DE BENIEUWDE RONSENAAR
MEERDERHEID ZOEKT NOODUITGANG
GEMEENTERAAD OP NAAR (E)MOTIE
De 11 juli-brief van Luc Dupont waarin hij de premier vraagt om de faciliteiten af te schaffen hangt als een zwaard van Damocles over de gemeenteraad op 13 oktober.
Alles wijst er immers op dat Erik Tack zijn vraag om een motie van Ronse aan de hogere overheid daarover niet lossen zal. Voor de Vlaamse oppositieleider dé gedroomde kluif om de CD&V vast te pinnen op de tweespalt binnen de meerderheid.
De CD&V verkeert in de heikele situatie dat zij als leidende partij van de meerderheid vanuit haar specifiek Vlaamse invalshoek unisono zit met… haar oppositie van Vlaams Belang en Open VLD. En ondertussen vrolijk teruggefloten wordt door haar eigen meerderheidspartner Sp.a-Groen. Comfortabel is anders.
Als die motie er straks komt, en volgens onze bronnen wordt er binnen kringen van de meerderheid hard aan gewerkt, dan zal ze heel sterk onderbouwd moeten zijn. Water en vuur verenigen. Ja en nee mixen tot ja, maar. Van een vette vis mossel noch vis maken. Een compromis om mee voort te kunnen hoe dan ook.
Eerste en tweede viool
Bij het ontstaan van de mediaheisa deze zomer reageert eerste schepen Gunther Deriemaker in zijn eentje nog perfect collegiaal op de brief van Dupont. Want zoveel is meteen duidelijk: de burgemeester heeft zijn vervanger duidelijk niet vooraf om permissie gevraagd voor dit ‘persoonlijk initiatief’ om zijn vriend Leterme een brief te schrijven.
Maar goed, tijdens de zomervakantie van Dupont speelt Gunther Deriemaker zijn rol als eerste schepen voluit. Als vervangburgemeester van Ronse probeert hij zelf zo goed en zo kwaad als het gaat ‘het hiaat in de collegiale communicatie’ dicht te praten. Hij tracht de violen van de meerderheid enigszins gestemd te houden. Er is in die warme dagen duidelijk geen partijberaad. Laat staan dat er nog zoiets als een socialistisch ‘partijbestuur’ zou bestaan in Ronse…
Deriemaker doet ferm zijn best. Hij zweet het zichtbaar in zijn eentje uit. Hij doet dat zelfs helemaal niet slecht. Hij voelt zich daarbij niet te beroerd om in de Franstalige journaals te verklaren dat die faciliteiten inderdaad een administratieve handicap betekenen voor het stadsbestuur. En bovendien een magneet voor alweer meer werkloosheid van eentalige gelukszoekers via de nieuwe wooncode die stelt dat je in faciliteitengemeenten geen Nederlands moet kennen om aan een sociale woning te geraken. Mooi. Zo is dat inderdaad.
Klarinetsolo
Tot daar is er dus voor de meerderheid niks aan de hand. Luc Dupont speelt op zijn ouwe klarinet zijn solopartij. Deriemaker valt perfect in. Sortez les violons. Hij die nochtans bij zijn ‘kameraden’ en ‘vrienden’ van het college een reputatie meesleept niet de sterkste teamplayer te zijn.
Als dan echter bij de eerste nazomerse gemeenteraad van 1 september door de oppositie om meer uitleg wordt gevraagd over het standpunt van de socialisten terzake, klinkt alles helemaal anders dan iedereen die het horen wou het hoorde uit de mond van Gunther Deriemaker.
Neen dus. De socialisten gaan helemaal niet mee in het initiatief van Luc Dupont. Ze staan niet achter zijn brief. Wel integendeel. Ze geloven niet dat de faciliteiten Ronse nu nog echt hinderen. Tegelijk willen ze echter wel compensatiegeld voor… de hinder veroorzaakt door de faciliteiten. Luc Dupont hoort het in Turkije (een straatje in Nukerke ) donderen.
Zoveel is duidelijk. Voor diegenen die het binnen de SP.a voor het zeggen hebben (Groen heeft zichzelve inmiddels helemaal aan de vrijzinnige vlam verbrand) primeert dus niét de eigen identiteit die Ronse vleugels moet geven in een administratie zonder socio-economische wielklemmen. Wel de kiezers-binding met de Waalse en de Franstalige allochtone ‘Nieuwe Ronsenaars.’
