18 april 2008

BLOG NOTE


17 april 2008

BLUE MOON


22.

‘Die Saksen-Coburgs dat vogelt er maar op los. Dat kweekt gelijk konijnen’.

Marie-Lou, onze backing vocal, volgt het Belgisch koningshuis haar leven lang op de voet. Tussen twee repetities door vernemen we aldus alles over de gestadig groeiende kroostrijke gezinnen die we via de civiele lijsten als goede Belgische onderdanen horen te bekostigen.

‘Wat moet dat allemaal niet kosten aan kindercrèchen.’

Laetitia-Maria. Aymeric. Amedeo. Emmanuel. Maria Laura. Luisa Maria. Gabriel. Joachim. Marie-Lou onthoudt tot de gekste voornamen toe. Namen je die alleen in paleizen hoort galmen bij etenstijd.

‘Aymericske viens chez ta nounou mon doudou. Ton papken staat klaar’.

Marie-Lou kent alle namen. Ze weet ons exact te vertellen wie uit het huis van Oostenrijk-Este is ontsproten langs vaders kant. Wie als d’Udekem-d’Acoz met zijn babypoepken in de boter is gegleden. Langs de moeder. Zij en Brice kunnen er Fristi’s lang over doorbomen in de Silicon Valley, waar we met onze Snukkende Snaren bekomen van onze loodzware repetities.

‘Albert heeft chance dat Delphine geen DNA-test wil’.
‘Waarom doet hij niet gelijk Mitterrand?’
‘En Adamo.’
‘Et alors? En het is gepasseerd.’
‘Dat scheelt dan wel een kwart van zijn fortune.’
‘Laurent komt zo al niet toe.’
‘Zijn villa op Sicilië, een krot.’

Brice vindt dat koning Albert recht heeft op privacy. Alle Belgen zijn gelijk voor zijn wet. Hijzelf ook. Als die mens naast de pot wil piesen, dan heeft niemand daar zaken mee. Volgens Brice wil Delphine alleen maar reclame voor haar boek en al haar brol voor snobs. Kopie van Niki de Saint-Phalle op zijn Belgisch. Moet ze daarvoor in Nothing Hill wonen.

‘Publiciteit voor haar expo in Latem bij de blazen.’
‘Pietjes van papier maché’.
‘Dan klagen dat de Vlamingen het vaderland willen destabiliseren.’

‘In mijn lokaal geen politiek’, onderbreekt Kitje, onze marraine hen.
‘Dat ze die mensen gewoon gerust laten.’
‘Dolce Paola kijkt nu al zo droeve, dat kind.’
‘Dat is van de stank.’
‘Stank?’
‘Van al de kevers van Jan Fabre tegen haar plafond .’

Ik heb een automatisch opname-apparaat in mijn kop. De mensen van onze stad vertellen me van alles. Laatst zit er hier in de Silicon Valley een mens van wel vijfentachtig.

‘Cypriaan de Rore. De kapelmeester van Venetië. Ze gaan hem huldigen. De thuiskomst van een genie. Wat zou het, de thuiskomst. In volle oorlog hebben we ook al liedjes van hem gezongen, met ons koor. Op een dag is er een aanslag van de weerstand tegen de burgemeester die meedoet met de Duitsers. Met vierhonderdvijftig worden we op een lijst gezet. Van dan af moeten we dag en nacht burgerwacht spelen. Meneer de burgemeester zijn huis bewaken. Ik kan niet meer naar de repetities. De chef van het koor is het maatje van de burgemeester. Hij komt bij mij. Wel Berke, waarom komt ge niet meer naar de repetities? Omdat ik moet waken over uwen schonen burgemeester. De week erna word ik geschrapt uit de burgerwacht, kan ik weer zingen. Cypriaan de Rore. Philippus de Monte. Jacob Olbrecht. Nicolaas Gombert. Thomas Crequillon. Ik heb me altijd afgevraagd of de coureur die boven de Kruissens op zijn zak gesloren is uit diezelfde stamboom komt. Thomas Crequillon. Schone liedjes in ’t Frans. Crainte et espoir m’oppressent. Las, je cognois. Pis ne peut me venir.’

