DE BENIEUWDE RONSENAAR (17)

DE RAPPORTAGE VAN OMER PEVENAEGE

Markt segmenten

Als de weersomstandigheden en het reumatiek in mijn knieën het mij toestaan wandel ik op de woensdagmorgen graag noch eens tot op onze Markt. Niet dat ik daar zo nodig noch inkopen moet doen, want mijn gekooksel wordt gebracht, zoals Uw het weet. En voor het betrekken van mijn verdere vaste en vloeibare noden wend ik mij gaarne tot de verkoop per ambulantie als daar zijn de bakker, de melkboer en de brouwer, want op die manier heb ik tevens noch eens aanspraak zo dat ik op de hoogte blijf van wat er in het stad allemaal om gaat. En verder bezorg ik de vrijdagavond aan de geburin, de moeder van ons Kevinneke, Uw weet wel, een papierke voor wat betreft enige toespijs zoals de fijnere charcuterie of andere voor bij de boterham. Van Madame Van Overmeiren kreeg ik tevens een keer in de maand een potteke eigen gemaakte confituur maar van wege het grote misverstand van vorige week vrees ik dat dat nu zal afgelopen zijn. Want de weinige keren dat ik haar sindsdien in de gang tegenkwam keek zij met een glazige blik dwars door mij heen. En op mijn beleefde “Goedendag” volgde enkel zwaar gesnuif en gemompel dat ik gelukkig niet kon verstaan want de toon klonk niet bepaald boezemvriendelijk. En in het geval van Madame Van Overmeiren wil dat wat zeggen! Om de maand laat ik ook een verse fles Oude Klare van Filliers aanrukken en al zeker nu de wintermaanden zich aan kondigen, want het is een natuurlijke remedie tegen de valling wegens dat hij U borst warm houdt. Neen, als ik graag noch eens naar onze Markt trek is dat puur voor het sentiment. Als gewezen commercant komen mijn slapende instincten weer tot uiting terwijl ik mij met de menselijke stroom laat meevoeren en hier en daar een kleine halte houd om de sfeer tot in het diepste van mijn longinhoud op te snuiven. Die geur van vers gebakken ovenkoeken!… Als vanzelf blijf ik naturlijk gaarne wat langer hangen tussen de beenhouwerskramen. En het doet deugd om te zien en te horen hoe de jonge generatie de traditie van onze schone stiel in ere houdt. Zoals het schelleke saucisson toe voor onze kleinen en mag het wat meer zijn? Of het poepke van de salami vanzelfsprekend voor het kind van een trouwe klant! Hoewel ook hier de moderne tijd slaat en zalft. Zo heb ik het bemerkt dat meer en meer beenhouwers hun toevlucht nemen tot voorafgaandelijke bedeling van ticketjes aan hun klanten. Uw weet wel: op hun toog staat dan een machine waar Uw mits op de knop te duwen een papiertje verkrijgt waarop U nummer. U beenhouwer duwt na het afrekenen telkens op een teller. Middels een scherm kunt Uw dan als klant volgen tot U nummer verschijnt, ten bewijze waarvan Uw het papiertje even onder zijn neus houdt en vervolgens verfrommelt en weeggooit in een daartoe klaarstaand mandje. Of, wat meestal gebeurt, gewoon op de grond laat vallen. Leert mij de mensen kennen! Hierna kunt Uw U desgevallende bestellingen placeren. U beenhouwer wil hiermee natuurlijk vermijden dat zijn klanten onder één kwestie krijgen wegens dat er eens één wil voorsteken. Pas op, in mijn tijd gebeurde het ook wel eens dat de gemoederen van mijn klanten hierover verhit geraakten. Maar doorheen de jaren hadden mijn Germaine zaliger en ik een soort onderbewust zintuig ontwikkeld waardoor wij feilloos de volgorde van binnenkomst van onze klanten konden bijhouden, zodat wij in de nood ons gezag konden laten gelden. En ik zou niet aarzelen om deze natuurlijke selectie bij onze jonge commercanten aan te prijzen wegens dat deze toch de beste garantie biedt om misbruiken uit te sluiten. Immers, het systeem van de ticketjes is niet waterdicht! Zo weet ik dat Madame Van Overmeiren bij voorbeeld het vertikt om netjes haar beurt af te wachten. Dat heeft zij mij zelf verteld in betere tijden toen wij noch aanspraak hadden. Om mij een dienst te bewijzen, zei ze…En daar onmiddellijk een aantal truuken bij! Ik geef hier maar enkele voorbeelden, zodat Uw verdacht bent op deze mogelijke misbruiken! Uw neemt een ticket en zodra het volgende nummer verschijnt roept Uw het eerste. Als de klant die aan de beurt was even verstrooid is, of zich niet durft te uiten, hebt Uw prijs! Ik weet dat Madame Van Overmeiren het zo ver drijft, dat zij de klant die haar gestolen recht durft betwisten de huid volscheldt. Meestal is dat voldoende om hem te laten inbinden. Indien hij echter dreigt tot hand gemeen over te gaan, kunt U Uw noch gauw excuseren en doen of Uw zich gewoon had vergist. Voor de volgende truuk volstaat het te wachten tot de beenhouwer zich moet omdraaien (om een rosbief op maat te snijden of een koteletje te kappen). Dan grabbelt Uw uit het mandje een gebruikt papiertje of Uw raapt het gewoon van de grond. De truc is dan om ertussen te schuiven door te beweren dat Uw een ticketje was komen halen, maar zolang moest wachten dat Uw algauw noch tussen door een andere commissie was gaan doen. Of naar de koer moest gaan. En dat Uw nu pas terug komt en vast stelt, dat U beurt intussen voorbij is. Wedden dat het lukt? Ook kunt Uw altijd proberen vol te houden dat Uw U ticketje bent kwijtgespeeld. Pas evenwel goed op! Het is belangrijk dat Uw dikwijls van beenhouwer wisselt want Uw mag niet opvallen in de massa! Madame Van Overmeiren had op haar kalender in haar keuken een keurig lijstje en kwam maar bij dezelfde beenhouwer terug als zij alle andere had af gedaan. Enfin, ik hoop dat Uw als onwetende klant of kleinhandelaar lering moogt trekken uit mijn uiteen zetting. Nu, de komende weken zult Uw mij op de markt alvast niet zien, want met de kermis verhuist hij naar de aan palende zijstraten en dat is niet hetzelfde. Het voordeel van de Markt is immers, dat Uw een circulaire beweging kunt maken met het volk mee, zo dikwijls Uw het wilt, tot Uw op één van de caféterrassen een kennis ziet met wie Uw onder het genot van een goede Trappist van Westmalle over het wel en weer van onze goede Stad kunt rede twisten. Ik zie Uw wel na de Winterkermis!

Pevenaege Omer