16 maart 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (102)















VLD-voorzitster Natascha Meeuws mikt op middenveld

ACW-VOORZITTER LEO VERSTICHEL:

‘BENIEUWD HOE? VLD HEEFT ER NOOIT WAKKER VAN GELEGEN’


'We bouwen met een open geest aan een nieuwe Open VLD waarbij het middenveld een belangrijke rol krijgt.’

Aldus Natascha Meeuws, in een eerste reactie op haar verkiezing tot eerste vrouwelijke voorzitster van Open VLD Ronse. (Lees De Benieuwde Ronsenaar 99).

Deze uitspraak is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Van Leo Verstichel, voorzitter van ACW Ronse en verdienstelijk middenveldwerker van het eerste en het laatste uur, hierna deze reactie op haar uitspraken in De Benieuwde Ronsenaar.


‘Laat me eerst en vooral haar langs deze weg Natascha Meeuws proficiat wensen met de nieuwe uitdaging als voorzitster van de OPEN VLD. Ik wens haar zeker alle succes toe.

Mijn bijzondere aandacht in haar eerste voorzittersintenties gaat naar de passage waarin zij het heeft over het te voeren beleid en het terugkeren naar de oude roots van het liberalisme.

Zeker wanneer zij het in één ruk ook heeft over het middenveld en het belang daarvan.

Ik citeer : ‘We bouwen met een open geest aan een nieuwe Open VLD waarbij het middenveld een belangrijke rol krijgt...We willen terug naar onze liberale wortels weg van het oude groepsdenken. We willen uitgaan van de talenten van elke vrije mens. Wij willen een open samenleving die niet beperkt wordt door talloze regeltjes en ook aan de zwaksten ruimte geeft.'

Als ACW-voorzitter van Ronse draagt zoiets mijn bijzondere aandacht weg.

Immers het ACW in het algemeen en zeker dat van Ronse beklemtoont sinds jaar en dag het belang van dat middenveld. Het formuleert zijn maatschappijvisie steeds in solidariteit met de zwakkeren.

Zie daaromtrent onze standpunten in verband met het openbaar vervoer, de tewerkstelling, de sociale huisvesting, de migranten, de sociale economie, de wachtlijsten in de gezondheidszorg enzovoort.

Deze houding wordt van ons als sociale organisatie terecht verwacht en niet steeds in dank afgenomen. Het is een taak die wij vanuit onze achtergrond een concrete invulling proberen te geven.

Ik kijk dan ook met méér dan gewone belangstelling uit hoe de nieuwe voorzitster dit zal gestalte geven binnen het kader van de oude liberale waarden.

Immers, in het recente, maar ook het verre verleden heeft de VLD nooit echt wakker gelegen van het middenveld.

Toch wil ik niet negatief zijn. Ik zal zeker alle voorstellen die het nieuwe bestuur formuleert ernstig doornemen.

Meer nog, indien deze een aanvulling kunnen zijn op onze eigen standpunten en we samen een stuk dezelfde weg kunnen gaan, mag voorzitster Natascha Meeuws zeker op mijn steun rekenen.’


Vervolgt, ongetwijfeld.

15 maart 2007

STERRENKIJKER

4.


Zo gemakkelijk verlaat je het schrijfwereldje niet. Een mislukt, gekraakt, verbrand boek schrijven. Dan zomaar maken dat je weg komt? Zo werkt dat niet. De Kwaremont neer wacht me een bittere gifbeker. Een stoet kritieken. Smalende veelzeggende blikken. Schampere opmerkingen. Beleefd stilzwijgen. Voorzichtige stilte in huis. Lieve kaartjes van de kinderen op mijn schrijftafel. Het kommerloze fietsen hou ik voor later.

‘Bal Masqué is het dagboek van een journalist die zich opwindt en ergert over wat hij voelt en weet en in zijn blad niet kwijt kan’, schrijft mijn schrijfbroeder van altijd Mark Vlaeminck in Het Nieuwsblad.

‘Het hoofdpersonage doet denken aan iemand die jarenlang walgt van valsheid en inhoudloze praat, alles opkropt en denkt wacht maar, ooit zal ik het allemaal schrijven. Op een dag steekt hij zijn duim tussen wijs-, en middenvinger en wordt een romanfiguur’.

