DE NIEUWE RONSENAAR (77)
DE ZEVENDE HEMEL VOOR DE RONSENAARS
Op zes maanden van de gemeenteraadsverkiezingen zijn de kaarten al stevig geschud. De Ronsenaar krijgt in oktober alvast zeven lijsten voorgeschoteld. Partijen kraakten en scheurden. Gedoodverfde kandidaten stapten boos op. Ontevreden boegbeelden trekken met zelfgemaakte nieuwe partijen naar de kiezer. Voorzitters zijn weggepest of stappen zelf op. Er waren verzoeningsvergaderingen en breuken. Er werden nieuwe voorzitters en voorzitters ad interim geparachuteerd en gebombardeerd. Vermeende kandidaten schrokken van de media-heisa rond hun kandidatuur, bedachten zich en trokken hun snel staart weer in. Tijd voor een tussentijdse balans.
1. Blauwe Maandagen
Gekibbel leidde bij de VLD eerst tot het afhaken van Yves Dufour, dan tot het opstappen van Rudi Boudringhien. Voormalig VLD-Ronse-voorzitter Yves Dufour voelde zich gepasseerd. Rudi Boudringhien had het moeilijk met een toegewezen plaats als lijstduwer voor hemzelf als eerste schepen en daarentegen wel een topplaats voor de teruggekeerde LDR-dissident André Deruyver.
Voorzitter Frans Vandenbossche slaagde er niet in de eensgezindheid te herstellen en deelde in de brokken. Vandenbossche werd ondermeer zijn lidmaatschap van de Marnixring aangewreven. Zowel CD&V-voorzitter Jan Foulon als Luc Duponts rechterhand André Bellinck zijn lid van Marnixring. Zelfs Vandenbossche’s lidmaatschap van het Davidsfonds werd hem kwalijk genomen. Het Davidsfonds Ronse van toenmalig NVA-voorzitter Paul Carteus.
Ofschoon kopman Patrick De Dobbeleer zich bereid toonde om de nodige stappen terug te zetten in het belang van de partij, leidde de diepe vertrouwensbreuk tussen Boudringhien en Deruyver en hun respectievelijke aanhangers binnen het bestuur uiteindelijk tot de breuk. Ondanks een ultieme verzoeningspoging van Herman De Croo op het gemeentehuis van Brakel.
Rudi Boudringhien trekt dus met zijn eigen partij ‘Gemeentebelangen- Intérêts Communaux’ naar de kiezer. Voorzitter Frans Vandenbossche en politiek secretaris Johnny Verledens gaven hun ontslag. Patrick De Dobbeleer blijft lijsttrekker en is nu ook statutair voorzitter ad interim. André Deruyver blijft waar hij stond en hoopt zijn rol als één van de potentiële challengers van Luc Dupont waar te maken.
Kopman en nieuwe VLD-voorzitter Patrick De Dobbeleer (die zich wijs buiten de delicate taalkwestie binnen zijn partij weet te houden ) is alvast vastbesloten om de sterke uitgangspositie van de Ronsese liberalen helemaal terug te winnen. De Dobbeleer heeft getoond dat hij het belang van de liberale kiezer boven zijn persoonlijk belang kan plaatsen. Hij kan daar nu de vruchten van plukken. De duizenden liberale kiezers van Ronse die verbouwereerd hebben moeten toezien op al die particratische strubbelingen verdienen in elk geval hun rechtmatige belangrijke democratische stem in de Ronsese Renaixance.
2. Les Mots Bleus
Het merkwaardige is dat op taalkundig vlak de liberale rollen hiermee totaal zijn omgekeerd. Waar ex-dissident André Deruyver zich ooit met een aparte lijst profileerde als boegbeeld van het Ronsese bilinguisme in opvolging van Emile Cuvelier, is het nu uitgerekend de nieuwe VLD-dissident Rudi Boudringhien die prompt kiest voor de tweetaligheid met zijn uitgesproken tweetalige liberale lijst: ‘Gemeentebelangen-Intérêts Communaux’.
Aan de overkant schaart André Deruyver zich daarentegen als teruggekeerde verloren zoon (en poulain van De Croo) zonder mopperen achter het logo van de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD).
3. Het Belang van Tack
Bij het Vlaams Belang kwam het tot een radikale breuk tussen boegbeelden Joost Hysselinckx en kopman Erik Tack. Met op de achtergrond een persoonlijke rivaliteit rond de invulling van de lijst, bleek de kadaverdiscipline en alleenheerschappij van Erik Tack na het vertrek van kandidaten en voorzitters ook voor Joost Hysselinckx niet langer houdbaar.
