DE NIEUWE RONSENAAR (101)
IN HET BEHANG VAN RONSE
EEN BLOKKER AAN HET BLAUWE BEEN
RECHTS RONSE WIL SOCIALISTEN UIT HET STADHUIS
Met de vertraging eigen aan de oude media vist Het Laatste Nieuws vandaag (traditioneel zonder deze blogvermelding, dat spreekt) ons exclusief zaterdagbericht op. Daarin onthulden we de aftastende contacten tussen ex-Vlaams Belang kopstuk Joost Hysselinckx en VLD-voorzitter Patrick De Dobbeleer. Die gesprekken waren gericht op een mogelijke overstap van Joost naar de VLD-lijst: eventueel als lijstduwer.
Zoals we in ons zaterdagbericht al meldden, zal het VLD-partijbestuur zich hierover - normaal vanavond - beraden. Of de overstap van Joost doorgaat, behoort nu dus verder tot de huisvlijt van de blauwe bestuursleden.
Het is alvast eens wat anders als agendapunt dan de vraag of de jonge Ronsese advocaat Tom Deputter nu al dan niet gaat voor de vierde plaats die Yves Dufour te min achtte. En of er met de joviale Muriel (mais quelle belle voix!) ja dan neen weer eens een Crucke figureert in de Ronsese politiek.
Eigen Belang eerst?
Interessanter is het om stil te staan bij de achterliggende motieven van zo’n toenadering tussen VLD en de beweging 'In Het Belang van Ronse' die tot nader orde alleen Joost Hysselinckcx zelf vertegenwoordigt.
Het simpelste antwoord is dat politici nu eenmaal grote egotrippers zijn, in de eerste plaats proberen verkozen te geraken en daartoe de beste troeven op hun handen willen.
Toch valt er meer over te zeggen. In de persoonlijke gesprekken die hij met Joost Hysselinckx had, wou Patrick De Dobbeleer naar zijn zeggen aftasten ‘of het gedachtengoed van Joost overeenkomt met dat van de VLD.’
Zeer goeie vraag. Temeer dat, blijkens onze informatie, de vraag van Joost zelf kwam. Wat Patrick De Dobbeleer maneuvreerruimte geeft naar zijn bestuur toe.
Water en vuur
Ofwel zegt Joost Hysselinckx altijd al luidop wat een aantal extreem-rechtse Ronsese liberale bestuursleden denken maar vanwege de partijregels niet luidop durven zeggen.
Ofwel heeft Hysselinckx het etnisch programma van Tack dat in Ronse ondermeer kinderkopjes telt in kribben echt helemaal afgezworen en dan staan enkel intern gekibbel en persoonlijke aversie zijn overstap in de weg.
Of toch ook nog dit. Joost is zoals eenieder weet een uitgesproken Vlaamsgezinde. Door zijn overstap staan bijgevolg zowel het gewezen franskiljonse boegbeeld André Deruyver als de extreem-flamingant Joost op dezelfde lijst. Hysselinckx is de gezworen tegenstrever van Tack, Deruyver is de boezemvriend van Tack. Water en vuur.
Win-win-situatie
Overigens is er een parallel met Stefaan Leyn. Deze ex-Vlaams Blokker belandde via het geplande NVA-CD&V-kartel ei zo na op de lijst van Luc Dupont. Tot de burgemeester zijn veto stelde tegen ex-blokkers en het kartel werd afgeblazen.
Hoe staan de zaken er nu voor? Of de VLD verklaart de overstap van Joost op haar beurt niet haalbaar en dan wacht 'Het Belang van Ronse' de stille dood. Eindigt de ‘beweging’ In Het Behang van Ronse...
Of Joost krijgt zijn stek waarmee hij zelf terugvalt op een stevig kiezersplatform van waaruit hij voor de VLD een pak Vlaams Belang-kiezers kan weghalen. Win-win situatie.
