ONBESCHRIJFELIJK

COLLECTIEF GEHEUGEN



Noch vrees voor morgen.
Noch tristesse om weleer.
Noch nostalgie.
Noch schuldgevoel.
Noch spijt. Noch wroeging.
Gisteren is weg.
Morgen is er nog niet.
Hier en nu.
Ver van verzuring.
Weg van zwartkijkers.
Los van pretbedervers.
Loin des méchants.
Je eigenzinnige weg op.
Verbazing om je toevallig bestaan.
Geworpen tussen noodzaak en toeval.
Gesmeten tussen oorzaak en gevolg.
Op de valreep als speeltje van het lot.
Noch handleiding noch gebruiksaanwijzing.
Lezen en schrijven tegen de sterren op.
Liefde en vriendschap als je grootste vreugde.
Dag aan dag collectief geheugen optekenen.
Lichtjes zien in de ogen van de ander.
Leven vanuit je hartklop.
Schrijven vanuit verwondering en verrukking.
Weten dat je niks weet.
Als je er bent is de dood er niet.
Als de dood er is ben je er niet.
Wat je ondertussen hoort te doen.
Wat je kan weten. Wat je kan hopen.
Jezelf als zelfproject met De Ander.
Kwade trouw doorzien.
Eigen belang doorprikken.
Aanbotsen tegen de grenzen van taal.
Van het leven houden als amor fati.
Geen hemel in ruil voor je vrije denken en doen.
Loskomen van voorgekauwde openbaring.
Noch halve waarheden noch hele leugens.
De schoonheid van het bestaan voelen.
Het leven vieren beleven en beschrijven.
Met alle zinnen die je er zelf aan geeft.

(Ill: 'Zonneman' Theater VTV).