14 februari 2008

BEAU MONDE












Wegens het overweldigende succes voor Hospice Prinskouter in november vorig jaar herneemt ‘t Podium dit stuk van Maurice de Grauwe, onder de naam Home Busteberg in een regie van Claude De Bie. Cast (onze foto): Martine Van Nieuwenhuyze, Yves Pieters, Anthony Vandekerkhove, Ann Van Nieuwenhuyze, Sylvie De Bie, Philippe Declercq, Anne Fobert, Cédric Onijn, Geraldine Fobert en Stefan De Smedt.

Vrijdag 29 februari om 20u. Zaterdag 1 maart om 20u. Zondag 2 maart om 17u. Dienstencentrum De Hoge Winde (Bredestraat 256 - 9600 Ronse). Kaarten (8 euro) bij Bureau Hermes, Grote Markt 34 te Ronse , op het nummer 0476 59 83 12.

BLUE MOON













14.

‘Die Valentijntoestand is dikke zever om pikante lingeriesetjes te doen verkopen. Of J’adore van Dior. Met spaarzegels van de gazet. Ze zijn verliefd zogezegd, maar dan wel met kortingbonnetjes van Het Nieuwsblad. ’

De drummer van onze Snukkende Snaren gelooft niet in goed gevoel. Zelfbedrog voor zwakjanussen, teer gekweekten. Hij kan het weten. Heeft zelf één keer toegegeven aan de stormen in zijn hart. Resultaat: Iemand Heeft Hem Pijn Gedaan. Zoals in de smartlap van de vergeten Vlaamse zanger die het Kanaal Veurne - Nieuwpoort in plonst. Van verdriet omdat hij de Top Dertig niet meer haalt en zich niet langer geliefd voelt.

Sinds er op zijn hart is getrapt als op een spinfiets in het fitnesscentrum, gaat onze drummer met zijn grote muil en zijn bang-bang hart pas slapen als hij al zijn zinnen heeft geblust. Maakt niet uit hoe waar wanneer en met wie.

Meneer gaat voortaan door het leven als zelfverklaarde stoïcijn. Zakboekje met zogeheten Wijsheden van Epictetus binnen handbereik. Dit voor de zeldzame momenten waarop zijn verdrongen gevoel weer even vanuit zijn gestolde hart in de keel komt piepen. Als een wild fris lentekropje.

(Zeldzame momenten: Hillary die een traan wegpinkt omdat niemand haar levenswerk begrijpt: Bill overklassen. De Australische premier die sorry zegt en de aboriginals die zijn televisie-excuses geloven, ondanks eeuwen vernedering. Henri Salvador die 'Le Lion est mort ce soir’ zingt, dan in de fleur van zijn negentigste dood gaat. In volle vorm als het ware).

Doch deze laatste opstootjes van sentiment noemt onze drummer de metastasen van zijn alreeds dode hart. Dat Tia Hellebaut op Valentijn van de grond gaat en haar zevende hemel in zoemt, het doet hem niks. Hij is onkwetsbaar, nu. Dank zij Zeno. Dank zij Marcus Aurelius. Dank zij alle andere koele kikkers die de gekste dingen hebben geschreven. Omdat iemand ook hen ooit had pijn gedaan.

*

Met onze veelgevraagde groep De Snukkende Snaren hebben we net een privé-optreden afgewerkt. In ‘Salons Monteverdi’. Voor Valentijn. Brice, onze tweede chanteur bracht er op aanvraag:

Love is
a colour
that is blue
just like
your eyes.

Als ze ons betalen, spelen we. Zelfs, zoals in dit geval, voor een ouwe geile vrek die zijn fortuin verpatst aan zijn poetsvrouw omdat ze hem, na de grote schoonmaak met Mr Proper, ook wel eens haar sterrenhemel toont.

Niet dat we het als Snukkende Snaren doen voor het geld. Anders dan onze minder succesvolle collega’s The Who, The Moody Blues, Dave Clark Five, Herman’s Hermits, The Turtles, The Pretty Things, The Kinks, The Yardbirds, The Searchers, The Drifters, The Easybeats, The Animals of The Small Faces maken we nooit ruzie om geld. Nooit. Daarom bestaan we ook na al die jaren nog. Geld speelt geen rol. Wij doen het puur voor de lol. Het bewijs is er. Als we dan al wat geld bijeen hebben, investeren we in stevige staanderkes voor partituren. Een mengpaneeltje. Een micro die werkt.

