BETOVERINGEN 6.

HARTENTROEF

Wat hoor ik te doen om de dag zinvol door te komen? Volgens schrijfheer J.M.A Biesheuvel : vooral veel lezen. Liever dan hier onder de balken dag aan dag koppig tegen de sterren op te zitten schrijven over godbetert mijn betoveringen die me als verweesde puber al in de ban hielden op het strand van Blankenberge.

Schrijven in dit digitale universum met zijn laatste zieltogende papieren uitgevers die van jou een koersboek of een kookboek verwachten. Of dan een lillende thriller. Want de wereldvreemde betoveringen van een overjaarse knar, wie maalt daar om? Wie nu nog schrijven wil, hoort vooral vet veel boeken te verkopen met lekker weg lezende wegwerpverhalen op wolkjes van gebakken lucht. Niet te lastig, niet te dik doch ook weer niet al te dunnetjes. Betoveringen omtrent tijd en ruimte? Val dood.

Kennen we de vermeende werkelijkheid enkel en alleen voor zover ze aan ons verschijnt? Wat ligt er voorbij de tijdelijke en voortschrijdende limieten van onze menselijke kennis ? Wat moeten we met de zogeheten ‘metafysica’ die van zichzelf in Heilige Geschriften volhoudt onze menselijke ervaring te overstijgen tot in het ‘Bovenzinnelijke’.

Wat moet ik met alles wat mijn beperkt verstand (wat daar voor doorgaat, er voorlopig van overschiet) construeert tot mijn eigen gepercipieerde werkelijkheid? Gevangen zit ik in vage begrippen als de efemere Tijd en alle beperkingen van mijn Ruimtelijke ervaring. Mijn eigen aanschouwing daarover. Mijn sprong in het ongewisse.

Mijn jonge vriend, Lars, bevorderd tot ‘oudste’ kleinzoon, wordt in het najaar 17. Zelf teken ik inmiddels voor hetzelfde cijfer. Zij het dan in omgekeerde volgorde. Wat ligt er tussen die twee cijfers zoal verborgen aan essentie die me al die jaren is ontgaan? Waar ben ik aan voorbij gegaan omtrent De Diepere Zin Van Het Zijn? De Ware Werkelijkheid?

Raket naar de maan.

Mars. Melkweg.

Oersoep. Oernevel. Oerknal.

Oorzaakloze Oorzaak.

Onbewogen Beweger.

Zat mijn ‘approach’ zoals ze tegenwoordig zeggen in hun digitale Engelentaaltje al die jaren niet gevangen in het paradigma van een inmiddels definitief vermalen tijdskader?

Paradigma: ‘Steeds verder verglijdend wetenschappelijk model dat bepalend is voor de methoden en de oplossingen binnen een wetenschap. Zich tijdelijk handhavend tot de problemen zich beginnen op te stapelen, niet langer houdbaar blijken, de zoveelste wetenschappelijke revolutie ontketenen, het heersende paradigma onderuit halen, alweer vervangen wordt door een ander’.

Copernicus.

Galilei.

Kuhn.

Wat hoor ik onderweg zoal te doen om in afwachting van Het Eeuwige Ene mijn dagen zinvol door te komen?

Wijsheid. Dapperheid.

Bedachtzaamheid.

Rechtvaardigheid.

Hoogdravend geleuter zo lijkt het. Praat voor de vaak, tussen ongebruikte preekstoel en verlaten biechtstoel. Immaterieel Zwerfgoed.

Plichtsbesef.

Streven naar geluk.

Beleven van de Ware Liefde.

'Nooit iets ondernemen wat niet als algemene regel geldt. Nooit een ander aandoen wat je zelf niet wil worden aangedaan'.

Dit alles ook nog eens fijntjes afgemeten aan de parameters van het geheven vingertje.

Sorry Herr Kant: wat ik in mijn knuffelbubbel als knuffelbuffel zoal wil worden aangedaan, staat lekker niet uw kant-en-klare Categorische Imperatieve handleiding.

'De sterrenhemel boven mij'.

'De stem diep in mij'.

Maar misschien krijgt de laatste uitgever bij wijlen Uitgeverij Angèle Manteau al bij al toch nog zijn grote gelijk. Was ik toch maar thrillers gaan schrijven.

Al blijf ik dit al te snel weg tikkend ondermaanse bestaan, hoofd in de wolken, hart op zak, blik op oneindig boeiend genoeg vinden om er een romantisch filmverhaal voor te claimen door Productiehuis Hartentroef. Het scenario rolt zo de Zevende Hemel in.

BETOVERINGEN (6).

Levenswandelroute.