BETOVERINGEN 1.

WIE MIJ LIEFHEEFT, BLIJVE ZICHZELF.

Il est où le bonheur. Il est où? Weet jij het? Jij die op alles je antwoord klaar hebt? Jij die je meningen lardeert op de tamtam in je handpalm?Jij die geen afwijkende gedachte duldt?

Jij die likes telt, ter bevestiging van het eigen Grote Gelijk? Jij die je 'vijanden' basht, je fake vrienden toejuicht? Jij die alle posts van eigen volk, kliekjes, clans en trollen gretig ‘deelt’?

Wat waarheid is, waar geluk zich schuilhoudt.

Het verlangen ernaar. De herinneringen eraan die je ’s nachts uit dreamland schudden.

J’ai demandé à la lune

Et le soleil ne le sait pas

Je lui ai montré mes brûlures

Et la lune s’est moquée de moi.

(Indochine)

.

Je noteert schriftjes vol quotes van anderen.

Alle boeken die je nog lezen wil.

De steeds dikkere leesmuur om je heen.

De Toverberg die almaar hoger klimt.

‘We zijn lichtvoetig op weg naar nergens’

(Ann Meskens).

‘Sta op, begin te leven en heb lief.’

(Alicja Gescinska).

‘Wie schrijft als filosoof,

schrijve persoonlijk of schrijve niet’.

(Hans Achterhuis. ‘Denker des Vaderlands’).

Ken je zelf. Wat zou het? Ik blader door albums, zie mijn vorige levens voorbij schuiven in foto's. Ze scherpen mijn herinnering aan niks dan goede momenten. De andere dump ik. Ballast.

Ik blijf hangen tussen tederheid en hoop op betere momenten. Als we samen eindelijk van achter onze stomme maskers vandaan het beest zullen verslagen hebben, eer het ons zelf te pakken heeft.

Als we weer kunnen zijn

wie we altijd waren.

Vrolijke, vrolijke vrienden.

Met alle dierbaren om ons heen.

Terrasjes doen. Feestelijkheden.

Optredens. Kunst. Theater.

Rituelen. Tradities.

Hangen doe ik tussen al die herinneringen, het verlangen naar dat alles. Ondertussen mezelf terugvindend op de fiets. Op wandelschoenen langs stapstenen van gisteren naar morgen. Elke binnenweg verkennen, elke buitenroute ontdekken.

Blijven zoeken zal ik. Geborgenheid voorbij de passie. Verborgenheid voorbij bubbels en luchtbellen.

Open ruimte zal ik zoeken voorbij de beklemming van lockdown, quarantaine, avondklok, virologen.

De zon zien opkomen wil ik, schitterend op watervogels. De zon zien ondergaan achter de laatste Scheldeboot van de dag.

‘Ik Twitter, dus ik besta.’

(Donald Trump).

Tot de ondraaglijke lichtheid

van de waan doorprikt wordt,

als een golfballetje in Mar-A-Lago.

Voort leven tussen al die onzin. Ver van al dat lawaai. Al dat zinloos gratuit geweld.

Voort stappen op de lange weg, van voorgekauwde openbaring naar eigen vrij zinnig onderzoek.

Als jongste van vijf het absurde van een vaderloze geworpenheid traceren. Proberen die te plaatsen in het grote geheel. Met dank aan het 'Deus sive natura' van Spinoza. Getemperd evenwel door mijn goede vriend, de nobele heer Bertrand Russell. Met zijn hondje Jack.

Zingeving vinden in de zin(nen) die ik er zelf aan geef, mijn schrijfleven lang.

Wie mij liefheeft,

blijve vooral zichzelf.

Quote van eigen kweek.

‘BETOVERINGEN’. (1).

Levenswandelroute.