DE NIEUWE RONSENAAR (19)
KSK-voorzitter André Deruyver sneert naar voorganger Orphale Crucke
In een open brief aan de voorzitter, de bestuursleden en een paar jongeren van de VLD, zet André Deruyver de redenen op een rij waarom hij zelf ‘incontournable’ is op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Deruyver schrijft deze - op zijn minst bizarre - brief, die via een gunstige wind bij De Nieuwe Ronsenaar belandde, omdat over die lijstvorming ‘blijkbaar niet bemiddeld wordt, ondanks afspraak’.
Het VLD-bestuur komt eerstdaags bijeen om de lijstvorming vast te leggen in een stemming. André Deruyver geeft aan dat zijn standpunt via de brief genoeg duidelijkheid schept. Hij zal dan ook op de volgende vergadering niet aanwezig zijn en legt de beslissing bij de VLD Ronse.
‘Ofwel,’ aldus Deruyver ‘redeneren we thans (zoals vroeger steeds het geval is geweest) in termen van postje-pakken en carrière maken…Ofwel proberen we zoveel mogelijk stemmen te halen bij mensen, kiezers, die gewoon geen boodschap hebben aan de carrière van deze of gene. We zullen deze kiezers zich afvragen : voor wie kiezen ? Tack, Dupont, de sossen of bij de VLD..?'
‘Kom zelf eens op met een scheurlijst’
In de brief aan de VLD beroemt Deruyver er zich merkwaardig genoeg op dat, waar het om politieke populariteit gaat, hij erin geslaagd is met zijn scheurlijst… de VLD lijst te kloppen. En hij daagt bovendien alle leden die hij aanschrijft uit om maar eens hetzelfde te proberen.
‘Kom zelf eens op met een lijst buiten de VLD ; als u eerst de VLD klopt en zes jaar later nog bestaat en zelfs nog op een manier dat ze u nodig hebben, dan zeg ik chapeau, u kan gerust komen discuteren over politiek.’
Volgens Deruyver hebben alleen dissidente socialisten Germain Derouck en Paul Van Meerhaeghe dat ooit eens gekund. ‘Weze het in veel mindere mate met één keer drie zetels.’ Dit terwijl zijn eigen dissidente Liberalen en Democraten van Ronse één keer vier en dan drie zetels scoorden.
‘Geef de keizer wat hem toekomt’
Door zijn kandidatuur als VLD-topkandidaat ‘met feiten en geen roddels noch verzinsels’ wil hij evenwel voor de rest geen afbreuk doen aan andere kandidaten. ‘We zullen iedereen nodig hebben en iedereen heeft zijn verdienste. Zoveel is duidelijk. Maar ik wens de zaken in hun juiste perspectief te zien. (caesare caesaris).’Waarmee André Deruyver bedoelt dat je aan de keizer moet geven wat aan de keizer toekomt.
‘Maar als dit niet naar waarde wordt geschat dan scheelt er duidelijk iets, niet aan deze kandidaat, maar wél aan de vergadering mensen die dat niet kunnen begrijpen/aanvaarden. Zoveel is duidelijk.’
‘De secretaris is een socialist’
Een probleem kan dat echter volgens hem niet zijn. Volgt een sneer naar Johnny Verledens, secretaris van de VLD en rechterhand van voorzitter Frans Vandenbossche.
‘Als de VLD zonder probleem aanvaardt dat een notoir socialist politiek secretaris is van de liberale partij, zullen ze ook zonder enig probleem aanvaarden dat een notoir liberaal (Deruyver heeft het hier over zichzelf) lijsttrekker is van de liberale partij. Op een twintig à vijftigtal persoonlijke nijdigaards na.’
Sportief?
De meest opmerkelijke passage in de brief is die waar hij inzake beleidservaring zijn politieke ambities vermengt met zijn functie als voorzitter van KSK Ronse en zijn verdiensten roemt als redder van KSK. Tegelijk sneert hij naar de stichter en gewezen voorzitter van KSK, zijn voorganger Orphale Crucke die ook de eerste steen legde van het stadion dat zijn naam draagt.
