06 juni 2009

DE BENIEUWDE RONSENAAR

FIERTELSCHEPEN AGNES VAN CROMBRUGGE
BRENGT GOED NIEUWS NA RONDGANG RELIEKEN
FIERTEL EN BOMMELS VOORTAAN
OFFICIEEL VLAAMS CULTUREEL ERFGOED


Schepen van Fiertel Agnes Van Crombrugge bracht zopas na de traditionele Fierteldienst en de rondgang der relieken schitterend nieuws voor Ronse.

Vlaams Culltuurminister Bert Anciaux maakt zowel van de Fiertel als van de Ronsese Bommelsfeesten officieel Vlaams Cultureel Erfgoed. Samen met andere Vlaamse tradities, ondermeer het Ros Beiaard van Dendermonde, de Garnaalvisserij van Oostduinkerke en de Boetprocessie van Veurne.


Bij het opnemen van de tradities wordt vooral gekeken naar criteria als kwaliteit, bewustzijn en samenwerking. Er wordt steeds rekening gehouden met het geheel van de processen die met de tradities verbonden zijn. Verder dient er op een dynamische, creatieve en vooral erfgoedgerichte manier mee omgegaan worden.


Op onze foto's: behalve Trommel & Fluitje ook Ephrem Delmotte, de stichter van de Bommelsfeesten aan 'zijn' Sint-Hermesbeiaard.

05 juni 2009

FEESTBOEK













Op kruissnelheid door het diepe Ronse met de Gevuigoode Mandolienen. De ene avond in de Marijve, de andere dag grenzenverleggend voor de theatervrienden in de groenige beemden van Hellebecq. Dan weer de Lions van Ronse en een brokje Frasnes op de flanken van Leupegem.

Wijkclub of serviceclub: het maakt niet uit. Overal slaan de vonken over, komt de liefde voor deze stad in het dal opborrelen uit het hart van de Ronsenaars. Samen in vijfentwintig liedjes terug naar onze gemeenschappelijke roots en kindertijd.

Omgekeerde stoelen in ’t gangske. Duizend lichtjes in de nacht. Bompa op zijn bank. Piezamats uit gruute duzen op de moert, oos ’t kloert ien Roonse. Vreugde en kameraadschap tuupe vuir Ronse.

Dansende noten en gekrulde lettertjes voor een Ronse-gevoel dat ons op Drievuldigheidszondag op de weg zet van niets naar nergens. Nog even en het Ronsies is voor goed gone with the wind that blows over the Muilebeike.

‘De vijand is iedereen met wie je van nabij te maken krijgt, de oorlog is overal waar twee of meer mensen samenkomen.’ Ik lees het hier in een bespreking van Hellers oorlogsklassieker Catch-22. Even samen enkele liedjes beuroön, dan weer over naar de orde van de dag.

Op naar het gewriemel, het geneuzel in de marge, de status, de Schone Schijn, de kleine verschillen, de grote geschillen, bal op zaterdag, boel op zondag, status en succes, mislukking en marginalisering.

Wat is de zin van dit eindeloos doorgaan, zo vragen we ons soms af? Het eindeloos doorgaan zelf, zo troosten we ons.

David Carradine wou doodgaan in plaats van nog langer door te gaan. Hij ging aan een touw hangen in de kast van zijn hotel in Bangkok. Zelfmoord, althans: dat schrijft de Thaise pers. Doch zekerheden zijn er niet. Bij het schrijven zeker al niet. Eén tikfout, een haastigheid en het kot is al te klein. Gelukkig heb ik heel alerte lezers. Langer dan een korte nacht gunnen ze me geen misser.

En die anonieme mails, wat moet je ermee. De ene scheldt de ander uit. Doch altijd veilig weggestopt achter de gordijntjes van anonymous. Stoer als hun Fiertelschoenen die klaar staan onder het stoofke. Maar ondertussen wel bang als een (k)wezel om zelf uit te komen voor het eigen zwarte gif.

‘Il fait laisser mourir les choses basses dans leur propre poison.’

'Feestboek'.
(Over Leven in Ronse).