Zo’n dingen schrijf ik op in mijn kop. Dan zet ik dat ’s nachts op papier. Verhalen over onze stad. Het zijn misschien kleine dingen. Maar ze doorkruisen de grote verhalen. Ik ben te oud om nog te geloven in de grote histories. De waarheid is een patchwork, een puzzel uit allemaal kleine brokjes.

‘Goed voor onze Dynasty dat er veel opvolgers gekweekt worden’.

Marie-Lou onthoudt de hele stamboom van België. Als er een prinsesje geboren wordt, wacht ze aan het ziekenhuis urenlang geduldig met een tuil welriekende hyacynten op de komst van Albert. Bij de geboorte van Louisa Maria ging het bijkans mis.

‘Gefeliciteerd met uw dochter, zeg ik hem. Dwaze konte die ik ben.’
‘Nog een chance dat zijn oren in die dagen vol serumen zaten.’
‘Hoe weet gij dat’
‘Het stond in de Story.’

Brice zegt dat hij niet weet waar we met dit land naar toe gaan. Voor onze stad zal er volgens onze drummer hoe dan ook niet veel veranderen. De presidenten van Vlaanderen en Wallonië beloven dat ze onze stad gaan helpen. Brice gelooft er niet meer in.

‘We zijn een zwart gat. We trekken alles en iedereen aan. En samen verzinken we in het niet.’

In afwachting schrijft de machine in mijn kop dat allemaal op. Ge kunt nooit weten dat ze mijn geschriften later terugvinden. Een studente die de petite histoire van onze stad wil begrijpen. Die achter de grote verhalen het gewone leven zoekt. Het leven van voor onze opwarming.


'Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.
De personages in deze roman zijn fictief.

DE BENIEUWDE RONSENAAR















RONSESE PASTER ALS STER VAN GOD

IN MAN BIJT HOND EN WERELDWIJD OP HET NET

OP TEKST EN MUZIEK VAN STIJN MEURIS ASJEBLIEF

FREE HUGS FROM GOD AND MAURITS BAEKELANDT


Wij, die van zijn laatste poësisklas, we schrijven het Collegejaar‘66-67, hebben het altijd geweten van Mieste Baekelandt. Dat hij zo’n biezonder mens is. Niet in de betekenis van zonderling: in de betekenis van uitzonderlijk knap.

We wisten wel van Mieste dat hij in Rome gestudeerd had en wat verloren liep in zijn geliefd Ronse. Na één les Nederlands hadden we al door dat deze man véél te intelligent was voor ons: bende onverlaten die ze ook dit jaar weer op hem hadden losgelaten. Mieste probeerde ons in zijn lessen Nederlands de schoonheid van taal bij te brengen. En in zijn lessen godsdienst de goedheid van god.

Maar wij hadden beters te doen, dachten we toen. Wij zaten met gierende hormonen in ons lijf: van in onze Salik-jeans tot in onze keel. We wilden alleen maar tongen draaien. En maximaal scoren in De Kobbe op zaterdag met de Letkiss. Wat konden ons Ruusbroec en Hadewijch schelen. Alleen voor Abelardus hadden we wat interesse, vooral omdat ze zijn ballen hadden afgesneden omwille van zijn brandende liefde voor Heloise.

Soms draaiden we de deur van de poësisklas tussen twee lessen door van binnenuit op slot. Dan lieten we Mauriceken buiten staan schilderen, in gezelschap van Gezelle. Ik zie hem daar nog zo voor ons staan: de rechterwijsvinger geduldig tikkend tegen het raampje van zijn klaslokaal. Parels van poëzie in de linkerhand tegen het hart geklemd. Buitengesloten uit zijn eigen tempeltje. Dead Poets Society. Parels voor de zwijnen.

En wij, bende wieties we beseften onze kans op pure eruditie niet. We deden het juust om hem met dat koddig smoelke van hem achter het doorkijkraampje nog eens te zien bekketrekken. Daar hadden we geld voor gegeven. (Datzelfde grappige smoelke heeft hij zo te zien nog altijd. Met iets van die Britse Stand Up Comedian, sla me dood ik ben zijn naam kwijt).

