DE BENIEUWDE RONSENAAR (30)
OPEN BRIEF
AAN MINISTER PEETERS
EN AAN DE ORGANISATOREN
VAN DE DODENTOCHT
NAAR RONSE
In achttien Europese landen hebben automobielclubs de veiligheid van de wegen getest. Dat gebeurde in het kader van het European Road Assessment Program, gesteund door de Europese Commissie.
In België werd het onderzoek uitgevoerd door Touring en het Opzoekingscentrum voor de Wegenbouw. Aan 2.986 kilometer weg in Vlaanderen en Wallonië werd een risicogehalte van laag tot hoog toegekend.
De maatstaf was het aantal ongevallen met doden of zwaargewonden gedurende drie jaar (1999-2001), gedeeld door de verkeersstroom.
In Vlaanderen zit de zwarte vlek hier bij ons: in de Vlaamse Ardennen. Meer bepaald op de weg Gent-Oudenaarde-Ronse. Hier alom bekend als ‘de N60’.
De crash tussen twee wegmastodonten gistermiddag illustreert vandaag in de media de ware betekenis van zo’n ogenschijnlijk saai onderzoek.
Minister Kris Peeters, u laat ons hierbij weten dat u de komende jaren op die N60 nog tien bijkomende kruispunten gaat voorzien. Mooi. Nog zes keren slapen en ’t is Sinterklaas.
Ach waarde excellentie, u doet natuurlijk wat uw begrotingsenvelopjes u toelaten te doen. Wij hebben allang opgehouden te verwachten dat clevere mensen zoals u met uw kleine nummerplaat, uw dikke dienstwagen, uw chauffeur in de verste verte ook maar beseffen wat de werkelijkheid achter dat onderzoek betekent voor de voetganger, de fietser en de automobilist van Oudenaarde en Ronse.
Johan Verminnen is - de hemel zij geprezen daarvoor- een pure romanticus doch al te lief als hij de weg van Ronse naar Gent als een idyllische fietsroute bezingt.
Als die dodenweg inderdaad dan al de 'Route der Kampioenen' genoemd mag worden, dan kunnen daarmee voortaan enkel nog het soort van achteloze Vlaamse beleidskampioenen bedoeld worden die Ronse laten stikken in het gif van de gigantische verkeersslang die deze stad ‘middenin de groene heuvels’ in haar trage wurggreep doodknijpt.
Er is niks nieuws onder onze Ronsese stikstofhemel. Niet alleen is die weg naar Ronse levensgevaarlijk: in Ronse houdt hij ook nog gewoon op.
Hier in Ronse rijdt Europa door onze WOONSTRATEN.
Met andere woorden: de dodenweg op uw Europese kaart, excellentie loopt hier ook nog eens…zelf dood.
Zullen wij Ronsenaars ondertussen maar mooi dagelijks al die Kroaten, Slovenen, Polen, Spanjaarden en Noren in onze nieuwe Europese multigebarentaal uitleggen hoe ze vanuit dit hol van Pluto terug op de planeet aarde kunnen geraken.
Nee dit is geen stukje antipolitiek, vergis u niet. De straks 70.000 fidele clickers van deze blog, ondermeer uw partijvrienden hier ter plekke, weten goed genoeg dat we de fluitspelers van de antipolitiek alhier en hun doemdenken hard bestrijden.
Vergelijk ons meer met mensen die zich opgesloten weten in een gebouw waartegen dagelijks duizend aanslagen worden gepleegd. Met duizenden zitten we hier vast. Zwaaien we machteloos door onze ramen. Schreeuwen we om hulp.
Doch niemand die luistert. We weten al dat we noch gehoord noch geholpen worden. Erkent u dat beeld? Tja, de ene aanslag is de andere niet. En een truck is geen 747. Wij Ronsenaars weten in elk geval hoe het voelt om je radeloos en verloren te voelen.
We vragen u niks. We verwachten niks meer. U doet maar. We hebben beters te doen. Onze verkeersdoden begraven bijvoorbeeld. En langzaam stikken in het Vlaamse wegenbeleid dat ophoudt boven de Kruisberg. Met panoramisch zicht op het mooie doch door Vlaanderen ter dood veroordeelde Ronse.
De zwarte vlek van Vlaanderen dankt u voor uw onverschilligheid.