04 juni 2009

HET WORDT AL BIJ EEN MOOIE FIERTEL:
MEER DAN MILJOEN EURO VOOR RENAIXANCE













EUROPA EN VLAANDEREN
GUNNEN RONSE
DE HOOGSTE SUBSIDIE OOIT

VOORMALIG HOSPITAAL GENEEST RONSE
VOORTAAN VAN OUDE KWALEN
EN GAAT VOOR HERGEBOORTE


OCMW- voorzitter Pol Kerckhove meldde ons gisteren in de vooravond hoogstpersoonlijk en heel verheugd zelf het goede nieuws dat Ronse zomaar eventjes 5,1 miljoen euro aan subsidies weet bijeen te sprokkelen om het voormalig hospitaal een zeer toekomstgerichte unieke nieuwe bestemming te geven. Het gaat om de hoogste subsidie voor Ronse ooit. Daarmee wordt het voormalig ziekenhuis van Ronse helemaal omgetoverd tot een Centrum voor ondernemerschap en opleidingen. Meer bepaald gericht op textiel en innovatie.

Als we dus op Fierteldag eerst die vertragende verkiezingsverplichtingen voor het Vlaams Parlement en Europa aan onze marcheerbroek hebben, zullen we nu tenminste toch weten waar dat allemaal goed voor is. Van Europa krijgt Ronse immers 2,5 miljoen euro. Van het Vlaams Gewest 1,6 miljoen euro. Van de provincie 1 miljoen euro. Burgemeester Luc Dupont verwacht dat de renovatie binnen de twee jaar rond is. Hij schat in dat er tegen eind 2011 kan gestart worden met vergaderingen en congressen.

Tuupe vuir Ronse

Met het nieuw Starterscentrum voor Ondernemingen aan de Zonnestraat en de geplande uitbreiding van een ambachtelijke zone aan de Steenweg op Doornik (aansluitend op de nakende doorsteek van de N-60) is de Renaixance niet langer de naïeve wensdroom van de Ronsenaars van goede wil.

En het Facebook mag dan misschien al de (tijdelijke?) internethype zijn van het moment, het aanstekelijk (bijwijlen ontroerend) enthousiasme en het sneltempo waarmee de nieuwe alliantie van alle Ronsenaars ‘Tuupe vuir Ronse’ er nu ook bij de jongere generaties helemaal doorbreekt bewijst dat de Ronsese jeugd meer dan ooit gelooft in ons aller geliefde stad, al dat steriel negativisme meer dan zat is en voor zichzelf een mooie toekomst knokken wil in een tolerante en gastvrije stad met uitzicht op de wereld van morgen.

Ronse vecht nu eindelijk met vereende krachten terug en schudt definitief het immobilisme en het doemdenken van zich af dat al te lang listig gevoed wordt door contraproductief extremisme en goedkoop populisme.

Het nieuws van de megasubsidie betekent ook dat de hoogste Europese instanties geloven in een stad als Ronse op de grens van culturen en onze geliefde stad voluit op de kaart zetten als partner voor de Eurometropool met Rijsel.

03 juni 2009

DE BENIEUWDE RONSENAAR

EXCLUSIEF: UITBATER DOET ONS ZIJN VERHAAL
DE VERGANE GLORIE VAN VILLA CARPENTIER
















In bijzonder scherpe bewoordingen reageert Daniel Deprez, gewezen zaakvoerder van BVBA Urtica op artikelen die 'Het Nieuwsblad' publiceerde over de teleurgang van Villa Carpentier. Deprez wil - op eigen initiatief - langs deze weg hierover ook eens zijn eigen verhaal kwijt, 'ten einde zijn naam reputatie en integriteit te vrijwaren.’

Zonder ons te willen mengen in deze blijkbaar bikkelhard oplaaiende controverse tussen de betrokkene en de krant (bij uitbreiding zo te lezen ook het stadsbestuur van Ronse), hierna ingekort en ontdaan van al te persoonlijke 'ingrediënten' enkele relevante fragmenten uit deze wanhoopskreet.

We laten dit relaas voor alle duidelijkheid volledig voor rekening van de briefschrijver zelf en zullen alle (niet anonieme) comments hierover graag acteren voor zover ze constructief kunnen bijdragen tot het debat over de redding van Villa Carpentier. De passages die we hierna publiceren schetsen alvast een pijnlijk beeld van de saga rond de vergane glorie van dit ‘stenen mysterie'. Ze werpen tegelijk een licht op de zware uitdaging die een redding van dit kostbaar Ronsese erfgoed nog te wachten staat.


