TOEVALLIG HEDEN

Surfen naar Toevallig Heden. Door niks of niemand gehinderd. Over vroeger en nu. Van nu naar morgen. Van morgen naar gisteren. Deze titel hier nu al vastleggen. Eer hij gepikt wordt zoals die in de weekendkrant. Een getwitter wordt het. Voor volgers en volhouders.

Een halve eeuw zijn erover heen gegaan. Tijd voor krabbels op de tijdlijn van dit Fake Book.

Jij kwam naar haar toe, in je 911. Nine Eleven. Porsche cabrio. Zij het zijden sjaaltje in de wind. Zoals ze Ava Gardner had zien doen. Ray Ban. Rouge. Max Factor. Dat lachje. Jij Paul Newman. Godenkinderen. Ik zie alles terug.

(Nee, die dikke in badjas midden de Lippenslaan in zijn golfkarretje was er toen niet. ‘Le Chapon Fin’ stond midden in de duinen. We spurten van de ene golfbreker naar de ander.)

‘Les Terasses du Zoute’ nu. Welwelwel.
Kijvende keffers. Kijvende madammen.
Corman heet nu Filigranes.
Pockets achter schuifdeuren.

Beloofd, ik stuur je Fouad Aroui. ‘Une année chez les Français.’
Zelf verlies ik me in 'Belle du Seigneur' van Albert Cohen. Zit hier in mijn tuintje …aan het meer van Genève. Opwachting bij de sous-sécrétaire van de Volkenbond.

Deelt Jordanië in de vreugde van de Arabische lente?
Weet het me te vertellen, na jullie reis.
Noor in Jordanië, Hollande in Frankrijk.
Chelsea wint van Bayern. Zelfs voor Duitsers zijn er geen zekerheden meer.

Zoveel jaren later en zoveel doden om ons heen inmiddels.

Les nouvelles sont mauvaises,
d’où qu’elles viennent.

Nieuwe behandelingen brengen hoop en uitstel. Duimen is alles wat jij en ik doen kunnen. Hopen en duimen. En een kaars branden in Kerselare voor de Heilige Antonius met zijn zwijn.

Dood van alweer een klasgenoot.
Van alweer een clubgenoot.

Ik wil weg van al deze begrafenissen. Stuur een schrijfbroer alvast mijn jongste pennenvrucht. Je weet maar nooit: uit klikpedalen schieten wordt een kwalijke gewoonte.

In afwachting vluchten in geschrijf. Tegen de sterren op. Hopen zien en schrijven. Een beschreven leven. Bijna vergiste ik me. Afstand nemen van de waan van de dag. Al hun ambities. Hun luxe. Hun gekonkel. Hun verhalen. Ik wil het allemaal niet meer weten. (Je kan je memoires van staatsman opstoken, mega bonusman).

Vluchten voor de tuinman.
Start to run naar Ispahan.
Een boek. Een lied. Een stuk.

Onze retoricaleraar staat in de krant. In de foute rubriek. Piet Konijn noemden we hem. Tussen de AVV-VVK’s en de passers.

Een Grote Leider kruipt in een vliegmachien alleen om jou te zien. Tiens, de media deugen weer. Een ander laat zich door vijftig deernen kussen. Ook dat mag weer. La Flandre Profonde.