De rest is voor het verteer bij onze marraine Kitje en haar Solangeke in The Silicon Valley. En voor de verwarming van ons repetitielokaal achterin, want het kan daar koud waaien aan het station. De twee gebouwen naast The Silicon Valley staan al jaren legio. Net als de meeste horecagebouwen in onze stad tegenwoordig. Doch voornamelijk in de omgeving van de passerelle die over de ijzeren weg hangt. Niemand die er nog op durft, op de passerelle. (Wat van Solangeke niet kan gezegd worden).

Dit vanwege instortingsgevaar op de treinen uit Brussel. Veel dingen staan op instorten in onze stad. Inbegrepen het hart van Solangeke.

‘Ik blijf hier niet wonen in deze heksenketel’, zucht ze me na de repetitie.

‘Vanochtend alweer een overval door twee bivaklafaards. Op de Centeabank deze keer. Straks mogen we overdag ook al niet meer om ons geld naar de bank’.

Jeannien, onze backing vocal en tandartsassistente uit De Panne, zal Solangeke niet tegenspreken. Zij wil Brice hier weghalen. Ze wil hem bij haar aan de kust. Voor alle Valentijns van de rest van haar leven. Ze heeft voor Brice ook al een seizoenjob gezocht en gevonden. Als Kabouter Lief in Plopsaland.

Brice houdt de boot echter af. Zegt dat hij er wil over nadenken. Geeft onze stad niet zomaar op. Zegt dat hij ervoor gaat vechten. Voor onze stad. Niet wegvluchten voor de bivakmutsen die zelf wegvluchten.

‘Même si j’étais le dernier, je serai celui-là’, zingt Brice zijn idool Hallyday na. En hij bestelt nog een Fristi. Brice heeft de warme stem van Johnny in ‘Mes Tendres Années’. Daarbij, wat moet hij daar als kabouter in De Panne? Hij met zijn reuzenhart.

‘Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.

13 februari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR



TIPJE VAN SLUIER
IN CHRISTELIJK
OPINIEBLAD TERTIO

‘MOSLIMA'
NEDIA GMATI-TRABELSI:



'HOOFDDOEK GEEN VERZET
TEGEN WESTERSE WAARDEN'

‘MANIPULATIE VAN GODSDIENST IS UIT DE BOZE’


In het christelijk opinieblad Tertio geeft schepen van Integratie Gmati-Trabelsi vandaag haar mening over de hoofddoekenkwestie.

Nedia Gmati-Trabelsi: ‘Veel mensen zien de hoofddoek als een uiting van verzet tegen westerse waarden. Maar dat is het helemaal niet. Moslimmeisjes en vrouwen dragen gewoon die hoofddoek omdat die deel uitmaakt van hun identiteit als vrouw. Volgens mij is er na de aanslagen van 9/11 veel veranderd. Er kwamen veel vooroordelen tegenover allochtonen, moslim of niet. Plots werd het 'wij' tegenover 'zij'. Bijgevolg vroegen veel allochtonen zich af wat de islam nu juist betekent, en gingen ze op zoek naar de echte kern van hun geloof, meer dan wat op de televisie te zien is.’

Een moslima onder de katholieken

Nedia Gmati-Trabelsi: ‘Ook voor mij was dat zo: tot mijn veertien jaar ging ik naar een katholieke school dat was zeer belangrijk voor mijn ouders. Als moslima heb ik dus sneller kennis gemaakt met de katholieke godsdienst dan met de islam. Want ook ik had vooroordelen tegenover de islam. Godsdienst op zich is niet slecht of goed, wel de manier waarop mensen godsdienst manipuleren en daar misbruik van maken.’

Volgens Tertio ontbreekt het in Ronse ontdanks een relatief grote allochtone gemeenschap, waardoor ook de islam zichtbaar aanwezig is in het straatbeeld, aan een echt interreligieuze dialoog. Die kan nochtans leiden tot ontmoeting tussen culturen en godsdiensten. Meer dan wat sympathiebetuigingen over en weer zijn er volgens het christelijk blad niet.

Nedia Gmati- Trabelsi betreurt dat, zo meldt Tertio nog. Een hint om die dialoog op te starten.

