SPIEGELSCHRIFT
DE KEI VAN DE RONSESE RAAD
Het parcours van Lieven Dhaeze (sinds dit jaar voorzitter van de Ronsese Gemeenteraad) dwingt eenieders respect af in elk geval het mijne.
In 1998 wordt bij hem een teveel aan bloedplaatjes vastgesteld, een aandoening die zich later ontwikkelt tot kwaadaardige aandoening van het beenmerg. In september 2009 breekt voor hem dan een bijzonder zware tijd aan. Vijf weken ziekenhuisopname, chemo, stamcellen van zijn zus. Dit alles gevolgd door de klassieke afstotingsverschijnselen. In maart 2010 een nieuwe ziekenhuisopname, dit keer voor zeven maanden.
Maar met de steun van de dierbaren rondom hem houdt hij vol.
Lieven: ‘Keer op keer spraken ze me moed in. Keer op keer wekten ze de hoop in mij weer op. Het laatste dat sterft is de hoop.’
In mei 2010 vertelt de behandelende arts in UZ Leuven hem dat hij geen uitweg meer ziet. Lieven trekt daarop naar Hamburg. Want daar hebben ze een behandeling die eventueel uitweg kan bieden. Het effect laat zich een half jaar later ook zien.
Lieven: ‘Na maanden tussen leven en dood leerde ik eindelijk opnieuw eten, stappen, leven en genieten van de kleinste dingen.’
Wanneer hij dan gevraagd wordt of hij wil meewerken aan de organisatie van Levensloop in Ronse twijfelt hij niet en wordt hij voorzitter van het Bestuurscomite .
Lieven: ‘Het woord Samen is de kei waarmee de weg naar geluk kan worden geplaveid.’ Samen dus. Of in het Ronsies: Tuupe.
Levensloop mobiliseert Ronse op 10 en 11 mei 2014 in de strijd tegen kanker. De actie (ver)loopt in teamverband als symbool voor de strijd die patiënten dag en nacht leveren. Meer info via Lieven Dhaeze -0479.70.91.68 of Joris Stockman 0476.43.17.14.
't Ees nen interim
Het gaat verbazend snel vooruit voor de nieuwbakken voorzitter van CD&V Ronse Patrice Dutranoit. Door de tijdelijke wissel aan de top van het OCMW na die klacht van de sossen tegen de foute voordrachtakte van de N-VA, is Dutranoit nu – voor even en in afwachting van een nieuwe stoelendans tegen oktober - de nieuwe voorzitter van het OCMW. En tegelijk dus ook schepen van rechtswege. ‘Het heeft wel iets’, post hij op zijn Facebookprofiel. Al is het nen interim.
Het zit er dus aan te komen dat Wim Vandevelde (na zijn vijfde verkenning van de noordelijke ijslanden deze zomer ) in het najaar het begonnen werk voortzet. Vandevelde dankt overigens aan dat verzet van de socialisten een aardige upgrading. Een ongeschreven regel in de politiek wil immers dat mensen die manifest aan de kant worden gecouilloneerd achteraf des te beter scoren bij de kiezer. Ronse heeft er met andere woorden een kandidaat-burgemeester bij. Om van Duponts eigen klein broerke nog te zwijgen.
Opwaaiende zomervlaggen
Van Luc Dupont gesproken (op de foto met de deken vorig weekend op de Iftar-maaltijd). Dank zij die paar bussen met betogende vlaggezwaaiende eendagstoeristen heeft hij deze zomer niet eens een brief naar de premier meer nodig om erop te wijzen dat Ronse de faciliteiten liever kwijt dan rijk is. En als ze dan toch dienen vergrendeld te blijven in de zevende staatshervorming of in de eerste Belgische Confederatie : zwaar prijskaartje maken en doorsturen naar Brussel.
