EGOSTRIP (72)

Montaigne: ‘Ik verkies het leven zelf boven filosofie. Een waar genoegen, zelfs onvolmaakt zoals zich dat doorgaans aanmeldt, is me immers meer waard dan Het Ideale Geluk. Dat is slechts een mythe, of een leugen. Laten we ermee ophouden te dromen van geluk. Het leven is beweging: onvoorspelbaar, onvolkomen. Ik leef ernaar, hou ervan.’

Veeleer dan de eindbestemming, is geluk de weg ernaar. Een hobbelige, lastige kronkelweg. Geluk is geen rust. Geluk is slagen na een inspanning, of de mislukking die we te boven komen.

Volgens de stoïcijnen valt er geen geluk te rapen zonder moed. Nog minder is er geluk zonder genot, zegt Epicurus. Er is geen geluk zonder liefde, vindt Socrates. Voor Aristoteles is geluk liefhebben en liefhebben is zich verheugen. Ook voor Spinoza ligt pure levensvreugde in de liefde. Voor Freud is wie niet kan liefhebben al helemaal een ziek mens. Geluk ligt noch in het hebben, noch in het zijn. Geluk ligt in actie, genieten, liefde.

‘La plus belle histoire du bonheur’. André Comt-Sponville. Jean Delumeau & Arlette Farge. Editions du Seuil.

10.000 LEZERS & 20.000 CLICKS: BEDANKT !!!

UIK ZIEN GEDAACHT MOER TUUPE VUIR ROONSE!

DANK ZIJ JULLIE MASSALE RESPONS:

EEN WEBSTEK VAN EN VOOR ALLE RONSENAARS

Massaal lezen en herlezen (‘refreshen’, ‘reloaden’) jullie nu al met 10.000 deze blog. Dagelijks, op de meest onverwachte momenten en plekken, word ik erop aangesproken, krijg ik aanmoedigingen, verrassende tips, nuttige informatie. Het ziet er naar uit dat het diepe Ronse deze blog tot de zijne maakt, bij zijn favorieten mikt, koestert.

Opmerkelijk : zo te zien aan de leescijfersrapporten wordt deze blog gelezen (door Ronsenaars, mag ik aannemen) in de Verenigde Staten, Japan, Portugal, Zweden, Italië; Turkije, Israël, Estland, Duitsland, Frankrijk enz.

Sommigen schrijven me er persoonlijk over aan. Een mail uit Hong Kong met leuke commentaar over een bijdrage van ‘De Nieuwe Ronsenaar’: het blijft een rare ervaring die er maar op wijst hoe ver de tijd van ‘De Ronsenaar’ (met abonnementen tot in Quevaucamps!) nu achter ons ligt.

Maar de 20.000 hits van die 10.000 lezers komen natuurlijk in hoofdzaak van Ronsenaars in en om Ronse zelf. In minder dan vijf maanden is deze blog, meer bepaald ‘De Nieuwe Ronsenaar’ op zijn minst uitgegroeid tot een opiniërende factor in het Ronsese landschap.
Al die lezers bijeen: mooi. Maar om wat te doen? Dit.

EGOSTRIP

In Egostrip maak ik sprongetjes door tijd en ruimte en grasduin ik door wat ik hoor, zie, lees, wat me bezighoudt. Egostrip is een verlengstuk op één van mijn vermaledijde alter ego’s in de printpers. Egostrip is vooral een eigenzinnig dagboek. Kan uw gezondheid schaden en uw avondrust verstoren.

DE SCHRIJFHEREN

Mijn nieuwste roman ‘De Schrijfheren’ is mijn tiende boek dat ik via deze auteursblog voor het eerst publiceer en aflever in schijfjes. Voor wie een aflevering miste, geen erg. Eens ik deze roman volledig op het net heb gedropt, zal hij ook in zijn geheel (als pdf voor de kenners) in deze blog te lezen zijn. Net zoals dat nu al het geval is voor ‘De Gok van Hermes’.

