VALENTINO 1.

Copain dood gaan ge moet daar zelf niks voor doen. Als ge teveel afziet pompen ze u in hun Train Bleu naar Neverland. Ze perfectioneren zich daarin. Professor Disteldoorn en alle grote filosofen van Gent en Brussel. Nee niet Torfs die van Leuven zijn tegen ’t voltooid verleden leven ze gokken gelijk Blaise Pascal op het hiernamaals. Bij ’t aperitief de Zevende Dag explikeren ze u allemaal wanneer ge uw leven als voltooid moogt beschouwen. Als ge gedeprimeerd zijt omdat Anderlecht verliest . Of omdat Anuna niet op tijd in Madrid geraakt met haar spijbelboot en de planeet nu zeker weten helemaal naar de kloten draait vanwege de climaxopwarming. Hoe ge bij zo’n zelfgekozen voltooid leven op uw gemakske moogt oprotten een coupeke Boursault Brut uit eikenhouten vaten beschaafd tussen duim en wijsvinger geklemd.
Dood gaan het gaat vanzelf zeg ik u. Eerst piepen uw longen piepen gelijk mijn NSU Prinske onderweg naar de basiliek van Bonsecours. Dan klopt uw hart gelijk de grosse caisse van de pompiers. Zie mij hier nu liggen met mijn voltooid leven. Kijk goed hoe ge dat doet, stijlvol doodgaan. Want nu doet ge misschien nog stoer met uw pen maar uw eigen moment extrême komt rapper dan ge denkt. En dan copain, dan komt al het verdriet dat ge hier nu niet ziet.
Leven moet ge doen. Fonceren naar uw doel gelijk de gebroeders Hazard. Het leven is een kansspel. Un jeu de hasard. Et nous sommes des boules de billard. Mijn doel was het om stoffen in coupons te snijden als magazijnier in de fabriek. Het uwe is schrijven ik heb het u als gamin altijd al weten doen. De toneelstukjes die we samen op zolder ten tonele brachten op kerstdag weet ge het nog. Hoe zou ik het vergeten zeg ik. Banana… Banana echoot hij zacht. Hij en ik weten dat er geen andere opvoering meer volgt, dat dit de apotheose is van onze levenslange onverbrekelijke vriendschap.
Elke dag opnieuw copain. Alles geven van 7 tot 77. Als het kan nog zeven keer zeven verlengingen fluiten ook. Wie gaat da bepale, wanneer het beter is dat ge doodgaat? Dat de kosten niet meer gedekt worden? Dat we niet langer op cruise kunnen naar Sint-Petersburg met Mia Doornaert ? Mamma Mia, ik val nog liever dood van die boot. ‘n Jaagt u zo niet op, zeg ik hem. Maar hij hangt al half aan de triangel van Magere Hein boven zijn hoofd. Misschien moet ik nu echt iemand bellen om hem soelaas te brengen om het in zorgtaal niet te zeggen.
Zorgt gij vooral dat ge er zo lang mogelijk goed het kopke en de rest bijhoudt copain. Blokken. De Slimste Mens. Questions pour un Champion. Blijven bijleren. Altijd. Nieuwe dure woorden om mee uit te pakken.
Pococratie.
Dystopie.
Eponiem.
Wat hebben we vandaag geleerd? Wat zou Aristoteles doen in uw geval? Vluchten naar Chalkis met zijn lief Herpyllis zeg ik. Maar hij is niet meer te stoppen en ik wil hem zijn laatste woorden niet ontzeggen.
Alles geven volle gas, altijd voort en ondertussen mekaar doodgraag zien geef me wat water met een strootje. Dwars door dat kopke kan ik kijken copain. Gij zijt de kleine die ik wou maar nooit hebben zou. Bon hoor me hier nu bezig. Het klinkt als een sermoen van de kanunnik over de tijd van gaan die gekomen is. Ik ga ’t u zeggen copain ik heb daar geen Prediker voor nodig ge moet u vooral helemaal laten gaan als ge aan het komen zijt.
Hoe hij opveert onder al die draden. Ik heb het hart in de keel zitten nu. Een wringer van Bosch op maximaal toerental . Ik voel dat hij de eindspurt heeft ingezet, mij loslaat met alles wat hij mij cadeau heeft meegegeven voor het leven nu het zijne finaal opgaat in mijn tederste herinneringen.
Ik weet nog precies wanneer ik hem als kind Valentino ben beginnen noemen. Het was aan zijn hand in de rups op de winterkermis. Hij met zijn fles groene Pétrole Hahn over die kloeke kop. Ik kon er mij zot op kijken. Hoe hij met de vingers door het uitgedunde haar gleed tot het glinsterde als dat van Valentino. Hoe hij zijn kin inzeepte, vakkundig met de Gilette over de kaken schaatste.
Force 5 Kracht 5.
Huiles essentielles.
Essentiële oliën.
Lotion Tonique. Tonic.
Vitalité. Kracht.
Het petroleumritueel heb ik overgenomen. Zo heb ik hem er elke nieuwe ochtend bij om de dag sterk te beginnen met al mijn herinneringen aan hem. Dan zie ik hem weer bij me. Hoe hij die haas stroopt, genadeloos in stukken hakt, traag tot paté draait in onze achterkeuken een Vieux-Temps binnen handbereik een Louis Doizepeuk in de mondhoek. Terwijl alle anderen vooraan in huis naar Schipper naast Mathilde kijken en luidruchtig van het onvoltooid leven houden.