EGOSTRIP (80)

Martens. ‘Een koele vis,’ noteer ik in mijn eerste publicatie ‘Het Blijft onder ons’. Ik schrijf blijkbaar iets te vlug omtrent koele vissen.
Want het beeld klopt niet helemaal, dient hier na al die jaren te worden bijgespijkerd. Alleen al die manier waarop hij je begroette, je bij je voornaam aansprak, er als het ware telkens weer een uitroepteken achter zette. Stef!

In de beslotenheid van het tuintje in zijn Gentse woning aan de van Monkhovenstraat werd hij die warme innemende hartelijke man die me over Oostduinkerke vertelde, over zwemmen en vissen, over zeilen naar de Azoren.

Een innemend man die van zijn vrienden verwachtte dat ze in elke omstandigheid de moed zouden hebben om te zeggen wat ze denken, dat ze altijd loyaal zouden zijn. Wat helaas, avec le recul, niet het geval is gebleken. Dan heb ik het hier nièt over (de groep rond) historische rivaal Tindemans.

Martens, een mens die een deel van zijn wijsheid bij Montaigne haalt, ze stoelt op gezond verstand en verdraagzaamheid. Een federalist in hart en nieren die tot op vandaag trouw blijft aan zichzelf.

Het is een schande dat de toenmalige CVP deze buitengewone staatsman zomaar opzij duwde, niet langer moest omwille van de carrièreplanning van anderen.

Martens, staatsman van een zeldzaam kaliber die ons vandaag terecht waarschuwt voor blind, inhoudloos, gevaarlijk, fascistoïde separatisme dat alleen maar nostalgieke holle symboliek najaagt en een verwerpelijk egoïstisch bekrompen Vlaanderen baren wil.

Deze man verdient eerherstel door de CD&V. Totaal, onvoorwaardelijk. Een groots echt eerherstel. Aan het werk, Yves Leterme. Niet aarzelen. Martens is zwaar onrecht aangedaan toen de lakeien van de macht hem die eerste plaats voor Europa niet gunden. Uit schrik dat hij wel eens zou kunnen terugkeren voor een tiende regering.

Martens is er godzijdank nog om ons door zijn intacte klasse die reuzen van de middelmaat even te doen vergeten. Diegenen die met al hun machiavellisme niet hebben kunnen beletten dat Vlaanderen dreigt te versmachten in de onverdraagzaamheid, de xenofobie en het walgelijk elitarisme van het zuivere blanke ras.

Martens’ memoires zijn al aan hun derde druk toe. Deze man is nu al geschiedenis van Vlaanderen. Grote geschiedenis. Mijn Vlaamse groet, Wilfried! Bedankt dat je me Montaigne deed lezen.

Wilfried Martens. De memoires. Lannoo.