‘Neem zelf de uitdaging eens aan om voorzitter (en dus persoonlijk verantwoordelijk voor de schuld !) te worden van een voetbalclub die laatste staat halfweg de competitie en met een schuld op balans van 10 miljoen Belgische frank (en met in de loop van de uitbating nog 2 miljoen verborgen lijken die uit de kast vallen en de normale te betalen exploitatie). Ondanks dat staan we nu twee klassen hoger en concurreert Ronse met Antwerpen, Kortrijk, Mons enz. Bij mijn weten heeft er niemand dat gepresteerd. Zelfs Orphale Crucke (beweerd miljardair) heeft toen de KSK laten vallen. Ter vergelijking : als de stad schulden heeft, draaien noch de burgemeester noch de schepenen hiervoor op, wel de belastingbetaler.’
Blauwe koorts
De open brief van André Deruyver komt er op een moment dat de spanning om de lijstvorming bij de liberalen een hoogtepunt heeft bereikt. Op 20 december wordt daarover bij gewone meerderheid gestemd. André Deruyver claimt dus duidelijk een topplaats.Gebeurt dat niet, dan wordt er in VLD-kringen rekening mee gehouden dat hij het andermaal probeert met een scheurlijst : deze keer bij Vivant. Andere kandidaten voor een stek bovenaan zijn Rudy Boudringhien, Patrick De Dobbeleer en Yves Dufour. Rudy Boudringhien neemt als uittredend eerste schepen geen vrede met een gesuggereerde plaats als lijstduwer. De vraag is welke mogelijkheden hem resten in dat verzet. Tenzij blijven dwars liggen, het halen voor een kopplaats bij de stemming, genoegen nemen met wat hem wordt voorgesteld onderaan, of afhaken.
Yves Dufour weet zich gesteund door een paar invloedrijke liberale kapitaalkrachtige Rotaryvrienden en zou vrede nemen met een tweede plaats achter Patrick De Dobbeleer. Dufour wil dat de partij uitpakt met nieuwe toppers en competente figuren waarbij de oudere garde de lijst ondersteunt achteraan. Patrick De Dobbeleer lijkt ook al tevreden met zo’n tweede stek. Tenzij de partij hem vraagt de lijst te trekken. Voor De Dobbeleer is het echter in de eerste plaats van belang dat de partij goed scoort,eensgezind en zonder al te veel (kleer)scheuren naar de verkiezingen trekt. Of de brief van Deruyver naar de partijtop daartoe bijdraagt, is maar zeer de vraag.
In een open brief aan de voorzitter, de bestuursleden en een paar jongeren van de VLD, zet André Deruyver de redenen op een rij waarom hij zelf ‘incontournable’ is op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Deruyver schrijft deze - op zijn minst bizarre - brief, die via een gunstige wind bij De Nieuwe Ronsenaar belandde, omdat over die lijstvorming ‘blijkbaar niet bemiddeld wordt, ondanks afspraak’.
Het VLD-bestuur komt eerstdaags bijeen om de lijstvorming vast te leggen in een stemming. André Deruyver geeft aan dat zijn standpunt via de brief genoeg duidelijkheid schept. Hij zal dan ook op de volgende vergadering niet aanwezig zijn en legt de beslissing bij de VLD Ronse.
‘Ofwel,’ aldus Deruyver ‘redeneren we thans (zoals vroeger steeds het geval is geweest) in termen van postje-pakken en carrière maken…Ofwel proberen we zoveel mogelijk stemmen te halen bij mensen, kiezers, die gewoon geen boodschap hebben aan de carrière van deze of gene. We zullen deze kiezers zich afvragen : voor wie kiezen ? Tack, Dupont, de sossen of bij de VLD..?'
‘Kom zelf eens op met een scheurlijst’
In de brief aan de VLD beroemt Deruyver er zich merkwaardig genoeg op dat, waar het om politieke populariteit gaat, hij erin geslaagd is met zijn scheurlijst… de VLD lijst te kloppen. En hij daagt bovendien alle leden die hij aanschrijft uit om maar eens hetzelfde te proberen.
‘Kom zelf eens op met een lijst buiten de VLD ; als u eerst de VLD klopt en zes jaar later nog bestaat en zelfs nog op een manier dat ze u nodig hebben, dan zeg ik chapeau, u kan gerust komen discuteren over politiek.’
Volgens Deruyver hebben alleen dissidente socialisten Germain Derouck en Paul Van Meerhaeghe dat ooit eens gekund. ‘Weze het in veel mindere mate met één keer drie zetels.’ Dit terwijl zijn eigen dissidente Liberalen en Democraten van Ronse één keer vier en dan drie zetels scoorden.