Allicht had (of wou) Maurice geen gezag. Hij hing gewoon wat boven de dingen van het ondermaanse, vertoefde dan al in verheven sferen, bekeek alles veeleer zoals lenzenslijper Baruch de Spinoza 'sub specie aeternitatis'. Maar als klastitularis was die man gewoon een crême van bij Seynaeve. Simply the best. Niet alleen als klastitularis trouwens. Gewoon als mens is Mieste een crême van minstens twee bollen.

Zoals we altijd al vermoed en geweten hebben, kwam dat uit duizend herkenbaar smoelke van hem de afgelopen dagen na al die jaren weer om de hoek gepiept. In 'Man bijt hond'. Maurits zingt en acteert er in een spotje waarin hij op tekst en muziek van Stijn Meuris reclame maakt voor God en zijn kerk. En nu ook te bekijken op internet via www.standaard.be/pastoor.

Je ziet er Mieste in een keiwijs T-shirtje met erop:

Jezus loves you en: ‘Free Hugs.’

Ik weet niet of de verrrezen Here Jezus ons nog gaarne ziet, na wat we zijn fideelste dienaar in het College van Ronse toen hebben aangedaan. Want één keer zijn we er echt wel wat over gegaan. Vier van ons vooraan in de klas hadden besloten zich van zijn Nederlandse Letterkundelessen andermaal geen moer aan te trekken en onderwijl luidruchtig te manillen.

Peikens troef, godverdomme!
Ik klop af, nondedju!
Ik ga zonder, miljaarde!
Maurice, ziede niet dat we aan het kaarten zijn!
Ge moet ons nu niet derangeren, we staan voor.

Het is de enige keer in mijn leven dat ik Vlaamse poëmen zozeer bevlogen heb geweten, dat ze recht tegen de kop van de kaarters terecht kwamen.

Na dat bewogen jaar hield Maurits het onderwijs trouwens finaal voor bekeken. Je zou voor minder. Een paar jaar geleden zag ik Mieste terug op een trouwpartij waarvan hij de dienst zelf met zijn onnavolgbare humor had geleid. We tikten daar samen een glas op het (wat mij betreft althans) blij weerzien in de bar onder de Klijpekerk.

‘Na dat jaar met jullie hield ik het onderwijs voor bekeken. Ik zag in dat alle hoop op het bijbrengen van enige kennis en schoonheid verloren was.’

Maurice had eigenlijk in Rome moeten blijven. Dan zaten alle kerken ter wereld nu nog stampvol. Dan had zijn baas wat meer van de ware wereld geweten en andere staatshoofden te vriend gehad dan oorlogsstokers.

Dat spotje van hem is de max. Het doet me denken aan Ken Loach. Aan Engelse films waarin de mensen van miserie van god los zijn, hopeloos worden en denken dat er niets of niemand in de kosmos is. Goed gij: er is dus nog Mieste.

Free hugs from God to you, Mauriceke!
Je fanclub is bij deze geboren.
Geif moa nen bees!

15 april 2008

BEAU MONDE

'ESCAPE' BOVENOP DE KWAREMONT:

EEN UNIEKE OASE VAN GROEN EN KUNST





De Open Beeldentuin in de prachtige bucolische hovingen van Beukenhof-Phoenix Galleries bovenop de Kwaremont kreeg de afgelopen jaren zeer verdiend al meerdere malen de paginavullende honneurs op de kunstbladzijde van Dirk Martens in De Standaard .

Tienduizenden bezoekers uit binnen-en buitenland hebben inmiddels al de weg naar de jaarlijkse indrukwekkende ‘Sculptour’, met veel zorg opgebouwd door Piet & Lieve Willequet, ontdekt.

Ook de duizenden deelnemers van de Omloop Kluisbergen maakten al een kunstig ommetje langs deze unieke oase van groen en kunst op de mooiste glooiingen van de Kwaremont.

