VALENTINO 2.

DE REDDING VAN HET VOLK

New-Yorker Phil Nesbitt bezet voor zestien zaterdagen de kooi van de hoofdredactie aan de Gentse Forelstraat. Als was hij een commando van de Special Newspaper Forces komt Phil Het Volk redden met een totaal nieuwe ‘look’. Over zijn vet huurlingencontract doen op de werkvloer de wildste geruchten de ronde. BACOP is dan nog een bank.

Sinds het vertrek van Nero naar concurrent Het Nieuwsblad en de verdwijning uit het straatbeeld van de dagelijks gecolporteerde ‘Laatste Editie van de Ronde van Frankrijk’ (zoek het muizeke van Buth) is de neergang van de krant niet meer tegen te houden.
Er resten ‘Het Volkske’ als sterkhouders enkel nog ‘Vind de bal’, Jommeke en rijzende zon MAREC. Wielermonument Jan Cornand heeft het helemaal gehad en gaat met pensioen. Voetbalgrootheid Bob Deps kiepert op een blauwe maandag zijn whisky over de desk van de hoofdredacteur en gaat rondjes zwemmen in zijn geliefd zwembad Van Eyck wat verderop aan het water.

Nesbitt voedt zich ter redactie exclusief met vette smeerpatee en een fles bourgogne van bij Van Den Bussche Wijnen in de Vlaanderenstraat, de vaste huisleverancier van de krant bij eretekens. De nieuwe ‘look’ van Phil laat zich alvast ruiken bij elke instructie. Met Gerarda 'Gerdje' Grosemans, mijn begeesterende en zeer gedreven redactiecheffin, ben ik als Chinese vrijwilliger aangeduid om aan de lopende band teksten te fatsoeneren voor de dummy van Phil.

Na de gebruikelijke hoogspanning aan ‘de steen’ en comme d'habitude de bijhorende dosis poeha op de marketingafdeling (citaat van het jaar aldaar: ‘Vroeger was onze losse verkoop nihil, nu is hij verdubbeld’) volgt dan een eerste proefkrant.

‘DE KRANT VOOR ACTIELEZERS’.

Wie bedenkt zoiets? Ze blijkt behalve vol parachutespringers met de nieuwe krant in de lucht vooral vol gaten en hiaten te zitten.
De tweede drukproef een zaterdag later walst de kinderziekten er wel uit maar blijkt dan weer hopeloos uiteen te vallen in vier grote katernen waarin jong en oud zogezegd hun gading zullen vinden maar in werkelijkheid eenieder de weg kwijt is. Weg in elk geval is Phil. Al langer weg is het handig kleine formaat dat Het Volk ooit zo populair maakte en dat je zelfs op te krappe treinzitjes met groot gemak uitplooien kon.

‘Gaat het niet goed misschien met uw gazet, copain?’

Valentino is zijn leven lang lezer al van Het Laatste Nieuws. We hebben het er nooit over. De weg naar het ware geluk loopt voor Valentino langs het beekje voorbij zijn konijnenkot achterin zijn moestuin waar de waterkers vers staat op de flank van de Kruisberg.
‘Bij welke groten van deze wereld hebt ge nu weer gezeten, copain? Ik zie dat ge uw schoon kostuumke nog aan hebt van bij Ceremoniekledij Van Bost?’ (Bal masqué-verpakking. Streepjespak).

‘Bij Jean-Luc die de problemen van Georges Leekens gaat oplossen als ze er zijn? Bij Leo Tintekuli? Bij Danny Coens?’ Bij Jean Gol zeg ik hem . We evualueren de voortgang van zijn schatjes.

‘Aan een struik patatjes hangt er van alles copain.’

Hoe hij daar staat te glunderen in zijn grijze kiel. Dezelfde waarmee hij straks een van zijn konijnen zal... Bon.
‘Anders wil ik wel mijn abonnement opzeggen om Het Volk te proberen als het u kan helpen’.
Niet doen zeg ik. Maar hij speelt zijn kop. Zoals hij het mij van kindsbeen af al aanleert ‘want anders speelt iedereen toch maar met uw patatjes nooit vergeten'.

Hij zegt zijn abonnement voor Het Laatste Nieuws op. Haalt de ‘Krant voor Actielezers’ in huis. Onderneemt als nieuwe lezer actie richting konijnenhok. Vier weken later zitten we bijeen in zijn zonovergoten veranda onder toezicht van de Heilige Maagd van Wittentak. Hij sloft om de citroenfrisse fles Lemoncello van zijn voorbije vakantie in Menton. Op zijn nieuwe relax van bij Meubelen Makri zie ik Het Laatste Nieuws open liggen op de sportbladzijden.

‘Copain het spijt mij maar ik vond mijn draai niet in Het Volk.’

De afgelopen maanden hebben we onze sterkste pen in het specialisme Moord en Verkrachting zien vertrekken naar de Jacqmainlaan, een Mercedes en een hoop zilverlingen als premie er bovenop. Daarna ‘Bokkie’, een van onze taaiste sportverslaggevers en intimus van judocoach Jean-Marie De Decker 'van wie ge zeker weten nog gaat horen in de toekomst'. En tot overmaat van ramp ook nog onze gouden Plume Vainqueur Jan Segers zonder wie het autoracen nooit zou geweest zijn wat het was sinds mijn wonderjaren in de wielen van Jim Clark , Jack Brabham en Phil Hill.

Valentino wil zich ‘verexcuseren’ voor zijn terugkeer naar Het Laatste Nieuws. Geen probleem zeg ik. Dat onze verkoop inmiddels verdubbeld is van nihil tot twee keer niks bespaar ik hem.