Paul Vanderdonckt, op de momenten dat hij niet in het buitenland verblijft ook bestuurder van AA Gent en niet van Ronse, is nu de nieuwe zelfverklaarde partijvoorzitter van het Vlaams Belang in Ronse. Zijn voorganger weigerde nog langer pink op de naad te dansen naar de pijpen van Erik Tack.
4. In Het Belang van Ronse
Joost Hysselinckx maakt zich sterk dat hij met zijn nieuwe politieke beweging ‘In het Belang van Ronse’ over voldoende bekendheid en kiezerspotentieel beschikt om zijn thema’s aan te kaarten bij de kiezer.
Het ziet er vooral naar uit dat de onvervalste Vlaamse en Ronsese idealist Hysselinckx in de verkiezingsstrijd vooral een stevig Ronsies alternatief zal bieden voor Het Vlaams Belang van Erik Tack die er met zijn 12,5 miljoen als Vlaams parlementslid voor Ronse niks van bakt. De wonderdokter van Ronse zal het bij zijn kiezersschare vooral moeten hebben van de voorspelbare Vlaams Belang-slogans.
5. Luc & Linda.
De CD&V zou samen met de Nieuwe Vlaamse Alliantie (NVA) naar de kiezer gaan. Maar ook daar kwam het tot een breuk omtrent de lijstvorming. De NVA wou Stefaan Leyn erbij. Leyn was vorige keer kandidaat voor het Vlaams Blok maar nam inmiddels compleet afstand van dat extreme ideeëngoed. Beide formaties bleven echter halsstarrig op hun standpunt (met Leyn of niet, zonder Leyn of niet). Het gevolg daarvan is dat beide partijen nu toch apart naar de kiezer trekken.
De CD&V lijst wordt aangevoerd door kopman Luc Dupont die zich als burgemeester engageert voor de continuïteit van de Ronsese relance die onder zijn bestuur is ingezet. Dupont luidde het herstel van Ronse in en slaagde erin Ronse te profileren en te laten lauweren als meest ondernemende stad.
Met zijn beleidspartners gaat hij nu voluit op dat elan door en tekent hij volmondig voor het Strategisch Plan voor Ronse. Hij wordt hierin stevig logistiek bijgestaan door stadssecretaris Linda Vandekerkhove, de grote patron van de Ronsese administratie. Met andere woorden: Luc Dupont is er helemaal klaar voor om zichzelf op te volgen.
6. Nieuwe Vlaamse Ronsenaars
De NVA schaarde zich van haar kant dus consequent achter de kandidatuur van Stefaan Leyn. Voorzitter Paul Carteus probeerde hierin nog wat te schipperen tussen de twee formaties. Hij verspeelde hiermee echter zelf het vertrouwen bij zijn NVA-achterban. Carteus trok hieruit zijn conclusies en verliet de politiek. Voor zover hij daarin ooit al een rol van betekenis speelde.
De NVA maakt zich nu sterk dat ze, ondermeer bezield door een biezonder gemotiveerde geëngageerde figuur als Chantal Thijsman en de ‘gebanvloekte’ Stefaan Leyn die zich niet zomaar in de hoek laat duwen, veel Ronsese Vlamingen kan aanspreken.
7. Spa groen
De Spa is de enige grote Ronsese formatie die zonder kleerscheuren door de aanloop naar de verkiezingen komt. De partij trekt samen met Groen! naar de kiezer. Onder leiding van de voorzitters Tijl Bondue en Peter Nachtegaele liepen de gesprekken daarover in optimale verstandhouding. Groen! duwt en de Spa trekt de lijst.
Voor het eerst sinds lang beschikken de socialisten met stemmentrekker Gunther Deriemaker over een echt wervende lijst die het progressieve en sociaal geëngageerd Ronse van jong en oud kan inhalen of terughalen.
Voor Groen! is dit dan weer een unieke kans om deze stad middenin de groene heuvels een stem te geven in de raad.
De Ronsese kiezer krijgt dus keuze te over om zelf zijn eigen Zevende Hemel voor Ronse te kiezen. De afgelopen maanden zagen we enkel nog maar de preselecties. Nu volgt de fase van de bekendmaking der volledige (en onvolledige) lijsten. Daarbij zullen dan meteen honderden Ronsenaars en hun families ook echt persoonlijk betrokken geraken bij wat de boeiendste Ronsese verkiezing ooit lijkt te zullen worden.
Na de zomervakantie volgt dan de finale fase. Die van de verhitte debatten, de discussies, de aantijgingen, de beloften, het verkiezingsopbod, de late tackles. En al wat ervoor zorgt dat tegen oktober zowel de kandidaten als hun kiezers blij zullen zijn dat er eindelijk echt kan worden doorgewerkt aan de Ronsese Renaixance.
Uik zien gedaacht, moer: tuupe vuir Roonse.