Socialisten eruit, liberalen erin
Achter al deze maneuvers schuilt iets diepers. Hetzelfde waarvoor Rudi Boudringhien zo nodig weg moest. Iets waarin de VLD en Joost zich vandaag perfect kunnen vinden: samen de CD&V een wisselmeerderheid opdringen. Socialisten eruit, liberalen erin.
Rudi Boudringhien werd immers vooral kwalijk genomen dat hij als eerste schepen een al te loyale beleidspartner was geweest. Daarom kon hij nooit meer die zogeheten ‘radikale vernieuwing’ belichamen die sommige socialistenhaters in het VLD-bestuur probeerden te bewerkstelligen.
In die zin is het niet eens zo gek wanneer Rudi Boudringhien het almaar heeft over zijn ‘sociale liberale koers’ waarmee hij gaandeweg in moeilijkheden kwam bij de extreem-rechtse promotoren van het residentiële Ronse der rijken.
Steeds schaamtelozer wordt daarbij de terecht sociale bekommernis van de huidige meerderheid om de belangen van élke Ronsenaar te dienen zonder onderscheid van stand of ras hautain afgedaan als een schuldig ‘knuffelbeleid.’ Dat nieuwe scheldwoord van rechts.
Dubbele grendel
In geen enkele andere partij laat de diepe kloof tussen dat sociale Ronse voor eenieder en het egoïstische rechtse utopia van de bange blanke welstellende burgerman zich vandaag scherper voelen als bij de getormenteerde Vlaamse Liberalen en Democraten van Ronse.
Met de terugkeer van het wispelturige franskiljonse enfant terrible Deruyver veroordeelde de VLD zichzelf al een eerste keer tot onmogelijke ruilpartner voor Dupont. Met de ex-Vlaams Belanger Joost Hysselinckx er bovenop, gaat de deur nu gewis helemaal op de dubbele grendel.
Er rest de VLD bij dit alles - met of zonder Joost Hysselinckx - nu geen andere redding meer dan overtuigend te scoren bij de kiezer. Die heeft godzijdank het laatste woord… Al zit god bij de Spa...
Doch meer daarover in een van onze volgende edities.
EEN BLOKKER AAN HET BLAUWE BEEN
RECHTS RONSE WIL SOCIALISTEN UIT HET STADHUIS
Met de vertraging eigen aan de oude media vist Het Laatste Nieuws vandaag (traditioneel zonder deze blogvermelding, dat spreekt) ons exclusief zaterdagbericht op. Daarin onthulden we de aftastende contacten tussen ex-Vlaams Belang kopstuk Joost Hysselinckx en VLD-voorzitter Patrick De Dobbeleer. Die gesprekken waren gericht op een mogelijke overstap van Joost naar de VLD-lijst: eventueel als lijstduwer.
Zoals we in ons zaterdagbericht al meldden, zal het VLD-partijbestuur zich hierover - normaal vanavond - beraden. Of de overstap van Joost doorgaat, behoort nu dus verder tot de huisvlijt van de blauwe bestuursleden.
Het is alvast eens wat anders als agendapunt dan de vraag of de jonge Ronsese advocaat Tom Deputter nu al dan niet gaat voor de vierde plaats die Yves Dufour te min achtte. En of er met de joviale Muriel (mais quelle belle voix!) ja dan neen weer eens een Crucke figureert in de Ronsese politiek.
Eigen Belang eerst?
Interessanter is het om stil te staan bij de achterliggende motieven van zo’n toenadering tussen VLD en de beweging 'In Het Belang van Ronse' die tot nader orde alleen Joost Hysselinckcx zelf vertegenwoordigt.
Het simpelste antwoord is dat politici nu eenmaal grote egotrippers zijn, in de eerste plaats proberen verkozen te geraken en daartoe de beste troeven op hun handen willen.
Toch valt er meer over te zeggen. In de persoonlijke gesprekken die hij met Joost Hysselinckx had, wou Patrick De Dobbeleer naar zijn zeggen aftasten ‘of het gedachtengoed van Joost overeenkomt met dat van de VLD.’
