DE BENIEUWDE RONSENAAR (16)

DE

ONVERBIDDELIJKE

OPGANG

VAN

JAN FOULON







DE KRACHT VAN PASSIONELE AMBITIE

DE MAN DIE DE RONSESE VERKIEZINGEN WON

Het is altijd goed om te kijken welke politicus er, een paar weken nà de verkiezingen ook nog komt opdagen voor zo’n banale volkse gebeurtenis als de lancering van de winterkermis.

Burgemeester Luc Dupont, of course. Klaar voor six more years. En zijn challenger Gunther Deriemaker, natuurlijk. Ware het als schepen van kermissen alleen al. Maar verder? Wie tekent er achter de fanfare van de pompiers dan nog altijd present, als net afgewezen of nieuwverkozen raadslid?

De onverslijtbaar enthousiaste Lesly Van Wijnen (die zich door de machthebbers van zijn partij vooral niet te snel moet laten versassen naar het OCMW, het stadhuis telt zo al te weinig echte volkse vertegenwoordigers van zijn eerste klasse) en… last but not least: Jan Foulon.

Successtory

Voor wie het nog niet was opgevallen: Jan Foulon zit nu in de positie van eigenlijke winnaar van de Ronsese verkiezingen.
Als voorzitter van de CD&V slaagde hij er in zijn partij - met welgeteld twee stemmen!- aan het roer te houden. Bovendien hielp hij Luc Dupont aan de moeilijkste maar ongetwijfeld mooiste verkiezingsoverwinning uit diens politieke carrière.
Plus een comfortabele meerderheid met maar één zelfgekozen geprivilegieerde meerderheidspartner: verre van de liberale complicaties.
Plus voor Luc Dupont een onbetwistbare voorkeurstemmen-voorsprong op challenger Gunther Deriemaker.
Plus een overwinning zonder kartel met de Nieuwe Vlaamse Alliantie.
Plus een verkiezingsprogramma dat aansloeg mèt visie op Ronse. Een plan dat het verschil maakte met het nihilistisch chagrijn.
Plus een overtuigende campagne van Het Gehouden Woord.
Plus een campagne als onbetwistbare onbespreekbare erkenning van Luc Dupont als de best mogelijke burgemeester voor Ronse in de komende zes jaar.
Plus een perfecte mix van beleidskracht, ervaring, vernieuwing en verjonging.
Plus een geslaagde gok met de verkiezing van de vrouwelijke nieuwe Ronsenaresse Brigitte Van Overmeire.
Plus een terechte doorgroei voor de supersympathieke nieuwe papa Diederik Van Hamme.
Plus een dik verdiende doorbraak voor de jonge doe-Ronsenaar van morgen Ignace Michaux.

Judogrepen en kneepjes…

De achtendertigjarige zelfstandige jurist, zaakvoerder en gewezen judako Jan Foulon heeft met deze verkiezingen getoond dat hij de knepen kent.

De delicate kwestie van al dan niet een nieuwe Belg op de lijst schoof hij bijvoorbeeld leep door naar de partners van de Sp.a. Groen.

De verwijdering Michel Vandendaele mikte hij naar de diepten van eenieders lang vergeten…vergeetachtigheid.

Het was ook een gok om het kartel met de NVA op te blazen. Chantal Thijsman (net als Stef Leyn) dan wel geweerd op de eigen lokale lijst, maar wel in kartel met CD&V op de provincie. Raar maar waar.

Het was ook weer zo’n link judokneepje om erna ook nog eens de gewezen NVA-voorzitter op je lijst te durven zetten en het NVA-voorzitterschap ook nog eens te bezigen als referentie.

Het was allemaal slim, sluw, soms wat link maar alles werkte perfect. En in de politiek telt nu eenmaal het resultaat, alleen het resultaat.

Drievoudig geslaagd

Het was bovendien gedurfd om alles op de bestaande ploeg te zetten en voluit te gaan voor de verdiensten van niet zo populaire maar des te verdienstelijker doemensen.

Ook al lieten een drietal kandidaten uit de toptien het bij de kiezer wat afweten, het was bepaald moedig om als voorzitter dan zelf genoegen te nemen met een bijbelse zevende plaats.