Wat ik Mark Vlaeminck niét vertel, is dat ik het hoofdpersonage Vlaeminckx genoemd heb naar hem. De man die voor mij de beste pen van de Vlaamse pers hanteert. Als een amper vermomde hommage aan zijn journalistieke schrijfkunst. Zijn subtiele en daarom juist zo vlijmscherpe kritiek bewijst dat andermaal. Hij mikt zijn plume vainqueur in de roos. Hommage of niet, het zal hem worst wezen.

Gelijk heeft hij. Ik ben nu zelf zijn schietschijf. Ik heb wat ik verdien. Vrienden moeten mekaar vooral niet sparen. Het is niet giftig. Het is veel meer dan dat. Fijntjes vermaalt hij mijn tweede roman tot schijfjes egotripperige randjournalistiek. Ik slik en boet.

‘Satire is dan ook een aartsmoeilijk genre’, voegt Jooris Van Hulle er in De Standaard aan toe. ‘Wie al te heftig chargeert, loopt al snel het gevaar zijn geloofwaardigheid te verliezen. Wie al te braaf blijft, wordt glimlachend de hoek ingedrumd. ‘

Jooris Van Hulle had verwacht dat ik in dit Festival der Maskers dieper was ingegaan op mijn motieven. Heb ik helaas niet gedaan, constateert hij. Anekdotes genoeg, dat wel. Maar niks geen diepgang. Om zijn stuk glashard af te ronden, prikt hij me vast op één van mijn eigen citaten. Zo dat ik eens goed gebeten word van mijn eigen vlooien. Meer dan een watervlo die wat kringetjes tekent op het watervlak en nooit ’s wat dieper gaat ben ik dus zelf niet. Een mens zou voor minder als vlo finaal kopje onder duiken. Naar de koele meren des doods.

Tijd voor wat soelaas. Dat komt er van Phil Cailliau, in Kreatief. Ik lees het stuk van voor naar achter. Wel tien keer. Zo ijdel ben ik.

‘Bal Masqué is knap. Kritisch, hard, bijtend, ontroerend. Op bepaalde bladzijden erg herkenbaar, op andere schitterend wegens de precieze karikaturisering. Dat er in de roman veel met zwart en wit wordt getekend is normaal, aangezien de eigenschap van een karikatuur juist is te overdrijven of bepaalde kenmerkende vormen te vergroten. De structuur doet denken aan de bouw van feuilletons en films: hoofdstukken met hoge spanningsvelden worden gevolgd door rustige hoofdstukken die ervoor zorgen dat de roman niet te zwaar op de hand wordt.’

Dankuwel, Phil Cailliau. God zegene en beware u! Zo wil ik ze wel elke ochtend in de bus. Doch Ons Here ‘n zalft niet, of hij slaat.

‘Gezeur en gezwatel’, meldt Alfred Kossmann omtrent Bal Masqué een paar dagen later in de Zeeuwse Courant. Onder de veelzeggende definitieve titel: ‘Vervelend on-talent’. Ik vermoed qua lettertype: een vette Times New Roman, corpus 26. Voorzekerst. Vluchten kan niet meer.

Dat Jeroen Kuypers, een ingoed man die me in het Centraal Station van Antwerpen geduldig lang heeft staan opwachten voor een gesprek, me kort daarop in alle bladen van de Nederlandse Persunie dan weer bevordert tot ‘de auteur die de beloftes van zijn debuut heeft ingelost’, kan me niks troosten.

Mijn uitgever stuurt me, bij wijze van pijnstillertje allicht, een commentaar van de Nederlandse Lectuurvoorlichting. Ene Doctorandus Maarten Schoon noemt Bal Masqué ‘een aardige, licht ironische roman’. Ik kom hier goed weg. Het had evengoed van Doctorandus P. kunnen zijn.

‘Hier en daar wankelt het verhaal onder effectenjagerij, maar over het algemeen is de ironische toon scherp en kundig volgehouden’, lees ik van mijn schrijfbroeder Bob Van Laerhoven. Lieve Bob.

Het politiek wereldje reageert op ‘Bal Masque’ zoals ik dat helemaal van het politiek wereldje verwachten kan. Of het boek bestaat niet. Of het is helemaal gelogen. De communistische Rode Vaan ziet er zowaar een afkeer in van welke vorm van fundamentele politiek en ideologie dan ook.

‘De auteur wil filosofie stoppen in een werk dat de ideologie zonder meer verwerpt.’ Een onmogelijkheid dus. Filosofie. Godbetert. De Rode Vaan puurt die stelling uit de totale onvoorwaardelijke vrijheidsdrang van het hoofdpersonage.