Piet en Lieve Willequet bieden aldus al jaren honderden binnen- en buitenlandse artiesten de kans hun werk te tonen in een voor Vlaanderen uniek kader.

‘Escape’ is de naam van de Sculptour 2008. Openingscocktail op donderdag 1 mei van 13 tot 19 uur.Muzikale begeleiding door ‘Lemchech’ Jazz Oriëntal & Shabi.

Sculptour 2008 is open van 3 mei tot 21 september. Zaterdag, zondag en feestdagen van 14 u tot 19 uur en na afspraak. Toegang: 5 euro. Kinderen tot 10 jaar gratis. Greoepen vanaf 12 personen: 4 euro.

Als smaakmakers geven we hier hierboven:
Sculptour Outside: ‘Tegenvoeters’ van Gertjan Evenhuis.
Sculptour inside: ‘Keith Richards met palmboom’. Karl Meersman.

Meer info: Natuur & Sculptuur vzw
Beukenhof-Phoenix Galleries
Ronde van Vlaanderenstraat 9
9690 Kluisbergen
055-38 83 87 en 0472-454669
info@beukenhof.com
www.beukenhof.com

14 april 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR













MARNIXFORUM TREKT AFTASTEND GESPREK OP GANG

OVERLEG TUSSEN BURGEMEESTER LUC DUPONT
EN WAALS MINISTER-PRESIDENT RUDY DEMOTTE

GESPREK TEN STADHUIZE
OVER OPENBAAR VERVOER,
AANSLUTING N60-A-8,
EUROMETROPOOL


‘Het gebeurt niet alle dagen dat wij de Minister-presidenten van de twee grote gemeenschappen van ons land samen mogen ontvangen, bovendien in aanwezigheid van de federale Minister van economische migratie, migratie en asielbeleid. Het lijkt wel een mini institutioneel overleg', aldus burgemeester Luc Dupont op het Marnixforum rond werk zonder grenzen, afgelopen weekend.

Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht stuurde naar dat debat behalve zijn kat ook Annemie Turtelboom. Waals Minister-President en Ronsenaar van geboorte Rudy Demotte tekende wel present. Evenals de Vlaamse Minister-President Kris Peeters.

Voorafgaand aan het debat zelf had ten stadhuize eerst een interessant contactgesprek plaats tussen burgemeester Luc Dupont en Waals-Minister-President Rudy Demotte. Marnixring Ronse maakt hiermee andermaal zijn voortrekkersrol waar als smaakmakende ijsbreker en spraakmakend breekijzer van Ronse.

We willen onze lezers de belangrijkste passages rond de specifiek Ronsese problematiek, zoals aangekaart door Luc Dupont, hierna niet onthouden.


‘De Marnixring had geen betere locatie kunnen kiezen voor een debat met als thema Werk zonder grenzen dan onze stad’, aldus Luc Dupont. ‘Gelegen op de taalgrens en als grootste faciliteitenstad in Vlaanderen, weten wij immers beter dan wie ook voor welke uitdagingen en problemen wij staan wanneer we het hebben over Werk zonder grenzen.

Alarmerende werkloosheid door faciliteiten

‘Met een werkloosheidscijfer van 11 percent, samen met Gent het hoogste in Oost-Vlaanderen, is en blijft de toestand alarmerend. Ondanks alle geleverde inspanningen. Dit heeft uiteraard zijn redenen.

Vooreerst hebben wij omwille van de faciliteiten niet kunnen fusioneren. Daardoor zit de werkloosheid geconcentreerd in de kernstad, zonder dat deze kan worden gespreid over een aantal deelgemeenten, wat de cijfers een stuk vertekent.

De faciliteiten hebben ons evenwel niet alleen belet te fusioneren. Zij zorgen ook voor een instroom van Walen en Brusselaars, deze laatste veelal van allochtone afkomst en spijtig genoeg meestal eentalig Frans. Zij komen hier wonen, aangetrokken door het taalstatuut (met o.m. Franstalig lager onderwijs), de beschikbare en betaalbare woningen en onze zeer goed uitgebouwde sociale voorzieningen.