Foulon legde blijkbaar eerst deze drie andere prioriteiten voorop eer hij aan zijn eigen politieke toekomst dacht:

Een. CD&V weer grootste partij. Het lukte op twee stemmen na.
Twee. Dupont meer stemmen (2041) dan Deriemaker (1673) en dus weer burgemeester. Het lukte.
Drie. Een comfortabele meerderheid van zestien zetels. Dus met één partner (Sp.a-Groen). Het lukte.

Opdracht volkomen drievoudig geslaagd als voorzitter van de CD&V.

‘Het doel heiligt de middelen?’ Het zal Foulon allicht worst wezen of deze uitspraak van de jezuiëten komt, dan wel van Machiavelli…
(Ik stelde de vraag ooit aan Jean-Luc Dehaene. Antwoord: ‘Machiavelli heeft het bedacht, de jezuiëten passen het toe.’)

Bovenop die volkomen successtrategie voor zijn partij zette Jan Foulon ook nog eens zelf 683 stemmen achter zijn naam.

Daarmee mikt hij zichzelf voorgoed in ideale spurterspositie voor de opvolging van Luc Dupont: net achter de populaire schepen van cultuur Joris Vandenhoucke (851 kiezers). Weliswaar boordevol groeipotentieel, het dient aangestipt.

Eerst nog Deworm, dan Foulon

De komende dagen wordt nu beslist over de bevoegdheden binnen het college. Anders dan Nedia Gmati-Trabelsi bij de Sp.a- partner die zowel Christophe Stockman als Leander De Cauter voorbij jumpte op de lijst, zitten daar bij de CD&V geen verrassingen in.

Agnes Van Crombrugge, Yves Deworm en Joris Vandenhoucke blijven wat ze waren: schepen.

Toch ware het onverstandig om hierbij te vergeten dat vanaf 1 januari niet alleen maar de laatste burgemeesterstermijn van Luc Dupont wordt ingezet. Tegelijk begint van dan af namelijk ook de strijd om zijn opvolging te tikken.

Alles wijst erop dat Yves Deworm zijn hele termijn als schepen niet zal uitdoen. Veel waarschijnlijker is dat er binnen de partij een regeling komt waarin Jan Foulon de laatste twee, mogelijks drie jaar van Deworms mandaat opneemt.

Dit zou Jan Foulon de mogelijkheid bieden om nog net de nodige beleidservaring op te doen als kandidaat-opvolger van Dupont.

Bovendien brengt het Foulon dan wat meer in de spotlights dan als raadslid. De CD&V is naar 2012 namelijk aan een grondige vernieuwing en verjonging van haar beleidspersoneel toe. Met Luc Dupont en Yves Deworm zou ook Agnes Van Crombrugge haar tijd van gaan dan wel eens gekomen kunnen achten.

In dit geval schuiven naast koplopers Joris Vandenhoucke en Jan Foulon zowel Diederik Van Hamme, Brigitte Vanhoutte-Van Overmeire als de jonge Ignace Michaux een bank vooruit.

De troebele wateren van de Muilebeike

We schrijven dit alles over een termijn van zes jaar. Dat is een lange tijd. Waarin heel wat gekozenen om tal van redenen kunnen verdwijnen, uit Ronse, uit de raad.

De dag zelf waarop Luc Dupont verklaarde dat dit zijn laatste mandaat wordt, is tegelijk de strijd om zijn opvolging gestart.

Bij de socialisten is deze strijd al langer bezig dan wordt vermoed. Herlees onze verhalen over de ‘combats des clans’ aldaar. Een eerste duidelijke aanwijzing daartoe is voor de opmerkzame waarnemer de manifeste wil van Pol Kerckhove om zijn voorzitterschap van het OCMW te combineren met een schepenambt.

En als lang niet iedereen tevreden blijkt met de felle opgang van Nedia Gmati-Trabelsi, dan telt de jonge nieuwbakken schepen naast haar prof Johan Vande Lanotte niet alleen maar kameraden in haar eigen rangen…

Bij de liberalen krijgt de jonge Tom Deputter zes jaar de tijd om de liberalen terug te brengen waar ze horen te staan en zichzelf te profileren als een jonge challenger voor de sjerp.

Het is nog wat voorbarig zoals hij het zelf zegt, maar de term ‘kandidaat-burgemeester’ lag dit weekend toch al eventjes lekker te sudderen op de lippen van jonge nieuwe blauwe Ronsese leader in Het Volk van vrijdag jongstleden.

