DREAMLAND

Stijf van schroom dreun je je eerste brief af, tel je onder tafel de opbrengst. Jaar na jaar dwarrelen ze dan weg als vlokjes in het winterlandschap, je gulle gevers. Smelten hun fooien als sneeuw in de primavera.

Nieuwe lezertjes nemen de oude nieuwjaarsrituelen van je over op het spel-lings-rit-me van de juf. Schroom? Niks geen schroom. Vlugge klus, haastige kus en tellen onder tafel. Games, tablets, herlaadbonnen, draadloze oortjes: ze kosten hopen fooi in Dreamland. Geruisloos schuif je door naar hun achtergrond, deemster je steeds verder weg uit hun beeldvorming.

Je trekt je terug op je schrijfstek. Waar je oude pennen wachten op de laatste rechte lijn richting Kringwinkel. In afwachting hou je jezelf stand by als pechverhelpingsdienst bij dag en bij nacht voor je nalatenschap. Om de tijd te doden eer de tijd je lik op stuk geeft, ruim je alvast wat rommel op. Oude foto's. Foute cadeaus. Vergeelde nieuwjaarsbrieven.

SCHRIJFSTEK.
Dagboeknotities.