BRIEFGEHEIMEN

Beste voorzitter,

Bij de start van het nieuwe voetbalseizoen wens ik je alle sportief succes. Als het kan ook een snelle terugkeer naar tweede klasse. Om in tweede te blijven, is er volgens jou een fusie met Oudenaarde nodig en een nieuw stadion in Nukerke. Je hebt deze zomer voor de nodige beroering gezorgd door als KSK Ronse- voorzitter je ideeën daarover te verkondigen in aanwezigheid van mijn goede collega van altijd Roger Marlier van ‘Het Laatste Nieuws.’

Als alert krantenman heeft Roger je mening prompt in zijn krant gemikt. Dat zijn nu eenmaal de dingen die van ervaren verslaggevers worden verwacht. Stop je dus nu niet weg achter de boodschapper die je woorden uit hun contekst zou hebben gehaald. Want dàt trucje kent elke verslaggever die wat langer meedraait in de wereld van media en perceptie.

Eigenlijk hanteer je deze argumentatie vooral om te verduidelijken dat we dus maar beter gewoon voetballen in derde en er om te beginnen voor zorgen dat het budget klopt. Dat de jeugd kansen krijgt. Dat de ploeg voor ambiance zorgt, zeker bij een derby tegen pakweg Oudenaarde... Ik kan je best volgen in die redenering.

Ik hoop dan ook dat de verhalen die me - vanuit je eigenste bestuurskringen - bereiken over de nieuwe Franse trainer snel kunnen worden afgedaan als vuige roddel en er dus binnenkort geen ontslag valt om dwingende redenen. (Zal ik een tekening maken? Of pakken we eerst samen een pintje…met de spelers?)

Mocht dit dus wel gebeuren – trainerswissel om dwingende redenen - dan betekent het ook meteen dat je nu echt wel toe bent aan een totaal nieuw tijdperk met KSK. Dat er met andere woorden een keer en voorgoed tabula rasa dient te worden gemaakt met een - door jezelf overigens al gedubd- ‘surrealistisch’ sportief management . Trop is teveel.

Beste voorzitter, ik geloof echt dat je het beste voor hebt met KSK. Je zet je er oprecht voor in. Je steekt er veel geld en tijd in. Je werkt altijd constructief voort. Je wordt in je KSK-entourage dan ook terecht bijzonder gewaardeerd om je niet aflatend engagement. Je probeert daarbij – ik kan er zelf over getuigen – onvermoeibaar je jaarbudget rond te krijgen. Vaak bots je op onwil en overschilligheid en de tegenslag van barre economische tijden. Toch doe je altijd voort. Dat siert je. Ik zie je het hier trouwens niet meteen door een ander nadoen. Je engagement is een geschenk voor KSK. Geen misverstanden tussen ons daarover. Maar laat ons daarom vooral blijven zeggen en schrijven waar het op staat. En niet wat supporter nummer één of twee hier lezen willen.




Er zijn bij KSK Ronse de afgelopen decennia een hoop dingen mis gegroeid waar jij zelf noch aandeel noch schuld aan hebt. Voetbal hoort in de eerste plaats een volksfeest te zijn. Vooral wat dat betreft is het daar in dat Orphale Crucke stadion al van bij de conceptie zelf van het stadion grondig fout gegaan. Met aan de bovenkant: een sjieke megabusinessclub voor de sponsors en de Ronsese upperclass of wat daar tegenwoordig wil voor doorgaan. Aan de benedenkant: een benepen minikantientje voor de man met de pet. Twee aparte werelden. Veel beton. Een structuur, maar géén echte club waar een stad als één spionkop blijkt achter te kunnen staan.

Wat ik bedoel? Zie KV Mechelen. Het werkte daar dus niet met die koekjesmarchand en zijn vergooide 50O miljoen Belgische frank. Maar het werkt nu dus wel vanuit het hart van Marc Uytterhoeven, met een simpel meezingertje van Patrick Riguelle en vooral de bruisende ziel uit de kelen van alle Mechelaars. Waar staat KV Mechelen vandaag? Vanavond kijken naar Sportweekend. Dààr dus.

Nee, beste voorzitter. Het volstaat nièt dat je sponsors tevreden zijn en verwend worden daarboven. Het zit nièt helemaal goed als je politieke mandatarissen van Ronse met hun entourage op tijd en stond een keer goed verwent, met een gratis etentje en tribunezitje.

Die door ons betaalde schepenen van Ronse die daar dan zitten te glunderen van zelfgenoegzaamheid, horen zich in de eerste plaats te herinneren dat ze daar enkel maar zitten om zich af te vragen wat de Ronsenaar bij dit alles eigenlijk terugkrijgt voor zijn belastinggeld. Zeker wanneer het water tussen de gewone supporter en de beau monde veel te diep blijft om er één gezellige club ‘Tuupe Vuir Ronse’ van te maken. Vragen ze zich dat af? Doen ze er wat aan? Wat zouden ze.
Het eten was lekker. That’s it. Ze zitten daar nochtans om ervoor te zorgen dat er bijvoorbeeld snel een degelijke megakantine komt voor de supporter van het eerste en laatste uur. Ze zitten daar gratis op hun kont voor al die gewone mensen die zich onder hun ogen nochtans dag na dag inzetten voor het Ronsese voetbal. Die kaartjes knippen. Opdienen. Afruimen. Voor de goede orde zorgen. Aan de microfoon zitten. Een KSK-site verzorgen. Aan jeugdwerking doen. Die bijstaan en helpen overal waar nodig. Ze zitten daar en ze zien het niet: teveel werk met dat chocolademoussevlekje op hun gesteven hemd.



Beste voorzitter, ooit had Ronse drie echte clubs. Maak er één van. Eén echte. Van en voor alle Ronsenaars. Wees in afwachting niet boos op de Ronsenaars omdat ze er te vaak weg blijven. Zorg ervoor dat ze wel komen. Sloop om te beginnen die muren om je heen. Met sponsors alleen lukt het je niet. Je hebt de mensen van Ronse nodig. Denk aan de koekjesmarchand van Mechelen. Nog een prettige zondag. En leve KSK Ronse.

(Aan Jean-Marie Vandendriessche.
Voorzitter KSK Ronse).

‘Ongefrankeerde Correspondentie.’
Copyright Stef Vancaeneghem.
Illustratie: Michel Provost.