De kinderen van de rekening
Ik zat bij de aanvang van de grote vakantie op een schitterend geslaagd gemeenschapsschoolfeestje. Ik betaalde er graag (bovenop de kleine bijdrage voor de lekkere couscous) 1 euro …om nadien toegelaten te worden tot de schoolse show van mijn kleinzoontje. Moet best kunnen vind ik. De scholen hebben het sowieso al lastig en de show zelf stak knap in elkaar, duidelijk het resultaat van oeverloos geduld en niet-aflatende inzet. De directie liet trouwens weten dat elke euro ten goede zou komen aan materiaal voor de kinderen zelf. Alles wordt woorden duurder dus. Zo ook de buitenschoolse vakantie-opvang. Die rekening van de sossen daarover in uw en mijn bus kan dan best kloppen, er zit een rare kronkel in. Want het kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn dat de mama’s en de papa’s (al dan niet uiteen) hun - laat ons zeggen twee pagadders - ZEVEN weken lang op de speelpleinwerking droppen. Doen ze dan wel, dan maken ze vooral van hun eigen kroost de kinderen van de rekening.
Op 11 juli vertoefde ik even in mijn geboortestad (Gent, ik durf het bekennen). Bij mijn terugkeer vond ik een gele roos in een van de groene buxussen voor de deu, met de groeten van de N-VA. Allicht om me aan te porren om volgend jaar - laat ons zeggen bijvoorbeeld het kapelleke in mijn tuin - te bevlaggen. Dan aan koning Philippe vragen dat hij het kruisken erop komt recht(s)en. Zoals Boudewijn deed, toen hij met kardinaal Suenens in zijn keverke anoniem door Vlaendrenland toerde.
Ik heb die N-VA-roos de avond zelf door geschonken aan een dierbare, van wie ik vermoed dat hij voor de sossen stemt. De patatjes die ik van mijn kameraad Hermes voor de deur vond, heb ik daarentegen gestoofd.
’t Is weer voorbij
die mooie zomer:
zondag komt
de verse vorst.
SPIEGELSCHRIFT.
Blognoten over Ronse.
Het parcours van Lieven Dhaeze (sinds dit jaar voorzitter van de Ronsese Gemeenteraad) dwingt eenieders respect af in elk geval het mijne.
In 1998 wordt bij hem een teveel aan bloedplaatjes vastgesteld, een aandoening die zich later ontwikkelt tot kwaadaardige aandoening van het beenmerg. In september 2009 breekt voor hem dan een bijzonder zware tijd aan. Vijf weken ziekenhuisopname, chemo, stamcellen van zijn zus. Dit alles gevolgd door de klassieke afstotingsverschijnselen. In maart 2010 een nieuwe ziekenhuisopname, dit keer voor zeven maanden.
Maar met de steun van de dierbaren rondom hem houdt hij vol.
Lieven: ‘Keer op keer spraken ze me moed in. Keer op keer wekten ze de hoop in mij weer op. Het laatste dat sterft is de hoop.’
In mei 2010 vertelt de behandelende arts in UZ Leuven hem dat hij geen uitweg meer ziet. Lieven trekt daarop naar Hamburg. Want daar hebben ze een behandeling die eventueel uitweg kan bieden. Het effect laat zich een half jaar later ook zien.
Lieven: ‘Na maanden tussen leven en dood leerde ik eindelijk opnieuw eten, stappen, leven en genieten van de kleinste dingen.’
Wanneer hij dan gevraagd wordt of hij wil meewerken aan de organisatie van Levensloop in Ronse twijfelt hij niet en wordt hij voorzitter van het Bestuurscomite .
Lieven: ‘Het woord Samen is de kei waarmee de weg naar geluk kan worden geplaveid.’ Samen dus. Of in het Ronsies: Tuupe.
Levensloop mobiliseert Ronse op 10 en 11 mei 2014 in de strijd tegen kanker. De actie (ver)loopt in teamverband als symbool voor de strijd die patiënten dag en nacht leveren. Meer info via Lieven Dhaeze -0479.70.91.68 of Joris Stockman 0476.43.17.14.