De Voorgeschiedenis

Daniel Deprez: ‘In 2005 is er een huurovereenkomst afgesloten tussen BVBA URTICA (huurder) en INVEST IMMO BELGIUM (verhuurder), maandelijkse huursom 5300 euro per maand. Met dit contract op zak is de nieuwe eigenaar overgegaan tot de aankoop van Villa Carpentier. Zelf hebben wij de gesmaakte inrichting - zoals zo vaak gepubliceerd in diverse media - op ons genomen. In de zomermaanden hebben wij deze huursom zonder noemenswaardige problemen kunnen betalen. Doch in de wintermaanden vormde deze hoge huurprijs een cruciaal probleem. Temeer daar de energiekosten voor een dergelijk zomerverblijf de pan uit swingen. Daarenboven dateert de verwarmingsinstallatie van 1983, is deze sterk verouderd en zéér hoog qua verbruik.





Het probleem van de hoge huurprijs en energiekosten is ook voorgelegd aan het stadsbestuur. Om de openstelling van Villa Carpentier te vrijwaren, heb ik toen voorgesteld om in ruil voor een deel van de huursom, het pand voor een groot deel in bruikleen te geven aan de stadsdiensten. Men is hier niet op ingegaan, want dit neigde naar publiek-private vermenging en daar kon de oppositie commentaar op hebben.

Wat de Vlaamse gemeenschap betreft: Het kabinet van Bert Anciaux kon geen ondersteuning verlenen, gezien het een 'commerciële activiteit' inhield (BVBA). Voor het nieuwe project "cultuurinvest" waren we dan net weer te weinig commercieel.

De problemen om de huur te betalen, keerden uiteraard de volgende winter terug. Vreemd genoeg heeft de eigenaar toen niet ingegrepen, maar heeft ons in tegendeel uitstel van betaling verleend. Tot de economische crisis haar intrede doet en de eigenaar zijn Horta - eigendommen te koop stelt. Daarop worden wij verplicht via het vredegerecht het pand te verlaten en de achterstallige huurgelden te betalen. BVBA URTICA beschikt daartoe niet over voldoende middelen en legt hierna de boeken neer.

Niks geen frauduleus faillissement

Van een frauduleus faillissement of - nog beter - van een stiekem onderduiken is hier geenszins sprake. Het is met heel veel pijn in het hart dat ik gedwongen ben dit project te verliezen, en dit om puur economische en financiële redenen. Niet door een gebrek aan slaagkansen of initiatieven. Ik heb mijzelf absoluut niets te verwijten en kan met een gerust geweten op dit project terugblikken. Het stoot mij ook absoluut tegen het hart dat mensen die geen recht hebben van spreken mij via loze artikels proberen in een negatief daglicht te plaatsen. Hoe komt het dat een krant dergelijke laster en eerroof durft te publiceren zonder degelijke research? Ik ben al die tijd bereikbaar gebleven maar niemand heeft contact opgenomen met mij? Op welke bron is dit artikel gebaseerd?

Schone Schijn...

De eigenaar, zo beweert hij per mail, heeft geen enkele andere keuze dan het gebouw te verkopen omwille van de financiële crisis. Hij heeft Villa Carpentier gekocht en grotendeels afbetaald met onze huurgelden maar de broodnodige restauratie is uitgebleven: niet-gekeurde elektriciteit, kapotte ramen, afbrokkelende asbest in de kelder, slecht functionerend sanitair en een lekkend dak vol houtworm.

Het stadsbestuur heeft gedurende de hele periode het belang van Villa Carpentier voor de stad blijven afwimpelen. Ik heb het stadsbestuur gesmeekt dat ze de villa zouden aankopen, zodat het gebouw voor het grote publiek zou gevrijwaard blijven. Behalve veel excuses is er weinig uit de bus gekomen.

Dat het Horta museum in gesprek zou zijn met het stadsbestuur is werkelijk te gek voor woorden. Het Hortamuseum kan met moeite zijn eigen museumwerking volbrengen, laat staan dat ze gesprekken zouden aanknopen voor een aankoop van Villa Carpentier.