‘Geef de keizer wat hem toekomt’
Door zijn kandidatuur als VLD-topkandidaat ‘met feiten en geen roddels noch verzinsels’ wil hij evenwel voor de rest geen afbreuk doen aan andere kandidaten. ‘We zullen iedereen nodig hebben en iedereen heeft zijn verdienste. Zoveel is duidelijk. Maar ik wens de zaken in hun juiste perspectief te zien. (caesare caesaris).’Waarmee André Deruyver bedoelt dat je aan de keizer moet geven wat aan de keizer toekomt.
‘Maar als dit niet naar waarde wordt geschat dan scheelt er duidelijk iets, niet aan deze kandidaat, maar wél aan de vergadering mensen die dat niet kunnen begrijpen/aanvaarden. Zoveel is duidelijk.’
‘De secretaris is een socialist’
Een probleem kan dat echter volgens hem niet zijn. Volgt een sneer naar Johnny Verledens, secretaris van de VLD en rechterhand van voorzitter Frans Vandenbossche.
‘Als de VLD zonder probleem aanvaardt dat een notoir socialist politiek secretaris is van de liberale partij, zullen ze ook zonder enig probleem aanvaarden dat een notoir liberaal (Deruyver heeft het hier over zichzelf) lijsttrekker is van de liberale partij. Op een twintig à vijftigtal persoonlijke nijdigaards na.’
Sportief?
De meest opmerkelijke passage in de brief is die waar hij inzake beleidservaring zijn politieke ambities vermengt met zijn functie als voorzitter van KSK Ronse en zijn verdiensten roemt als redder van KSK. Tegelijk sneert hij naar de stichter en gewezen voorzitter van KSK, zijn voorganger Orphale Crucke die ook de eerste steen legde van het stadion dat zijn naam draagt.
‘Neem zelf de uitdaging eens aan om voorzitter (en dus persoonlijk verantwoordelijk voor de schuld !) te worden van een voetbalclub die laatste staat halfweg de competitie en met een schuld op balans van 10 miljoen Belgische frank (en met in de loop van de uitbating nog 2 miljoen verborgen lijken die uit de kast vallen en de normale te betalen exploitatie). Ondanks dat staan we nu twee klassen hoger en concurreert Ronse met Antwerpen, Kortrijk, Mons enz. Bij mijn weten heeft er niemand dat gepresteerd. Zelfs Orphale Crucke (beweerd miljardair) heeft toen de KSK laten vallen. Ter vergelijking : als de stad schulden heeft, draaien noch de burgemeester noch de schepenen hiervoor op, wel de belastingbetaler.’
Blauwe koorts
De open brief van André Deruyver komt er op een moment dat de spanning om de lijstvorming bij de liberalen een hoogtepunt heeft bereikt. Op 20 december wordt daarover bij gewone meerderheid gestemd. André Deruyver claimt dus duidelijk een topplaats.Gebeurt dat niet, dan wordt er in VLD-kringen rekening mee gehouden dat hij het andermaal probeert met een scheurlijst : deze keer bij Vivant. Andere kandidaten voor een stek bovenaan zijn Rudy Boudringhien, Patrick De Dobbeleer en Yves Dufour. Rudy Boudringhien neemt als uittredend eerste schepen geen vrede met een gesuggereerde plaats als lijstduwer. De vraag is welke mogelijkheden hem resten in dat verzet. Tenzij blijven dwars liggen, het halen voor een kopplaats bij de stemming, genoegen nemen met wat hem wordt voorgesteld onderaan, of afhaken.
Yves Dufour weet zich gesteund door een paar invloedrijke liberale kapitaalkrachtige Rotaryvrienden en zou vrede nemen met een tweede plaats achter Patrick De Dobbeleer. Dufour wil dat de partij uitpakt met nieuwe toppers en competente figuren waarbij de oudere garde de lijst ondersteunt achteraan. Patrick De Dobbeleer lijkt ook al tevreden met zo’n tweede stek. Tenzij de partij hem vraagt de lijst te trekken. Voor De Dobbeleer is het echter in de eerste plaats van belang dat de partij goed scoort,eensgezind en zonder al te veel (kleer)scheuren naar de verkiezingen trekt. Of de brief van Deruyver naar de partijtop daartoe bijdraagt, is maar zeer de vraag.
posted by Stef Vancaeneghem at 09:54
<< Home