Maar de weg is lang en gaat niet (alleen) over rode rozen en blauwe maandagen. Er zal nog veel – troebel- water door de Muilebeike stromen.

Van alle gedoodverfde opvolgers van Luc Dupont - in diens eigen CD&V-rangen - is Jan Foulon alvast vanuit zijn positie als voorzitter en winnaar van de verkiezingen 2006 de eerste in rang.

De man is ambitieus. Dat mag en moet zelfs voor wie wil gaan voor de Renaixance van Ronse. ‘De kracht van passie’ was zijn slogan. Reken daar maar de kracht van een gezonde ambitie bovenop. Voor Ronse, welteverstaan.

* Enkel comments onder echte naam worden nog meegegeven, jammer voor de anoniemelingen. Uik zien gedaacht, tuupe vuir Roonse.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (15)

DE VIJF FATALE BLUNDERS VAN ERIK TACK

WAAROM HIJ NOOIT BURGEMEESTER WORDT

De man die Luc Dupont van de burgemeestersstoel wou duwen, faalde flagrant in de verwachtingen die hij de Ronsenaars zegezeker had voorgespiegeld.

Met minder dan een absolute meerderheid en 42 percent zou deze grote bijeenschraper van het Ronsese chagrijn niet eens meer tevreden zijn. Zo klonk het voor de verkiezingen op het Radio 1 debat overmoedig ten stadhuize.

Tack strandde echter op 23,9 percent. Zowel de door hem belaagde CD&V van Luc Dupont, als de vijanden van Sp.a-Groen moest hij, elk met exact 26,7 percent én zetelwinst laten voorgaan.

Tack profiteerde bovendien nauwelijks van de heisa bij de liberalen. Die haalden samen, ondanks hun eindeloze twisten, nog 20,5 percent. Tack liet daarbij ook nog 2,3 percent liggen bij NVA/Belang van Ronse van zijn grote rivaal Joost Hysselinckx.

Zelfverklaard ‘stemmenkampioen’

Overigens kwam de zelfverklaarde ‘stemmenkampioen van Ronse’ met zijn 2522 stemmen als grote katalysator van alle onbestemde protestkiezers nog geen 500 stemmen uit boven Luc Dupont.

Dupont moest nochtans met zijn positief plan voor Ronse en zijn gezamenlijk te verdedigen beleid tegelijk in de strijd tegen zomaar eventjes drie meerderheidsrivalen (Deriemaker, Boudringhien en De Dobbeleer), tegen een solo ‘kandidaat-burgemeester’ (Deruyver) en tegen twee virulente opposanten (Tack zelf en Hijsselinckx). Een delicate positie, want tegelijk concurrentieel naar de oppositie toe en toch voorzichtig naar de partners van de meerderheid.

In historisch perspectief haalt Tack met zijn negatief verhaal over Ronse overigens amper de helft van de stemmen van de legendarische 5000 die Orphale Crucke achter zijn naam heeft staan.Dat van die stemmenkampioen is dus hooguit een lachertje. Een doekje voor het bloeden. De echte stemmenkampioen van Ronse is en blijft Orphale Crucke. Het ziet er niet naar uit dat diens megascore snel wordt verpulverd.

HET GROTE BLUNDERBOEK VAN TACK

In de aanloop naar de verkiezingen stapelde Erik Tack dan ook de ene blunder na de andere op. We zetten ze hier voor u op een rij.

1. Tack als Kinderkopjesteller

Erik Tack bestond het om baby’s van vreemde origine in de Ronsese kinderkribben bijeen te tellen. Deze verwerpelijke invalshoek gebruikte hij voor zijn prognose over de evolutie van de aanwezigheid van allochtonen in Ronse in de komende jaren.

De wraakroepende methode, waarbij baby’s op basis van hun afkomst werden gecatalogeerd als een apart soort, was voor vele Ronsenaars de stap erover die je niet zet, als je je recente geschiedenis een beetje kent. Het wordt een blijvende smet op zijn politieke loopbaan.

Want, om het met de prachtige woorden van premier Guy Verhofstadt gisteren in het parlement te zeggen: niet je afkomst telt, maar wat je van je leven maakt.

Baby’s in kribbes moet je baby laten zijn. Kleine prinsjes en prinsesjes die houden van hun mama, van hun papa en spelen met hun pluchen Bumba.

