RONSIES RARITEITENBOEK (10)

HET PARK LAGAACH.

Op je commando plukt de Wurlitzer een schijfje van Vogue uit de draaitrommel. Je volgt de omwenteling van glimmend vinyl onder het rozige glas. Hoe het plaatje de hoogte in schiet, daar een sierlijke pirouette maakt, kantelt naar de A-kant, exact op de draaiplaat valt, netjes onder de naald gaat liggen en begint te krassen. Voorspelbaar: de plaat die je gekozen hebt, is de continukeuze van al je maats.

Eerst kwamen de Engelsen ons redden van de nazi’s met hun Spitfires, nu met The Stones van onze algehele verveling. De waard is een Brusselaar. Hij vraagt je ‘si ça flodder comme tu veux, ketje?’ Het Park is je verdoken groene vluchtheuvel in de stad, dit gezellig ‘Châlet du Parc’ je tweede thuis.

C3. Mick Jagger galmt zijn broeierige begeerte tegen vergeelde voetbalbekers die deze plek de kleur van getaande glorie geven.
Dit is de honger die je herkent. Van honger gesproken.

‘Buuntsies nuutsies.’

Je moet je reppen, hij heeft nog maar 'voor een klant of twee' te gaan. Niemand die hem gelooft. Iedereen die hem kent. Zolang deze stad bestaat, zullen er boontjes beschikbaar zijn. 'Buuntsies Nuitsies' schuift zijn alpenmuts wat achterop, dept met zijn zakdoek het zweet van zijn voorhoofd, kipt een potje bonen recht je rechterzak in. Aan het raam dat uitgeeft op de staande wip klagen de biljarters dat hen nergens nog rust wordt gegund door dat jonge canaille ...'en culotte indigo'.

(Staande wip. Liggende wip. Later zullen zelfs de woorden niet meer betekenen wat ze waren).

Je bestelt C4. ‘You really got me.’ The Kinks. Een keu kleurt je hemd ter hoogte van je buik in de vale grijs-blauwe tint van het krijt, uit het mini-kubusje op de rand van de drieband. Behalve doigté, doorzicht en relaxatie vergt biljarten CON-CEN-TRA-TIE!

HEB JE HEM?
OF ZAL HIJ JE EEN TIK GEVEN?
MET DE ZWARE KANT VAN ZIJN KEU?

C5. ‘My G-g-g-generation’ The Who. De kloof tussen oud en jong wordt door de vrouw van de waard gedicht met onweerstaanbare Hongaarse charme. Daar kan geen keu tegenop.

Zal het een beetje gaan ja?
Die juke-box staat er niet voor niks.
Zware investering trouwens.
Zal ze het hen eens vertellen?
Hoeveel ze er maandelijks voor afdokt, aan de baas van Rock-Ola? .

C8. ‘Homeward Bound’. Simon & Garfunkel. Compromis. Rustig luisterliedje. Ja, daar kan iedereen zich wel in vinden.

‘Is dat van de Everly Brothers ?’

Heeft ze dan in haar 'lawijtdoos' dat schoon liedje niet?

‘Tom Pilibi a deux châteaux.'
'L'un en Ecosse, l’autre en Espagne’
'Van Jacqueline Boyer'
'La chanteuse des femmes au foyer.'


Neen. Maar wel: 'J'ai pleurrré quand je t'ai vu partir.'

'Van Claudia Sylva?'
'Schoon scheetje.'
'Hete stem.'
'Ze komt zondag naar D'Hoppe.'
'In de Caplette.'

Dit is voor eeuwig de pleisterplek van je jongensjaren. Hier moet je het mee doen.

Voetbal. Basket.
Tennis. Zwembad.
Sportzaal.
Wippen.

Wat wil je nog meer?

Hier wring je je in je zware ‘caban’ op winterse zondagmiddagen naar het verste raam. Zo dat je de herneming van Club tegen Willebroek niet mist. Romain Vandenborre is in grote doen vandaag. Met de hand. Met de voet. Met de kop. Woelige match.

‘Arbiter, Blavier!’

Je ziet jeeps van de rijkswacht de kastanjedreef oprijden.
Je ziet de officiels gesticuleren.
Je ziet de president parlementeren.

(De president: zwarte Galaxy, rode fauteuils. Sigaar. Doordringende blik. Een man van stand. Kennis. Wetenschap. Macht.)

Verhitte gemoederen buiten. Zondagspraat binnen.

‘Fonske Lesenne jaja.'
'Dat we die niet hadden.'
'Wat diene mens allemaal doet voor onze kweek.’

Van de ultieme kenners verneem je wie er beter wel in de ploeg staat, wie eruit moet.

‘Maclari. Baloch. Zinga. Yamuka.’

Hun namen klinken je in de oren als het lied van lokvogels uit warme werelden die je allemaal verkennen wil. In afwachting zuig je Almdudler uit je strootje en voel je je als een Albatros. Je vleugels zijn veel groter dan je lijf en al je dromen zitten in ‘De Raket naar de Maan.’ Er wordt wat geschoven met ploegen op het grote wandbord met de rangschikking van derde klasse. Dit jaar moet het hen lukken.

‘We zijn niet te kloppen.'
'Geef ons nog een demi.’

Je stapt langs de doodlopende straat naar de grote fabriek. Hier wordt gewerkt op zondag. In andere ploegen dan voetbalteams. Brood en Spelen.

Victor Lagachestraat.
Gasmeterstraat.
Spinstersstraat.
Zonnestraat.

Bij 'De Visscher Sport' vergaap je je aan de glimmende koersjuweeltjes. Alweer een andere droom. Ooit beter doen dan local hero op zijn koersvelo 'Snari Bloesoossiesse'. Doch eerst de raadselen van de driehoeksmeetkunde. Morgen blauwe maandag.

RONSIES RARITEITENBOEK
Handleiding voor Ronse.
Copyright Stef Vancaenghem.