‘De Schrijfheren’ is een duik achter de schermen van dertig jaar journalistiek in de printpers. Ik blijf dus voortaan 'virtueel' voortschrijven. Ook al is mijn geschrijf te min voor de brulboeien van de perceptie. Ik schrijf nu rechtstreeks voor jullie : zonder tussenpersonen noch pottenkijkers. De statusmandarijntjes van de literatureluur die denken dat de nulmeridiaan door hun bilspleet loopt, kunnen mijn pen niet breken. Nooit. Never. Niemals. Jamais. U bent - meer dan ooit in mijn schrijvend bestaan - massaal op het rendez-vous. Ik dank jullie allen voor de warme aanmoedigingen.

DE NIEUWE RONSENAAR

‘De Nieuwe Ronsenaar’ startte ik op nadat een politicus met groeipijnen me wou muilkorven in de printpers. Ik dank aan die man vandaag 20.000 hits van 10.000 lezers. Misschien bezorg ik hem een doos Hermes-pralines of is dat erover? Goed, dan eet ik ze zelf op.

Ik denk namelijk niet dat mijn auteursblogje zonder De Nieuwe Ronsenaar ooit dergelijke leescijfers had gehaald. Bovendien zie ik aan de lezerspieken wat de Ronsenaars vooral massaal beroert: het opstappen van Joost bij Het Vlaams Belang, het gekibbel bij de liberalen, de breuk tussen NVA en CD&V, de tribulaties rond de gokchinees, de overname van AW… Het levert clickdagen op tot 350 hits. Maar geen illusies: na oktober keert de schrijfrust weder op deze blog. En aan mijn voordeur.

Anders dan hier gesuggereerd werd in commentaren van al dan niet anonieme lezers (ik zou betaald worden door het Centrum voor Racismebestrijding) heb ik noch broodheren, noch opdrachtgevers.

Ik ben evenmin medewerker van Blokwatch. Zij nemen sporadisch teksten van deze blog over (onbezoldigd, ga weer niet denken) en ik heb daar geen probleem mee. Zelf wil ik hier ook wel eens ruimte maken voor een uitstekende politieke analyse over Ronse van Blokwatcher Ronny Boonen. Uitwisseling van nuttige informatie is het, meer is het niet.

UIK ZIEN GEDAACHT

Jullie lezers zijn en blijven dus mijn uitgevers, mijn raad van bestuur, mijn enige opdrachtgevers. Ieder van jullie heeft recht op een mening en jullie meningen lopen – gelukkig - zeer uiteen.

Jullie commentaren leren me dat elke opinie, voor zover ze de medemens niet persoonlijk beledigt of uitsluit, dient gehoord en gerespecteerd te worden.

De man die de faciliteiten als troef ziet en de vrouw die ze als de kwaal van Ronse beschouwt, hebben allebei recht op hun benadering van dezelfde wet. De Vlaams Belanger die in de eerste plaats een veiliger Ronse wil, is evengoed een stadsgenoot met recht op een mening als de beleidsman die het liefst alle Ronsenaars geschaard ziet achter een uitgebalanceerd toekomstplan voor Ronse.

Om dit alles, bij die tienduizendste lezer, bij die twintigduizendste click vooral géén zelfgenoegzame triomf. De hemel beware me. Niets is verworven, nooit. Wel een diepe dank om jullie massale belangstelling en fideliteit.

En als afsluiter deze nieuwe doorstart. Samen met jullie allen, kritische lezers van De Nieuwe Ronsenaar, ga ik met deze uitgefijnde vuistregel op naar de Ronsese Renaixance:

‘Uik zien gedaacht, moer: tuupe vuir Roonse.’

Meer dan ooit zal deze blog dus de webstek zijn van en voor alle Ronsenaars die houden van deze stad zoals er geen ander is.

DE NIEUWE RONSENAAR (76)

STEFAAN LEYN (NVA) OF :

DE TRIOMF VAN DE GEWONE JONGEN

CD&V RONSE BLUNDERT FLAGRANT MET UITSLUITING EX-BLOKKER

‘Eens besmet, altijd besmet?’

De breuk tussen CD&V en NVA rond de kandidatuur van gewezen Blokker en huidig kansarmoede-werker Stefaan Leyn toont vooral hoe Tuupe vuir Ronse in de genadeloze beslotenheid van de Ronsese particratie neerkomt op : Tuupe vuir oes.
Het is maar zeer de vraag of de CD&V er zo goed aan doet de polarisatie aan te zwengelen en zich op haar beurt te begeven op het duistere pad van de uitsluiting van enkelingen.