'J'aime j'aime la Wallonie:
ses électeurs sont mes amis...'
(Pol Kerckhove, 'Dieu' en niet alleen in Tavi)
Deze zeer gerichte kiezersbinding komt nu voor het eerst helemaal open en bloot tot uiting. Ze blijkt dus belangrijker dan de toekomst van àlle Ronsenaars tuupe. Met andere woorden: 'Touche pas à mon po(s)te!' (naar Coluche).
De Ronsenaars nemen er akte van.
Only the lonely
Het probleem binnen de meerderheid is derhalve niet een tweespalt tussen Dupont en Deriemaker, maar wel de niet aflatende machtsstrijd tussen de oude clans en de ongebonden ‘kopman’ Gunther Deriemaker binnen de socialistische ploeg of wat er van overschiet.
Het is alweer dezelfde machtsstrijd die Gunther eerder al het burgemeesterschap kostte, hem deed stranden op welgeteld twee stemmen. Het is steeds weer diezelfde volgehouden strijd. Perfect gedirigeerd. ‘Meesterlijk’ georkestreerd, haarfijn uitgetekend met de passer, in de convergerende cirkels van de macht.
Die maakt dat Gunther Deriemaker op die memorabele gemeenteraad met de billen bloot gaat. Dat hij zonder verder commentaar (behalve de klassieker dat de pers hem niet goed begrijpt) het woord geeft aan de al evenzeer door de perifere netwerken ‘gerecupereerde’ fractiewoordvoerder Leander De Cauter die vanuit de kadaverdiscipline het standpunt van de nomenklatura eens voorlezen zal zie. Dat ze niet in Sinterklaas geloven dus. Maar dat ze wel een geschenk in hun schoentjes verwachten.
‘Cadautsies cadautsies!
’t Ees ôltuus ’t iest en ’t leeste
mei aal oore cadautsies!
(Valère Depauw, Tavi.)
Dit bij wijze van compensatie voor de faciliteiten die Ronse dan wel niemand hinderen, maar die toch wel een smartegeld waard zijn voor onze ambtenaren en leerkrachten. Een extra beloning voor onze fidele door ons benoemde kiezer is altijd meegenomen. Gunther zit erbij. Hij weet dat hij hier met al zijn goede bedoelingen tussen twee stoelen aan het schuiven is. Met dank aan de kameraden.
Touche pas à mon po(ste!
Wat nu? Natuurlijk worden de faciliteiten in Ronse morgen niet afgeschaft omdat Luc Dupont die brief heeft geschreven. Maar het is alvast de grote verdienste van de burgemeester dat hij de kunstmatig onderhouden perceptie van Ronse als tweetalige stad voorgoed gebroken heeft. Iedereen in dit land weet nu immers dat Ronse af wil van zijn wielklemmen om voluit bij Vlaanderen te horen. Daar bestaat sinds 1 september in Ronse zelfs officieel een Vlaamse meerderheid voor. Overheen meerderheid en oppositie.
Luc Dupont heeft met andere woorden in zijn eentje de Vlaamse eigenheid van Ronse in de nationale perceptie gespiest. Niemand deed hem dat ooit voor.
Dat CD&V en socialisten straks samen wel hun nooduitgang vinden om ‘tuupe’ deze stad voort te besturen, staat buiten kijf. Een andere keuze hebben ze niet. Maar eenieder weet nu wel waar hij voor staat. En geef toe: een socialistische OCMW-voorzitter als nuttige bondgenoot van een elitair hautain kliekje ‘Flamands qui s’ignorent’ en van de burgemeester van Frasnes die zichzelf te goed vindt voor Ronse maar ondertussen de Ronsenaars wel even komt tonen hoe het moet: on aura tout vu.
Gunther Deriemaker, de populaire jongen die men nu ’t allen kante de builen wil doen vangen, verdient beter. Bijvoorbeeld dat behalve voorzitster Caroline Gennez ook alle echt solidaire Vlaamse Progressieven van Ronse dit trieste machtsgeile spel van de oude clans rondom hem doorzien.
