ONBESCHRIJFELIJK
SUCCESSCENARIO
Een rij overlevers van de landing in Normandië groet het door hen bevrijde publiek met de wandelstok. Een van hen veegt zijn coucougnetten aan het protocol. Het liefst komt hij hier nog één keer uit de lucht valschermen. Negentigers, ze durven alles tegenwoordig. Breken het uurrecord voor tachtig plussers op een afgehuurde wielerpiste. Als hen daarna gevraagd wordt een dopingplasje te doen, is hun antwoord: 'Ik 'n ga hem nu niet meer vinden'.
In afgelikt Amerikaans bedankt de Franse president Macron onze bevrijders voor de herdenkingsplechtigheden rond 75 jaar D-Day. Hij vertelt er wijselijk nièt bij hoe Charles de Gaulle not amjoesette was over de tweederangsrol die de Fransen op hun eigen grondgebied toebedeeld kregen in the final countdown. Overlord was, met of zonder dat poëemke van Verlaine als ultiem codewoord, een onderonsje 'entre anglo-saxons'. Onder het oppercommando van Eisenhower sneuvelen yankees en Britten er samen on the beach. Kermen ze er alle sterren van hun vlag eraf. De darmen opengereten op Obama Beach. Of was het Omaha Beach, want met al dat fake news tegenwoordig.
Het is daar dan pure Louis-Ferdinand Céline op de plages. Bardamu in Le Voyage au bout de la nuit. Vijf zones hebben de good guys toegewezen gekregen om er te gaan liggen sterven. Een derde van de manschappen kotst zich eerst de pleuris in zwalpende landingsboten, gaat daarna dood in onbeschrijfelijk lijden. The Beach Boys zijn jongens uit Montana of Texas of Oklahoma die tot voor kort thuis als koeienhoeder nog aan de lasso hingen. Die niet eens vermoedden dat er zoiets bestond als falaises. Een op drie dood. Voor Eisenhower is dat een successcenario. Hij heeft rekening gehouden met twee op drie. Een vijf sterren landing.
Gisteren heeft Trump in Buckingham de Queen al bedankt, voor het goed weer en al. Vandaag is het weer kantje boordje. Bewolkt met risico op huilbuien. Maar de ufo op het hoofd van zijn vrouw blijft overeind. Ze kan haar outfit showen op de tonen van Sjarel ik heb uw gat gezien.
Wij zongen dat op de koer bij zuster Zenobie nadat ze ons net voor de speeltijd gevraagd had om voor alle zekerheid nog drie weesgegroetjes te bidden voor paus Pius XII opdat hij met de hulp van Onze-Lieve-Heerken de goddeloze bolsjevieken achter hun Ijzeren Gordijnen zou houden. Wisten wij toen veel dat Pius XII de nazi’s nooit één keer veroordeelde, oorlogsmisdadigers met diplomatieke paspoorten via zijn goede vriend Franco naar Zuid-Amerika hielp versassen en in alle talen urbi et orbi zou blijven zwijgen over de Holocaust. Volgens de getuigenissen onder ede van zuster Pascalina Lehnert (die hem veertig jaar als assistente heeft gediend) en zuster Maria Konrada Grabmair (die voor zijn eten zorgde), beperkte de enige pauselijke verzetsdaad tegen de nazi’s zich tot het uitspreken van rituele gebeden voor exorcisme op afstand van Adolf Hitler. De duivel gaf niet thuis, zat in een bunker.
In zijn Kronieken beschrijft Bob Dylan hoe hij als kind dag aan dag bang wordt gemaakt met de dreiging dat de Russische mede-bevrijders zijn Amerikaans basisschooltje komen bombarderen. Hoe hij telkens weer opnieuw moet oefenen in het plat op de buik gaan liggen, om er alvast te sterven van de schrik. Angst. Schrik. Rusteloosheid. Het antwoord erop heet volgens een melding op Facebook: Transcendente Meditatie. Of ik dàt al eens geprobeerd heb om mijn angst in het algemeen en mijn rusteloosheid in het bijzonder te verdrijven. Beroemdheden die TM beoefenen, merken op dat de techniek hen helpt ’s nachts dieper te slapen. Er zijn al 6.000 000 beoefenaars. En volgens 600 studies is het de meest ontspannende techniek ter wereld die me zeer snel helpen zal om mijn lichaam weer in balans te krijgen. ‘Het kalmeert me. Ik heb minder hoofdpijn en ik slaap beter’ zegt William Hague, voormalig Brits minister van Buitenlandse Zaken. Ik vraag me af of Eisenhower aan Transcendente Meditatie deed.
Wat mij helemaal tot rust brengt, zoals afgelopen nacht nog, dat zijn die Kronieken van Dylan. Hoe hij in New York met de hoed vruchteloos rond gaat in de meest obscure kelderclubjes. Hoe hij er ten einde raad een good looking konijntje bij tovert. Eentje met de illusie van niks onder de lange wintermantel. Het werkt. 20 dollar per week. Te delen met de mantelzorgster. Maar toch. Ik bedoel, onderschat mijn jongensheld niet. Je kan er nog wat van opsteken. Op een dag geven ze hem toch wel de Nobelprijs voor Literatuur zeker. Als je zoals ik zijn Kronieken leest, weet je waarom. Een man die wild loopt voor Ovidius, dat en is zomaar geen mondharmonicaspelertje van het zevende keldergat.