Stefaan Leyn is een veertiger, afkomstig uit Limburg. Hij heeft daar een - op zijn zachtst uitgedrukt - zeer moeilijke kansloze jeugd achter de rug. Welzijnswerkers van het eerste uur zoals Karel Staes in Antwerpen (broer van de meer bekende Paul Staes) zullen je vertellen hoe lastig het is om als kansarme de spiraal van armoede te doorbreken. Vaak duurt dat generaties.

Middenin de groene heuvels…

In dergelijke contekst ligt het bijna voor de hand dat iemand als Stefaan Leyn, die door de omstandigheden van het harde bestaan zijn geluk in Ronse is komen zoeken, hier terecht komt bij de dertien percent kansarmen van Ronse. In een wereld die veraf ligt van het genieten middenin het groen. In Ronse schijnt de zon iets harder op de groene heuvels met uitkijk op de verdoken diepten van het dal.

Teruggeplaatst in de tijd is de stap voor deze overtuigde Vlaams-Nationalist zonder echt andere alternatieven (er is dan nog geen sprake van het NVA ) naar het Vlaams Blok helaas maar al te klein. Voeg daarbij de sirenenzang van een lokale wonderdokter die dan zijn ware bedoelingen (een voor Ronse tot dusver totaal betekenisloos miljoenenmandaat in Brussel) nog niet zo duidelijk heeft geëtaleerd als nu het geval is. En eer je het weet sta je als (vermeende) onmondige sukkelaar met de Blokbokshandschoenen om op de lijst.

Het is niet alleen de lotsbestemming van zovelen die de opgeklopte stoere protestlijst inmiddels alweer verlaten hebben, tot en met schipper naast God Joost Hysselinckx. Het is bovendien ook de ontgoochelende ervaring van zovele Vlaams-Nationalisten die lijdzaam moeten toezien hoe hun oprecht Vlaams-Nationale ideaal eens te meer verkwanseld wordt voor de vetpotten van de Brusselse macht en hoe dat ideaal voor de schone schijn en bij gebrek aan beter in handen wordt gegeven van een paradevoorzitter die meer in het buitenland resideert dan in Ronse en liever pronkt als bestuurslid van AA Gent, veeleer dan KSK Ronse hier alvast de Vlaamse eigenheid te geven die ze is kwijtgeraakt.

De mens als zelfproject

Al snel kon Stefaan Leyn zich totaal niet meer vinden in de opgeklopte haatcampagne die elke Ronsenaar er systematisch ingelepeld krijgt tot en met de poging van omkoping van kiezers met veelzeggende gadgets die het onveiligheidsgevoel moeten opkoteren (bestel nu gratis je raam-en deuralarm!).

Stefaan Leyn vond onderdak bij de Nieuwe Vlaamse Alliantie. Hij werd er opgevangen door mensen met een hart en idealen die vinden dat eenieder in het leven recht heeft op een herkansing. Hij werd er aangemoedigd om te gaan studeren en greep zijn kans. In die mate zelfs dat hij door de Provincie beloond werd met een prijs. Maar zijn mooiste prijs is dat Stefaan erin slaagde om in zijn eentje de neerwaartse spiraal van de kansarmoede voor zichzelf te doorbreken en voor de medemens te bestrijden.

Het al te doorzichtige, goedkope en extremistische Blok-Belang-haatdiscours met de toverwoorden veiligheid, zerotolerantie, blauw op straat, criminaliteit, drugs, jeugdgevangenissen, migranten heeft hij allang afgezworen voor zover hij die aspecten als Vlaams-Nationalist dan ooit al onderschreef.

Als eerste afgestudeerde van negentien ervaringsdeskundigen geeft Stefaan Leyn nu zelf opleiding, is actief bij De Vrolijke Kring en lid van de ouderraad van het dagcentrum Tobias. Onlangs was hij aan de slag als kansarmoedewerker in Portugal (tja, de wereld is klein à bon entendeur!) en hij kijkt nu al uit naar een nieuwe opdracht in de Kaap Verdische Eilanden.