Ronse: Le Petit Molenbeek…

Safia Marzouki van de vereniging Vrouwen in Beweging toont zich in het blad evenzeer voorstander van een open dialoog tussen de culturen.

Safia Marzouki:‘Alleen door dialoog kunnen we tot oplossingen komen en kan het samenleven in onze stad verbeteren. Iedere vrouw moet het recht en de vrijheid hebben een hoofddoek te dragen. Toen ik jong was, was er veeleer een beweging tegen het dragen van de hoofddoek, maar nu zie ik dat het voor jonge meisjes dé manier is om hun religieuze overtuiging te tonen en hun identiteit terug te vinden.’

Daar zit volgens Marzouki nog altijd het probleem.

Marzoeki :‘In Ronse worden ze als allochtonen en dus niet-Belgen bekeken, maar in Marokko of Tunesië zijn ze evenmin een van hen. Bovendien worden de termen 'allochtoon- autochtoon' nu veel meer gepolariseerd dan vroeger.’

De integratie wordt volgens Tertio in Ronse bemoeilijkt door een cumulatie van factoren.

'In Ronse leven niet alleen mensen met een andere religieuze overtuiging en een vreemde klederdracht, maar velen onder hen spreken ook uitsluitend Frans. De werkloosheidsgraad is hoog en de scholingsgraad onder allochtonen laag. Bovendien zijn de jongste jaren heel wat allochtonen uit Molenbeek naar Ronse afgezakt bij wie de integratie niet echt gemakkelijk loopt. Ronse wordt soms zelfs al petit Bruxelles genoemd.’

Ronsese onderwijswereld vraagt steun van stadsbestuur

De meeste Ronsese moslimkinderen volgen les in het katholiek onderwijs, zo schrijft het toch Tertio.

Volgens Maria Declercq, coördinator van de scholengemeenschap en directeur van de kleuterschool Sancta Maria kampt het basis- en kleuteronderwijs met een drietaligheidsprobleem.

Maria Declercq (in Tertio): Veel kinderen spreken met hun ouders Arabisch, met broers of zussen Frans en op school Nederlands. De achterstand voor kinderen uit allochtone gezinnen begint dus al op kleuterleeftijd. Dat zijn de echte problemen in Ronse. Niet zozeer het al dan niet dragen van een hoofddoek.’

Toch merkt Declercq een positieve evolutie.

Maria Declercq: 'Almaar meer allochtone ouders staan erop in het Nederlands te worden aangesproken. De aanwezigheid van moslims op een katholieke school komt meermaals ter sprake in de moedergroepen. In het onderwijs is er wel degelijk een dialoog aan de gang. Maar samen met de directies van het gemeenschapsonderwijs vragen we wel meer ondersteuning van het stadsbestuur.'

12 februari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR


Open Brief
aan een
Super-Waal

Beste Jean-Luc Crucke,


Ik schrijf je deze brief in mijn moedertaal omdat ik weet dat je die zelf perfect beheerst, ziehier waarover. Meer en meer ziet het er dus naar uit dat Ronse de trein naar de Eurometropool Rijsel-Doornik-Kortrijk mist. In je blog onderken jij als burgemeester van onze grensgemeente Frasnes-les-Anvaing en federaal parlementslid nochtans wél alle mogelijkheden voor de tewerkstelling in dat Eurodistrict.

Je bepleit daartoe met je partijgenoten van de MR dan ook al vlijtig vlottere treinverbindingen tussen Doornik en Kortrijk die deze tewerkstelling over de taalgrenzen heen ten goede moeten komen. Je bent, zoals ze bij ons zeggen ‘goed bezig’. Je hebt daar goede redenen voor want net als in Ronse piekt de werkloosheid in je gemeente boven de tien percent.

Mijn bronnen melden me dat je twee jaar geleden al benaderd bent door Ronsenaars van je brede liberale familie met de vraag al je invloed aan te wenden om Ronse bij de Eurometropool te betrekken. Démarches om ook electoraal te scoren allicht, doch niettemin verdienstelijk.

Ook bij parlementslid Sabien Lahaye uit Poperinge (groot voorstander van dit grensoverschrijdende initiatief) en bij minister Dirk Van Mechelen is het verlangen geuit om Ronse op te tillen van ‘geassocieerde gemeente’ naar volwaardig lid van de Eurometropool in wording.

