ONBESCHRIJFELIJK

PURE SYMBOLIEK



Je kan er zwaarwichtige boeken over schrijven of erudiete conferences bij bedenken. Je kan de Fiertel beschilderen en beschrijven. Je kan hem fotograferen, in telkens weer nieuwe tijdsbeelden. Je kan hem neerzetten op de planken voor theater. Je kan hem in een filmscenario mikken. Je kan zijn verplaatsbare schoonheid en draagbare identiteit laten verknippen ten behoeve van een vluchtige filmimpressie. Je kan er een schrijn van chocolade bedenken. Je kan er etalages mee opsmukken. Je kan er een hele stad mee bevlaggen. Maar het échte Fiertelgevoel onderweg van gisteren naar morgen laat zich niet vatten. Hermes is zoveel meer dan een unieke crypte, een basilica minor, eeuwenoude rituelen. Elke nieuwe ommegang is verwondering en verrukking in dat unieke landschap rondom het wondermooie Ronse.

Hermes, vrijgelaten Griekse slaaf, adoptie- Romein, patroonheilige is de man die Ronse gemaakt heeft. Van belezing tot genezing. Van ergotisme door verdorven rogge tot gekte voor goedgelovigen. Van trukendoos vol reliekhouders tot mythe. Gegroeid in de tijd. Gerijpt door de eeuwen heen. Gaandeweg met de patine, de glans en de gloed van pure schoonheid. Schitterend in het glooiend Toscane van het noorden. Nooit is Ronse mooier dan op een Fierteldag. Nooit kom je dichter bij de vervulling van je verwondering om de zin van het zijn dan diep in het hart van de Fiertel. Hermes overstijgt de waan van de dag, de schone schijn, de kommer en de kwel van alle dingen die voorbijgaan.

Dat vind ik het echte mirakel van Hermes. Dat hij zoveel losweekt overheen de generaties, zoveel betekent in het hart van zoveel mensen. Bellenman en dragers torsen daarom zoveel meer dan alleen dat schrijn met wat kootjes erin, wie weet dan nog van wie. Vooral zijn ze op elke Drievuldigheidszondag onderweg met de symboliek van onze eigenheid en authenticiteit. Dit koesteren.