Erik Tack raakte met zijn kinderkopjestellerij het onaantastbare aan.

2. Handen af van de Fiertel.

Met zijn cartoon waarbij hij het Fiertelschrijn flankeerde met een moskee deed Erik Tack wat geen enkele Ronsenaar voor hem ooit gewaagde: De Fiertel politiek proberen te recupereren voor eigen gebruik.

Met zijn al te doorzichtige poging om zijn zerotolerantie in te passen in het Fiertelgebeuren, heeft Tack echter het schrijndeksel op de neus gekregen. Ronsenaars, gelovig of niet, willen dat hun Fiertel blijft wat hij is: apolitiek.

In zijn vijf welgemikte brieven aan de voorzitter van het Vlaams Belang slaagde Fierteldrager Wim Vandevelde erin die zielige poging tot politieke recuperatie, namens heel Fiertelminnend Ronse, hier in deze blog perfect terug te fluiten.

Elke Fiertelbedevaarder is hem dankbaar voor deze brieven. En ja Wim, dat mooie Fiertelhuis waarvan de deken met zijn kerkschatten, jij met je prachtige plan en inmiddels zoveel Ronsenaars met ons zijn gaan dromen: het komt er.

3. Het verdriet van Ronse

In een afstotelijk zwartgallige brochure schotelde Tack de Ronsenaars zijn ultieme negatieve kijk op Ronse voor in acht foto’s. Zandzakjes ‘die liggen te wachten op wateroverlast’, een roestige passerelle die aan een laag ameriet toe is (de opgefriste Pessemiersbrug wat verderop kreeg de Ronsenaar niet te zien), een kapotte bank, een paar zakken zwerfvuil, een verstopte riool, ingetikte fabrieksruiten, een ‘vuile’ zitbank.

Maar zie, de Ronsenaars pikken al dat kunstmatig opgeklopt Verdriet van Ronse niet langer en zien ook wel wat daar zoal als positief verhaal tegenover staat. Een van zijn grootste blunders allicht is namelijk dat Tack de liefde van de Ronsenaars voor hun stad danig onderschat.

De Ronsenaar wil niet dat van zijn geliefde stad een extreem eenzijdig negatief imago wordt opgehangen. Noch door buitenstaanders en al zeker niet door ‘eigen volk.’ Zijn als stunt bedoelde brochure werd aldus Tacks eigen grootste blunderboek.

4. Zerotolerante alleenheerser.

Met het opstappen van Joost Hysselinckx kwam openlijk aan het licht wat het vertrek van Gustaaf Huyllebroeck en tal van andere gewezen Blokkers al had duidelijk gemaakt. Tack, predikheer van de zerotolerantie, is binnen zijn eigen partij alvast een alleenheerser die politiek bedrijft tot meerdere eer en glorie van zichzelf en zijn vet nationaal mandaat.

Tegenspraak wordt niet geduld. De quasi anonimiteit van zijn kandidaten moet alleen de zaak van Tack dienen. De schertsbenoeming van de AA-Gent bestuurder en vaak in het buitenland residerende Paul Vanderdonckt maakte ook de laatste goed bedoelende Vlaamse Ronsenaar duidelijk waar het Tack eigenlijk om te doen is: zichzelf.

5. Man zonder Ronsies plan

In de debatten van Wieties toonde Tack zich twee keer aan zijn smalste kant. Eerst eiste hij als kandidaat-burgemeester een challenge met Dupont. De Wieties plooiden niet voor zijn eisen. Waarna hij zijn voorzitter, de genoemde Paul Vanderdonckt kleintjes naar de Wieties liet natrappen in de Passe-Partout.

Op het tweede Wieties-debat liep hij dan weer verloren in zijn eigen paperassen. Bovendien kwam hij daar gek genoeg plots doodleuk toegeven dat... hij de problemen van Ronse ook niet kan gebeteren ‘omdat het federale materie is’.

Bij dit alles werd het de Ronsenaar gaandeweg vooral duidelijk dat Erik Tack niet de grote redder van Ronse is die hij de Ronsenaars altijd voorhield te zijn.

Tack bleek integendeel niet eens een plan te hebben voor Ronse. Hooguit kon hij op het VRT-debat Dupont een beetje gemaakt feliciteren met diens eigen knap Strategisch Plan. Om er dan snel wat flauwe sneren aan te voegen.