't Ees nen interim
Het gaat verbazend snel vooruit voor de nieuwbakken voorzitter van CD&V Ronse Patrice Dutranoit. Door de tijdelijke wissel aan de top van het OCMW na die klacht van de sossen tegen de foute voordrachtakte van de N-VA, is Dutranoit nu – voor even en in afwachting van een nieuwe stoelendans tegen oktober - de nieuwe voorzitter van het OCMW. En tegelijk dus ook schepen van rechtswege. ‘Het heeft wel iets’, post hij op zijn Facebookprofiel. Al is het nen interim.
Het zit er dus aan te komen dat Wim Vandevelde (na zijn vijfde verkenning van de noordelijke ijslanden deze zomer ) in het najaar het begonnen werk voortzet. Vandevelde dankt overigens aan dat verzet van de socialisten een aardige upgrading. Een ongeschreven regel in de politiek wil immers dat mensen die manifest aan de kant worden gecouilloneerd achteraf des te beter scoren bij de kiezer. Ronse heeft er met andere woorden een kandidaat-burgemeester bij. Om van Duponts eigen klein broerke nog te zwijgen.
Opwaaiende zomervlaggen
Van Luc Dupont gesproken (op de foto met de deken vorig weekend op de Iftar-maaltijd). Dank zij die paar bussen met betogende vlaggezwaaiende eendagstoeristen heeft hij deze zomer niet eens een brief naar de premier meer nodig om erop te wijzen dat Ronse de faciliteiten liever kwijt dan rijk is. En als ze dan toch dienen vergrendeld te blijven in de zevende staatshervorming of in de eerste Belgische Confederatie : zwaar prijskaartje maken en doorsturen naar Brussel.
De kinderen van de rekening
Ik zat bij de aanvang van de grote vakantie op een schitterend geslaagd gemeenschapsschoolfeestje. Ik betaalde er graag (bovenop de kleine bijdrage voor de lekkere couscous) 1 euro …om nadien toegelaten te worden tot de schoolse show van mijn kleinzoontje. Moet best kunnen vind ik. De scholen hebben het sowieso al lastig en de show zelf stak knap in elkaar, duidelijk het resultaat van oeverloos geduld en niet-aflatende inzet. De directie liet trouwens weten dat elke euro ten goede zou komen aan materiaal voor de kinderen zelf. Alles wordt woorden duurder dus. Zo ook de buitenschoolse vakantie-opvang. Die rekening van de sossen daarover in uw en mijn bus kan dan best kloppen, er zit een rare kronkel in. Want het kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn dat de mama’s en de papa’s (al dan niet uiteen) hun - laat ons zeggen twee pagadders - ZEVEN weken lang op de speelpleinwerking droppen. Doen ze dan wel, dan maken ze vooral van hun eigen kroost de kinderen van de rekening.
Op 11 juli vertoefde ik even in mijn geboortestad (Gent, ik durf het bekennen). Bij mijn terugkeer vond ik een gele roos in een van de groene buxussen voor de deu, met de groeten van de N-VA. Allicht om me aan te porren om volgend jaar - laat ons zeggen bijvoorbeeld het kapelleke in mijn tuin - te bevlaggen. Dan aan koning Philippe vragen dat hij het kruisken erop komt recht(s)en. Zoals Boudewijn deed, toen hij met kardinaal Suenens in zijn keverke anoniem door Vlaendrenland toerde.
Ik heb die N-VA-roos de avond zelf door geschonken aan een dierbare, van wie ik vermoed dat hij voor de sossen stemt. De patatjes die ik van mijn kameraad Hermes voor de deur vond, heb ik daarentegen gestoofd.
’t Is weer voorbij
die mooie zomer:
zondag komt
de verse vorst.
SPIEGELSCHRIFT.
Blognoten over Ronse.
posted by Stef Vancaeneghem at 11:35
<< Home