Wat die zogenaamde gesprekken betreft met de provincie: de verschillende gedeputeerden van de provincie hebben mij al lang laten weten dat ze geen budget vrij willen of kunnen maken voor Villa Carpentier. Geen enkele eurocent is er naar dit monument gegaan. Nooit heeft iemand het belangrijk genoeg gevonden om enige daadwerkelijke steun te bieden en het project, met of zonder ons, te redden. Iedereen die eerlijk is, weet dat wij hart en ziel hebben gegeven aan dit monument.

Ik kijk met veel emotie en gemengde gevoelens terug op de voorbije periode in Villa Carpentier. Met een zeker wrang gevoel omdat het verhaal niet af is en klaarblijkelijk niemand dit verhaal belangrijk vindt. Maar ook met een goed gevoel, wetende wat ik betekend heb voor dit monument. Misschien had ik er, zoals de eigenaar van meet af aan suggereerde, een restaurant of feestzaal moeten in onder brengen. Maar dan wel met een publiek die de jas aan houdt in de winter.

Eén ding kan niemand ontkennen, opnieuw ligt Villa Carpentier er verwaarloosd en troosteloos bij. En daar treft iedereen schuld aan. Zowel privé als overheid vinden dit monument tot op vandaag niet belangrijk genoeg om een serieus beleid aan vast te knopen.


Daniël Deprez

DE BENIEUWDE RONSENAAR

DE ONDRAAGLIJKE LEEGTE
VAN HET CONTAINERPARK

MEERDERHEIDSRAADSLID BJORN BORDON:
CONTAINERPARK INDERDAAD TE DUUR


















Het nieuwe betaalsysteem van het containerpark deugt niet. Het is onrechtvaardig en te duur. Dat het - tegenover het groeiend verzet van de Ronsese bevolking - zou dienen te worden afgevoerd, was voor fidele lezers van deze blog al langer duidelijk. Of de nakende verkiezingen er wat mee te maken hebben, laten we hier in het midden. Feit is dat Björn Bordon, als jongste van Ronse en gekozene van bestuurspartij Sp.a vandaag openlijk als eerste openlijk toegeeft dat het systeem een miskleun is. Al zal ongetwijfeld hier en daar de vraag opwellen waarom het raadslid daarover in de gemeenteraad in alle talen heeft gezwegen en uitgerekend nu - in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen - het verzet van de Ronsenaars tegen het systeem bijtreedt en zijn alternatieve voorstellen lanceert via de media.

Verkiezingskoorts? Op Facebook doorbrak Bordon gisteren voor zichzelf al het kiesgeheim voor zondag…Mocht iemand al getwijfeld hebben aan zijn keuze. Voor alle duidelijkheid: het containerpark staat onder bevoegdheid van schepen Agnes Van Crombrugge (CD&V), hierin 'gedragen' door de meerderheid van CD&V en Gordons' eigen Sp.a... Bordon lanceert alvast een paar interessante alternatieve voorstellen die we u niet willen ontzeggen.


Onevenwichtig systeem

Björn Bordon: 'Bij raadsbesluit van 15 december 2008 zijn de tarieven en de puntenregeling drastisch gewijzigd. Deze beslissing werd ingegeven door het stijgende kostenplaatje dat afvalverwerking met zich meebrengt. Bovendien waren de inkomsten voortspruitende uit de verrekening van de toegangsbeurten quasi onbestaande. Dit leidde evenzeer tot de conclusie om het aantal gratis punten per gezin te reduceren naar 6. “De vervuiler betaalt” loopt als een rode draad doorheen het huidige afvalbeleid. “Wie afval vermijdt, hoeft het niet kwijt” is een even belangrijke pijler in dit kader. Exorbitante prijzen om het resterende afvalfractie kwijt te kunnen kan het sluikstorten dan weer aanmoedigen. Een evenwicht dient in deze te worden nagestreefd. Er is echter geen sprake van een evenwicht zonder een maatschappelijk draagvlak. De drastische wijzigingen ontnemen elk maatschappelijk draagvlak. Dit bleek uit de vele verzuchtingen die ik, als mandataris, sinds de implementatie van de wijzigen, heb vernomen. Nieuwe maatregelen dringen zich dan ook meer dan ooit op.'