Gods werken van barmhartigheid

Het is ronduit jammer dat de CD&V om zogenaamd principiële redenen (die van uitsluiting of die van broederlijkheid? ) zo’n jongen weert van haar lijst. Uitgerekend mensen afstoten die van de kale reis van het racisme en extremisme terugkeren: dit is niét de weg naar de Renaixance, tuupe vuir Roonse.

We schreven het hier eerder al: ook de duizenden kiezers van Het Vlaams Belang zijn Ronsenaars. We zullen, zoals de duizenden die deze blog regelmatig lezen al weten, het extreme discours van de man die zij ter goeder trouw geloven steeds hard blijven bestrijden. Met open vizier. Omdat we ervan overtuigd zijn dat extreme polarisatie en uitsluiting Ronse geen stap verder helpt, integendeel. Maar het ware wel onverstandig en unfair om daarom elke Ronsese Belanger of gewezen Belanger te gaan stigmatiseren als een baarlijke duivel.

Ronsenaars die (wat ons betreft: helaas) voor het Belang stemmen, geloven ongetwijfeld oprecht dat hét probleem van Ronse in hoofdzaak ligt in die veiligheid die het Belang nu opsmijt als prioritair thema. Dergelijke overtuiging is hun goed democratisch recht. Het gevoel van onveiligheid bestaat, geen Ronsenaar die daar aan twijfelt. Wij geloven echter dat de Renaixance veeleer te zoeken is in een veelomvattender goed uitgebalanceerd Strategisch Plan rond wonen, werken en genieten. Wat natuurlijk evenzeer een veilige situatie veronderstelt.
Een plan van en voor alle Ronsenaars zonder onderscheid van taal, huidskleur, overtuiging.

‘Eens besmet, altijd besmet’?

Het uitsluiten van welke mens dan ook is bij ons weten altijd fout. Wat moeten we ons voorstellen wanneer over Stefaan Leyn vanuit de CD&V-top gesproken wordt in termen van: ‘Eens besmet, altijd besmet.’ Pater Damiaan zag dat wel even anders. Praat je in die termen als CD&V’er over de medemens? De christelijke inspiratie, de vergiffenis, die zo gul gebruikte werken van barmhartigheid, die acht zaligheden lijken hier wel ver zoek.

Dat een man als Stefaan Leyn onaanvaardbaar zou zijn voor de christelijke arbeidersbeweging is behalve een lachertje ook weer zo’n dooddoender.
Wat is er voor die arbeidersbeweging immers mooier dan een jongen van de straat die zijn eigen lot in handen neemt en boven zichzelf groeit? Is dat niet Cardijn in de praktijk?

Dat de NVA Ronse niet geplooid is voor het dictaat van de CD&V is een overwinning van de gewone jongen op zijn lot. Het is ook de triomf van de kleine man tegenover de pletwals der machtige particraten die de enkeling fnuiken omwille van hun opportunistisch kiezersgewin en hun Vlaams Belang-fobie. Angst is inderdaad een slechte raadgever.

De Nieuwe Ronsenaar gunt deze Stefaan Leyn alvast van harte zijn zitje in de Ronsese raad: namens alle kansarmen.

DE NIEUWE RONSENAAR (75)

HEET VAN DE NAALD!

NIEUWE POLITIEKE BREUK IN RONSE:

ALLIANTIE CD&V–NVA TERUG NAAR AF

CD&V WIL GEEN EX-BLOKKER OP LIJST

Het is tot een breuk gekomen tussen CD&V en NVA.
De CD&V weigert de ex-Vlaams Blokker Stefaan Leyn op haar lijst op te nemen.
‘We moeten géén ex-Blokkers die via een NVA-ommetje op onze lijst komen staan’, aldus CD&V-voorzitter Jan Foulon in een reactie namens zijn partij.
‘De emotie haalde het van de rede’, zegt NVA-voorzitter Paul Carteus. Deze laatste had begrip voor het CD&V-standpunt. Hij haalde het hiermee echter niet in zijn eigen partij, geeft daarom zijn ontslag en verlaat de politiek.
Na de scheuring binnen de VLD en het opstappen van Joost Hysselinckx bij het Vlaams Belang is dit de derde coup de théâtre naar de verkiezingen van oktober.