Erik Tack moest het tenslotte dan maar stellen met zijn eigen kleine minderheid van onverbeterlijke Ronsese misnoegden.

Voor drie vierden van de Ronsese kiezers (exact 76,1 percent) braadt zijn haring echter niet langer en is hij finaal door de mand gevallen als reddende 'wonderdokter' van Ronse.

-----------------------------------------------------------------------

Enkel comments met naam en adres worden meegegeven, jammer voor anoniemelingen...

DE BENIEUWDE RONSENAAR (14)

Laatste open brief
van een fierteldrager
aan de voorzitter
van Het Vlaams Belang


Beste Paul,

Dit wordt mijn laatste brief aan jou, Paul. Er zijn mensen die vinden dat ik zou moeten doorgaan tot op het ogenblik dat jullie de Fiertel niet meer recupereren ten voordele van een ideologie. Ik vrees echter dat het verloren moeite is.

Erik Tack wijzigt wat aan een cartoon en denkt dan dat hij tegemoet komt aan de vraag van zovele Ronsenaars om te stoppen met het misbruik van het meest authentieke dat deze stad nog rijk is.

Gelukkig heeft de gemiddelde Ronsenaar net genoeg gestudeerd om in te zien dat de wijzigingen die werden aangebracht aan de cartoon niets meer zijn dan een geste. Natuurlijk blijven jullie verwijzen naar de Fiertel. Dus, het weze zo.

Vooral op de verkiezingsavond viel het me op dat mensen me aanspraken over de open brieven. Sommigen vroegen me of er nog zouden volgen. Schrijven om te schrijven is niet mijn ding. Ik hou het daarom op deze laatste brief.

Ik ga je niet meer vragen die bewuste cartoon te verwijderen van jullie site. ‘t Staat er goed. Vele Ronsenaars hebben begrepen dat het echt niet kan.

Maar de positieve wijze waarop een aantal mensen me vermeldden hoezeer ze het hebben gewaardeerd dat ik het heb opgenomen voor De Fiertel, deed me besluiten om verder te werken aan De Fiertel.

Met een aantal mensen gaan we ons nu rond de tafel zetten om de Fiertel te geven waar de Fiertel recht op heeft.

Het interactieve Fiertelmuseum moet er komen. Het is een onmisbaar een belangrijk onderdeel van de heraanleg van de hele Sint-Hermes-site. Doen jullie maar lekker negatief. Vele mensen en verenigingen zijn bereid te ijveren voor een positief project.

Dit project moet deze fantastische eeuwenoude traditie ondersteunen en uitdragen tot ver buiten onze stadsgrenzen. Een plaats waar mensen van overal kunnen aanvoelen wat deze traditie betekent voor ons, Ronsenaars.

Een omgeving die tot erfgoed van deze stad behoort, zal worden ingericht en zal worden verbouwd om de waardevolle en rijke traditie van de Fiertel te delen met de wereld rondom ons. Een locatie die aan kinderen en mensen uit de onderwijswereld de mogelijkheid biedt om interactief de geschiedenis van onze Fiertel te ervaren en te onderwijzen.

De Fiertel staat in essentie gelijk aan solidariteit. Iedereen gaat samen op weg. De Fiertel behoort niet toe aan de dragers, belders of aan één of andere gilde. Ook niet aan één godsdienst. Neen.

De Fiertel is een uitgelezen kans om Ronse te tonen aan de wereld. Wie De Fiertel bemint, weet dat het een opportuniteit is om anderen te leren kennen en te leren begrijpen.

Laat alle mensen maar ontdekken hoe mooi en hoe belangrijk dit eeuwenoude gegeven is voor onze stad. Hopelijk kennen wij de moed om de eerste stap te zetten. Dat zij de kracht mogen vinden mee op weg te gaan.

De Fiertel wordt altijd mooier. Zeker weten.

Genegen groeten,

Wim Vandevelde

Fierteldrager

DE BENIEUWDE RONSENAAR (13)

ANDRE DERUYVER : AFSCHEID IN MINEUR

DE DOBBELEER GAAT DAN TOCH VOOR ZIJN MANDAAT

Op de avond van de verkiezingen meldde Patrick De Dobbeleer ons in een moment van grote ontgoocheling dat hij zijn nieuw mandaat niet meer zou opnemen. We gaven dit nieuws toen bewust zonder verder commentaar. We gingen er toen namelijk al van uit dat elke emotionele opwelling in zo’n woelige verkiezingsnacht met een grove korrel zout dient te worden genomen.