GEMEENTERAAD OP NAAR (E)MOTIE
De 11 juli-brief van Luc Dupont waarin hij de premier vraagt om de faciliteiten af te schaffen hangt als een zwaard van Damocles over de gemeenteraad op 13 oktober.
Alles wijst er immers op dat Erik Tack zijn vraag om een motie van Ronse aan de hogere overheid daarover niet lossen zal. Voor de Vlaamse oppositieleider dé gedroomde kluif om de CD&V vast te pinnen op de tweespalt binnen de meerderheid.
De CD&V verkeert in de heikele situatie dat zij als leidende partij van de meerderheid vanuit haar specifiek Vlaamse invalshoek unisono zit met… haar oppositie van Vlaams Belang en Open VLD. En ondertussen vrolijk teruggefloten wordt door haar eigen meerderheidspartner Sp.a-Groen. Comfortabel is anders.
Als die motie er straks komt, en volgens onze bronnen wordt er binnen kringen van de meerderheid hard aan gewerkt, dan zal ze heel sterk onderbouwd moeten zijn. Water en vuur verenigen. Ja en nee mixen tot ja, maar. Van een vette vis mossel noch vis maken. Een compromis om mee voort te kunnen hoe dan ook.
Eerste en tweede viool
Bij het ontstaan van de mediaheisa deze zomer reageert eerste schepen Gunther Deriemaker in zijn eentje nog perfect collegiaal op de brief van Dupont. Want zoveel is meteen duidelijk: de burgemeester heeft zijn vervanger duidelijk niet vooraf om permissie gevraagd voor dit ‘persoonlijk initiatief’ om zijn vriend Leterme een brief te schrijven.
Maar goed, tijdens de zomervakantie van Dupont speelt Gunther Deriemaker zijn rol als eerste schepen voluit. Als vervangburgemeester van Ronse probeert hij zelf zo goed en zo kwaad als het gaat ‘het hiaat in de collegiale communicatie’ dicht te praten. Hij tracht de violen van de meerderheid enigszins gestemd te houden. Er is in die warme dagen duidelijk geen partijberaad. Laat staan dat er nog zoiets als een socialistisch ‘partijbestuur’ zou bestaan in Ronse…
Deriemaker doet ferm zijn best. Hij zweet het zichtbaar in zijn eentje uit. Hij doet dat zelfs helemaal niet slecht. Hij voelt zich daarbij niet te beroerd om in de Franstalige journaals te verklaren dat die faciliteiten inderdaad een administratieve handicap betekenen voor het stadsbestuur. En bovendien een magneet voor alweer meer werkloosheid van eentalige gelukszoekers via de nieuwe wooncode die stelt dat je in faciliteitengemeenten geen Nederlands moet kennen om aan een sociale woning te geraken. Mooi. Zo is dat inderdaad.
Klarinetsolo
Tot daar is er dus voor de meerderheid niks aan de hand. Luc Dupont speelt op zijn ouwe klarinet zijn solopartij. Deriemaker valt perfect in. Sortez les violons. Hij die nochtans bij zijn ‘kameraden’ en ‘vrienden’ van het college een reputatie meesleept niet de sterkste teamplayer te zijn.
Als dan echter bij de eerste nazomerse gemeenteraad van 1 september door de oppositie om meer uitleg wordt gevraagd over het standpunt van de socialisten terzake, klinkt alles helemaal anders dan iedereen die het horen wou het hoorde uit de mond van Gunther Deriemaker.
Neen dus. De socialisten gaan helemaal niet mee in het initiatief van Luc Dupont. Ze staan niet achter zijn brief. Wel integendeel. Ze geloven niet dat de faciliteiten Ronse nu nog echt hinderen. Tegelijk willen ze echter wel compensatiegeld voor… de hinder veroorzaakt door de faciliteiten. Luc Dupont hoort het in Turkije (een straatje in Nukerke ) donderen.
Zoveel is duidelijk. Voor diegenen die het binnen de SP.a voor het zeggen hebben (Groen heeft zichzelve inmiddels helemaal aan de vrijzinnige vlam verbrand) primeert dus niét de eigen identiteit die Ronse vleugels moet geven in een administratie zonder socio-economische wielklemmen. Wel de kiezers-binding met de Waalse en de Franstalige allochtone ‘Nieuwe Ronsenaars.’