‘We laten onze lijst niet bezigen door Vlaams Belang’

Voorzitter Jan Foulon: ‘We hadden een akkoord omtrent de plaatsen en het programma. NVA zou de vier laatste plaatsen bezetten. We kunnen ons echter niet vinden in het voorstel van de NVA om Stefaan Leyn, die bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen nog op de lijst van het Vlaams Blok stond, op de CD&V -NVA lijst te zetten. We zijn hierin pincipieel. Onze lijst dient niét om mensen met bewezen Vlaams Belang-ideeën via een ommetje bij de NVA op onze lijst te accepteren en zo toegang te verlenen tot het beleid van Ronse. Ons standpunt is hierin duidelijk. Er zijn in Ronse zoveel mensen met een constructieve ingesteldheid en positieve ideeën die zich al jarenlang voor onze stad inzetten. Met die mensen willen we elke stek op de lijst invullen.’

Constructief werken aan Strategisch Plan

Het njet van de CD&V zorgde aan de overzijde van de gesprekstafel alvast voor het vertrek van NVA-voorzitter Paul Carteus. Die kon zich wel vinden in het standpunt de CD&V omtrent het verzet tegen de kandidatuur van gewezen Bolkker Stefaan Leyn. Carteus stuitte daarbij echter zelf op verzet van het NVA-bestuur en nam inmiddels ontslag.

Jan Foulon: ‘Voorzitter Paul Carteus van de NVA, kan zich inderdaad vinden in ons standpunt, geeft daarom zijn ontslag als voorzitter en verlaat de politiek. We gaan dus op 8 oktober niét in kartel naar de verkiezingen Wij betreuren het dat het NVA-bestuur eenzijdig de onderhandelingen stopzet. We willen op eigen kracht, met een open geest en constructief dynamisme en enthousiasme naar de kiezer trekken om zo het strategisch plan voor Ronse uit te voeren.’

‘Emotie haalde het van de rede’.

Ontslagnemend NVA-voorzitter Paul Carteus: ‘Ik heb gepoogd om pragmatisch maar eervol mijn verantwoordelijkheid als N-VA-er op te nemen en mee te werken aan het beleid van onze stad. De gemeenteraadsverkiezingen en het kartel met CD&V boden daartoe de ultieme kansen. Helaas, de emotie haalde het van de rede. Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat ik niet langer het vertrouwen van de bestuursploeg kon genieten. Om de goede werking niet in de weg te staan heb ik mijn ontslag als voorzitter en als bestuurslid ingediend. Ik velaat de politiek.’

EGOSTRIP (72)

Jan Leenknegt moet uitkijken of hij eindigt nog als baron zoals Eddy Merckx. Niet dat ik het de begenadigde glaskunstenaar uit de Ronsese Savooie niet zou gunnen. Toen Prins Filip vorig jaar Louise-Marie bezocht vanwege honderdvijftig jaar doorluchtig gehucht, deed Filip samen met zijn vleugeladjudant een ommetje naar het atelier van Jan en koos hij er een werk uit voor zijn Matilleken.

Een beetje kunstenaar die zichzelf respecteert hoort daar niet mee uit te pakken en Jan al zeker niet. Maar hij en ik zijn nu eenmaal bevriende klasgenoten vanaf het eerste studiejaar en via via verneem je dan achteraf zo’n eer.

Vleugeladjudant vind ik een mooi woord. Ik dacht er aan toen Filip vorige week met zijn familie op private audiëntie bij Bendedictus XVI werd ontvangen. Zou zijn gevleugelde engelbewaarder daar iets uit de Sixtijnse kapel hebben weten mee te graaien, bij wijze van presentje voor Mathilleken? Staatsgeheim.

Jan moet toch wel uitkijken Naar mijn goesting vertoeft hij tegenwoordig iets te vaak in koninklijke kringen. Nu gaat hij ook al rondhangen in de villa’s van de koning van Marokko in Casablanca en Rabat. Eer hij het weet, eindigt hij als sjeik in de hangende palmwuivende tuinen van Marrakesh.

Ik zie Jan baron Leenknegt daar al zitten later, in de Savooie voor één van zijn meesterlijke creaties. Hij en ik drinken dan een jat Nescafé terwijl Jan mij zijn schetsen toont voor een nieuwe roos in de kathedraal van pakweg Chartres. Ik zeg dan, met de rechterpink richting hemel, Jan baron mag ik mij nog een Rafaelooke permitteren? Ik ben zot op de cocosnootjes erin.

