19 december 2005

DE NIEUWE RONSENAAR (24)

Hoe schune da Roonse tooch ka zoan

De kerstmarkt is een regelrechte voltreffer. Ronse op zijn best. Een feeëriek verlichte markt. Stijlvol ingerichte kraampjes. Een droom van een boom. Een denderende feesttent. Een uitstekend intiatief van KSK Ronse voetbal en basket. Zang, muziek, kerstverhalen. Sfeer alom. En eindelijk massaal op het rendez-vous : de Ronsenaars. Jong en oud op straat bijeen in de gezellige drukte. Dit is het Ronse waar we tuupe van dromen. Dit is het ware diepe Ronse dat al te lang werd wijsgemaakt dat het allemaal voorbij was. Dit is het Ronse waar we met zijn allen weer naartoe willen. Voor onze kinderen en voor de allerkleinsten die dit weekend al vrolijk meedraaiden op de molen van het volle leven.
Zijn we nu chauvinist? Zijn we te enthousiast voor het normale doen van een Ronsenaar? Neen. Gewoon blij zijn we. Blij dat we onze stad eindelijk terugvinden zoals ze is en altijd was. De mensen weer de straat op. Losjes, ongedwongen, vrolijk.

Dit prachtige initiatief verdient alle lof. Met deze eerste echte Kerstmarkt zet Ronse zich op de kaart van plekjes waar het ook in de donkerste tijd van het jaar goed toeven en genieten is. Deze organisatie verdient het echt om door te groeien tot hèt winterse cadautsies-rendez-vous van alle Ronsenaars. Wat de Bommelsfeesten betekenen voor het nieuwe jaar, wordt deze Kerstmarkt voor de sprong van oud naar nieuw. Iets om jaarlijks naar uit te zien. Misschien kan er voor alle kinderen van Ronse er nog wat ijspret bovenop. Niet iedereen heeft de middelen om een weekje de ski’s aan te binden in Mégève of Dobbiaco. Kosteloze schaatspret voor elk thuisblijvend Ronsies kind ware géén weggegooid belastinggeld. Overwinteren in Ronse wordt aldus genieten van gezelligheid tuupe.

Zijn we te optimist als we beweren dat de Renaixance een feit is? Neen. Wie de ogen opent en de oren spitst, weet dat er weer alom wordt geïnvesteerd. Als burgemeesters van elders - volgens onze info - privatim nu ook al handelspanden komen opkopen in Ronse, wil dat wat zeggen. Het betekent vooral geloof in de toekomst van deze stad. Het betekent vertrouwen in de veerkracht van Ronse. We zullen eruit geraken met zijn allen. Als we ermee ophouden Ronse te reduceren tot een migrantenprobleem en we tegelijk het onveiligheidsgevoel au serieux willen nemen, komen we er samen uit. We zijn tegen de verkettering van welke Ronsese inwoner ook. Maar evengoed zijn we tegen de verkettering van de talrijke Ronsenaars die via hun proteststem de door hen als dusdanig aangevoelde malaise van Ronse hebben willen aanklagen.

Dat protest is goed gehoord. De camera’s hangen er. Vrijheidslievende democraten zullen zich allicht wat onwennig voelen bij deze nieuwe ‘Big Brother is watching you’- toestand. Maar voor de meeste Ronsenaars komen die camera’s (dan vooral de mobiele) als een welgekomen geruststelling dat er aan hun veiligheid gedacht wordt. Is het daarmee allemaal opgelost ? Natuurlijk niet. Wat telt, is dat de sfeer in Ronse duidelijk omslaat ten goede. Geen vreugdevuur der ijdelheden. Geen doorzichtig hoerasfeertje naar verkiezingen toe. Wel een grondige, volgehouden en goed doordachte kentering op vele vlakken tegelijk. Daarop doorgaan.
Tuupe vuir Roonse.