Een rij overlevers van de landing in Normandië groet het door hen bevrijde publiek met de wandelstok. Een van hen veegt zijn coucougnetten aan het protocol. Het liefst komt hij hier nog één keer uit de lucht valschermen. Negentigers, ze durven alles tegenwoordig. Breken het uurrecord voor tachtig plussers op een afgehuurde wielerpiste. Als hen daarna gevraagd wordt een dopingplasje te doen, is hun antwoord: 'Ik 'n ga hem nu niet meer vinden'.
In afgelikt Amerikaans bedankt de Franse president Macron onze bevrijders voor de herdenkingsplechtigheden rond 75 jaar D-Day. Hij vertelt er wijselijk nièt bij hoe Charles de Gaulle not amjoesette was over de tweederangsrol die de Fransen op hun eigen grondgebied toebedeeld kregen in the final countdown. Overlord was, met of zonder dat poëemke van Verlaine als ultiem codewoord, een onderonsje 'entre anglo-saxons'. Onder het oppercommando van Eisenhower sneuvelen yankees en Britten er samen on the beach. Kermen ze er alle sterren van hun vlag eraf. De darmen opengereten op Obama Beach. Of was het Omaha Beach, want met al dat fake news tegenwoordig.
Het is daar dan pure Louis-Ferdinand Céline op de plages. Bardamu in Le Voyage au bout de la nuit. Vijf zones hebben de good guys toegewezen gekregen om er te gaan liggen sterven. Een derde van de manschappen kotst zich eerst de pleuris in zwalpende landingsboten, gaat daarna dood in onbeschrijfelijk lijden. The Beach Boys zijn jongens uit Montana of Texas of Oklahoma die tot voor kort thuis als koeienhoeder nog aan de lasso hingen. Die niet eens vermoedden dat er zoiets bestond als falaises. Een op drie dood. Voor Eisenhower is dat een successcenario. Hij heeft rekening gehouden met twee op drie. Een vijf sterren landing.
Gisteren heeft Trump in Buckingham de Queen al bedankt, voor het goed weer en al. Vandaag is het weer kantje boordje. Bewolkt met risico op huilbuien. Maar de ufo op het hoofd van zijn vrouw blijft overeind. Ze kan haar outfit showen op de tonen van Sjarel ik heb uw gat gezien.
Wij zongen dat op de koer bij zuster Zenobie nadat ze ons net voor de speeltijd gevraagd had om voor alle zekerheid nog drie weesgegroetjes te bidden voor paus Pius XII opdat hij met de hulp van Onze-Lieve-Heerken de goddeloze bolsjevieken achter hun Ijzeren Gordijnen zou houden. Wisten wij toen veel dat Pius XII de nazi’s nooit één keer veroordeelde, oorlogsmisdadigers met diplomatieke paspoorten via zijn goede vriend Franco naar Zuid-Amerika hielp versassen en in alle talen urbi et orbi zou blijven zwijgen over de Holocaust. Volgens de getuigenissen onder ede van zuster Pascalina Lehnert (die hem veertig jaar als assistente heeft gediend) en zuster Maria Konrada Grabmair (die voor zijn eten zorgde), beperkte de enige pauselijke verzetsdaad tegen de nazi’s zich tot het uitspreken van rituele gebeden voor exorcisme op afstand van Adolf Hitler. De duivel gaf niet thuis, zat in een bunker.
In zijn Kronieken beschrijft Bob Dylan hoe hij als kind dag aan dag bang wordt gemaakt met de dreiging dat de Russische mede-bevrijders zijn Amerikaans basisschooltje komen bombarderen. Hoe hij telkens weer opnieuw moet oefenen in het plat op de buik gaan liggen, om er alvast te sterven van de schrik. Angst. Schrik. Rusteloosheid. Het antwoord erop heet volgens een melding op Facebook: Transcendente Meditatie. Of ik dàt al eens geprobeerd heb om mijn angst in het algemeen en mijn rusteloosheid in het bijzonder te verdrijven. Beroemdheden die TM beoefenen, merken op dat de techniek hen helpt ’s nachts dieper te slapen. Er zijn al 6.000 000 beoefenaars. En volgens 600 studies is het de meest ontspannende techniek ter wereld die me zeer snel helpen zal om mijn lichaam weer in balans te krijgen. ‘Het kalmeert me. Ik heb minder hoofdpijn en ik slaap beter’ zegt William Hague, voormalig Brits minister van Buitenlandse Zaken. Ik vraag me af of Eisenhower aan Transcendente Meditatie deed.
Wat mij helemaal tot rust brengt, zoals afgelopen nacht nog, dat zijn die Kronieken van Dylan. Hoe hij in New York met de hoed vruchteloos rond gaat in de meest obscure kelderclubjes. Hoe hij er ten einde raad een good looking konijntje bij tovert. Eentje met de illusie van niks onder de lange wintermantel. Het werkt. 20 dollar per week. Te delen met de mantelzorgster. Maar toch. Ik bedoel, onderschat mijn jongensheld niet. Je kan er nog wat van opsteken. Op een dag geven ze hem toch wel de Nobelprijs voor Literatuur zeker. Als je zoals ik zijn Kronieken leest, weet je waarom. Een man die wild loopt voor Ovidius, dat en is zomaar geen mondharmonicaspelertje van het zevende keldergat.
posted by Stef Vancaeneghem at 13:05
<< Home