Jan baron Leenknegt zit daar dan in zijn versleten kiel vol koninklijke decoraties. Mij voor de honderdste keer (ik onthou dan niks meer) uitleggend waarom Duits en Frans glas beter blinkt dan pakweg glas van Boussu. Jan baron schenkt ons nog een glaasje Grappa in van Siena waar hij jaarlijks zijn magische kleuren gaat kapen. Filip, dan allang Chef Protocol van België, valt daarop binnen met zijn vleugeladjudant en vraagt: mag ik ook een glas? Waarop Jan baron Leenknegt hem de roos van Chartres schenkt en om die gulle daad door Benedictus XVI santo subito heilig wordt verklaard.

Het zal allemaal nooit gebeuren. Ik ken Jan te goed. Tegen die tijd heeft hij me al lang ter hulp geroepen, schreeuwende: ‘J’aurais voulu n’être qu'un artiste! Pour pouvoir faire mes beaux vitraux!’

Jan Leenknegt exposeert van 20 april tot 20 mei in Villa des Arts, Casablanca en van 25 mei tot 25 juni in Villa des Arts, Rabat. De tentoonstelling in Casablanca wordt geopend door Jean-Pierre Van Der Meiren, gedeputeerde van Cultuur. Op 25 mei volgt de opening in de Villa des Arts te Rabat door de ambassadeur van België in Marokko.

DE NIEUWE RONSENAAR (74)

DE WORDING VAN KSK RONSE VLAAMSE ARDENNEN

PLEIDOOI VOOR EEN ZUID-OOST-VLAAMSE TOPPLOEG

Met de overname van Associated Weavers door Beaulieu en een stilaan wurgend geldtekort is het bij KSK Ronse vijf voor twaalf. Hierna een pleidooi voor een nieuwe toekomst.

Met exact tien punten voorsprong op hekkensluiter Deinze en een twaalftal punten achterstand op leider Bergen nestelt KSK Ronse zich vandaag als stevige meespeler in tweede klasse op een vrij behoorlijke elfde plaats. Ronse laat hiermee ploegen als KV Mechelen achter zich, wat Mark Uytterhoeven er ook van vinde.
Maar wat kopen we ermee voor de toekomst? Een stand van zaken en een blik op de toekomst. Of hoe KSK zich kan inschrijven in het elan naar de Renaixance.

Nadat onlangs is bekend geworden dat Beaulieu voortaan de plak zwaait over hoofdsponsor Associated Weavers, deed de KSK-Ronse voorzitter een dringende oproep naar het stadsbestuur om snel met meer substantiële steun over de brug te komen voor de club. Bezorgd wordt afgewacht hoe de nieuwe broodheren van AW tegen het levensnoodzakelijk sponsorship gaan aankijken. Wordt het minder, wordt het meer?

Wil KSK meespringen op de kar van het ovenverse toekomstplan voor Ronse, dan is de club op zijn beurt toe aan een gedurfd voluntaristisch ambitieus draaiboek. Geld vragen zonder plan is niet meer genoeg. De tijd dringt. Tekenende details en ernstige aanwijzingen wijzen erop dat de club in de alarmzone vertoeft naar af.

Club in gevaar

Tekenende details. Na de match tegen Antwerp maakte de trainer van die bezoekende ploeg in Het Volk zijn beklag over…het gebrek aan warm water voor zijn spelers, verstopte toiletten. Kortom: over de toestand van de infrastructuur bij KSK Ronse, ‘een tweede klasser onwaardig’.

Ernstige aanwijzing. De gokchinees Ye liep hier vorig jaar één maand rond met een valies vol geld. Met misdaadgeld probeerde hij noch min noch meer de club over te nemen om hem te manipuleren en te corrumperen. Hij beloofde aan wie hem geloven wou één miljoen euro voor de club. In ruil daarvoor wou hij de controle over de sportieve leiding van KSK voor zijn dirty business.