Op zes maanden van de gemeenteraadsverkiezingen zijn de kaarten al stevig geschud. De Ronsenaar krijgt in oktober alvast zeven lijsten voorgeschoteld. Partijen kraakten en scheurden. Gedoodverfde kandidaten stapten boos op. Ontevreden boegbeelden trekken met zelfgemaakte nieuwe partijen naar de kiezer. Voorzitters zijn weggepest of stappen zelf op. Er waren verzoeningsvergaderingen en breuken. Er werden nieuwe voorzitters en voorzitters ad interim geparachuteerd en gebombardeerd. Vermeende kandidaten schrokken van de media-heisa rond hun kandidatuur, bedachten zich en trokken hun snel staart weer in. Tijd voor een tussentijdse balans.
1. Blauwe Maandagen
Gekibbel leidde bij de VLD eerst tot het afhaken van Yves Dufour, dan tot het opstappen van Rudi Boudringhien. Voormalig VLD-Ronse-voorzitter Yves Dufour voelde zich gepasseerd. Rudi Boudringhien had het moeilijk met een toegewezen plaats als lijstduwer voor hemzelf als eerste schepen en daarentegen wel een topplaats voor de teruggekeerde LDR-dissident André Deruyver.
Voorzitter Frans Vandenbossche slaagde er niet in de eensgezindheid te herstellen en deelde in de brokken. Vandenbossche werd ondermeer zijn lidmaatschap van de Marnixring aangewreven. Zowel CD&V-voorzitter Jan Foulon als Luc Duponts rechterhand André Bellinck zijn lid van Marnixring. Zelfs Vandenbossche’s lidmaatschap van het Davidsfonds werd hem kwalijk genomen. Het Davidsfonds Ronse van toenmalig NVA-voorzitter Paul Carteus.
Ofschoon kopman Patrick De Dobbeleer zich bereid toonde om de nodige stappen terug te zetten in het belang van de partij, leidde de diepe vertrouwensbreuk tussen Boudringhien en Deruyver en hun respectievelijke aanhangers binnen het bestuur uiteindelijk tot de breuk. Ondanks een ultieme verzoeningspoging van Herman De Croo op het gemeentehuis van Brakel.
Rudi Boudringhien trekt dus met zijn eigen partij ‘Gemeentebelangen- Intérêts Communaux’ naar de kiezer. Voorzitter Frans Vandenbossche en politiek secretaris Johnny Verledens gaven hun ontslag. Patrick De Dobbeleer blijft lijsttrekker en is nu ook statutair voorzitter ad interim. André Deruyver blijft waar hij stond en hoopt zijn rol als één van de potentiële challengers van Luc Dupont waar te maken.
Kopman en nieuwe VLD-voorzitter Patrick De Dobbeleer (die zich wijs buiten de delicate taalkwestie binnen zijn partij weet te houden ) is alvast vastbesloten om de sterke uitgangspositie van de Ronsese liberalen helemaal terug te winnen. De Dobbeleer heeft getoond dat hij het belang van de liberale kiezer boven zijn persoonlijk belang kan plaatsen. Hij kan daar nu de vruchten van plukken. De duizenden liberale kiezers van Ronse die verbouwereerd hebben moeten toezien op al die particratische strubbelingen verdienen in elk geval hun rechtmatige belangrijke democratische stem in de Ronsese Renaixance.
2. Les Mots Bleus
Het merkwaardige is dat op taalkundig vlak de liberale rollen hiermee totaal zijn omgekeerd. Waar ex-dissident André Deruyver zich ooit met een aparte lijst profileerde als boegbeeld van het Ronsese bilinguisme in opvolging van Emile Cuvelier, is het nu uitgerekend de nieuwe VLD-dissident Rudi Boudringhien die prompt kiest voor de tweetaligheid met zijn uitgesproken tweetalige liberale lijst: ‘Gemeentebelangen-Intérêts Communaux’.
Aan de overkant schaart André Deruyver zich daarentegen als teruggekeerde verloren zoon (en poulain van De Croo) zonder mopperen achter het logo van de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD).
3. Het Belang van Tack
Bij het Vlaams Belang kwam het tot een radikale breuk tussen boegbeelden Joost Hysselinckx en kopman Erik Tack. Met op de achtergrond een persoonlijke rivaliteit rond de invulling van de lijst, bleek de kadaverdiscipline en alleenheerschappij van Erik Tack na het vertrek van kandidaten en voorzitters ook voor Joost Hysselinckx niet langer houdbaar.
Paul Vanderdonckt, op de momenten dat hij niet in het buitenland verblijft ook bestuurder van AA Gent en niet van Ronse, is nu de nieuwe zelfverklaarde partijvoorzitter van het Vlaams Belang in Ronse. Zijn voorganger weigerde nog langer pink op de naad te dansen naar de pijpen van Erik Tack.