Het Volksunieweekblad Wij schrijft dat ik al te zeer onder de indruk ben gebleven van mijn slechte ervaringen als Wetstraatjournalist.

Clair Ysebaert, voormalig kabinetschef van Guy Verhofstadt en topliberaal, schrijft in de liberale Burgerkrant dat ‘Bal Masqué’ in tijden van electoraal opbod integendeel een aanrader is en door vele Wetstraat-kandidaten maar beter gelezen kan worden. Ten bewijze daarvan citeert Ysebaert uitgerekend de passage die door alle kritieken heen met de roman geassocieerd zal blijven.

‘De Wetstraat is net een Bal Masqué. Je danst, maar je weet nooit met wie en nog minder voor wie, want iedereen draagt een masker. Ze willen hier allemaal maar één ding, dat je op hun muziek danst. Hun vriendschap is berekening. Hun belangstelling is geveinsd. Ze spreken in slogans. Mensen zijn voor hen geen mensen, maar kiezers. Ze hebben de wijsheid in pacht. Alle anderen liegen….’

Ik leer Ysebaert kennen. We worden vrienden voor het leven. Hij zal me gaandeweg weer verzoenen met eerlijkheid en oprechte gedrevenheid in de politiek.

Het belet niet dat ik mezelf inmiddels met mijn groot bakkes en mijn ‘licht-ironische’ pen tussen twee stoelen heb gemikt. De Wetstraatjournalistiek ligt achter mij. De schone letteren blijven een vage, verre, onmogelijke droom.

Ik krijg een brief van de Vlaamse Televisie. Of ik wil komen praten over de verfilming van mijn debuutroman. Bah ja, zeker? Ik heb toch niks beters meer te doen. Want romans schrijven nee bedankt.

‘Sterrenkijker’. Copyright Stef Vancaeneghem.

14 maart 2007

DE BELGISCHE RONSENAAR (101)

















Menier de Prince Fieliep

Menier de Prince Fieliep
‘k wiele oa niet ambeteiren
surtout niet dérangeiren
oos ge noer Roonse komt

Menier de Prince Fieliep
‘k wiele oa hier niet stuuren
tscheussen twie talluuren
oos ge noer Roonse komt

Menier de Prince Fieliep
ge zoat wried wuigekomen
drapuits en veesche bloomen
oos ge noer Roonse komt

Menier de Prince Fieliep
Roonse spant de kruune
voer Mathildeken heemen buune
oos ge noer Roonse komt

Menier de Prince Fieliep
de Vlonders oof de Woelen
miest oa hier nie vaan poelen
oos ge noer Roonse komt

Menier de Prince Fieliep
‘n loet oes hier niet zieten
me zoent er soms van blieten
oop twie stoelen ien oa land

Menier de Prince Fieliep
knuupe't in oa uren
en alemaan ma't huren:
't ees wried wried ambetant


(Noer Boris Vian).

12 maart 2007

DE WUIVENDE RONSENAAR (100)













MONSEIGNEUR, DER ZOAN NOOG ROONSENIERS...

ROYALE INTERESSE VOOR RONSE

NA ASTRID NU OOK

FILIP & MATHILDE OP BEZOEK


HIERONDER HET HELE PROGRAMMA...

TEN BEHOEVE VAN DE WUIVENDE RONSENAAR


Of paleiswerknemer Ignace Michaux er voor iets tussen zit durven we hier niet beweren. Maar Ronse is tegenwoordig helemaal in bij de Van Saksen Coburgs.
Na prinses Astrid vorige week brengen nu ook de Koninklijke Prins Filip en prinses Mathilde op dinsdag 27 maart een bezoek aan onze stad.

Het bezoek begint bij Stewal, een familiale gereedschapsmakerij met een dertigtal werknemers. Vervolgens begeven de prinsen zich naar het wijkcentrum "Aan ’t Spoor", een ankerpunt van de vzw Samenlevingsopbouw Oost-Vlaanderen voor allerhande buurt- en opbouwwerkacties.

In de late ochtend worden de prinsen ontvangen op het stadhuis van Ronse waarna het bezoek op de Grote Markt met een contact met de bevolking wordt besloten.

