AVONDUREN

Ronse, een handleiding.

16. Roet in de rijstpap.

Charlie is de eerste zwarte op de schoolkoer. Razend populair. Netjes in het pak. Viltgroene blazer. Strikje om. Brede glimlach zoals die op de chocomelk van Banania en het zwartje van Artic in voorfilms. Pesten op school wat zou het. Goedlachse Charlie is bovendien een voorbeeld voor de sloddervossen die met half losgeknoopte bretels uit de schoolbus worden gedropt aan 'Le Garage du Collège'.

(Niet dat er wat mis zou zijn met sloddervossen, dat ook weer niet).

Na Charlie volgt Robert Ilounga die ons het nakijken geeft met zijn schitterend schools parcours maar wiens levenslot helaas volgens de geruchten (bijna schrijf ik tamtam) spoorloos opgaat in de brousse. Vermoedelijk vermoord door de afgelikte barbouzes van Désiré Mobutu Sese Seko ‘hoeder van vrouwen en kippen’ en goede vriend van het Belgisch Koningshuis. (‘Ne l’oubliez surtout pas, monsieur Guy Polspoet’).

Daarna bezetten de eerste zwarte parels de grasmat van Club Ronse. Rijzige ster Yamouka, (hoeder van voornamelijk vrouwen) en de ietwat korter uitgevallen Zinga. Voor de rest moet onze stad het qua ‘négritude’ stellen met marktkramer 'Caraboudja' uit Saint-Gilles met zijn 'zwarte spekken'.

Nooit is hierbij sprake van ook maar de minste uiting van racisme. Charlie kleurt de schoolkoer tussen de goals zonder netten, Yamouka wordt als chouchou van het publiek luid toegejuicht in het Lagachepark.

Dan komt wat ze in de ivoren torens van het nieuwe zelfverklaarde politiek correcte denken ‘voortschrijdend inzicht’ noemen, roet in de rijstpap draaien.

Op de valreep, voor hij door een gek wordt neergelegd, mag John Lennon nog wel ongehinderd ‘woman is the nigger of the world’ zingen ter ere van de vrouwenemancipatie, maar dan gaat het vingertje onverbiddelijk de hoogte in, slaat het voortschrijdend inzicht op hol, wordt onze hartelijke wereld van altijd voortaan opgedeeld in elk zijn eigen bubbel, incluis een canon van Eigen Waarden.

In die als bedreigend ervaren nieuwe wereld maakt onze broederlijkheid plaats voor elk zijn eigen identiteit als het nieuwe paswoord voor : wij beter dan de rest. Die eigen ‘identiteit’ reduceert de ander liefst tot vreemdeling, indringer, profiteur, ondergraver van verworvenheden.

Vandaag ondergraaft die heilig verklaarde eigen identiteit echter vooral zichzelf, drijft ze de vermeende eigenheid tot ver voorbij de grenzen van het gezond verstand.

Vandaag verbrandt kinderboekenuitgeverij Clavis 7.000 boeken met teksten en afbeeldingen van Zwarte Piet. De uitgeverij herwerkt bovendien vier titels op voorraad met tekeningen die Zwarte Piet voortaan enkel nog wit of met een paar roetvegen afbeelden. De teksten erover zullen het enkel nog hebben over ‘Piet’.

‘Het is een kwestie van voortschrijdend inzicht’, klinkt het daarover in de krant. Kinderen maken er geen punt van. Het zijn vooral volwassenen die problemen hebben met een Zwarte Piet’.

Boekverbranding dus

in naam van het nieuwe

politiek correcte denken.

Ooit toerde ik met een jeugdvriend, hij als Sint en ik als Zwarte Piet, door de straten van Ronse. Dit ter verblijding van enkele Ronsese kinderen die we op vraag van hun ouders thuis hoorden te verrassen, wat ons aardig lukte.

Dat ik hiervoor volgens de canon van het nieuwe politiek correcte denken een halve eeuw later een blaam riskeren zou, krijg ik ondanks alle voortschrijdend inzicht sinds de sixties van vorige eeuw als 'papoe' aan géén van mijn kleinkinderen uitgelegd.

Zij hebben lol met voetbal, basket, dansen met de andere kinderen in hun wereld van morgen. Wat zouden ze malen om huidskleur. Het virus van de haat en het domdenken houdt hen niet tegen.

Dàt virus niet.