20 september 2012

TOEVALLIG HEDEN

ONZE NIEUWE IDENTITEIT:
CADEAUBON VOOR LEGE DOOS


Big Brother die niet te traceren is, nergens te lokaliseren valt. Hogere Machten die op deze geglobaliseerde planeet niemand meer ter verantwoording kan roepen. Noch de staat, noch de Europese gemeenschap.

De meest traceerbare kant van die anonieme macht horen we nog eens Vier Seizoenen lang aan de andere kant van onze telefoon, ergens in een callcenter. Wat we ervan horen, tussen Vivaldi door, zijn eindeloze doorschakelingen die ons nooit doorverbinden met de verantwoordelijke figuur. Want die is er niet. Het gesprek wordt wel opgenomen ‘om de kwaliteit van de diensten te verbeteren'.

Maar het centrum van de macht blijkt leeg. De stoel waarop de man met de megabonussen hoort te zitten is verlaten. Het hele systeem blijkt een lege doos. Maximale winst. Met asbest, met rotzooi, met gebakken lucht als het moet. Met windmolens die ons dalende energieprijzen beloven en steeds veranderende fluitspelers onder de lichtjes van de Schelde.

Hele bladzijden zou ik willen aanstrepen bij de – soms taaie want wetenschappelijk onderbouwde maar nooit een minuut saaie - lectuur van ‘Identiteit’ waarin Paul Verhaeghe de ontsporingen van ons op blinde winst belust systeem in alle fundamenten van onze samenleving fileert. Vlijmscherp houdt Verhaeghe ons de compleet gebarsten spiegel van deze tijd voor. Een nepparadijs waarin we ons met zijn allen te pletter (willen) genieten maar waarin niemand – gek genoeg - nog tevreden blijkt.


Wie het allemaal nog niet door heeft, wie als een razende blijft reizen en shoppen en consumeren en vreten, krijgt het morgen bij het ontbijt geserveerd in het schoolrapport van een kind of kleinkind. Gescreend werd het op latere ‘vaardigheden om het helemaal te maken in richtingen die de grootste kans op succes garanderen in een verplaatstbaar anoniem systeem. Normaal zijn is daarbij voor het kind niet langer de norm. Nog minder van tel is zijn eigen aanleg, talent, creativiteit. Of je kind, kleinkind scoort hoog in de voorgekauwde studierichtingen (de andere worden hoe dan ook geruisloos afgebouwd). Of het revolteert, flipt zogezegd en krijgt Rilatine.

Hou je stil
of we geven
je een pil
je eigen
droom
is niet meer
dan een
onaangepaste
gril.

Arcelor Mittal. Dieper dan Daens, maar zonder Daens, zonder Boudewijn de Heilige en baron Stijn Coninx. Post Modern Times zonder Charlie Chaplin.

Een ziek makend systeem waarin de Chelsea-voetballer op het veld niks meer dan een BVBA is, op zoek naar een nog vettere transfer volgend jaar.

Paul Verhaeghe, hoogleraar aan de Universiteit van Gent (volgens ‘de nieuwe normen’ allesbehalve een loser, klinisch psycholoog, psychoanaliticus en - of hij het wil of niet - inmiddels zelf 'Top Tien auteur') beschrijft ons de machteloosheid en de radeloosheid van de maakbare mens in een wereld zonder houvast.

Make it or break it. Falen past niet in het plaatje en wordt geïnterpreteerd als ‘sociale onaangepastheid’. Gecatalogeerd en gedumpt als ‘stoornis’. Survival of the fittest. Only the strong survive. Daar draait het allemaal om, tot in teambuilding van survivalweekends toe.












Big Brother heeft god vervangen, zit overal , observeert ons met bewakingscamera’s, chip in onze gsm, volgt ons op internet en Facebook, bestookt ons via flatscreens met almaar nieuwe hebbedingen die ons zijn efemeer paradijs beloven. Zonder de nieuwste I-phone ben je een loser. En dat ligt alleen aan jou. Had je maar harder je best moeten doen. Herstructureringen, synergieën, afslankingen, afdankingen, herlokaliseringen: allemaal je eigen schuld dikke bult en die van de verzorgingsstaat, het profitariaat, mei '68, de vakbonden, de Andere, de indexkoppeling, het feit dat je kinderen van 10 hier geen 50 uur per week werken willen aan namaakmerken, in donkere ateliers,onderkant Hong Kong.

