboortestad (Gent, ik durf het bekennen). Bij mijn terugkeer vond ik een gele roos in een van de groene buxussen voor de deu, met de groeten van de N-VA. Allicht om me aan te porren om volgend jaar - laat ons zeggen bijvoorbeeld het kapelleke in mijn tuin - te bevlaggen. Dan aan koning Philippe vragen dat hij het kruisken erop komt recht(s)en. Zoals Boudewijn deed, toen hij met kardinaal Suenens in zijn keverke anoniem door Vlaendrenland toerde.



Ik heb die N-VA-roos de avond zelf door geschonken aan een dierbare, van wie ik vermoed dat hij voor de sossen stemt. De patatjes die ik van mijn kameraad Hermes voor de deur vond, heb ik daarentegen gestoofd.

’t Is weer voorbij
die mooie zomer:
zondag komt
de verse vorst.


SPIEGELSCHRIFT.
Blognoten over Ronse.