Ongetwijfeld een buitenkans voor de onnavolgbare nobele Ronsese Royalty Watcher Crépin de Beauregard om, na zijn exclusieve verslaggeving van Astrids passage in Ronse, nu ook deze doortocht van de alom beminde prinsen met zijn passende royale pen te roemen. Noblesse oblige…


HET HELE PROGRAMMA

9.30u: Bezoek van prinsenpaar aan Stewal in de Industriezone samen met burgemeester en stadssecretaris

10.25u: Bezoek aan het wijkcentrum 'Aan 't spoor' in de Marijve.

11.10u: Vertrek van het wijkcentrum naar het stadhuis.
Het prinsenpaar zal voor het stadhuis verwelkomd worden door Burgemeester en schepencollege.

11.25u: Aankomst stadhuis:
receptie in trouwzaal, geschenk afgeven en ondertekenen gulden boek

11.45-12u: Groeten van bevolking op Grote Markt
Het prinsenpaar neemt op de Grote Markt een kwartier de tijd om de bevolking te begroeten en de hand te schudden.

DE BENIEUWDE RONSENAAR (99)


NATASCHA

MEEUWS

EERSTE

VROUW

AAN

LIBERALE

ROER



STAAT VOOR KRACHTTOER:

PUIN RUIMEN EN MEETELLEN MET MINIFRACTIE


Natascha Meeuws die niet verkozen geraakte tot raadslid en door een hoogst onkies samenspel van de nieuwe meerderheid samen met GBIC op de keien werd gezet als OCMW-raadslid, krijgt nu een nieuwe politieke toekomst als voorzitster van Open VLD Ronse.

Ons inziens terecht. Want deze knappe Ronsese politica - we hebben het over haar dossierkennis - kan ondanks haar jeugdigheid bogen op een pak politieke ervaring. Ze was zes jaar OCMW-raadslid en werkte op het kabinet van de Gentse politicus Geert Versnick.

Met haar aan het roer speelt Open VLD Ronse ongetwijfeld een sterke troef uit naar de herovering van de Ronsese liberale kiezer. Die ligt nu uitgeteld en verdeeld in twee kampen. Voor zover hij al niet is weggelopen bij de CD&V om zich ver van de blauwe heisa ronduit achter het Strategisch Plan van burgemeester Luc Dupont te scharen.

Natascha Meeuws wordt overigens goed omringd door een aantal jonge wolven. De valstrik hier heet echter aanmatigende arrogantie die elke Ronsenaar snel zal doorprikken. Al staat de onveranderlijk goedmoedige Patrick De Dobbeleer altijd klaar om de soms agressieve (al dan niet verbale) overmoed van de blauwe beginnelingen rondom hem te stroomlijnen en zijn companen te leren omspringen met freedom of speech: dat liberale principe bij uitstek.

Meeuws staat voor een loodzware opdracht. Ze moet alle blauwe neuzen weer in dezelfde richting krijgen. Ze moet een komaf maken met het oeverloos gekibbel dat de Ronsese liberalen tot een desastreuze scheuring en een navenante verkiezingsuitslag heeft gebracht.

Ze moet vanuit een mini-formatie van twee man in de raad (Patrick De Dobbeleer en Tom Deputter) toch een stempel proberen te drukken op het beleid vanuit de oppositie.

De nieuwe voorzitster is verkozen met 84 percent van de stemmen. Ze wordt de allereerste vrouw die de liberale partij in Ronse voorzit.


Over haar Patrick De Dobbeleer, die na het ontslag van Frans Vandenbossche de taak van ad interimvoorzitter tijdelijk combineerde met zijn mandaat in de raad:

‘Natascha is werkelijk de meest geschikte persoon voor de job. De gedrevenheid, het enthousiasme maar vooral, haar ongelofelijke dossierkennis en positieve ingesteldheid om de politiek in Ronse te verbeteren zullen van haar een schitterende voorzitter maken. Ik heb Natascha écht leren kennen toen zij als secretaris met mij samenwerkte. Ze kan zich vastbijten in een dossier. Ze kan de zaken tot op het bot uitzoeken zonder het overzicht te verliezen. Dat is iets wat niet iedereen gegeven is. ‘

Uik ’t ziene vuir Roonse

Voorzittster Natascha Meeuws : ‘We hebben moeilijke tijden achter de rug. Ik wil de partij weer op de rails krijgen. Geen eenvoudige klus. Maar de ruïne van de mislukking is een goede fundering voor een nieuwe start. We bouwen met een open geest aan een nieuwe Open VLD waarbij het middenveld een belangrijke rol krijgt.
Het nieuwe bestuur staat voor wilskracht, strijdvaardigheid en inzet. Op geregelde tijdstippen gaan we onze visie en standpunten formuleren en we gaan een kritische oppositie voeren. We willen terug naar onze liberale wortels weg van het oude groepsdenken. We willen uitgaan van de talenten van elke vrije mens. Wij willen een open samenleving die niet beperkt wordt door talloze regeltjes en ook aan de zwaksten ruimte geeft. We hebben geen angst voor de toekomst en gaan uitdagingen niet uit de weg.’