Misschien is het je bekend dat er ook vanuit deze blog al langer voor gepleit wordt Ronse bij de Eurometropool te betrekken. Zo ging van hieruit eerder al een gelijkaardige open brief naar Stefaan De Clerk, burgemeester van Kortrijk en aan Vlaamse zijde de pleitbezorger van de Eurometropool. De Clerck heeft toen teruggeschreven dat hij zo’n samenwerking met Ronse best wel zag zitten. Ronse zelf helaas niet dus.

Jij schat de mogelijkheden van zo’n Eurometropool blijkbaar wél goed in. Want je mag dan al als hyperactief parlementslid uitgeroepen zijn tot 'Super-Wallon' (Demotte n’a qu’a bien se tenir), je beschikt daarnaast ook over voldoende openheid van geest om grensoverschrijdend te denken. Zoals ze dat bij jullie zeggen: ‘pour faire avancer le schmilblick’.

Je bewijst die openheid trouwens ook langs de kant van de weg met je veeltalige borden: ‘Een gemeente waar iedereen welkom is’. Mooi. Doch genoeg captatio benevolentiae, ziehier waarvoor ik je schrijf. Dit falen van Ronse inzake Eurometropool brengt me op een ander idee.

(Tja, we hebben het als Ronsenaars nu eenmaal geleerd om van elke nieuwe tegenvaller alleen maar sterker te worden. Of creatiever...)

Waarom zouden we, overheen die taalgrens, geen associatie maken van aangrenzende gemeenten in de Vlaamse Ardennen- Les Collines. Frasnes-Flobecq-Ellezelles-Mont de L’Enclus-Ronse-Maarkedal-Kluisbergen?

Samenwerken op stuk van tewerkstelling want er is dus werk aan de winkel. Toerisme en Sport. Mogelijkheden te over: wandelen, fietsen, outdoorsporten, zelfs watersport op het stuk Schelde. Over dezelfde heuvels die de Ronde van Vlaanderen smaakmakend maken en de Franco-Belge kleuren kunnen we onze eigen Omloop organiseren.
Kunst en Cultuur. Een biënnale voor alle kunstenaars van de Vlaamse-Ardennen–Les Collines. Beurtelings in elk van de betrokken gemeenten. We zouden aldus van die vermaledijde taalstreep, die ons al zoveel parten heeft gespeeld, een troef kunnen maken. Utopie?

You may say
I’m a dreamer
but I’m not
the only one.

Zonder dromen is het leven maar niks.
Aan beide kanten van de groene heuvels.

Stef Vancaeneghem

Ps. Geamuseerd heb ik in de Parlementaire Handelingen je woordenspel gelezen met Renaat Landuyt omtrent diens opmerking ‘dat de ene Crucke de andere niet is.’ Vooral je antwoord ‘dat het met je familie politiek gesproken nu de goede kant’ uitgaat, vind ik een sterke ‘bon mot’. Doch dit geheel terzijde. Ter rechterzijde wat jou betreft, welteverstaan.

11 februari 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR









JAN
LEENKNEGT

DE MAN
DIE HET
LICHT
PLUKT



Het is zijn ongerepte verwondering.
Het is zijn talent, cadeau van vader Michiel.
Het is zijn eindeloos verfijnd vakmanschap.
Het is zijn doorgedreven artistieke vorming.
Het is zijn subtiele kijk, zijn fijn gevoel.
Het is de som van vele reisindrukken.
Het is zijn hoogst herkenbare originaliteit.
Het is zijn onnavolgbaar spel met kleuren.
Het is de magie van het licht dat daarop dansen komt.

Het is de voortreffelijkheid van de kunstenaar als mens.
Het is de halve eeuw vriendschap voor een klasgenoot.

Het is dat alles waarom ik hoop dat vele bezoekers zich in de Brouwerij zullen terugvinden in mijn eigen - toegegeven persoonlijke - kijk op de Ronsese glaskunstenaar Jan Leenknegt.


Jan Leenknegt. ‘Mijn schaduw is licht.’
Van 1 tot en met 30 maart in CC De Brouwerij, Priestersstraat Ronse.
(Woensdag, zaterdag en zondag van 14u tot 18u).