4. In Het Belang van Ronse
Joost Hysselinckx maakt zich sterk dat hij met zijn nieuwe politieke beweging ‘In het Belang van Ronse’ over voldoende bekendheid en kiezerspotentieel beschikt om zijn thema’s aan te kaarten bij de kiezer.
Het ziet er vooral naar uit dat de onvervalste Vlaamse en Ronsese idealist Hysselinckx in de verkiezingsstrijd vooral een stevig Ronsies alternatief zal bieden voor Het Vlaams Belang van Erik Tack die er met zijn 12,5 miljoen als Vlaams parlementslid voor Ronse niks van bakt. De wonderdokter van Ronse zal het bij zijn kiezersschare vooral moeten hebben van de voorspelbare Vlaams Belang-slogans.
5. Luc & Linda.
De CD&V zou samen met de Nieuwe Vlaamse Alliantie (NVA) naar de kiezer gaan. Maar ook daar kwam het tot een breuk omtrent de lijstvorming. De NVA wou Stefaan Leyn erbij. Leyn was vorige keer kandidaat voor het Vlaams Blok maar nam inmiddels compleet afstand van dat extreme ideeëngoed. Beide formaties bleven echter halsstarrig op hun standpunt (met Leyn of niet, zonder Leyn of niet). Het gevolg daarvan is dat beide partijen nu toch apart naar de kiezer trekken.
De CD&V lijst wordt aangevoerd door kopman Luc Dupont die zich als burgemeester engageert voor de continuïteit van de Ronsese relance die onder zijn bestuur is ingezet. Dupont luidde het herstel van Ronse in en slaagde erin Ronse te profileren en te laten lauweren als meest ondernemende stad.
Met zijn beleidspartners gaat hij nu voluit op dat elan door en tekent hij volmondig voor het Strategisch Plan voor Ronse. Hij wordt hierin stevig logistiek bijgestaan door stadssecretaris Linda Vandekerkhove, de grote patron van de Ronsese administratie. Met andere woorden: Luc Dupont is er helemaal klaar voor om zichzelf op te volgen.
6. Nieuwe Vlaamse Ronsenaars
De NVA schaarde zich van haar kant dus consequent achter de kandidatuur van Stefaan Leyn. Voorzitter Paul Carteus probeerde hierin nog wat te schipperen tussen de twee formaties. Hij verspeelde hiermee echter zelf het vertrouwen bij zijn NVA-achterban. Carteus trok hieruit zijn conclusies en verliet de politiek. Voor zover hij daarin ooit al een rol van betekenis speelde.
De NVA maakt zich nu sterk dat ze, ondermeer bezield door een biezonder gemotiveerde geëngageerde figuur als Chantal Thijsman en de ‘gebanvloekte’ Stefaan Leyn die zich niet zomaar in de hoek laat duwen, veel Ronsese Vlamingen kan aanspreken.
7. Spa groen
De Spa is de enige grote Ronsese formatie die zonder kleerscheuren door de aanloop naar de verkiezingen komt. De partij trekt samen met Groen! naar de kiezer. Onder leiding van de voorzitters Tijl Bondue en Peter Nachtegaele liepen de gesprekken daarover in optimale verstandhouding. Groen! duwt en de Spa trekt de lijst.
Voor het eerst sinds lang beschikken de socialisten met stemmentrekker Gunther Deriemaker over een echt wervende lijst die het progressieve en sociaal geëngageerd Ronse van jong en oud kan inhalen of terughalen.
Voor Groen! is dit dan weer een unieke kans om deze stad middenin de groene heuvels een stem te geven in de raad.
De Ronsese kiezer krijgt dus keuze te over om zelf zijn eigen Zevende Hemel voor Ronse te kiezen. De afgelopen maanden zagen we enkel nog maar de preselecties. Nu volgt de fase van de bekendmaking der volledige (en onvolledige) lijsten. Daarbij zullen dan meteen honderden Ronsenaars en hun families ook echt persoonlijk betrokken geraken bij wat de boeiendste Ronsese verkiezing ooit lijkt te zullen worden.
Na de zomervakantie volgt dan de finale fase. Die van de verhitte debatten, de discussies, de aantijgingen, de beloften, het verkiezingsopbod, de late tackles. En al wat ervoor zorgt dat tegen oktober zowel de kandidaten als hun kiezers blij zullen zijn dat er eindelijk echt kan worden doorgewerkt aan de Ronsese Renaixance.
Uik zien gedaacht, moer: tuupe vuir Roonse.
posted by Stef Vancaeneghem at 15:15
<< Home