AAN MINISTER PEETERS
EN AAN DE ORGANISATOREN
VAN DE DODENTOCHT
NAAR RONSE
In achttien Europese landen hebben automobielclubs de veiligheid van de wegen getest. Dat gebeurde in het kader van het European Road Assessment Program, gesteund door de Europese Commissie.
In België werd het onderzoek uitgevoerd door Touring en het Opzoekingscentrum voor de Wegenbouw. Aan 2.986 kilometer weg in Vlaanderen en Wallonië werd een risicogehalte van laag tot hoog toegekend.
De maatstaf was het aantal ongevallen met doden of zwaargewonden gedurende drie jaar (1999-2001), gedeeld door de verkeersstroom.
In Vlaanderen zit de zwarte vlek hier bij ons: in de Vlaamse Ardennen. Meer bepaald op de weg Gent-Oudenaarde-Ronse. Hier alom bekend als ‘de N60’.
De crash tussen twee wegmastodonten gistermiddag illustreert vandaag in de media de ware betekenis van zo’n ogenschijnlijk saai onderzoek.
Minister Kris Peeters, u laat ons hierbij weten dat u de komende jaren op die N60 nog tien bijkomende kruispunten gaat voorzien. Mooi. Nog zes keren slapen en ’t is Sinterklaas.
Ach waarde excellentie, u doet natuurlijk wat uw begrotingsenvelopjes u toelaten te doen. Wij hebben allang opgehouden te verwachten dat clevere mensen zoals u met uw kleine nummerplaat, uw dikke dienstwagen, uw chauffeur in de verste verte ook maar beseffen wat de werkelijkheid achter dat onderzoek betekent voor de voetganger, de fietser en de automobilist van Oudenaarde en Ronse.
Johan Verminnen is - de hemel zij geprezen daarvoor- een pure romanticus doch al te lief als hij de weg van Ronse naar Gent als een idyllische fietsroute bezingt.
Als die dodenweg inderdaad dan al de 'Route der Kampioenen' genoemd mag worden, dan kunnen daarmee voortaan enkel nog het soort van achteloze Vlaamse beleidskampioenen bedoeld worden die Ronse laten stikken in het gif van de gigantische verkeersslang die deze stad ‘middenin de groene heuvels’ in haar trage wurggreep doodknijpt.
Er is niks nieuws onder onze Ronsese stikstofhemel. Niet alleen is die weg naar Ronse levensgevaarlijk: in Ronse houdt hij ook nog gewoon op.
Hier in Ronse rijdt Europa door onze WOONSTRATEN.
Met andere woorden: de dodenweg op uw Europese kaart, excellentie loopt hier ook nog eens…zelf dood.
Zullen wij Ronsenaars ondertussen maar mooi dagelijks al die Kroaten, Slovenen, Polen, Spanjaarden en Noren in onze nieuwe Europese multigebarentaal uitleggen hoe ze vanuit dit hol van Pluto terug op de planeet aarde kunnen geraken.
Nee dit is geen stukje antipolitiek, vergis u niet. De straks 70.000 fidele clickers van deze blog, ondermeer uw partijvrienden hier ter plekke, weten goed genoeg dat we de fluitspelers van de antipolitiek alhier en hun doemdenken hard bestrijden.
Vergelijk ons meer met mensen die zich opgesloten weten in een gebouw waartegen dagelijks duizend aanslagen worden gepleegd. Met duizenden zitten we hier vast. Zwaaien we machteloos door onze ramen. Schreeuwen we om hulp.
Doch niemand die luistert. We weten al dat we noch gehoord noch geholpen worden. Erkent u dat beeld? Tja, de ene aanslag is de andere niet. En een truck is geen 747. Wij Ronsenaars weten in elk geval hoe het voelt om je radeloos en verloren te voelen.
We vragen u niks. We verwachten niks meer. U doet maar. We hebben beters te doen. Onze verkeersdoden begraven bijvoorbeeld. En langzaam stikken in het Vlaamse wegenbeleid dat ophoudt boven de Kruisberg. Met panoramisch zicht op het mooie doch door Vlaanderen ter dood veroordeelde Ronse.
De zwarte vlek van Vlaanderen dankt u voor uw onverschilligheid.
posted by Stef Vancaeneghem at 11:01
<< Home