'J'aime j'aime la Wallonie:
ses électeurs sont mes amis...'
(Pol Kerckhove, 'Dieu' en niet alleen in Tavi)
Deze zeer gerichte kiezersbinding komt nu voor het eerst helemaal open en bloot tot uiting. Ze blijkt dus belangrijker dan de toekomst van àlle Ronsenaars tuupe. Met andere woorden: 'Touche pas à mon po(s)te!' (naar Coluche).
De Ronsenaars nemen er akte van.
Only the lonely
Het probleem binnen de meerderheid is derhalve niet een tweespalt tussen Dupont en Deriemaker, maar wel de niet aflatende machtsstrijd tussen de oude clans en de ongebonden ‘kopman’ Gunther Deriemaker binnen de socialistische ploeg of wat er van overschiet. Het is alweer dezelfde machtsstrijd die Gunther eerder al het burgemeesterschap kostte, hem deed stranden op welgeteld twee stemmen. Het is steeds weer diezelfde volgehouden strijd. Perfect gedirigeerd. ‘Meesterlijk’ georkestreerd, haarfijn uitgetekend met de passer, in de convergerende cirkels van de macht.
Die maakt dat Gunther Deriemaker op die memorabele gemeenteraad met de billen bloot gaat. Dat hij zonder verder commentaar (behalve de klassieker dat de pers hem niet goed begrijpt) het woord geeft aan de al evenzeer door de perifere netwerken ‘gerecupereerde’ fractiewoordvoerder Leander De Cauter die vanuit de kadaverdiscipline het standpunt van de nomenklatura eens voorlezen zal zie. Dat ze niet in Sinterklaas geloven dus. Maar dat ze wel een geschenk in hun schoentjes verwachten.
‘Cadautsies cadautsies!
’t Ees ôltuus ’t iest en ’t leeste
mei aal oore cadautsies!
(Valère Depauw, Tavi.)
Dit bij wijze van compensatie voor de faciliteiten die Ronse dan wel niemand hinderen, maar die toch wel een smartegeld waard zijn voor onze ambtenaren en leerkrachten. Een extra beloning voor onze fidele door ons benoemde kiezer is altijd meegenomen. Gunther zit erbij. Hij weet dat hij hier met al zijn goede bedoelingen tussen twee stoelen aan het schuiven is. Met dank aan de kameraden.
Touche pas à mon po(ste!
Wat nu? Natuurlijk worden de faciliteiten in Ronse morgen niet afgeschaft omdat Luc Dupont die brief heeft geschreven. Maar het is alvast de grote verdienste van de burgemeester dat hij de kunstmatig onderhouden perceptie van Ronse als tweetalige stad voorgoed gebroken heeft. Iedereen in dit land weet nu immers dat Ronse af wil van zijn wielklemmen om voluit bij Vlaanderen te horen. Daar bestaat sinds 1 september in Ronse zelfs officieel een Vlaamse meerderheid voor. Overheen meerderheid en oppositie. Luc Dupont heeft met andere woorden in zijn eentje de Vlaamse eigenheid van Ronse in de nationale perceptie gespiest. Niemand deed hem dat ooit voor.
Dat CD&V en socialisten straks samen wel hun nooduitgang vinden om ‘tuupe’ deze stad voort te besturen, staat buiten kijf. Een andere keuze hebben ze niet. Maar eenieder weet nu wel waar hij voor staat. En geef toe: een socialistische OCMW-voorzitter als nuttige bondgenoot van een elitair hautain kliekje ‘Flamands qui s’ignorent’ en van de burgemeester van Frasnes die zichzelf te goed vindt voor Ronse maar ondertussen de Ronsenaars wel even komt tonen hoe het moet: on aura tout vu.
Gunther Deriemaker, de populaire jongen die men nu ’t allen kante de builen wil doen vangen, verdient beter. Bijvoorbeeld dat behalve voorzitster Caroline Gennez ook alle echt solidaire Vlaamse Progressieven van Ronse dit trieste machtsgeile spel van de oude clans rondom hem doorzien.
posted by Stef Vancaeneghem at 20:36
<< Home