De stad en het OCMW leveren dan ook enorme inspanningen om ervoor te zorgen dat anderstaligen onze taal kunnen aanleren. Dit is trouwens niet alleen nodig om werk te vinden, het is ook een basisvoorwaarde tot integratie. Zo wordt samengewerkt met het Huis van het Nederlands, met basiseducatie en andere partners. Zo worden er inspanningen geleverd op vlak van sociale economieprojecten, activering van leefloners via de toepassing van artikel. 60 enzovoort.

Samen met de VDAB en de FOREM heeft de stad op 29/09/07 een Banenmarkt of Jobbeurs georganiseerd. Het was de eerste keer dat er een gezamenlijk aanbod van vacatures werd voorgesteld: jobs in Wallonië voor Ronsenaars, aanbod van jobs in Ronse voor Waalse werkzoekenden. De eerste Banenmarkt was alvast een succes en overtuigt ons om samen met de VDAB en FOREM op dezelfde weg verder te gaan.

Ondanks alle inspanningen, ook van de VDAB, blijft het werkloosheidscijfer toch alarmerend hoog. Nochtans biedt Ronse 9.000 arbeidsplaatsen aan en is daarmee de 10de grootste werkgever van Oost-Vlaanderen. Anderzijds zijn er jobs die elders open staan, o.m. in Zuid West-Vlaanderen, die niet ingevuld geraken. Wij moeten ons afvragen hoe dit komt.’


Taalbarrière

‘Hoewel een zeer groot deel van de werklozen eentalig Frans is, lijkt mij dit zeker niet de enige verklaring waarom ze niet aan werk geraken. Als immers er 35.000 Noord-Fransen in de regio Kortrijk werken, dan neem ik aan dat die ook niet allemaal Nederlands spreken. Waarom zou dat dan bij ons een beletsel zijn wat het elders niet is?

Hoewel we natuurlijk niet moeten ontkennen dat de taalproblematiek reëel is. Gisteren nog was ik op een ontbijtsessie georganiseerd door VOKA, waar ik nog eens de verzuchting heb gehoord van werkgevers die klagen over een tekort aan werkzoekenden die de Nederlandse taal machtig zijn.

De taalproblematiek zorgt er ook voor dat de Franstalige werkzoekenden in Vlaanderen ook niet de noodzakelijke competenties kunnen verwerven. Leg maar eens uit aan een Franstalige werkzoekende dat hij eerst een cursus Nederlands moet volgen, dan een opleiding of vorming in het Nederlands en pas dan op zoek kan gaan naar een job. Dit ondanks het feit dat werkgevers steeds minder veeleisend worden en ze vooral van werkkrachten motivatie en inzet verwachten, terwijl ze de rest kunnen leren op de werkvloer.’

Ook andere factoren moeten zeker worden meegenomen in de analyse. De lage scholingsgraad, het gebrek aan motivatie, de werkloosheidsvallen spelen zeker mee, maar ook het gebrek aan mobiliteit en een tekort aan arbeidsplaatsen.'


De N 60 komt er: eindelijk

‘Dank zij de tussenkomst van Minister-president Peeters wordt nu eindelijk werk gemaakt van de N 60 die een levensbelangrijke verbindingsader is voor onze stad en die er voor zal zorgen dat Vlaanderen hier niet meer eindigt maar dat onze stad een brug zal vormen naar het andere landsgedeelte. Ik maak van de gelegenheid gebruik om hem hiervoor uitdrukkelijk te bedanken.

Uiteraard rekenen wij erop dat na de studiefase die nu lopend is ook effectief de realisatie zal volgen.

Wanneer de N60 dan ook nog wordt doorgetrokken op Waals grondgebied (en wij hadden de gelegenheid om het daarover te hebben met Minister-President Demotte op het stadhuis net voor deze bijeenkomst),dan zullen we rechtstreeks aangesloten zijn op de A8 en het Europese wegennet.

