DE BENIEUWDE RONSENAAR (42)

ACHTER
DE SCHERMEN
VAN HET
NIEUWE BESTUUR



TUUPE
VUIR
RONSE?





Wat zit er achter de keurige beleidsverklaring van de ploeg Dupont? Wat toont ons die zo netjes afgewogen – lees hard bevochten – bevoegdheidsverdeling?

'The Morning After' de lancering van het bestuur in de… trouwzaal van het stadhuis, neemt De Benieuwde Ronsenaar zijn lezers mee voor een blik achter de schermen van ‘het schoon verdiep’.

Het gentlemen's agreement Dupont-Deriemaker

Burgemeester Luc Dupont heeft al heel vroeg de Ronsenaars gemeld dat zijn tweede mandaat ook zijn laatste zal zijn. Dat leverde hem in de verkiezingsstrijd alvast het voordeel op van de klaarheid, ook naar zijn beleidspartners toe.

Sp.a-Groen! mocht dan als kartel stranden op welgeteld twee stemmen, de snelheid waarmee de avond zelf van de verkiezingen het bestuursakkoord werd beklonken, gaf meteen aan dat er van gemopper en hertellen geen sprake zou zijn.

Tussen Dupont en Deriemaker bleek er een gentlemen's agreement te bestaan. Het gezag, de ervaring en de competentie van Luc Dupont zouden hierdoor politiek tot het kleinste stemmenverschil trotseren.

De algemene erkenning rond de figuur van Dupont als best denkbare burgemeester van Ronse werd overigens door niemand buiten de oppositie betwist.

Brand in Ronse, zie eens ginder!

Dat kleinst denkbare verschil zou dan echter wel zwaar, heel zwaar gehonoreerd worden.

Tijl Bondue, voorzitter van Sp.a mag dan nu een mooi lyrisch verhaal bedenken over 'een huis dat in brand staan waaruit iedereen zoveel mogelijk meublilair tracht te slepen,' dat wegslepen heeft zo lang geduurd, dat de waterschade wel eens meer ravage zou kunnen aanrichten in het huis zelf dan de weggesleepte meubelen …

Tijdens de onderhandelingen bleek Gunther Deriemaker het al danig solo slim te spelen dat zijn eigen socialistische mede-onderhandelaars er bijwijlen verbouwereerd bij zaten. Soms leek het er daardoor wel op dat er bij de socialisten eigenlijk twee onderhandelende instanties in de weer waren. Aan de ene kant ‘gulzige’ Gunther als cavalier seul voor zowel zichzelf als zijn partij. Aan de andere kant de ‘familie’ Kerckhove rond voorzitter Tijl Bondue.

Het onderlinge streven van de onderhandelende partijen was daarbij: met zo weinig mogelijk roet op het wezen naar de achterban en de kiezer teruggaan om te tonen welke meubelen zoal konden gered worden.

Op welke manier de Sp.a het ook aanpakte: deze partij komt vandaag met een schitterende inboedel naar buiten.

Een feest zonder einde

Gunther Deriemaker kan zichzelf de komende zes jaar namelijk ongeremd verder populariseren als eerste schepen en schepen van sport, feestelijkheden, septemberfeesten, kerstmarkt, bommelfeesten, toerisme.

Droompakket en eerste klasseticket naar een plebisciet van de Ronsenaars als toekomstig burgemeester.

Tegelijk komt 'de familie Kerckhove' met een superkerstpakket naar huis.
Pol Kerckhove zelf wordt behalve OCMW-voorzitter (wat hij al was) daar bovenop ook nog eens schepen van Financiën.

Het betekent dat hij bovenop een schepenambt van rechtswege als OCMW-voorzitter daadwerkelijk in het schepencollege de budgetten, rekeningen, aankopen en verzekeringen van Ronse kan gaan beheren. Van een comeback gesproken.

Bovendien blijft papa Walter Kerckhove ook nog eens drie jaar voorzitter van De Nieuwe Haard… No comment. Dit hebben we al gehad. Bondue heeft het, met of zonder Gunther, in zijn eigen dichte kring alvast allemaal mooi voor elkaar.

Dupont–Foulon: winnend duo

Wat staat daar tegenover aan CD&V-zijde? Veel en weinig tegelijk.
Veel omdat Luc Dupont in heel moeilijke omstandigheden en met het kleinste verschil zijn burgemeestersstoel inderdaad... uit de brand sleept.

Op zich kan je dit het allerbelangrijkste noemen voor Ronse. En dat is het ook. Want om Ronse is het ons met zijn allen te doen. Luc Dupont staat garant voor goed bestuur en voor een goede implementering van het Strategisch Plan.

Bovendien is hij vastbesloten om de komende jaren niet zomaar uit te bollen. Integendeel lijkt hij presenter dan ooit. Luc Dupont verwerft met de jaren naar de bevolking toe bovendien het charisma dat hem lang electoraal parten speelde tegenover zijn populistische concurrenten.

Het zou dus wel eens kunnen dat hij zijn afscheid dan ook iets te vroeg heeft gepland en er ooit nog zwaar op uitstel van zijn beslissing wordt aangedrongen. Zoals baron Olivier Gendebien zei: ‘En politique comme en amour, ni jamais ni toujours.’

Zelf zien we Luc Dupont bij leven en welzijn nog niet meteen echt afhaken… Wait and see. Maar Luc Dupont is aan de andere kant ook een man van zijn woord. Dus dient er daadwerkelijk rekening te worden gehouden met zijn afhaken.