Zeer goeie vraag. Temeer dat, blijkens onze informatie, de vraag van Joost zelf kwam. Wat Patrick De Dobbeleer maneuvreerruimte geeft naar zijn bestuur toe.
Water en vuur
Ofwel zegt Joost Hysselinckx altijd al luidop wat een aantal extreem-rechtse Ronsese liberale bestuursleden denken maar vanwege de partijregels niet luidop durven zeggen.
Ofwel heeft Hysselinckx het etnisch programma van Tack dat in Ronse ondermeer kinderkopjes telt in kribben echt helemaal afgezworen en dan staan enkel intern gekibbel en persoonlijke aversie zijn overstap in de weg.
Of toch ook nog dit. Joost is zoals eenieder weet een uitgesproken Vlaamsgezinde. Door zijn overstap staan bijgevolg zowel het gewezen franskiljonse boegbeeld André Deruyver als de extreem-flamingant Joost op dezelfde lijst. Hysselinckx is de gezworen tegenstrever van Tack, Deruyver is de boezemvriend van Tack. Water en vuur.
Win-win-situatie
Overigens is er een parallel met Stefaan Leyn. Deze ex-Vlaams Blokker belandde via het geplande NVA-CD&V-kartel ei zo na op de lijst van Luc Dupont. Tot de burgemeester zijn veto stelde tegen ex-blokkers en het kartel werd afgeblazen.
Hoe staan de zaken er nu voor? Of de VLD verklaart de overstap van Joost op haar beurt niet haalbaar en dan wacht 'Het Belang van Ronse' de stille dood. Eindigt de ‘beweging’ In Het Behang van Ronse...
Of Joost krijgt zijn stek waarmee hij zelf terugvalt op een stevig kiezersplatform van waaruit hij voor de VLD een pak Vlaams Belang-kiezers kan weghalen. Win-win situatie.
Socialisten eruit, liberalen erin
Achter al deze maneuvers schuilt iets diepers. Hetzelfde waarvoor Rudi Boudringhien zo nodig weg moest. Iets waarin de VLD en Joost zich vandaag perfect kunnen vinden: samen de CD&V een wisselmeerderheid opdringen. Socialisten eruit, liberalen erin.
Rudi Boudringhien werd immers vooral kwalijk genomen dat hij als eerste schepen een al te loyale beleidspartner was geweest. Daarom kon hij nooit meer die zogeheten ‘radikale vernieuwing’ belichamen die sommige socialistenhaters in het VLD-bestuur probeerden te bewerkstelligen.
In die zin is het niet eens zo gek wanneer Rudi Boudringhien het almaar heeft over zijn ‘sociale liberale koers’ waarmee hij gaandeweg in moeilijkheden kwam bij de extreem-rechtse promotoren van het residentiële Ronse der rijken.
Steeds schaamtelozer wordt daarbij de terecht sociale bekommernis van de huidige meerderheid om de belangen van élke Ronsenaar te dienen zonder onderscheid van stand of ras hautain afgedaan als een schuldig ‘knuffelbeleid.’ Dat nieuwe scheldwoord van rechts.
Dubbele grendel
In geen enkele andere partij laat de diepe kloof tussen dat sociale Ronse voor eenieder en het egoïstische rechtse utopia van de bange blanke welstellende burgerman zich vandaag scherper voelen als bij de getormenteerde Vlaamse Liberalen en Democraten van Ronse.
Met de terugkeer van het wispelturige franskiljonse enfant terrible Deruyver veroordeelde de VLD zichzelf al een eerste keer tot onmogelijke ruilpartner voor Dupont. Met de ex-Vlaams Belanger Joost Hysselinckx er bovenop, gaat de deur nu gewis helemaal op de dubbele grendel.
Er rest de VLD bij dit alles - met of zonder Joost Hysselinckx - nu geen andere redding meer dan overtuigend te scoren bij de kiezer. Die heeft godzijdank het laatste woord… Al zit god bij de Spa...
Doch meer daarover in een van onze volgende edities.
posted by Stef Vancaeneghem at 15:20
<< Home