Deze doortrekking van de N60, zowel op grondgebied Ronse als Wallonië, gekoppeld aan het geplande nieuwe industrieterrein langs deze weg, waarvoor momenteel het ruimtelijk afbakeningsproces loopt, moet ons toelaten onze economische troeven nog beter uit te spelen en meer werkplaatsen te kunnen aanbieden.'


Ook betere openbare verbindingen naar Wallonië gewenst

‘Daarnaast moet uiteraard ook het openbaar vervoersaanbod worden verbeterd en uitgebreid.

Niet alleen de Walen moeten naar Vlaanderen kunnen komen werken. Ook onze eigen werklozen moeten terecht kunnen in Wallonië of in de streek van Doornik om er te werken of er een opleiding te volgen bij de Forem. Daar immers is het feit geen Nederlands te kennen geen beletsel om aan werk te geraken. Alleen, ze geraken er niet met het openbaar vervoer, zoals Minister-president Demotte onlangs zelf proefondervindelijk mocht vaststellen.

Betere busverbindingen door de TEC met het Waalse landsgedeelte zijn broodnodig. Ook de heropening van de spoorlijn naar Leuze moet opnieuw op de agenda komen.

Van Ronse naar Leuze met de wagen duurt 15 minuten. Met de trein doe je er via Kortrijk en Moeskroen twee uur over. Ook daarover hadden wij het met Minister-president Demotte.

Alles wat onze ontsluiting verbetert, moet worden bevorderd. Als we het hebben over werk zonder grenzen kan en mag mobiliteit geen grens zijn.'


Textiel Innovatie Centrum

'Een ander voorbeeld van grensoverschrijdende samenwerking zit nog in een beginstadium maar krijgt stilaan vorm. Vanuit de stad willen we een ambitieus project ontwikkelen rond textiel en innovatie in de voormalige Campus Delghust. Een incubatiecentrum voor textiel en innovatie gekoppeld aan expo, opleiding en congresruimte.

Ook in Noord-Frankrijk, nabij Rijsel, plant de Franse overheid een groot project rond textiel en innovatie, maar dan meer in de onderzoekssfeer. Ook in Kortrijk worden plannen gesmeed rond textiel, maar dan meer in designsfeer.

Deze week nog had ik een gesprek met de burgemeester van Kortrijk, Stefaan De Clerck en professor Kiekens van de Universiteit Gent, die het textiellandschap in Noord-Frankrijk goed kent. De conclusie was dat er wel degelijk mogelijkheden zijn rond grensoverschrijdende samenwerking tussen Frankrijk, Kortrijk en Ronse op het vlak van textiel. Meer nog, de Waalse textielsector bevindt zich in de buurt van Moeskroen. Ook zij kunnen meegenomen worden in het samenwerkingsverhaal.'

Toch mee in de Eurometropool Rijsel-Doornik-Kortrijk?

'We hebben trouwens van de gelegenheid gebruik gemaakt om meer uitleg te krijgen rond het nieuwe district ‘Eurometropool Rijsel-Doornik-Kortrijk’. Op papier een mooi voorbeeld van samenwerking dat zijn bestaansrecht zal moeten bewijzen in de praktijk. We hebben uit dat gesprek trouwens ook geleerd dat Minister-President Demotte deel uitmaakt van ‘la Presidence’ van deze Eurometropool.

Ronse zoekt grensoverschrijdende samenwerking rond die thema’s die voor onze stad een meerwaarde kunnen betekenen. Deze projecten bevinden zich op het vlak van mobiliteit, werkgelegenheid en innovatie. Stof genoeg dus voor een inhoudelijk sterk debat.'


De tussenkomst van Luc Dupont maakt twee dingen duidelijk. Eén: er wordt bikkelhard voortgewerkt aan de Renaixance van Ronse, zij het dan, zoals wel vaker bij Luc Dupont, in alle discretie. Twee: het forum van Marnixring is zoals te verwachten een efficiënte katalysator gebleken voor nuttige dialoog. Mooi. Zo werkt dat. Tuupe vuir Ronse.