In die zin is de tweede meesterzet voor CD&V ontegensprekelijk de benoeming van Jan Foulon tot Voorzitter van de Gemeenteraad. Een schietstoel naar het burgemeesterschap is dat.

De jurist Jan Foulon, ook snelgroeier in de hogere nationale regionen van zijn partij, steekt zijn ambitie niet weg. De CD&V zal trouwens, bij afwezigheid van Dupont, een sterk geprofileerde opponent nodig hebben tegenover de kanonnen Gunther Deriemaker-Pol Kerckhove.

Als het om het burgemeesterschap zelf gaat, kan je dus stellen dat beide partijen met een gelijkspel uit dat brandend huis van Tijl Bondue komen.

De ommekant van de medaille van verdienste

Daarmee houdt het voor de CD&V echter op. André Bellinck, de onzichtbare onderhandelaar van zijn partij, mag zichzelf nu nog zo goed wijsmaken dat de socialisten nu alleen maar hebben waar ze gezien hun stemmen al langer recht op hadden en van 'een inhaalbeweging' gewagen, Joris Vandenhoucke en Agnes Van Crombrugge, de twee stemmenkanonnen voor hun partij zullen zich – namens hun kiezers en als dank voor hun puik geleverd werk de afgelopen zes jaar – hun deel van de meubelen wel anders hebben voorgesteld.

De professionele sportman Vandenhoucke ziet om te beginnen Gunther Deriemaker schepen van Sport worden. Hard.

De gewezen schepen van Sport Agnes Van Crombrugge krijgt ondermaats loon naar (grote) verdiensten. Nog harder.

De prijs voor het burgemeesterschap van Dupont en het klaarzetten van zijn opvolger wordt hier door deze twee populaire CD&V-politici betaald. Hij is hoog.

Profileringsdrang dreigt

Het belet niet dat deze ploeg, los het machtsspel onder partners, zeer sterk voor de dag komt. Met Deriemaker, Kerckhove, Trabelsi, Foulon en Vandenhoucke is de jonge opvolging van de wacht bovendien verzekerd.

Deze ploeg heeft dan ook àlle troeven om het beleidsplan dat we in onze vorige editie publiceerden erdoor te drukken en het Strategisch Plan verder vorm te geven. De gevaren komen echter zowel van binnenuit als vanop de oppositiebanken.

Van binnenuit kan de ploeg belemmerd worden door de onderlinge profileringsdrang van de kopstukken naar de opvolging van Dupont.

Die vermaledijde journalisten

Tijl Bondue meende gisteren te moeten uitvallen naar de journalisten die, kijk ’s aan, daags na de verkiezingen hun lezers al wilden informeren omrent de beleidsverantwoordelijken voor Ronse.

Dat dit een gevolg was van zijn eigen supersnelle aanduiding van Nedia Trabelsi als schepen op de verkiezingsavond zelf al, daarover zweeg Bondue behoedzaam.

Het toont vooral goed aan dat jonge politici – zeker op het lokale vlak – nog een weg te gaan hebben naar een serene aanvaarding en incalculering van de informatieve opdracht van de pers, als onderdeel van een gezonde democratie.

Politici die deze rol probeerden weg te lachen of te belemmeren hebben hier inmiddels al ervaren hoe zuur hen dat electoraal opbreekt. Journalisten schrijven voor hun lezers. En die lezers zijn…kiezers van politici.

De lezer-kiezer heeft recht op informatie, alle informatie. Waar en wanneer die wordt tegengehouden doen journalisten hun werk. Wie bijvoorbeeld gesjoemel in scholen probeert toe te dekken met de mantel der discretie, moet er rekening mee houden dat mensen willen weten waar het geld van hun mosselsoupers naartoe is.

Schieten op journalisten die hun werk doen of op mensen die dit aanklagen is vruchteloos achterhouden van informatie waarop de open society van Karl Raimond Popper recht heeft. Klokkenluiders straffen, doet denken aan de boodschapper van de slag om Marathon die wordt neergestoken omdat hij de foute boodschap brengt.

Het stadhuis als glazen huis is de beste garantie voor het algemeen belang van de Ronsenaars. Journalisten schrijven voor hun lezers. Hun lezers zijn de mensen van Ronse. Die kiezen zelf wie ze willen lezen en of kiezen. Niemand zal hen dat beletten.

Gemeenschappelijke belangen op de banken

De andere bedreiging voor deze bestuursploeg is de gedwongen alliantie waarin ze zichzelf aan elkaar hebben vastgeklonken. Door de verwijdering van de liberalen uit het bestuur hebben ze, zoals onze collega Marc Deventer van Het Laatste Nieuws bij de perspresentatie gisteren raak opmerkte, geen andere keuze dan er samen voor te gaan.

Lang kan het trouwens niet duren eer er op de oppositiebanken ‘gemeenschappelijke objectieven’ ontdekt worden. Ook dat is democratie.

Maar de grootste vergissing voor dit bestuur ware het nu voorbij te gaan aan het als dusdanig ervaren ongenoegen dat nog steeds 24 percent van het Ronsese kiezerskorps voor extreme avonturen doet kiezen.

Het nieuwe bestuur heeft zes jaar de tijd om dat ongenoegen weg te nemen. Nedia Trabelsi (onze foto) speelt wat dat betreft meteen in de spits naar het nieuwe multiculturele Ronse van de toekomst. Hopelijk staat ze daarin niet alleen.