Blauwdruk voor Ronse

Het team dat Natascha zal leiden bestaat uit de twee verkozen mandatarissen Tom Deputter en Patrick De Dobbeleer. De overige bestuursleden zijn: Beatrice Annicq, Claudi Beuserie, Sonja Cymerman, Danny De Brakeleer, Olivier Demets, Xavier Demets, André Deruyver, Freddy Devos, Ann Fenaux, Stefaan Jacobs, Ronnie Lauwerier, Fanny Moerman, Maud Nuyttens, Adrien Pessemier, Pierre Van Trimpont, David Verpoort, Hugo Vervaeke en Jelle Vervaeke.

Donderdag vindt de eerste installatievergadering plaats. Dan zullen de blauwdrukken worden getekend voor de werking en het beleid van de komende zes jaar.

11 maart 2007

DE BENIEUWDE RONSENAAR (98)


DECREET WERD MET DE VOETEN GETREDEN

ERIK TEGEN BENOEMING DIEDERIK

DOKTER TACK VERSUS DOKTER VAN HAMME


Op de gemeenteraadszitting van 5 febuari jongstleden werd raadslid Diederik Van Hamme (CD&V) door de raad verkozen tot lid van de raad van Bestuur met raadgevende stem in de financieringsintercommunale van Gaselwest, de zogeheten‘Figga’

Onterecht, zo vindt zijn collega Erik Tack (Vlaams Belang) die hiertegen klacht indient bij de gouverneur en de bevoegde minister.

Hierna de klacht zoals geformuleerd door de Ronsische oppositieleider, Vlaams parlementslid Erik Tack.


Artikel 52, tweede lid van het decreet van 6 juli 2001 houdende de intergemeentelijke samenwerking bepaalt dat aan de vergaderingen van de raad van bestuur van een intercommunale wordt deelgenomen door ten hoogste vijf rechtstreeks door verschillende gemeenten aangeduide afgevaardigden die lid zijn met raadgevende stem.

Deze leden dienen te behoren tot de oppositie, d.w.z. ze moeten in de betrokken gemeente verkozen zijn op een lijst waarvan geen enkele verkozene deel uitmaakt van het college van burgemeester en schepenen of aangesteld is als voorzitter van het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn.

In de gemeenteraadszitting van Ronse van 5 februari 2007 werd met dit artikel uit het hoger aangehaalde decreet geen rekening gehouden.

Door de gemeenteraad van Ronse werd op de betreffende gemeenteraadszitting in punt 25 een kandidaat aangeduid als lid van de Raad van Bestuur van FIGGA met raadgevende stem.

De verkozen kandidaat (ic Van Hamme Diederik) werd echter op 8 oktober 2006 verkozen als gemeenteraadslid op een lijst waarvan vier verkozenen deel uitmaken van het college van burgemeester en schepenen (3 schepenen en de Burgemeester), nl de CD&V. In bijlage vindt U kopie van de betreffende beslissing van de gemeenteraad.

Bovendien dient vermeld te worden dat het de voorzitter van de gemeenteraad zelf was die aan de gemeenteraadsleden voorstelde te stemmen voor de betreffende kandidaat.

Ik vraag u dan ook dit gemeenteraadsbesluit op deze grond te willen schorsen en nadien te vernietigen.


Wordt allicht vervolgd. Overigens werd Diederik Van Hamme op die raadzitting door zijn partij in diverse intercommunales gedropt. Een troostprijs voor de man die noch schepen noch voorzitter van de raad is geworden.

Tegenover een grote gretigheid bij de verdeling van schepenmandaten en OCMW vanwege de socialisten onder leiding van gulzige Gunther Deriemaker bleek bij de onderlinge verzilvering van de meerderheidsdeal toen ook een zeer vrijgevige mandatenregen te staan voor de CD&V in tal van intercommunales.

Meer bepaald Diederik Van Hamme kwam daar toen uit als één van de grote intercommunale-hoppers. Alvast eentje minder dus.