SALUT LES COPAINS.

SPROOKJESHUWELIJK.

Monaco 28° à l’ombre.

De bruid straalt.

De bruidegom baalt.

Een na een gaan ze de feesttafels rond waarvan elk tafelkleed overdadig diep tot op de grond.

Zeven anjers zeven rozen

heeft hij heel speciaal gekozen,

een bruidsboeket voor haar.

Of eenieder het, na de pantagrueleske gangen op de menukaart die leest als een verzenbundel van Verlaine het een beetje naar de zin heeft? Want wie dat niet, die heeft ze niet helemaal op een rij toch? Hier, op deze wondere plek hoog boven de haven van Fontvieille? Met vue superbe om meteen te gaan zitten kliederen zomaar losjes uit de pols.

‘Un vrai tableau’.

Neen niet van Marie Laurencin. Die blijft voorbehouden voor het kleverig guimauve gefezel van Joe Dassin aan wie een groot antropoloog is voorbij gegaan.

‘Jazeker, helemaal naar de zin.’

Het gedoe met de serviettes (geringd in fraai bewerkt zilverwerk) en de koele meren des doods van Michel Sardou wordenn ons bepaard.

Comme un ouragan

Qui passait sur moi

L’amour a tout emporté

Dévasté nos vies

Des rêves en furie

Qu’on ne peut plus arrêter

Over naar Claude François et les Clodettes. Weet iemand de weg naar de watère closettes?’

‘Un vrai cadeau.’

‘Un privilège’

Bij het snakken naar de (bloedhete) buitenlucht hoor ik het select kransje gasten zichzelf voor één dag tot le beau monde verheffen.

‘Un mariage de raison?

‘Mais que non’.

‘Le coup de foudre’.

De toespraken van de papa, de schoonpapa en vice versa. Zo echt op het leven geschreven. Zo herkenbaar. Toch voor wie, zoals zij, de bruid en de bruidegom echt en persoonlijk beweren te kennen.

'Que du bonheurrr!'

Gezwegen wordt daarbij (cela va de soi, cela ne se fait pas) over wat volgt als de euforie wegebt, alle droomreizen ingeruild voor sleur, verplichtingen, verveling, leegte, knagende onzekerheid omtrent nakende aftakeling, krimpende gesprekken, oorverdovende verstikkende stilte.

Vandaag

is rood

de smaak

van jouw lippen.

Morgen zijn

ze verzegeld.

Het droomkoppel verdwijnt naar de geheim gehouden bestemming. Het moet voor de bruid een verrassing blijven tot ze inschepen.

La croisière s'amuse.

*

Het is lang voor Mario Danneels, een vriendelijke achttienjarige jongen, eerder actief bij de Werklozenkrant, zich aan mijn redactiedesk, afdeling boeken en feuilletons, wat schuchter meldt met de mededeling dat hij een heel boek bijeen heeft over la Dolce Paola.

En, by the way: dat daar misschien iets in te lezen staat, één achteloos tussendoor gelost discreet zinnetje, wat als intro bij de geplande krantenfragmenten uit zijn boek misschien wel wat meer mensen interesseren zal.

Het is dag één op de lange weg naar erkenning van Delphine, als koningsdochter. Een scoop zoals dat heet.

Het smaakt, iets te zoet. Als een koekje uit de blikken doos Biscuits Delacre waarop Albert & Paola en alle nonkels en tantes bijeen rond le petit écran en blanc et noir me als kind doen geloven dat sprookjeshuwelijken echt bestaan.

Salut les Copains (10).