Hoe grote verhalen van weleer van mythen tot godsdiensten en totalitaire illusies van links en rechts gaandeweg vervangen zijn door de grote leegte van extreme winst, koopwoede en bezit. Het grote verschil tussen dwangmatig genieten en heel gewoon geluk. Wat ons rest, is de illusie van een nieuwe identiteit. Als een cadeaubon. Voor een lege doos.

17 september 2012

TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID

MET RONSE IN HET HART
EN DE REALITEIT VOOR OGEN

TUUPE VUIR RONSE
MET ALLE LIJSTTREKKERS


Zowat een jaar geleden rond deze tijd hebben we met zijn allen samen betoogd voor Ronse. De afgelopen jaren hebben we samen Ronse bezongen op alle plekjes. Met duizenden hebben we onze eigen volksheld Tavi tot burgemeester gebombardeerd.

Na decennia van verstikkende Brusselse bevoogding, nationale voogdij, een halfslachtig versmachtend taalstatuut, denigrerend neerkijken en dédain op Ronse als kreunende draaideur tussen Vlaanderen en Wallonië en het systematisch bashen van Ronse in nationale media vonden we het tijd om de negatieve perceptie een halt toe te roepen en samen als Ronsenaars voor onze geliefde stad te gaan.

‘Tuupe vuir Ronse zu simpoo da’t ees’ was eerst een simpel fraseke van Tavi die na een wreed accident met den teleferiek van Ronse noer Froesen vertrokken was naar het paradijs.

Maar we haalden hem terug. We wilden dat hij deze keer niet alleen al het moois omtrent Ronse bezingen zou, maar ook alle kwalen van deze tijd in deze stad voor ons in kaart brengen zou. Met dat ene doel: Ronse zijn schoonheid en de Ronsenaars hun fierheid terugschenken. Zijn toespraak aan alle Ronsenaars zindert nog na in het hart van elke Ronsenaar die hem toen bezig hoorde.

We dienden een gemeenschappelijk draagvlak te bouwen waarin we ons als Ronsenaars konden vinden overheen de eigen opinies: een gedeelde visie op het Ronse van de toekomst.


Knelpunten zullen er altijd zijn en blijven. Daar is de vrijheid van mening voor. Het heeft geen enkele zin die knelpunten en meningsverschillen te negeren of te ontkennen want ze raken de essentie van de Ronsese identiteit en realiteit. De ligging van Ronse op de grens van twee culturen.


De instroom van nieuwe Ronsenaars voornamelijk uit Brussel en Wallonië. Het samenleven in een nieuwe snel veranderende maatschappij. Opstekende armoede in een gekanteld kwetstbaar welvaartssysteem. De hoge werkloosheid en navenante dalende koopkracht. De lage marktwaarde van het woonbestand. Hoe dat alles aanpakken in Ronse wordt de zaak van de kopstukken die Ronse samen de komende jaren gaan sturen en besturen: vanuit de meerderheid of vanuit een constructieve oppositie.

De afgelopen weken heb ik aan de Ronsese lijsttrekkers gevraagd het ‘Charter voor Ronse’ te onderschrijven. Allen scharen ze zich achter de grote lijnen ervan.


Sommigen doen dat onvoorwaardelijk met een volmondig ja. Nadat ze eerder al in diverse persoonlijke gesprekken te kennen gegeven hadden dat ze de ideeën achter de kreet 'Tuupe Vuir Ronse' helemaal genegen zijn, zelfs grotendeels of voor een stuk integreren in hun eigen kijk op Ronse. Zo voor Rudi Boudringhien van de Liberale Unie en Wouter Stockman van Groen.

















Anderen zoals Gunther Deriemaker van de SP.A en Wim Vandevelde, lijsttrekker van de N-VA en nodigden me vorige week thuis uit voor grondige gesprekken waarin de toekomstige visie op Ronse helemaal werd doorgenomen en doorgevraagd. Waarop beide lijsttrekkers inmiddels ook schriftelijk formeel het Charter hebben onderschreven.