Het bestuur reageerde hierop passend en bedankte voor de oneer. Vooralsnog is het niet duidelijk welke schade aan de club via de benadering van een paar (sindsdien alweer verdwenen) spelers door Ye in die periode is verricht. Volgens een gokexpert hoort KSK Ronse alvast bij de vijf verdachte clubs waarop vorig seizoen in matches ongewoon hoge gokbedragen werden ingezet. Vooral de terugmatches tegen Waasland, Virton en Aalst zijn zowel trainer Laverge (die toen gedegouteerd ontslag nam) als de trouwe KSK-supporters vanwege de al te opmerkelijke forfaitcijfers of wonderbaarlijke wendingen in de strot blijven steken.

Gezonde sportieve ambitie

Hebben het bestuur en het sportief management toen vrij alert (zij het toch iets trager dan had gekund) gereageerd en de Chinees met zijn gokmiljoenen wandelen gestuurd, dan toont deze affaire vooral hoe kwetsbaar Ronse blijft in hogere afdeling met een budget van ocharme om en bij de 500.000 euro.

Het gemopper over het manke infrastructurele onderhoud, de poging tot omkoping van de hele cub en de hulpkreet van de voorzitter naar het stadsbestuur toe bevestigen drie keer dezelfde malaise: KSK Ronse is een bedreigde club.

Hier echter alleen maar schrijven dat het niet goed gaat, aantonen waarom, de symptomen van de kwaal zien, dat ware al te gemakkelijk. Waar het ook voor de straks 10.000 fidele lezers van De Nieuwe Ronsenaar (meer daarover weldra) op aankomt, is dat KSK Ronse zich op korte termijn kan handhaven en tegelijk de middelen verwerft om zijn sportieve ambities op lange termijn waar te maken.

Elke voorzitter heeft de plicht om steeds meer en beter te willen voor zijn club. Elke supporter heeft het recht hogerop te willen. Elke speler heeft de sportieve plicht om zijn ploeg fair naar de hoogste triomfen te knallen. Een club zonder sportieve dromen is een dode club. Een club zonder degelijk jongerenbeleid heeft geen toekomst.


Een unieke grensoverschrijdende club

Maar hoe dit alles bereiken? Door van KSK de topploeg te maken van de hele regio Zuid-Oost-Vlaanderen met als achterban niet alleen Ronse, maar ook Kluisbergen, Maarkedal en jawel Oudenaarde. Een stevige regionale support voor grote en ernstige investeerders. Wat Zulte-Waregem lukt in eerste klasse (met ex-KSK trainer Franky Dury) voor de regio Zuid-West-Vlaanderen, kan Ronse voor Zuid-Oost-Vlaanderen.

Bovendien kan zo’n ploeg die – dank zij het succesvolle sportieve management van Yves Van Coppenolle - nu al stevig ingebed zit in het Waalse en Noord-Franse spelersreservoir voluit zijn brugfunctie spelen tussen het nijvere Zuid-Oost-Vlaanderen, industriële trekpleister Henegouwen en groeipool Noord-Frankrijk.

Bedrijven met nationale allure en armslag als Eldi hebben banden met zowel Kluisbergen als Leuze. Behalve AW in Ronse en Beaulieu in Kruishoutem liggen er in de industriezones van Ronse en Oudenaarde extra-sportieve kansen.

Bedrijven als Samsonite, Willy Naessens, Delmulle, Alsico, Veranda Willems om er een paar te noemen, kunnen met zo’n regionale topploeg vanuit de Vlaamse Ardennen een gebied aanboren dat begint van onder de Gentse rand en reikt tot ver voorbij de Tournaisis. Met aldaar trouwens ook nogal wat Ronsese investeerders: Eddy Devos Constructions, Jacques Crucke, Holvoet-Chemie... Van Willequet Potatoes in Nazareth (met roots in Kluisbergen en Ronse) tot Lutosa in Leuze van de familie Vandenbroucke.

Met stip op de sportieve landkaart


Ongetwijfeld is dit alles makkelijker op het net gedropt (bijna schreef ik op papier gezet) dan concreet uitgewerkt. Het voorgaande wil enkel illustreren wat de potentiële industriële draagkracht zou kunnen zijn van zo’n club.

Uit het strategisch plan van de stad Ronse blijkt dat er in het Provinciaal Ruimtelijk Structuurplan tussen de 45 en 60 hectaren gereserveerd is voor een nieuw bedrijventerrein dat aansluit bij de bestaande ambachtelijke zone: op een voetbalshot van het Orphale Cruckestadion. Businessclub en Vip-arrangementen kunnen er alleen maar wel bij varen.

