05 mei 2021

SALUT LES COPAINS (5)

Poire Belle-Hélène.

Zeg nooit Cavalaire als je Cavalière bedoelt. Je wordt door de locale filière van commercanten prompt geseind als touriste Belge. Je bent klaar voor plundering van je carte bancaire. Want charmeren en verleiden zullen ze je. Met niks dan het beste en het grootste van alles wat Brel les inutilités had genoemd.
'Fait maison'.
'Certificat d’authenticité'.
Zo authentiek als hun Barbe-à-papa, hun Mistral Gagnant of hun Bamboleo. Uitpakken zullen ze met de espadon die vannacht door hun copains d’abord in Le Port du Lavandou is binnen gesleept op de Marie Galante.
Zo groot als de baleine waarin Jonas na de door God eigenhandig geblazen zeestorm drie dagen en drie nachten werd gehuisvest om hem tot betere gevoelens te brengen. Zo dat hij Gods bevel opvolgen zou, de goddelozen van Ninive zou gaan waarschuwen dat ze dringend moesten beginnen bidden of dat de Almachtige anders hun stad binnen de veertig dagen grondig vernietigen zoude.
Het harde Oude Testament komt hen voor hun 'biznesse' beter uit dan al dat slap gedoe van het Nieuwe Verbond, hebt malkander lief, al die zoethouders voor watjes.
In hun négoce kom je met mededogen niet verder dan vegeteren als Sans Domicile Fixe (SDF), overdag bedelend om 'une petite pièce' in de steegjes van Bormes-les-Mimosas, overnachtend onder kartonnen dozen uit de Monoprix, verdoken in de omliggende oude ruines au pays des Seigneurs de Bormes.
Emmenez-moi
aux pays
des merveilles.
Il me semble que la
misère serait moins
pénible au soleil.
Faut voir. Wonderoliën zullen ze onder je neusgaten schuiven, tegen alle soorten pijnen van het zijn. Of dan die kleurrijke pareo, fait main pour madame. Zoiets vrolijks ga je haar toch niet ontzeggen? Ze zal, zeker zo kort na haar bevalling, sebiet veel slanker ogen.
‘Et de surcroît très balnéaire’.
'Très beach(e), ma petite dame’.
En, tot de verse vaderfiguur:
‘Vous oseriez lui refuser ça?'
'C'est vraiment donné'.
'Au prix d'un mouchoir'.
Je bezwijkt. Je kan veel hebben. Ze mogen altijd proberen hun vodden te slijten. Maar harteloos? Nee.
Wat echter de doorslag geeft? 'Très beache' klinkt je in de oren als 'très biche' en doet je onweerstaanbaar in haar ogen duiken. Canicule au coeur.
'Biche, oh ma biche
lorsque tu soulignes
au crayon noir
tes jolis yeux'...
'T’as le look coco',
fleemt hij haar nog na.
'Coco, t’as le look'.
Eens betaald, gaat al zijn aandacht meteen naar zijn volgend slachtoffer. L’arnaque. Zo te horen uit pure noodzaak Want je wil niet weten wat hij afdokte voor de drempelovername van deze boetiek, de huur van het emplacement.
‘Vous êtes de Bruxelles?
Ha, les moules, j’adore.
Vous cherchez quoi au juste,
pour la p'tite dame?'
Het enige wat Cavalière en Cavalaire als toeristische muizenvallen behalve hun blokje lokkaas (Jeff de Bruges) gemeen hebben, is dat ze samen onder dezelfde Corniche des Maures op je vakantiegeld liggen te wachten, tussen de Cap Bénat en Cap Camarat.
* **
Het Grand Hôtel Moriaz in Cavalière dankt naam en faam aan alles wat je verwacht als je je budget zwaar uit evenwicht halen wil, in ruil voor alles waarmee je de beangstigende stroom nieuwe verantwoordelijkheden in verband met je vers verworven ouderschap voor je uit schuiven wil, heel even nog de rol van mier ruilen wil voor die van krekel. De koffers op de kamer, strandwandelingen, zon en zee . Meer hoef je er bovenop een perfect onthaal, bediening en succulente tafelgenoegens niet te zoeken. Bonnetje komt zo.
Il y a le ciel,
le soleil
et la mer.
In Frankrijk ben je Belg voor de Fransen en Vlaming, Waal of Brusselaar voor de Belgen. Verbroedering kan na de eerste anisette onder ex-pats samen aan de bar bij Jean niet uitblijven. Zeker nu een bonkig fietsende Flandrien uit Diksmuide genaamd Michel Pollentier toch wel helemaal bovenaan Le Classement Général staat in de Tour de France.
Ik zie ons daar samen als Vlamingen, Walen en Bruxellois bijeen, elk met ons exemplaar van France-Soir ostentatief in aanslag paraderen en uitpakken met ons nieuwe idool ‘de Polle’ op dat strandje van Cavalière.
Trots als de dappersten van alle Galliërs. Fier als een cohorte van allemaal Aldo Maccione’s trekken we richting Hotel Le Surplage, het bastion van de Fransen aldaar terend op hun oude gloriën Jacques Anquetil en ‘Poupou’.
Hier zie. Hier staat het allemaal in. Zullen wij, les petits Belges jullie eens pas echt leren wat koersen is. Cinq colonnes à la une in France-Soir. Dat is nog wat anders dan jullie ijskonijn en secondenjatter Anquetil of l’ éternel second Poupou. Een beleefd doch bescheten applaus du bout des doigts is er ons deel.
‘Bravo les Belges'.
'Mais c'est loin d'être fini'.
'La victoire c’est à Paris'.
'N’oubliez jamais’.
Bij de dopingcontrole ’s anderendaags wordt onze nieuwe held Michel Pollentier betrapt met een peer vol ‘cleane urine’, getaped naast zijn klokkenspel.
Het woord linkebal heruitgevonden met een rubberen peer die van hem voor eeuwig ‘Polle Peer’ maken zal.
Met of zonder Ronde van Vlaanderen, twee jaar later 'op zak’. Bij manier van schrijven.
’s Anderendaags staat er een eerreddende mistral. Het strandbezoek ter hoogte van Le Surplage wordt afgeblazen. Eer valt hier vandaag niet te rapen. Alleen plaatsvervangende schaamte en schande. Vae victis.
***
Ideaal betrokken weertje om te gaan touren en verkennen in Le Rayol-Canadel, La Croix-Valmer. En vooral in Ramatuelle 'ave(c) le tombeau de Gérard Philippe'.
Le diable au corps.
Le Rouge et le noir.
La Chartreuse de Parme.
Les Liaisons dangereuses.
Wat heb ik toch met film? Of is het veeleer de literatuur die er aan de basis van ligt, het leven zoals het net niet is mooier gemaakt dan het in werkelijkheid is.
'Un bonne Poire Williams pour digérer la débandade, Stéphane?' vraagt me Jean Moriaz ’s avonds fijntjes langs de neus weg in zijn strandbar. Jean heeft dat ietsje uit 'The Remains of the day' wat ‘Father’ Antony Hopkins Oscars oplevert en onsterfelijk maakt.
Ik ga voor de Poire Belle Hélène. Trop is teveel.
Salut les copains. (5).
Illustratie: Frank Derie.