Oppositieleider Erik Tack van Vlaams Belang bezorgde me een correct antwoord waarin hij klaar aangeeft het eens te zijn met de grote lijnen van het Charter maar voorbehoud maakt voor de punten rond immigratie en taalstatuut . Klare en duidelijk taal in een eerlijk antwoord waarvoor ik hem dank. U leest zijn antwoord verderop.

Last but not least bezorgde burgemeester Luc Dupont me afgelopen weekend zijn grondig gemotiveerd en genuanceerd antwoord waarin hij concreet ingaat op het Charter, zijn voorbehoud maakt voor bepaalde onderdelen ervan besluitend met de drie woorden die er in dit Charter tenslotte met of zonder voorbehoud toe doen: Tuupe vuir Ronse. Ook hem dank ik voor dit eerlijk en doordacht antwoord.

ERIK TACK
‘Immigratie uit Brussel en Wallonië verjaagt Ronsenaars’

'In de meeste punten van je charter kan ik me vinden.

Een van de belangrijkste punten, nu maar nog meer naar de toekomst, is niet alleen het huidig welzijn van de Ronsenaars maar evenzeer de toekomstige welvaart die voor dat welzijn bijna noodzakelijk is. Om die welvaart te bekomen (vergeet niet Ronse de armste gemeente van Oost-Vlaanderen) is het naïeve “iedereen hier welkom” niet echt nog ons ding. Immigratie uit Wallonië en uit Brussel draagt niet echt bij tot verbetering van de socio-economische toestand van Ronse en daarmee gepaard gaande dalende scholingsgraad en culturele ontplooiing van onze bevolking. Vele Ronsenaars gaan er jammer genoeg voor op de vlucht'.

‘Correcte naleving taalwetgeving volstaat niet’

'Daarnaast is de enige manier om de faciliteiten hier weg te krijgen zeker niet het correct toepassen van de taalwetten. De Franstalige burgemeesters in de rand hebben hun slag thuis gehaald bij de splitsing van BHV en dat was bepaald niet door de taalwetten na te leven. Door enkel een motie te stemmen in de GR van Ronse zal er niet veel bewegen.

Dus: met de meeste punten akkoord maar toch enkele bedenkingen. Politiek mag vooral niet naief zijn….'

LUC DUPONT
'Geen bestuur heeft ooit zoveel gedaan'

Het overgrote deel van het charter kan ik onderschrijven. Het betreft ook heel algemene zaken, waarmee de meesten het wel zullen eens zijn. Vraag is alleen hoe en op welke manier elke partij denkt die programmapunten concreet te realiseren? Bijvoorbeeld: Veiligheid op straat, klare afspraken met nieuwkomers?

Relance Winkelcentrum : tijd en geld

Bijvoorbeeld ook dringende relance van het winkelcentrum.
Geen enkel bestuur heeft ooit meer gedaan voor het winkelcentrum dan de huidige coalitie: 75 dossiers handelspandenfonds met meer dan 800.000€ uitgekeerde subsidies, subsidie gevelrenovatie (tot nu 20 dossiers), volledige heraanleg en verfraaiing handelscentrum.

Het bestuur heeft de jongste jaren ook een reeks panden in de Wijnstraat aangekocht met de bedoeling grotere oppervlakten te kunnen creëren. De realisatie van die projecten vraagt evenwel tijd en geld. Voor het Belang was elke aankoop te duur. Hoe zien zij dan de relance die ze ongetwijfeld onderschrijven?

(Tussen haakjes, de realisatie van het hotelproject Naessens aan het station zou starten begin oktober).

Renovatie Oude Vrijheid: Dubbelproject

Wat de Vrijheid betreft zijn twee studiebureaus aangesteld, één voor de herinrichting van het openbaar domein (inclusief het aspect mobiliteit), een tweede voor het museaal gedeelte (afstemmen functies De Hoge Mote, Brouwerij De Keyser, Must, St. Hermes, crypte, Oude St. Martinuskerk en toren, beiaardmuseum), om op die manier voor de toerist en de bezoeker een coherent verhaal te kunnen ophangen dat aanspreekt. De eerste resultaten van beide studies mogen worden verwacht in het najaar. Iedereen is ongetwijfeld voor de renovatie en het verkeersluw maken van de vrijheid. Alleen afwachten wat de reactie zal zijn als de mobiliteitsvoorstellen er aan komen…De eensgezindheid zal ongetwijfeld direct een stuk kleiner worden (cfr. destijds herinrichting Grote Markt).

