WEG VAN RONSE
Ronsenaresse Géraldine Vandercammen woont in Reims. Nu en dan vertelt ze ons haar belevenissen. Deze keer vanuit het Estse Tallinn.
Les gémissements de Gégé‘
I’m not a member! Mijn man wel. Die is voorzitter van de Jonge Economische Kamer van Reims.’
Hagar, (of is het Gunvor ) een rasechte Noor, kijkt me ongeloofwaardig aan. Hij draagt een vikinghelm en zwaait enthousiast met zijn pint.
‘Raaims? Where is that?”
‘Where they make the champagne, you know..’
‘Ah, yes, I know, the champagne. Great!You are French?”
‘’t Is te zeggen, ’t is nogal gecomplikeerd, mijnen besten Hagar, ik woon wel in Frankrijk maar ik ben Belgische.'
‘Oh, yes Belgium! Manneken Pis!’
Negen keer op de tien volgt dan ...
‘From where in Belgium. Brussels?’
‘No, from Ronse.’
Enige vorm van herkenning blijft uit. Lotenulle of Koningslo hadden ongetwijfeld dezelfde reactie uitgelokt. Maar om meneer content te stellen:
‘Well, in the near of Brussels.’
Hij knikt tevreden, loert naar mijn badge en probeert mijn voornaam te spellen. Hilarisch! Wat verderop staat Manuel van JCI Catalonië te praten met Jo Cornelus van JCI Ronse. Vorige week liepen we, niet Manuel maar Jo, nog samen achter keerie. Enfin, dat was vòòr mijn acute zonneslag.
Jo schuimde met zijn team niet minder dan 40 Belgische Jonge Kamers af om promotie te maken voor het Wereldcongres van Junior Chamber International in het Estse Tallinn. Dat hij in zijn opzet slaagde, bewijst de aanwezigheid van 164 Belgen, onder wie 13 Ronsenaars! Een deel ervan staat nu in de discotheek ‘Parlament' moedig frietjes te bakken voor 2.283 Europeanen. Ge moet het maar doen!
‘But everything is possible!’
Dat heeft de hoofdorganisator ons in zijn welkomsspeech beloofd. En dat fungeert ook als motto van deze vierdaagse, die jonge Europese ondernemers verenigt.
De hele organisatie verbant alle zin om te slapen. Training, diepzeeduiken, kiiking (360° schommelen) parachutespringen overdag. Voor de rest van party naar afterparty.
Halfvier in de morgen. Een autobus die duidelijk nog de stigmata van de Russische bezetting draagt, dumpt ons aan het strand. Het laatste bedrijf: de after-afterparty. Met andere woorden de zonsopgang rond 4 uur. Maar die zon speelt verstoppertje en tart onze slaap .
'Ze hebben ons allemaal bij ons pietje’, zegt Suzanne uit Zwitserland.
‘Sinds wanneer komt de zon op in het noorden?”
‘Everything is possible!’
Ik lach het weg, steek het op mijn Fiertel-zonnesteek. Of het allemaal gezond is, dat is een andere vraag. Fun is het in elk geval wèl. En daarvoor zijn we hier.
Einar, of is het Tarmo, waagt in ‘nu intégral’ een plons in het koude water. Agnetha, een slanke Zweedse, reikt me een glas plaatselijke schuimwijn aan, geeft de aardbeien nog eens door. Aan de overkant van de Finse golf ligt Helsinki. Het lijkt onwezenlijk. Alles is mogelijk!
Dit was Geraldine Vandercammen voor Stefs blog. Vanuit de stad waar het nooit nacht wordt!
Les gémissements de Gégé‘
I’m not a member! Mijn man wel. Die is voorzitter van de Jonge Economische Kamer van Reims.’
Hagar, (of is het Gunvor ) een rasechte Noor, kijkt me ongeloofwaardig aan. Hij draagt een vikinghelm en zwaait enthousiast met zijn pint.
‘Raaims? Where is that?”
‘Where they make the champagne, you know..’
‘Ah, yes, I know, the champagne. Great!You are French?”
‘’t Is te zeggen, ’t is nogal gecomplikeerd, mijnen besten Hagar, ik woon wel in Frankrijk maar ik ben Belgische.'
‘Oh, yes Belgium! Manneken Pis!’
Negen keer op de tien volgt dan ...
‘From where in Belgium. Brussels?’
‘No, from Ronse.’
Enige vorm van herkenning blijft uit. Lotenulle of Koningslo hadden ongetwijfeld dezelfde reactie uitgelokt. Maar om meneer content te stellen:
‘Well, in the near of Brussels.’
Hij knikt tevreden, loert naar mijn badge en probeert mijn voornaam te spellen. Hilarisch! Wat verderop staat Manuel van JCI Catalonië te praten met Jo Cornelus van JCI Ronse. Vorige week liepen we, niet Manuel maar Jo, nog samen achter keerie. Enfin, dat was vòòr mijn acute zonneslag.
Jo schuimde met zijn team niet minder dan 40 Belgische Jonge Kamers af om promotie te maken voor het Wereldcongres van Junior Chamber International in het Estse Tallinn. Dat hij in zijn opzet slaagde, bewijst de aanwezigheid van 164 Belgen, onder wie 13 Ronsenaars! Een deel ervan staat nu in de discotheek ‘Parlament' moedig frietjes te bakken voor 2.283 Europeanen. Ge moet het maar doen!
‘But everything is possible!’
Dat heeft de hoofdorganisator ons in zijn welkomsspeech beloofd. En dat fungeert ook als motto van deze vierdaagse, die jonge Europese ondernemers verenigt.
De hele organisatie verbant alle zin om te slapen. Training, diepzeeduiken, kiiking (360° schommelen) parachutespringen overdag. Voor de rest van party naar afterparty.
Halfvier in de morgen. Een autobus die duidelijk nog de stigmata van de Russische bezetting draagt, dumpt ons aan het strand. Het laatste bedrijf: de after-afterparty. Met andere woorden de zonsopgang rond 4 uur. Maar die zon speelt verstoppertje en tart onze slaap .
'Ze hebben ons allemaal bij ons pietje’, zegt Suzanne uit Zwitserland.
‘Sinds wanneer komt de zon op in het noorden?”
‘Everything is possible!’
Ik lach het weg, steek het op mijn Fiertel-zonnesteek. Of het allemaal gezond is, dat is een andere vraag. Fun is het in elk geval wèl. En daarvoor zijn we hier.
Einar, of is het Tarmo, waagt in ‘nu intégral’ een plons in het koude water. Agnetha, een slanke Zweedse, reikt me een glas plaatselijke schuimwijn aan, geeft de aardbeien nog eens door. Aan de overkant van de Finse golf ligt Helsinki. Het lijkt onwezenlijk. Alles is mogelijk!
Dit was Geraldine Vandercammen voor Stefs blog. Vanuit de stad waar het nooit nacht wordt!
posted by Stef Vancaeneghem at 17:45
<< Home