TWEE VOORSTELLEN

Björn Bordon: 'Uit deze bezorgdheid geef ik een tweetal voorstellen mee die bij een evaluatie door het Schepencollege zeker de moeite lonen om eens nader te onderzoeken. Deze voorstellen kennen een groter draagvlak binnen de sp.a, maar ongetwijfeld ook onder de Ronsische bevolking.

1. Onderscheid maken in de hoeveelheid aangeboden extra betalende fractie grof vuil

In vele steden en gemeenten met een vernieuwd recyclagepark wordt de retributie bepaald volgens het aangeboden gewicht (kg) en aard. Dit systeem vereist echter een bijkomende investering in een weegbrug. Andere recyclageparken maken een onderscheid in hoeveelheid (m³) en aard. In Ronse wordt echter een onderscheid gemaakt in de aard van het voertuig en de aard van het aangeboden afval.

Een bijkomend onderscheid kan hier gemaakt worden. Indien het een extra betalende fractie grof vuil* betreft, kan naargelang er meer of minder dan 1 m³ wordt aangeboden, 3 of 1 punt in vermindering van het puntensaldo worden gebracht. Een kleine aanpassing in het informaticasysteem van de toegangscontrole is hierbij niet uitgesloten.

* grof vuil bestaat uit: grof (brandbaar) restafval, inert bouw- en sloopafval, steenpuin een keramiek, vlak glas, kalk- en gipsafval (Gyproc, Ytong), houtafval, eterniet vanaf 1m³/jaar

2.De puntenregeling gradueel minder snel laten toenemen

De reductie van 12 gratis punten naar 6 gratis punten kan opgevangen worden door de verhoging van het basisbedrag per punt milder in te delen:

- punt 1 tot 9: €2,5 per punt
- punt 10 tot 14:€5 per punt
- punt 15 tot 19:€7,5 per punt
- vanaf punt 20: €10 per punt.

Voer voor discussie allicht. Het belangrijkste is dat er snel een komaf gemaakt wordt met een waardeloos systeem dat de mensen van Ronse met hun grof vuil naar de omliggende containerparken jaagt en Ronse zelf ondertussen opzadelt met een vrijwel leeg en bijgevolg onrendabel containerpark …

02 juni 2009

FIERTEL











Met bang gesloten ogen
bad ik, uk, om mededogen,
want overal wou de Boze je strikken,
om je zieltje schaterlachend in te pikken.

En in de processie was er die kloon van de Zwarte,
die woest met zijn drietand naar je zwaaide,
alle jochies met zijn bokkesprongen tartte,
tot je huilend naar moeders handen graaide.

Gelukkig kwam Hermes naar onze streken afgezonken,
heeft het Beest bij staart en horens vastgepakt,
het in Romeinse stijl - alleluia! – neergesmakt,
en aan zijn harde keten vastgeklonken.

Zijn heilige botjes hebben sinsdien vanuit het gulden schrijn,
menig inboorling, en volk van ver in het ronde,
geheeld van scheve hersenkronkels en van zielepijn,
en – mits boete en dukaten – geabsolveerd van vele zonden.

Laat ons daarom weer fiertelen gaan voor de duizendste keer,
ondanks nazi’s ooit, of nu soms ’t slechte weer,
de magische cirkel trekken die ons redden moet,
van rampspoed, wanoogst of ’t storten van onschuldig bloed.

En de belleman klingelt zijn blij vertrouwen,
dat op en neer doorheen onze landouwen
al sinds altijd in de harten slaat,
mantra van vreugde en tijdeloze maat.

Met blaren op de voeten en snede in de maag,
hinkt men dan de Kruisberg naar omlaag,
in kreunen en zuchten: het is volbracht,
terwijl daarboven een afgeschafte engel lacht.

Alleen één wens toch, Hermes in je hoge nis,
van ieder die je trouwe bedeveaarder is:
wanneer zullen wij, wijzen en gekken,
ooit op de Markt eens mogen slekketrekken?

Paul Vancaeneghem.


Illustratie: 'De Ommegang'. Michel Provost. (In privébezit).