Globaal Fietspadenplan komt er

Wat mobiliteit betreft staan wij 200% achter een globaal fietspadenbeleidsplan. Er zijn dan ook een reeks dossiers lopende. Zijn gefinaliseerd en wachten op uitvoering:

- Fietspaden Broeke, tussen Kruisstraat en Glorieuxlaan (wachten op onteigeningen)
- Fietspaden Veemarkt- Verlorenstraat- Elzelestraat (worden doorgetrokken op model Glorieuxlaan tot kruispunt Olifantstraat)
- Vernieuwing fietspad Viermaartlaan (kant spoorweg-met subsidies provincie)
- Vernieuwing fietspaden Rozenaaksesteenweg.
- Eveneens in uitvoering, vernieuwing fietspaden Ninoofsesteenweg, samen met heraanleg kantstroken.
- Ook binnenkort op het programma: doortrekking fietspad Beekstraat langs Molenbeek tot Savooistraat en verder langs fabriek Meunier tot Populierstraat en zo naar Muziekbos.
- Verder lopen studies (dossiers module13 in samenwerking Vlaams Gewest) rond aanleg fietspaden (volledig gescheiden van rijweg en in dubbele richting) Zandstraat en Ommegangstraat
- Evenals aanleg fietspaden in de Savooistraat (gecombineerde werken met aanleg collector Aquafin).

Geactualiseerd mobiliteitsplan blijft van kracht

Achter het punt herziening verkeersplan in de binnenstad kan ik mij niet scharen. Wat moet er precies worden herzien? Het plan Poté is al jaren geleden geactualiseerd en toen is in de gemeenteraad unaniem het nieuw mobiliteitsplan goedgekeurd (in samenspraak met Vlaams Gewest, de Lijn, enz..)

Wie zich achter een herziening schaart, moet dus preciseren wat er precies moet worden herzien. De realisatie van het mobiliteitsplan is wel voor een deel afhankelijk van de doortrekking van de N60 en later de zuidelijke omleiding. Pas dan kunnen we beginnen met de herinrichting van de invalswegen.

Eerst nieuw zwembad dan atletiekpiste

Een ander punt van betwisting is de aanleg van een atletiekpiste. Niet omdat ik tegen ben, verre van, maar dit is nu geen prioriteit. In het masterplan voor de sportzone is de atletiekpiste voorzien op de plaats waar nu de parking ligt. Deze moet dus eerst worden verplaatst naar het (voormalig voetbal-)terrein tussen Biest en sporthal. Ook die studie is lopend. Solva is daarvoor aangesteld. De realisatie daarvan zal zijn voor 2013.

Nadien is de eerste prioriteit een nieuw zwembad naast het Rosco. Het huidig zwembad is meer dan 40 jaar in gebruik en versleten. Als we niet zonder willen vallen, moet dit gerealiseerd zijn in de volgende legislatuur. Pas nadien is een logische stap de aanleg van de atletiekpiste. Voor het overige helemaal akkoord. Tuupe vuir Ronse.'

Tot zover de toelichting van Luc Dupont.

Politiek is geen naïeve droom maar harde realiteit. Van middelen vooral. Van mogelijkheden. Van kansen . Maar tussen droom en werkelijkheid liggen wetten en praktische bezwaren. Met onze droom in het hart en de Ronsese realiteit voor ogen willen we tuupe onze verwachtingen omtrent het Ronse van morgen dag na dag waar maken. Met vallen en opstaan. Dat is de teneur en de betekenis van dit Charter. De invulling ervan, de manier waarop, het vinden van een meerderheid errond is het werk van de nieuwe Ronsese gemeenteraad die de Ronsenaar vanuit zijn eigen kijk op Ronse via de kandidaten van zijn eigen keuze op 14 oktober kiest. Elk zijn ding, elk zijn keuze. Ik twijfel er niet aan dat alle kandidaten het beste voor hebben met Ronse. Ik wens hen hier bij deze individueel en zonder onderscheid al het succes dat ze beogen.

TUUPE VUIR RONSE.