SURVIVAL KID (1)

Je vraagt me waarheen onze tocht gaat. Ik moet je al een eerste keer het antwoord schuldig blijven. Dit zal zich heel vaak voordoen, dat ik het niet weet. Een eindbestemming voor onze reis heb ik niet. We gaan gewoon onderweg luisteren jij en ik, naar wat de grote mensen ons omtrent het leven te vertellen hebben. We gaan samen het leven lezen. Jouw nieuwe leven dat nu echt begint en het mijne dat. Wees maar niet bang en al zeker niet droefjes. Ik ben vastbesloten nog héél lang met je mee te stappen. Onze reis wordt er integendeel een waarin we al onze angsten en nare dromen gaan bedwingen. Onze reis wordt er een waarin we onze vraagtekens wegnemen, vermeende mysteries oplossen, vergeten of verborgen schoonheid weer leren koesteren. Van onze tocht maak ik hier nu een verslag dat jij later ook tussen de regels zal kunnen lezen. Ik teken nu al alles op met bodems en dubbele bodems als een spel tussen jou en mij. Nu het me nog net lukt en mijn vingers nog meewillen. Nu ik er mijn hoofd nog eventjes bij heb. Onze reis wordt er een naar het einde van de nacht waaruit jij en ik zijn geboren. Naar de eeuwige gloed van de duizend lichtjes in ons eigen hart. Jouw vragen worden onze stapstenen. Sommige ervan ken ik al. Omdat jouw lieve papa ze me ook al stelde, toen hij jouw leeftijd had. Waarom mensen dood gaan. Wat de dood eigenlijk is. Wat we hier komen doen. Wie er achter de wolken woont. Wie er op de sterren zit. Waarom mensen doen wat ze doen. Waarom alles bestaat. Waar de dino’s zijn. Toen nam ik helaas de tijd niet om er uitgebreid op te antwoorden. Er moest brood op de plank en tijd was geld, zo heette het. Je perdais ma vie, en la gagnant. (Ik leg je dat nog wel uit. Geld komt niet zomaar uit de muur).



Op veel vragen van je papa kende ik het antwoord niet. Nu nog niet trouwens. Op onze tocht zal ik daarom nooit, zoals in dat lied, de gids kunnen zijn die je zal leiden. Jij wordt integendeel mijn gidsje met je gevraag. Jouw onbevangenheid zal ons behoeden voor bevriezing op de vele gletsjers onderweg. Jouw vrolijkheid zal ons redden van de beklemmende duisternis van het oerwoud. Samen met jou trek ik door de jungle kleine Mowgli, ik ben niet voor niks jouw Papoe Balloo. Jouw gevraag zal ons samen voeren naar veel vroeger, naar nu en naar later overheen vijf generaties. Ik zie al uit naar onze tocht want ik wil zelf nog veel leren van je vragen. Niet dat ik haast heb, maar zo heel veel tijd rest er me ook weer niet. Zodra ik leerde schrijven (zoals jij straks) heb ik wat dingen opgetekend. In allerlei schriftjes. Vooral in mijn kop. Ik neem het mee. Als een roadbook voor onderweg. Klaar voor de tocht, Kleine Prins?

SURVIVAL KID.
Roman. Copyright Stef Vancaeneghem.
Illstratie: Michel Provost.
(Originele schets van 'Le Petit Prince').