HET DEBAT IN EEN NOTEDOP

Zowel Vlaams Minister-president en Waals Minister-president Rudy Demotte als federaal Minister Annemie Turtelboom (die Karel De Gucht – met plotse opdracht naar Mexico – verving) waren aanwezig op dit debat naar aanleiding van 30 jaar Marnixring. Samen met hen: Jean-Paul Van Avermaet (voorzitter Voka Oost-Vlaanderen), Willy Naessens (Groep Willy Naessens), Danny Detemmerman (manager C-Mac Micro Technology), Hugo Bagué (Human Ressources Rio Tinto) en Fons Leroy (gedelegeerd bestuurder VDAB). Journaliste Inge Becks leidde het debat in goede banen. Zowel Rudy Demotte (in mooi-zangerig Nederlands) en Kris Peeters (met een sterk pleidooi voor regionalisering) als Annemie Turtelboom (met doordachte stellingen) konden de 400 aanwezigen bekoren en hadden geen moeite om het panel van Voka, VDAB en bedrijfswereld van antwoord te dienen.

DE BELANGRIJKSTE CONCLUSIES

° Dat de mobiliteit in het kader van de interregionale arbeidsproblematiek gemakkelijker op te lossen zal zijn dan de wellicht nog meer noodzakelijke mentaliteitswijziging.

° Dat een doorgedreven activeringsbeleid het primordiale streven moet zijn ter bestrijding van de werkloosheid.

° Dat regionalisering en homogene bevoegdheidspaketten (met banenplannen op maat) van essentieel belang zijn voor een coherente tewerkstellingspolitiek. Mits op doorgedreven wijze wordt samengewerkt tussen de gewesten in een voor allen win-win situatie.

° Dat adekwate loonkostsubsidies voor bepaalde doelgroepen moeten leiden tot activering en vooral responsabilisering van bedrijven en werklozen.

° Dat taal geen belemmering mag noch kan zijn mits aan intensieve en efficiënte opleiding en begeleiding naar de streektaal toe (zowel door overheid als door de bedrijven)

° Dat ambitie, migratie, flexibiliteit, innovatie en investeringen absolute vereisten zijn voor een dynamische toekomst ter bestrijding van de aankomende vergrijzing in Vlaanderen en het bereiken van de gewenste 70 percent werkzaamheidsgraad.



N60:
DE
FORMELE
BELOFTE
VAN
VLAAMS
MINISTER-PRESIDENT
KRIS PEETERS






Hoogtepunt van het debat was de expliciete belofte en vaste toezegging van Minister-president Kris Peeters de N60 (Gent-Valenciennes) tussen Maarkedal (Nukerke) en Frasnes (Anvaing) – met de steun en medewerking van de Waalse Regering –door te trekken en daartoe alle nodige voorzieningen te treffen tot algehele uitvoering. Eventueel ook de spoorlijn Ronse-Leuze.

DE BENIEUWDE RONSENAAR













DE VIERVEROAE

‘De Ververij’. Dat is de mooie naam die het stadsbestuur gaat geven aan het nieuwe cultuurcentrum dat uit het puin van de Teinterureries Belges (later De Nieuwe Leie) in de Wolvestraat verrijzen zal.

De Ververij is een bijna voor de hand liggende vondst. Naar analogie met De Brouwerij in de Priesterstraat verwijst hij zowel naar het verleden met de voormalige textielactiviteit van ‘den TeeBee’, naar de eigen ‘couleur locale’ van het hedendaagse Ronse als stad van de wereld én naar het brede palet van kunsten die er zullen bedreven worden.

In een eerste fase moet De Ververij onderdak bieden aan de Stedelijke Academie voor Artistieke Vorming met tentoonstellingsruimte, kantoren voor de Dienst Cultuur en lokalen voor culturele activiteiten. Daarna komt er ook een schouwburg met 350 plaatsen.

Lang nadat Vlaanderen voornamelijk onder Frans Van Mechelen en Rika De Backer overspoeld werd met Culturele Centra krijgt Ronse eindelijk waar het zo lang heeft op moeten wachten. Beter laat dan nooit.