Ronse opent bovendien naast dat stadion op 1 september ook de nieuwe sporthal. ‘Vanaf het najaar 2006 wordt de sport-en recreatiezone langs de Leuzesteenweg hét sportieve Mekka van Ronse en omgeving’, schrijft het bestuur daarover in de brochure van het Toekomstplan Ronse die elke Ronsenaar dra in de bus krijgt.

Zaalvoetbal, volleybal, basketbal, handbal, tennis, badmington, hockey, klimmen, judo en yoga het zal er allemaal kunnen. ‘Een nieuw sportbeleidsplan zal investeren in mensen, clubs en sportactiviteiten. Dit unieke project zal Ronse met stip op de sportieve landkaart zetten’, aldus nog het Strategisch Plan voor Ronse.

De faciliteiten als troef

Want of men dat nu wil of niet, voetbal blijft dé grote publiekssport. Voetbal is een spel dat mensen van alle rangen en rassen rond de bal bijeenbrengt. In die zin is dat ‘Mekka van Ronse en omgeving’ niet eens zo’n slechte woordkeuze. Is er een mooier antwoord op het helaas ook in Ronse voortwoekerend racisme en sluimerend separatisme dan een sportieve multiculturele en grenzenoverschrijdende club die jonge spelers bijeenbrengt van Zuid-Oost-Vlaanderen alover Henegouwen tot Noord-Frankrijk?

Ronse kan met zo’n club eindelijk van die faciliteiten maken wat ze altijd al hadden moeten zijn: een unieke troef. Het veronderstelt dan wel een hoop brainstorming en planning van voorzitter en bestuur rond de nieuwe structuur, werking en marketing van zo’n ploeg.

De drempel voor inschrijvingsgelden ligt bijvoorbeeld vaak onbereikbaar hoog voor aankomend lokaal voetbaltalent. Zeker voor tal van straatvoetballertjes die dromen van een degelijke omkadering. Die omkadering kan in een regioclub opgetild worden op Heizeldiploma-niveau.

Een hier vaak gehoorde kritiek op KSK is dat de eigen Ronsese jeugd geen kansen krijgt en al te vaak is moeten wijken voor dure huurlingen die direct resultaat moeten geven in de eerste ploeg. Het heeft veel jongeren weggejaagd naar de rand. Die jongeren terughalen in één grote organisatie waarin de besten dan echte kansen krijgen. Jonge mensen, zoals Animo Ronse het terecht voorstelt in het Lap-plan (zie eerder) nu en dan 's naar de tribunes halen met tegemoetkomingen, kaderend in het beleid van de stad. Jeugd van Ronse en omgeving bijeen brengen op KSK. Is er wat mooier?

Voetballen middenin het groen

Dat profs of semi-profspelers worden aangetrokken is begrijpelijk en verklaarbaar. De supporter wil zijn ploeg vooral wil zien winnen. Als het moet, desnoods met een ster uit Ivoorkust. Maar op lange termijn vervreemdt het een club wel van zijn stad en streek. Ronse kan daarom gaandeweg een regionale topploeg worden met steeds meer input van jongeren uit de hele omgeving en met de nodige versterking van buitenaf.

Er kunnen initiatieven worden bedacht in samenwerking met de stad om het ticketbeleid te integreren in het snel opstekend bed-and-breakfast wandel-en fietstoerisme. Genieten middenin de groene heuvels…van ondermeer een mooie match.

En wie weet, op een dag: Zulte-Waregem achterna in eerste. Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre. Een staten-generaal van SK met de burgemeesters van Ronse, Oudenaarde, Kluisbergen en Maarkedal, met regionale industriekapiteins, met jeugdwerkers en sportbeleidsmensen dringt zich op. Zeker wanneer SK zich wil inschrijven in de Renaixance van Ronse.

Utopie dit alles? You may say I’m a dreamer. But I’m not the only one. May be some day you’ll join us. And Ronse will be as one.

* Met dank aan de jonge Ronsenaars, de trouwe KSK-supporters, de zaakvoerders en bronnen uit het KSK-bestuur die me voor dit pleidooi inspireerden met hun ideeën en creatieve gedachten. Tuupe vuir Roonse.