De kopman en voorzitter van VLD-Ronse zette op 8 oktober 476 kiezers achter zijn naam: 158 minder dan zijn grote rivaal, de afgescheurde Rudi Boudringhien. Dat deed pijn. Bovendien deed de liberale partij, op papier de grootste, het bijzonder slecht. Samen vier. In twee rivaliserende fracties dan nog wel. Tegenover twee keer acht voor respectievelijk CD&V en SP.a/Groen.

Ruziestokers

Van een neergang gesproken. Nooit zakten de Ronsese liberalen dieper. De ravage van een paar omhooggevallen extreem-rechtse agitatoren in het bestuur had voor een ware tsunami gezorgd. Ruziestokers, die op de tribune van KSK op de duur vaker gesignaleerd werden als de beste maatjes van de kopman van het Vlaams Belang dan dat ze gemeld werden in de buurt van hun eigen lijsttrekker. Betweters, die Ronse evensnel weer in de steek lieten en met de stille trom weer verdwenen.

De liberale partij raakte totaal verscheurd door de overjaarse Belgicisten, de extreem-rechtsen, de nostalgieke unitaristen, de sociale liberalen, de meertaligen, de unilinguisten, de egotrippers, de kandidaat-burgemeesters, de Ronse Residentieel-affairisten, enzovoort.

De scheldmails slingerden in het rond. Het bestuur was een zeef. Relaties met journalisten raakten danig vertroebeld en bleven alleen overeind dank zij het aanstekelijk enthousiasme van de jongeren die zich ver van alle heisa hielden.

'Gedreven voor Ronse'

Acht dagen na de verkiezingen lijkt de ontgoocheling om dit alles bij De Dobbeleer alweer verwerkt. Voor de continuïteit in de VLD is dat goed nieuws. De Dobbeleer zal zijn mandaat dan toch opnemen aan de zijde van de tweede verkozene van de partij, de jonge neofiet Tom Deputter.

De Dobbeleer wil dus zijn kiezers uiteindelijk toch niet in de steek laten. Zo hoort dat. Je kan niet de ene dag verkondigen dat je gedreven bent voor en door Ronse en het de andere dag laten afweten ofschoon je verkozen bent.

Bovendien wil De Dobbeleer de jongeren begeleiden naar de nieuwe opbouw van de partij. In hoeverre dat echt menens is, zal al blijken bij de toekenning van het mandaat voor het OCMW-raadslid.

Van muizen en mensen...

Het feit dat De Dobbeleer zijn mandaat opneemt, betekent ook dat het ‘vangnet’ voor Deruyver in de gemeenteraad hiermee wegvalt. Het is het eindpunt van een op zijn minst omstreden wispelturige politieke loopbaan met een aller-retour van PVV naar LDR en VLD.

Deruyver die niet aarzelde om mensen met vragen bij zijn beleid te vergelijken met cavia’s en muizen, eindigt nu zelf in the middle of nowhere.

'De Morgen heeft het slecht begrepen…'

Patrick De Dobbeleer bezet dus vanaf januari zijn zitje in de oppositie samen met Tom Deputter: in de buurt van de liberale ‘vrienden’ van GBIC Rudi Boudringhien en Eric Van Der Eedt.

Rudi Boudringhien haalde dit weekend nog even de nationale krantenpers met zijn statement dat De Croo in de broedertwist aan zijn kant had gestaan. Een verklaring die dan weer snel door Boudringhien in deze blog (zie comments) werd gecorrigeerd. De journalist van De Morgen had hem niet goed begrepen aan de telefoon.

Tja, dat verhaal hoort elke journalist in een carrière wel gemiddeld drieduizend keer. De lezer maakt het zelf wel uit.

Het vervolg van deze blauwe lokale soap leest u hier voornamelijk vanaf januari, rechtstreeks vanuit de gemeenteraad. Als de journalist het dan weer niet goed heeft begrepen, weet u nu al waar de klepel hangt, fidele lezer van De Benieuwde Ronsenaar…

VADER DAG

86. ‘Nos fenêtres donnaient
sur des fenêtres semblables.
Et la pluie mouillait mon cartable.
Et mon père en rentrant
avait les yeux si bleus,
que je croyais voir le ciel bleu.
J'apprenais mes leçons,
la joue contre son bras.
Je crois qu'il était fier de moi.
Il était généreux comme ceux du pays.
Et je lui dois ce que je suis.’

