SELECTIEF GEHEUGEN
HET HUIS VAN WANTROUWEN.
Ik breng mezelf in zelf gewenste onveiligheid in haar naaikamer. Het avontuur dat ik er zoek, wordt me keer op keer gegarandeerd geschonken door Robbedoes. Van op mijn kantelend fluwelen voetstoeltje evalueer ik nu en dan de moeizame beklimmingen van haar zwaar gehavende kuiten op de zware trapper onder de gietijzeren Singer. Naaien heeft dan nog iets van vintage ambacht. Wordt warm aangeprezen op affiches van de afdeling Snit & Naad in de Technische School Sancta Maria. Wie als meisje goed leert naaien, geraakt gegarandeerd aan werk in de betere ateliers van de stad.
De VRT heet dan nog BRT. De baas is een directeur-generaal. BV's zijn Vette Vedetten. Ze heten Schipper, Sander of Het Manneke. De volkse concentraties die ze op zondag veroorzaken in stamcafés met televisie in 625 lijnen naast de pronostiekstanden van de Rizla Croix worden nog niet verzilverd in marktaandelen. Dit bij afwezigheid van concurrentie. Anderlecht is bezit van geuzenbrouwer Constant Vandenstock. De Ronde van Vlaanderen is van Het Nieuwsblad. De Omloop het Nieuwsblad is van Het Volk. Het Huis van Wantrouwen heet dan nog het huis van vertrouwen.
Het is zo
simpel allemaal,
simpel allemaal.
‘Tegen de kerst naai ik kaboutersloefkes’, lacht madame Groenendael Volgt een gekreun dat - zo te zien aan de duik van haar handen - van diep in de lenden komt.
Ze plukt een paar ingewikkelde patronen uit Modes & Travaux van onder de speldenkoppen tegen het bebloemd behang. In de lente zit het geplande droomhuwelijk van Sneeuwwitje, prinses des huizes, er aan te komen. Dus wachten haar de création van hopen belles robes op de grote patronenplank waaronder ik mijn jeeps en pantsers van Dinky Toys tussen de dragende paardjes genadeloos tegen elkaar laat kletteren: in de finale slag om de tunnel van Louise-Marie waar Adolf Hitler met zijn lief Eva Braun aan de dis gaat in zijn verdoken Wagon Lit.
Madame Groenendael mikt een zijdezachte smaragdgroene bolero over de geamputeerde armen van de etalagepop in de hoek van haar naaikamer, de pop heeft ook maar één zwarte draaipoot. De bij ons inwonende naaister bestudeert nu zogezegd in volle concentratie (de ogen halfdicht als Geronimo die ergens ver rookpluimen ziet) de wirwar van patronen op het doorkijkpapier. Tenslotte in een gi-gan-ti-sche geeuw neerzakkend in haar chaise longue dommelt ze weg naar een van haar nachtmerries waarin de Simba's Belgische paters en nonnen in de bain-marie gaar koken. Eindelijk heb ik het hele tafelblad vrij voor mijn globaal slagveld.
De kaboutersloefkes van madame Groenendael. Ik denk er aan terwijl ik Margot op de arm til om haar de elf-hon-derd kabouters tegen de wanden in Le Vieil Engreux te tonen. Zeven 7 -mijlslevens later.
'Selectief Geheugen'.
(Onder auteursrecht).
Ik breng mezelf in zelf gewenste onveiligheid in haar naaikamer. Het avontuur dat ik er zoek, wordt me keer op keer gegarandeerd geschonken door Robbedoes. Van op mijn kantelend fluwelen voetstoeltje evalueer ik nu en dan de moeizame beklimmingen van haar zwaar gehavende kuiten op de zware trapper onder de gietijzeren Singer. Naaien heeft dan nog iets van vintage ambacht. Wordt warm aangeprezen op affiches van de afdeling Snit & Naad in de Technische School Sancta Maria. Wie als meisje goed leert naaien, geraakt gegarandeerd aan werk in de betere ateliers van de stad.
De VRT heet dan nog BRT. De baas is een directeur-generaal. BV's zijn Vette Vedetten. Ze heten Schipper, Sander of Het Manneke. De volkse concentraties die ze op zondag veroorzaken in stamcafés met televisie in 625 lijnen naast de pronostiekstanden van de Rizla Croix worden nog niet verzilverd in marktaandelen. Dit bij afwezigheid van concurrentie. Anderlecht is bezit van geuzenbrouwer Constant Vandenstock. De Ronde van Vlaanderen is van Het Nieuwsblad. De Omloop het Nieuwsblad is van Het Volk. Het Huis van Wantrouwen heet dan nog het huis van vertrouwen.
Het is zo
simpel allemaal,
simpel allemaal.
‘Tegen de kerst naai ik kaboutersloefkes’, lacht madame Groenendael Volgt een gekreun dat - zo te zien aan de duik van haar handen - van diep in de lenden komt.
Ze plukt een paar ingewikkelde patronen uit Modes & Travaux van onder de speldenkoppen tegen het bebloemd behang. In de lente zit het geplande droomhuwelijk van Sneeuwwitje, prinses des huizes, er aan te komen. Dus wachten haar de création van hopen belles robes op de grote patronenplank waaronder ik mijn jeeps en pantsers van Dinky Toys tussen de dragende paardjes genadeloos tegen elkaar laat kletteren: in de finale slag om de tunnel van Louise-Marie waar Adolf Hitler met zijn lief Eva Braun aan de dis gaat in zijn verdoken Wagon Lit.
Madame Groenendael mikt een zijdezachte smaragdgroene bolero over de geamputeerde armen van de etalagepop in de hoek van haar naaikamer, de pop heeft ook maar één zwarte draaipoot. De bij ons inwonende naaister bestudeert nu zogezegd in volle concentratie (de ogen halfdicht als Geronimo die ergens ver rookpluimen ziet) de wirwar van patronen op het doorkijkpapier. Tenslotte in een gi-gan-ti-sche geeuw neerzakkend in haar chaise longue dommelt ze weg naar een van haar nachtmerries waarin de Simba's Belgische paters en nonnen in de bain-marie gaar koken. Eindelijk heb ik het hele tafelblad vrij voor mijn globaal slagveld.
De kaboutersloefkes van madame Groenendael. Ik denk er aan terwijl ik Margot op de arm til om haar de elf-hon-derd kabouters tegen de wanden in Le Vieil Engreux te tonen. Zeven 7 -mijlslevens later.
'Selectief Geheugen'.
(Onder auteursrecht).
posted by Stef Vancaeneghem at 15:06
<< Home