De kleine Pierre Bachelet mogen zijn. Een dag. Mijn kaakje tegen je arm. De kleur van je ogen zien. Eén keer maar. En je fiere blik, omdat ik mijn lesje ken.

Omtrent de vierde eeuw voor Christus wordt ons land bezet door stammen van Germaanse of Gallische oorsprong. Het is niet zeker geweten. Eén van deze stammen die in de moerassen woonden, noemde men de Morinen. Een andere de Menapiërs. Childeric, de zoon van Meroveus, werd in de vijfde eeuw koning der Franken. In Doornik werd hij op zijn schild gezet. Dit was de Frankische wijze om tot koning te worden uitgeroepen. Zijn zoon Clovis veroverde heel Gallië. Een soldaat brak in Soissons een vaas die Clovis had opgeëist, als zijn aandeel in de buit. Clovis sloeg de soldaat de kop in.

87. Mijn lessen zegde ik op bij mama. Jij was eventjes belet vanwege dood. Met oeverloos geduld luisterde ze hoe ik ze in ijltempo afdreunde die lessen. Ik stelde tegelijk de vragen voor mezelf en bezorgde haar de antwoorden. Want ze moest opschieten. Ze had nog van alles te doen. Ken ik het een beetje, mama?

Misschien had jij me details kunnen geven omtrent Ambiorix en Buduognat. Hoe paaldorpen werden gebouwd. Hoe die spelonken aan de bijrivieren van de Maas van binnen eruit zagen. Of die druïden nu eigenlijk rechters waren of priesters of geleerden of tovenaars of alles tegelijk. Wat ze met die marentak deden. Waarom de hofmeier Karel Marel uit het land van Herstal zo machtig werd, nadat hij de Arabieren had tegengehouden. Het godsoordeel. De Vikings. Van de woede der Noormannen verlos ons Heer. Van de afwezigheid van mijn papa, verlos me Heer.

88. Ik had je na de dagtaak graag mijn collectie Dinky Toys getoond. De Vauxhall Cresta Saloon. Plymouth Fury. Buick Riviera. Chevrolet Impala. Cadillac Eldorado. Ford Cortina. Triumph 2000. Hillman.

Je achterkleinzoontje is gek op wagens. Van wie heeft hij dat? Van wie heeft hij die gitzwarte ogen. Je kleinzoon leert hem van alles. Toont hem alles. Luistert, fluistert, koestert, kust. Ik loop er bij. Ik zie hen bezig. Ik denk aan jou.

89. Nee, dan toch maar geen loft. Ze hebben van je kantoor in de fabriek een nieuwe Kerk gemaakt. ‘Het Huis des Heren.’ Godbetert.

Moet ik daar nu weer een teken van jou in zien? Heeft God andermaal ingegrepen? Mag ik bij deze God verzoeken niet langer in te grijpen tussen ons. Zich niet meer te moeien. Heeft die mens echt niks beters te doen. Als god van hemel en aarde. Het is zo wel al welletjes geweest zeker?

90. Babies die niet gedoopt zijn, gaan naar het voorgeborchte der hel. Ik lees het hier vandaag in de krant. Het is nog niet echt de hel. Het is ook de hemel niet. Ze zijn zich erover aan het beraden in Rome.

Het kan goed zijn dat ze dat voorgeborchte gewoon weer afschaffen. Klare taal. De hel of de hemel. Ongedoopte babies zouden dan toch naar de hemel kunnen. Met een soort universeel Baby-VIP-pasje. Gedoopt of niet, het maakt dan niet meer uit.

Nu en dan kijk ik naar die ouwe familiefilm waarop je me naar huis voert in je zwarte traction na mijn doop in de Sint-Hermeskerk. Even lach je naar de camera. Zelf ben ik net ontsnapt aan het voorgeborchte. Ik zie er gelukkig uit. Zo dicht in je buurt. Voor die ene keer. Ik weet nog niet dat ik straks in het voorgeborchte van de hel tuimel. In mijn leven zonder jou.

‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.